We made it !

Na een rustige nacht op de overflow (volgens de planning was het park vol, ook dit keer weer onterecht….het blijft een terugkomend iets bij de Amerikanen ?) van campground Bayou Segnette State Park bedenken we tijdens het ontbijt hoe we naar het centrum van New Orleans zullen gaan. We kiezen voor een parkeerplaats in Algiers. Deze ligt tegenover het centrum en om daar te komen gaat er een veerpont over de Missisippi. Uiteindelijk letten we niet op, nemen de verkeerde afslag waardoor we toch in het centrum terecht komen. Goeie actie want het is zaterdagmiddag 14.00 uur en de stad is afgeladen met mensen en verkeer! ? Daar stuurt mijn lover de hut door de smalle straatjes van het French Quartier en natuurlijk geen parkeerplaats te vinden waar wij kunnen staan. Ineens zie ik een groot bord met P, ‘Kijk daar, dat ziet er groot uit!’ roep ik. We draaien en inderdaad een mega parkeerplaats (vlakbij Basin Station en het visitorcenter) waar meer campers staan. Prijs: tien dollar voor tien uur. Overnachten met een camper kan ook: vijftig dollar per nacht. ? New Orleans is de grootste stad van Louisiana. De stad is in 1718 door Jean-Baptiste Le Moyne de Bienville gesticht en genoemd naar de Fransman Filips II van Orléans. De Franse invloeden zijn dan ook zeer aanwezig en de stad is bekend door haar rijke culturele erfgoed. Vooral qua keuken (cajunkruiden, veel vis en schaaldieren) en muziek (bakermat van de slaven en gospelmuziek). Mijn lover was heel lang geleden eerder hier maar voor mij is het de eerste keer. Ik loop Bourbonstreet in en het gevoel overkomt me: Wow, wat een geweldige leuke stad! ? Voor zover ik kan kijken zie ik een grote mensenmenigte, livemuziek klinkt overal uit de cafés naar buiten en mensen dansen en zingen mee. I love it! Aangeklampt door wildvreemden…. Boven op een terras, van één van de vele shotgun huizen (smalle rechthoekige bouw die je hier heel veel ziet), genieten we van een bijzondere pittige specialiteitensoep en lekkere salade. De serveerster vertelt dat het zo druk is omdat er vanavond een belangrijke football match gespeeld wordt. Dat trekt ook vreemde types aan. Daarover later meer.

Net als in Las Vegas is het een vermaak om iedereen voorbij te zien schuiven.  ? Als je weed wil hebben kan je dat in vele variaties bij dit speciale afhaalpunt scoren. ?Ondanks de bewolking is het erg warm en misschien maakt dat dat de mensen zich wat luchtiger kleden. ?  ‘De armoede is groot hier gezien de gaten in de kleding.’ grapt mijn lover. ? De dame in het gele pak doet niet mee aan een act, dit is haar eigen kleding. ? De rest van de middag wandelen we door de wereldberoemde Franse straatjes waar portiers je naar binnen ronselen door je vast te pakken en naar binnen te loodsen. We laten het toe maar ontsnappen ook steeds weer want die gekkigheid om op deze manier shotjes aan ons te verkopen gaat niet lukken. Zelfs mijn handsome zet zich niet in deze draaiende stoel waar een rondborstige dame je eerst volgiet met drank om vervolgens je gezicht te pletten met haar borsten.? Aan het begin van de avond zakken we neer in een tent waar we elkaar nog enigszins kunnen verstaan, even rust aan de oortjes. Buiten op straat is het nog drukker geworden en omdat de sfeer niet meer zo gezellig is als vanmiddag besluiten we het niet te laat te maken. ‘Wanneer de drank is in de man is de wijsheid in de kan.’ stelt mijn lover. ? Daarbij komt er buiten ook heel veel politie. Twee hangen door het raam naar binnen waar wij zitten, ‘Can we take a picture with your wife?’ vragen ze. Hoe grappig is dit en zoals ik op Facebook al schreef: ik had echt niets gedaan! ?We maken een praatje en het blijkt dat zij State Troopers (Rijkspolitie) zijn. Alle agenten uit de wijde omgeving zijn opgeroepen om te assisteren tijdens de match.? Ik geef aan dat het voelt alsof de sfeer al aan het omslaan is en ze beamen dit. ‘Het zijn niet de drank en drugs hier die het doen maar de wapens.’ Omdat we er een perfecte lunch hadden gaan we terug naar hetzelfde restaurant voor het diner. Ook nu nemen we iets van de specialiteitenkaart…..wat het precies is, I don’t know maar het is erg lekker. Rond 21.00 uur lopen we naar de camper en rijden terug naar het State Park waar we de hut gewoon weer op de overflow parkeren. Wel of geen plaats in het park: nu zijn wij eigenwijs. ? Zondagmorgen worden we wakker en lezen dit vreselijke bericht. ?

De politie had het dus niet verkeerd ingeschat. Blij dat wij al weg waren toen het gebeurde. ?

‘Nu het zonnetje schijnt wil ik eigenlijk nog wel even terug naar de stad om foto’s te maken.’ peinst mijn lover terwijl ie naar buiten tuurt. Het lot als je met een fotograaf bent. ? We besluiten om maar eventjes te gaan en daarna nog een stuk te rijden want we moeten uiteindelijk toch eens in Orlando komen. Ons voornemen is dus prima! Maar dan de werkelijkheid: we zien weer nieuwe straatjes, een markt, Gevalletje street-act: dood spelen. Die hond lag gewoon 5 minuten doodstil. ? Nog wat vakliteratuur gevonden….

Mag je hier nou parkeren of niet…. en vooral waarom niet? Winkelcentra,Tja, hier moet je toch even naar binnen maar het Santa pakje was way to small. ? Dat snap ik dus niet want eerlijk ik ben niet de dunste maar wat hier allemaal rondloopt wint het vaak van mij….? (Je fiets in de bus mee, geen enkel probleem!)en belanden uiteindelijk in een bar waar een band super leuk speelt en heel gek: ineens is het laat! ? Of komt het misschien door de vreemde formule voor Happy Hour die ze gebruiken: ze doen geen twee voor de prijs van één maar gewoon meer alcohol in de glazen. ? Zo hebben ze hier nog wel meer vreemde gewoonten. Bijvoorbeeld dames die hun borsten laten zien krijgen een kralenketting. Op straat en boven vanaf de terrassen worden door, voornamelijk mannen, kettingen naar beneden gegooid. ? Mijn resultaat van gistermiddag….Sorry hoor ma! ? ?Lacherig dat we weer te lang in de stad zijn blijven hangen zoeken we de camper op, ‘Overflow here we come again!’ Op een fietspad zien we ineens een rugzak liggen. Nou wil het dat aan de overkant een politiebureau is dus mijn lover steekt met tas en al over nog voordat ik met mijn ogen kan knipperen. That’s my baby: gelijk doen en dan denken….❤️ Terwijl ik sta te wachten duikt er uit het niets een donker type naast me op. Niet discriminerend bedoeld maar het is trouwens heel veel zwart in deze streken. ‘Hello, good looking, I want your pussy!’ zegt ie met een duistere blik. Zo dan, die laat er geen gras over groeien! Ik heb best mijn fantasieën maar helaas niet met dit type! ? Terwijl ik de stille donkere straat scan zie ik verderop een bus aankomen en mensen uitstappen. Mooie plek om op mijn lover te wachten. Als ie de weg oversteekt zwaai ik naar hem, ‘WTF Dijks, roep eerst wat je gaat doen!’ mopper ik en vertel van de griezel. Hij heeft zijn hoofd nog bij het politiebureau want moest daar een heel formulier invullen, ‘Ze kunnen me wat, ik heb dat ding op de balie gezet en ze een fijne wacht gewenst.’ Dan volgt het leukste want op mijn verhaal antwoord mijn verstrooide husband; ‘Lekker doen dan!’ ? Bedoelde ie nou bij de bushalte staan of die vent….? De volgende dag vertrekken we dan eindelijk uit New Orleans. Net bij de camping weg en  zien we nog een mini parade. Alles straalt hier de hele dag door muziek uit. Uiteindelijk zijn we weg en komen over de US 90 via Longbeach in Missisippi. De weg gaat langs de kust en echt zilverwitte stranden. Plaatsjes als Bay St Louis, Gulfport en Biloxie met werkelijk schitterende huizen! Bijzonder is dat de meeste op hoge palen tegen het overstromingsgevaar staan. Sowieso zie je hier goed dat je in een moerassig gebied bent. Heel veel bruggen en wegen zijn gebouwd op palen. Vervolgens komen we in Alabama. Helaas kunnen we het bord met de tekst ‘Welcome to Sweet Home Alabama’ niet fotograferen want er is geen plek om te stoppen op deze smalle weg. ? In Mobile slaan we af naar de haven waar het Battleship USS Alabama ligt, een slagschip uit WO II. Het is 207 meter lang en heeft in de oorlogsjaren 22 vijandelijke vliegtuigen uit de lucht geschoten. Bijzonder is dat het in die tijd bij heel veel acties betrokken is geweest maar eigenlijk nooit zwaar beschadigd is. Het bezorgde haar de bijnaam Mighty A. ? Het is echt koud als we uitstappen, een gure wind waait om ons heen. Het weer heeft een dipje deze dagen. ? Het schip bekijken we alleen aan de buitenkant omdat we wat aan de late kant zijn en daardoor nog maar net een uurtje hebben. Entree is trouwens 15 dollar per persoon. In Daphne vinden we Meaher State Park en genieten hier van een mooie zonsondergang om daarna weer heel snel binnen bij de kachel te gaan zitten. Daphne zelf is best een grote plaats. Natuurlijk kan ik het de volgende ochtend weer niet laten en maak snel een rondje door de Target (warenhuis met uiteraard kerstartikelen ?) terwijl ik bij de inpandige Starbucks een koffietje bestel. Even later rijden we Florida in. Bij Pensacola nemen we een brug ( 1 dollar) die naar het schiereiland gaat. Hier wandelen we over het strand. Ook dit is weer zilverwit en zonder zonnebril is het lastig kijken. De stranden hier langs de kust zijn echt wonderschoon ! Helaas is het door de temperatuur nu niet lekker om te gaan zitten. Veel huizen en appartementen zien er verlaten uit. Gezien de hoogbouw raden we dat het hier in het seizoen afgeladen zal zijn. Helaas heeft het Greaton Beach State park geen plaatsen meer vrij. De vriendelijke ranger geeft de tip dat er iets verderop in Panama City nog een State Park zit. Een nadeel van deze periode is dat de dagen korter zijn. Ook nu is het inmiddels donker aan het worden. ? Wel een voordeel dat de kerstverlichting overal beter uitkomt. Met name de plaatsjes Rosemary Beach en Seagrove Beach, waar we op weg naar Panama City doorheen komen, zijn bijzonder mooi verlicht. Panama City is een flinke stad met ook weer veel hoogbouw. We zien een groot winkelcentra met een Walmart waar op de parkeerplaats een paar campers staan. ‘Lijkt me een prima plek om aan te sluiten en  te overnachten.’ stelt mijn lover voor. Als ik zo de winkels om me heen zie ben ik om want daar schitteren de reclames van Ross en Marshalls me al toe, ‘Come Inside Sia du Buf from the Netherlands and buy anything you like!’ ? Het mooie is dat veel winkels hier heel laat open zijn of gewoon niet dicht gaan. ? Na het eten wandel ik dus weer door alle kerstprullaria die ik inmiddels al duizend keer zag maar scoor toch wat nieuws. Een tas voor mijn moeder en een paar kerstartikelen. Mazzel want op dinsdag, dat is het vandaag, hebben ze bij Ross altijd 10% korting als je 55 jaar of ouder bent. ? ‘Ik zweer het je, dat gaat een koffer extra worden!’ roept mijn handsome als ik de camper binnen stap. ? De volgende ochtend rijden we met daglicht door Panama City en zien veel huizen met schade. Bij een paar wegwerkers vragen we wat er aan de hand is. Het blijkt dat vorig jaar oktober orkaan Michael hier voor veel overlast en schade heeft gezorgd. Op 10 oktober kwam de orkaan bij het verderop gelegen Mexico Beach aan land. Het was toen een categorie vier (de op een na zwaarste) en er werden windsnelheden tot 250 kilometer per uur gemeten. ? Roel was eerder voor zijn werk in gebieden die door orkanen werden geteisterd maar voor mij is het compleet nieuw. Verbaasd kijk ik dus om heen, wat een verschrikking moet dit zijn geweest. Ik ken de beelden van het nieuws en de foto’s van mijn vent maar dit zo met eigen ogen zien is erg indrukwekkend en ongelofelijk. Bomen als lucifershoutjes afgebroken en huizen compleet verwoest, het is een trieste aanblik. Op veel stukken grond staan campers en caravans waar mensen nu in leven terwijl ze hun huizen opnieuw aan het opbouwen zijn. In Apalachicola, een dorp met een leuk haventje stoppen we om even de benen te strekken. Als we door de hoofdstraat van het kleine centrum lopen zie ik in een boetiek een super mooi bontjasje. Rustig maar, het is een nepper! ? Als ik het pas lijkt ie voor mij gemaakt….in the pocket met die jas! ? Een winkel verder zien we een potentiele schoenenwinkel maar de tanden zijn me toch iets te scherp. ? Zit vast niet lekker voor je voeten, deze instappers en ik vrees dat ze ook Nederland niet in mogen….De weg gaat verder en draait van de kust weg. We zien moerasachtige velden en bossen, echt een ondoordringbaar leeg gebied. Af en toe nog een katoenplantage.

Ricky’s RV park in Hampton Springs wordt onze stop. Terwijl mijn lover weer eens een kapot bolletje van de koplamp vervangt, daar moet de halve voorkant van de camper voor gedemonteerd worden ?, ga ik een was draaien in de laundry. De afgelopen dagen hebben we veel in de auto gezeten maar Orlando komt in zicht! Ik kan er wat rusteloos van worden want we moeten nog een storage en een camping zoeken voordat we naar huis vliegen. ’Maak je niet druk, dat is allemaal zo geregeld.’ stelt hij dan vast. ? Bij Crystal River zien we borden dat je excursies op het water kan doen om manatees (zeekoeien) te zien. Je kan er zelfs mee zwemmen! ? ‘Voor mij geen probleem, kan ik iedere dag!’ giert mijn handsome uit terwijl ie me aanstoot. Ik zei het al eerder: ‘Ik hou van die vent!’ ? De ingeslagen weg stopt bij de rivier. Op de pier staan wat mensen, misschien zijn die manatees vanaf hier wel te zien? De hut wordt geparkeerd en we wandelen er naar toe.  Een groepje Amerikanen turen in het water dus we vragen wat ze zien. ‘Een krab!’ zegt een kerel opgetogen en wijst naar iets in het water. Het zal wel maar wij zien niets en daar komen we ook niet voor. ? ‘Als jullie manatees willen zien probeer het dan bij restaurant Crackers daar kan je ze vaak vanaf de kant zien. Wij waren daar gisteravond en hadden geluk.’ , geven ze verder als tip. ? We rijden naar het restaurant aan het haventje en turen vervolgens in het water. Wow, kijk nou hier, dat snuitje!’ roep ik hard. Net boven de waterkant komt een snuit naar boven en dan nog een en nog een. Wat is dit mooi! We tellen er zeker een stuk of vijf/zes. Daar staan we dan mijn lover en ik en hebben gewoon zo’n mazzel! ❤️ Vanuit heel Florida trekken veel manatees naar Crystal River om te overwinteren. Het zijn grote grasetende zoogdieren (lengte tussen 3-4 meter en gewicht verschillend tot wel 600 kg). Met hun staart als een peddel bewegen ze door het water. Ze schijnen heel mensvriendelijk te zijn waardoor het zwemmen met de dieren dus populair is. We vergeten de tijd bij dit wonderlijke schouwspel en zakken vervolgens op het terras neer voor een late lunch. ‘Het is nog ongeveer twee uur tot Orlando.’ stelt mijn vent en we besluiten dan maar door te rijden. Geen best plan want twee uur worden al snel langer als we in de drukte rond Orlando terecht komen. Rond 19.00 uur besluiten we dat de Walmart vanavond nog maar eens onze gastheer moet gaan worden en het is grappig als we op de parkeerplaats een camper ontdekken met een Engels kenteken. Er zijn Walmarts in verschillende groten, dit is echt een mega superstore. Altijd leuk om even doorheen te struinen. Ik scoor nog wat kerstartikelen maar het wordt mijn arme lover langzamerhand iets teveel, ‘Schei er nu mee uit, ik begin het nu vervelend te vinden.’ moppert ie. ? De bijbehorende kapsalon is nog open en ik schuif mijn handsome snel naar binnen terwijl ik zeg, ‘Als jij je haar laat knippen koop ik geen kerstspullen meer!’ Dat ik achter mijn rug mijn vingers heb gekruist zodat de belofte niet telt hoeft ie even niet te weten. ? Na een rustig nachtje op de parkeerplaats rijden we de volgende ochtend naar een storage vlakbij het vliegveld. De kerel heeft plek en met een kwartier is de reservering gemaakt. Iets verderop ligt KOA camping Lake Whippoorwill waar we een fantastische plek vinden aan het meer. De laatste in de rij waardoor we super veel privacy hebben. ? Nou wil het dat er bij de camping ook een storage zit, misschien wel makkelijk alles in één. Het is minder bewaakt dan die andere maar wel iets om de komende dagen over te denken. Net als wat we nog willen gaan doen: Disney, shoppen, Cape Canaveral of een van de mooi stranden bezoeken? ? Het is inmiddels zaterdagochtend en we hebben net twee nachten extra bijgeboekt op dit park waar we lekker bij het zwembad hangen terwijl ik het gekregen activiteitenblaadje bestudeer. Is het nou mijn dirty mind of een beginnende zonnesteek maar ik krijg bij de woorden: ‘Adult Bingo’ toch wel rare visioenen….?