Waterproblemen!

Toen we vorig jaar met onze reis gingen starten ontstond het idee voor een blog. Hoe precies en wat, we hadden niet echt een idee. Maar in ieder geval iets om het thuisfront op de hoogte houden. Gino, onze computerprogrammeur, hielp ons op weg met dit programma. Gelijk vanaf het begin vonden we het super leuk om te doen maar kwamen erachter: het is ook best tijdrovend. Aan de reacties die we krijgen merken we dat ons blog graag en veel bekeken wordt. Door familie, vrienden, kennissen, fb vrienden en leden van de Amerika site. Er zit een teller op ons blog dat aangeeft hoeveel bezoekers we per verslag hebben. Deze week staat de teller voor verslag ‘De start van deel 2’ op een record: 730 bezoekers! We voelen ons zeer vereerd ? en blijven ons best doen!
Temecula heeft een Old Town en een aantal moderne winkelcentra. Han en ik rijden naar de dichtstbijzijnde en schieten Ross en Marshalls in. Dit zijn van die heerlijke winkels waar ze van alles verkopen, van kleding tot huishoudelijke zaken voor niet al te hoge prijzen. Ik vind een paar slippers en nog een leuk overhemd voor Roel. Han koopt ook een overhemd en schoenen. Als we klaar zijn met shoppen gaan we wat drinken. Ik bestel een cola en vraag de kleinste maat die ze verkopen. ‘Doe toch niet zo raar kind, je bent in Amerika!’, roept Han uit. Nou, ik vind het vreselijk die grote hoeveelheden, zelfs de kleine cola is hier groot! Als we terugkomen heeft Roel een onaangename verrassing, we hebben lekkage in de camper, veroorzaakt door een lekke wastafelkraan in het badkamertje.

We hebben een reservekraan bij ons en die heeft hij er net opgezet. Hij zet de waterpomp weer aan en ik hoor hem vloeken. Wat nu? De kraan van de douche lekt ook! Einde verhaal want we hebben maar één reservekraan bij ons. ? De douche werkt nu dus niet. Hoe het gekomen is kunnen we raden, we hadden vorig jaar in Canada een kapotte keukenkraan en hebben daar toen een nieuwe moeten kopen. Dat gaf een probleem want in Europa zit er een schakelaar in de kraan die de waterpomp aan en uit zet. In de kranen hier zit geen schakelaar maar stopt de pomp pas als er een bepaalde druk is opgebouwd. Er blijft dus druk op de kraan staan. Wij hadden al het idee dat dit op den duur problemen zou kunnen geven voor onze twee overgebleven Europese kranen en terecht zoals nu blijkt. Vervelend allemaal want hier in Amerika kennen ze geen Europese merken. We kunnen alleen maar hopen dat een camperwinkel een alternatieve kraan heeft. Han geeft het advies om naar Hemet te gaan, deze plaats ligt ongeveer 23 miles van Temecula en heeft een aantal camperwinkels. Dat gaat op onze planning voor vrijdag. Eerst brengen we de camper donderdagochtend naar de garage. Vandaar nemen we de shuttle service van de garage naar Old Town. Ja, de shuttle service! De garage brengt je waar je naar toe wilt, terug naar de garage moet je zelf regelen maar één rit is service. Er zijn nog een aantal mensen die weggebracht moeten worden en we zitten met elkaar in een grote SUV. En geloof het of niet, tot voor de deur! Er is er niet één, behalve wij, die zegt; ‘ ‘joh, stop hier maar op de hoek en de rest loop ik wel!’ ? Bij de ingang van Old Town stappen we uit, een lange winkelstraat ligt voor ons. Het doet ons denken aan the Spanish Town in San Diego. We lopen een leuk winkeltje in waar ze sieraden en kleding verkopen.

De verkoopster (een oud dametje) komt op ons af en vraagt waar we vandaan komen. Het is weer tijd voor ons raadspel dus we vragen; ‘Can you guess?’ Ze kijkt en zegt; ‘I know, your from Holland!’. ? Zo dan, die is slim! Wat blijkt haar man komt ook uit Nederland en is nog een overlevende van de holocaust. Opgewonden begint ze haar man te roepen, die het niet gelijk hoort dus ze roept er vrolijk op los. Daar komt hij dan eindelijk aangelopen en het echtpaar begint opgewonden door elkaar te praten. Aangezien mijn lover en ik dat ook altijd doen is het een rare conversatie. De man is 91 jaar!

Hij heeft een boek over zijn belevenissen van de holocaust geschreven, dat is ook te koop in de winkel. Tijdens de babbel heeft de vrouw ook nog een nicht van hem in Almere gebeld via whats app. Roel krijgt de telefoon en de vrouw moet vreselijk lachen om haar oom en tante. Andere klanten in de winkel worden ook door het echtpaar betrokken bij het gesprek en als we uiteindelijk uitgelachen en gesproken zijn maak ik een rondje door de winkel. Ze hebben super leuke dingetjes maar ik durf na het kofferincident geen schoen of jurk meer te kopen en hou het bij een armband. ? Roel krijgt een sms van de garage dat de camper vandaag niet klaar zal zijn. ? Zucht, daar gaan we weer! We ergeren ons er maar niet aan, shoppen verder en gaan ergens lunchen. We komen terecht bij Mad Madeline’s, een typische Amerikaans hamburgertent, die stelt dat ze beste hamburgers in town hebben. Nou, dat valt wel mee, de zelfgemaakte friet die ze erbij serveren scoort wel hoge ogen bij ons.

Omdat de camper niet klaar is besluiten we om een auto te huren en na een wandeling van ongeveer een half uurtje komen we bij de, ons inmiddels bekende, autoverhuur. Met een mooi prijsje van 25,00 dollar per dag zijn we snel tevreden en huren tot dinsdag.

Nu we een Amerikaanse verzekering hebben afgesloten voor de camper wordt die automatisch overgezet op huurauto’s. Dit scheelt 39,99 dollar per dag! Han moet maandag naar het ziekenhuis waar hij een aantal injecties krijgt tegen de pijn in zijn schouders/handen. Tot dinsdag willen we dus zeker bij hem blijven. Vrijdagochtend vertrekt Han naar LA voor zijn werk en wij gaan naar Hemet voor de kraan. Het is een mooie bochtige weg door de bergen en we genieten van de uitzichten. In Hemet, een vreemd “Hillbilly” stadje, vinden we veel RV parken en in de eerste de beste camperwinkel gaan we naar binnen. De verkoopster in de winkel komt niet al te snugger over en haar uiterlijk is bijzonder. Een kapsel als een poedeltje, drie tanden, geen bh en twee verschillende schoenen.

Mijn lover heeft de beste openingszin in tijden. Hij vraagt; ‘Ben jij klaar voor een raar probleem?’ Ze kijkt hem vragend en niet begrijpend aan….en dat snap ik! ? Hij laat de kraan zien en direct zegt ze al dat ze ons niet kan helpen. Ze verwijst ons naar een loodgieter iets verderop. De loodgieter kan haar broer zijn: hij komt ook niet echt snugger over. Hij begrijpt dat de kraan lekt en kapot is maar heeft geen kraan. Inmiddels zijn er meer mensen in de winkel gekomen die wachten want de man staat te denken en te denken. Het duurt echt geruime tijd, hij zegt helemaal niets, kijkt in het oneindige en ondertussen staan wij allemaal te wachten en tot overmaat wordt ik een beetje lacherig van de situatie. Ineens zegt de man; ‘Ik stond te denken ? maar kan deze kraan ook open?’ Roel legt uit hoe de bovenkant open kan en dan blijkt de man een nieuwe binnenkant (soort huls) voor de kraan te hebben. Het is even puzzelen en schroeven maar het werkt.

Wat een super loodgieter, ik neem mijn woorden over niet snugger terug! ? Nu hopen dat dit het was en de lekkage zo verholpen is. Hij heeft er nog maar één en we laten hem de andere bestellen. Dan vanuit Hemet langs de garage want we hebben er geen goed gevoel over. Het is vrijdagmiddag en je zal zien dat de camper ook vandaag niet klaar is. Niets is minder waar, hij is bijna klaar! De beurt is gedaan, tevens de remschijven en remblokken vervangen. Ping, ping, doet de kassa maar we zijn weer klaar! We rijden in kleine colonne (Roel de camper en ik de huurauto) terug naar Han en hebben een stille avond omdat hij in LA is en pas morgenavond terug.

De volgende dag gaat Roel aan de slag met de douchekraan en het werkt! De kraan zit erop en we hebben geen lekkage meer. De oorzaak blijkt het heel kalkrijke water. Kristalletjes slopen de rubbers. Als de bestelde huls binnen is dan gaat ie in de keuken veranderd worden en hebben we weer drie kranen die hetzelfde werken. We beginnen met de camper op te ruimen, hij is niet vies maar na vier maanden stilstaan wel flink stoffig geworden. Het zonnetje schijnt, we halen alles uit de camper om het opnieuw in te delen en zijn verbaasd hoeveel ’troep’ we eigenlijk meeslepen die we niet nodig hebben gehad.

Han heeft aangeboden dat we spullen bij hem achter kunnen laten, dus we sorteren wat hier kan blijven. Vervolgens bouwt Roel een XM radio (satelliet) in zodat we nu overal in Amerika ontvangst hebben.

Ons plan voor zondag is de camper verder opruimen en ’s avonds uit eten in de Stagecoach. Dit is een typisch Amerikaans restaurant bij Han in de buurt op de Highway 79 (vanuit Temecula richting Aguanga) en op zondag hebben ze daar live muziek. Binnen is een klein restaurant, een grote bar met biljart en buiten een serre met terras. In de serre speelt de band. We vinden een tafeltje en gaan zitten.

Het zijn overwegend locals die hier komen en OMG ik kijk mijn ogen uit want ik hou hiervan! Ik vind eten in een sterrenrestaurant top maar kan hier net zo genieten. Zo’n zaak waar een gedeelte van de dronken bezoekers ieder moment met elkaar op de vuist zou kunnen gaan.

Iets wat ook regelmatig gebeurd, aldus Han. Naast ons is een aantal locals gaan zitten, ze hebben grote schalen met allerlei hapjes besteld. Wij kijken omdat de hapjes er zo lekker uitzien en wensen hun smakelijk eten. En dan zie ik het gebeuren: de éne man pakt een hapje van de schaal, eet het op, pakt zijn servet, slaat die uit en dan valt er iets en verdwijnt tussen de spleten van de terrasvloer (een soort vlonder). Hij kijkt heel verschrikt met grote ogen. ‘Dat is niet goed’, denk ik en hou hem in de gaten. Hij gaat naar buiten en kijkt onder de vlonder?! Iemand anders van zijn tafel ligt inmiddels op de grond en doet een poging om met het zaklampje van zijn mobiel onder de vlonder te kijken. Mijn nieuwsgierigheid wint het en ik sta op en vraag aan de verschrikte man wat er aan de hand is. Wat blijkt: hij heeft een kunstgebit maar kan daar niet mee eten. Toen de hapjes kwamen heeft hij zijn gebit in een servet gestopt maar bij zijn mond afvegen was hij dit vergeten en het gebit uit de servet gegooid! Tsja, wanneer de drank is in de man, is de wijsheid in de kan. ? We durven niet hardop te lachen en mijn lover gaat ook mee zoeken, als een volleerd speurneus kruipt hij over de vloer.

Aan de tafel is één vrouw blijven zitten en die “vreet” echt letterlijk alle hapjes op terwijl iedereen aan het zoeken is. Wat een gekke avond is dit weer. Het gebit wordt getraceerd, een klein gedeelte van de vloer gedemonteerd en hebbes! Wat is de man opgelucht. Ik vertel hem over mijn blog en of hij op de foto wil met gebit in zijn hand. Hij lacht en vind het leuk maar durft niet….(wat ik kan begrijpen).

Het eten in de Stagecoach is overigens erg lekker en een aanrader!

Maandagmorgen heeft een vervelend begin want ik zie precies dat kater Hanky een klein konijn te pakken heeft. Het is de natuur maar het is vreselijk om te zien. Later vinden we nog een dood konijntje. ? Dan belt de loodgieter dat de bestelde kraanhuls binnen is. Roel gaat erop af en Han vertrekt naar het ziekenhuis. Ik pas op de dieren en ga met een emmer sop aan de slag om het badkamertje in de camper stofvrij te maken. Als laatste de stofzuiger door de hut, het tapijt wat opboenen en hij is klaar voor vertrek. Roel komt terug met de spullen voor de kraan en de laatste boodschappen. Han stuurt een berichtje dat hij nog wel even weg is, hij heeft een aantal injecties onder verdoving gehad en ligt nu op een soort uitslaapkamer. Mijn lover gaat de kraan fixen, hij moet zich in allerlei onmogelijke bochten wringen om onder de gootsteen te komen. Vervolgens moet hij ook in het badkamertje zijn om alles te koppelen maar het lukt! We hebben nu weer drie kranen die gelijk zijn. Hij zet de waterpomp aan, even de kraan open en droog is het overal! Yes, dat hebben we mooi gedaan op deze warme dag, de temperatuur is al rond de 32 graden….ondanks dat het pas lente is. ? Ik kan wel weer opnieuw gaan poetsen maar vooruit het is voor een goed doel. ‘Nu nog wat azijn in de watertank, schoonspoelen en schoon water erin.’; zegt mijn handyman. Hij gaat vullen en zet vervolgens de kranen open….wat volgt is een kleine tsunami. ‘Kranen dicht!’ roept ie hard! Hij staat te schelden en vloeken terwijl zijn voeten in het water stampen. ‘Eerst die mat eruit!’ roept ie. Hij pakt de grote mat en gooit die buiten over een stoel. WTF de camper is achterin zeiknat, water loopt uit de douche en de kastjes onderin….ik zucht. Hij gaat zijn gereedschap weer opzoeken en slaat aan het demonteren van kastjes en wanden op zoek naar de boosdoener.

Vrij snel ziet hij het: de afvoer van de keukenbak is er tijdens het knutselen met de kraan afgeschoten! Alles wordt weer in elkaar gezet, dichtgemaakt en ik ga voor de derde keer met een emmer sop aan de slag. Ik mopper want het is bloedheet in dat ding maar goed we zijn klaar. ‘Het is nu wel heel schoon, gelukkige huisvrouw van me!’ zegt mijn lover. Ik doe er maar het zwijgen toe. ? Han komt terug uit het ziekenhuis en de injecties moeten met een paar dagen de pijn verminderen. Hij voelt zich best redelijk en had zich al voorgenomen om Mexicaans te koken dus gaat aan de slag. We eten heerlijke taco’s met van alles erbij en zitten daarna nog lekker buiten want het blijft warm. Vannacht gaan we voor het eerst weer in de camper slapen en om 21.00 uur ligt deze gelukkige huisvrouw met een zere kloppende elleboog op bed. ? Na een lekker nachtje in ons eigen camperbed gaan we met Han ontbijten en dan is het vertrekken. Eerst de huurauto terugbrengen en op naar de kust voor een paar dagen Oceanside en Carlsbad, ongeveer een uurtje rijden vanaf hier. Er zijn daar twee State parken (zie ons eerdere verslag ‘San Diego’ voor meer informatie). Het is druk op beiden parken want het blijkt dat de hogere scholen deze week nog Springbreak (voorjaarsvakantie) hebben maar we krijgen een plekje. Het is al later op de middag als ik nog een uurtje naar het strand ga. Mijn handsome is geen zonzitter en blijft bij de camper in de schaduw. Het is heerlijk en ik waag me zelfs in zee.

Pelikanen vliegen over en de surfers zijn met de hoge golven van de Stille Oceaan aan het spelen.

Ik lees mijn boek over het leven van Gordon en ineens een schaduw over me. Het is mijn lover; ‘Ik kom je iets te drinken brengen.’ ❤ Hij haalt een blikje tonic tevoorschijn en ik moet om mezelf lachen want stiekem had ik op een flesje smirnoff ice gehoopt. ? ’s Avonds gaat de BBQ aan en we genieten van de temperatuur die gelukkig afkoelt. De volgende dag is het tijd voor beweging: we hebben ons voorgenomen om meer te gaan bewegen dus actie!

We fietsen vanaf Carlsbad, via Leucadia naar Encinitas, leuke uitgestrekte badplaatsjes.

(Vanaf Oceanside tot Encinitas is een prima fietspad over en naast de Highway 101) en hebben een koffie/thee stop in een gezellige “koffietent” in Leucadia waar groot en klein van een taartje smullen. ?

Ik heb de smaak te pakken en wandel ’s middags nog een uur over het strand terwijl ik geniet van de kleine drieteenstrandlopers die steeds voor me wegrennen. Ondanks dat het Springbreak is is het heerlijk rustig op het strand, er zijn alleen veel surfers in zee. Het wordt ééntonig maar we gaan voor de verandering maar weer eens met de BBQ aan de slag. We zijn op tijd klaar met eten want het weer slaat om en een keiharde koude wind vanaf zee steekt op.

Dag korte broek, we wikkelen ons in een fleecedekentje en zetten een filmpje op. ? De volgende dag moeten we verkassen, onze plek is gereserveerd, en dat is gelijk een mooie reden om inkopen te doen. Het is nog fris dus we doen rustig aan en gaan naar de Walmart. Struinen alle paden af en verbazen ons weer over de gekkigheid aan hoeveelheid en soorten van voedsel. ( let ook op het bord Fight Hunger…. :-)

Na twee uur zijn we uitgeshopt en gaan terug naar Carlsbad Statepark, vinden ons nieuwe plekkie en mijn lover zorgt voor een lekker lunchgerecht: broodje tonijn. En dan slaat het virus weer toe: ik ga wandelen! Ondanks de harde wind loop ik met plezier een uurtje over het strand. Bij mijn lover slaat een ander virus toe: het werkvirus! ?

Als ik terug gewaaid kom drinken we buiten een wijntje en onze Amerikaanse overbuurman komt vragen waar we vandaan komen. ‘Het moet Europa zijn want terwijl hij binnen zit because it’s freezing like hell outside (21 graden ?) zitten jullie lekker buiten!’, roept ie hard lachend in mijn oor. Hij vraagt zich vervolgens af wat Roel daar voor een lens heeft, het lijkt wel een bazooka!

En weer schatert zijn harde lach over de campground. We moeten bij onze camper gaan staan en hij gaat een foto nemen. Hij maakt er werk van, neemt er een paar en we nemen afscheid. Als mijn lover de foto’s terugkijkt zegt hij; ‘gelukkig zijn er meer mensen zoals die vent die denken dat ze kunnen fotograferen want anders had ik geen werk meer!’ ? Ik zeg niets….ík sta erop!

Ondertussen wakkert de wind weer flink aan en we gaan naar binnen. De storm is harder dan gisteravond en niet alleen bij ons. In Vegas schijnt zelfs de fonteinshow bij Bellagio hierdoor afgelast te zijn. Het is inmiddels vrijdag en Roel wil vandaag langs bij een collega fotograaf, Scott, van Zuma Press in San Clemente. Wij waren hier vorig jaar al en hij zou nog iets voor Roel uitzoeken. We maken een koffiestop in Carlsbad

en hebben een gezellig uurtje bij Scott. Vandaar op zoek naar een overnachtingsplek. Het State park San Clemente (van de mooiste zonsondergang ever, zie verslag ‘Weer pech’) zit dit keer helemaal vol. Even landinwaarts ligt nog een State park genaamd San Mateo, daar vinden we gelukkig een plek.

Dan is het al weer zaterdag en verbazen we ons hoe snel de week voorbij is gegaan. We hebben met Han afgesproken om morgenmiddag weer bij de Stagecoach te eten. Ons plan is om vandaar via Palm Springs, Joshua Tree, Las Vegas en Death Valley omhoog te rijden. De zaterdag brengen we door in Oceanside, er is een leuke kunstmarkt waar we over heen slenteren.

We doen een koffietje in een Frans zaakje, wandelen over het strand

en gaan dan naar Pala. Dat staat al een tijd op ons lijstje! Wat is het? Pala is een klein plaatsje, ooit van de indianen geweest. Nu is het een mega casino met een hotel en een RV campground. Het ligt tussen Oceanside en Temecula. Wij komen er aan en inderdaad het complex is super groot. De campground, zeker niet goedkoop, is compleet volgeboekt dit weekend. We vragen ons af of we op de parkeerplaats bij het casino mogen overnachten. De receptioniste van de campground heeft geen idee. We parkeren de hut dus maar en als ik een bewaker zie rijden in een soort golfkarretje loop ik op hem af. ‘Mogen we hier parkeren om in het casino te spelen?’; vraag ik hem. ‘Je mag zelfs één nacht op de parkeerplaats overnachten als je dat wilt!’ , is zijn vriendelijke antwoord.

We zetten de camper een beetje gunstig neer (voor zover dat gaat want het is druk) en gaan naar binnen. Het is groot met een aantal restaurants, heel veel speeltafels en speelautomaten. We lopen een rondje, bespreken in een restaurant vast een tafeltje en dan gaat mijn lover achter een machine zitten en ik zoek een speeltafel op. Het is echt druk in het casino, mensen krioelen door elkaar, middenin speelt een band, maar ik vind een tafel. Eigenlijk vind ik de inzet te hoog maar vooruit de croupier is zo cute. ? Ik zit naast een kerel die gelijk aan mijn accent raad waar ik vandaan kom, wat blijkt het is een marinier en hij heeft negen jaar in Duitsland in het leger gezeten. En dat is wel een leuk weetje: naast Oceanside (38 miles van San Diego) aan de kust ligt Marine Corps Base Camp Pendleton.

Deze basis werd in 1942 opgericht om Amerikaanse mariniers te trainen in de Tweede Wereldoorlog. In 1944 werd dit een permanent kamp en in 1946 de thuisbasis van de 1e Marinie Divisie. De gevarieerde geografie van de basis verspreid over ongeveer 125.000 acres (506 km 2), wordt het hele jaar door gebruikt voor oefeningen voor mariniers en alle andere takken van het Amerikaanse leger en is één van de grootste militaire bases in Amerika.

Ik heb geen geluk en ondanks dat het gezellig aan de tafel is weiger ik mijn portemonnee nogmaals te pakken dus ga op zoek naar mijn handsome. We eten prima in het casino, maken nog een rondje, kijken even bij de band en krijgen dan een berichtje van Han dat de waterleiding bij hem kapot is! ? Hij weet niet precies wat er aan de hand is want hij is zelf in LA maar heeft een telefoontje gekregen van een buurman, die heeft de waterleiding nu afgesloten….We hebben deze week wel iets met water. Zondagmorgen rijden we na een onrustige nacht (want het bleef druk bij het casino, bussen reden af en aan) naar Han. Die heeft inderdaad geen water en zit met jerrycan’s water. Roel gaat op onderzoek uit en na een quick scan denkt hij dat hij dit kan fixen.

Het wordt wel weer hilarisch als ik moet helpen….’Allemachtig Cheryl, kijk nou toch, die slippertjes, hoe gek ben je toch bezig!’; roept Han.

Ik geef het toe, het is wat vreemd. ? Roel heeft alles gedemonteerd en verzameld, maakt voor de zekerheid nog een foto ervan. Han en hij kunnen op pad naar Home Depot voor onderdelen. Even later zijn ze terug met alles en hup, hup, als een volleerd loodgieter wordt het allemaal door mijn handyman in elkaar gezet.

Nu de grote test en het water erop: het werkt! Allemaal opfrissen en op weg naar de Stagecoach voor het zondagse uitje: live muziek, eten en een drankje. We vinden weer een prima plekkie en de locals waaronder mijn “gebittenvriend” herkennen ons al. Na een wijntje zit de stemming er in en de voetjes gaan van de vloer, de locals zijn niet éénkennig en komen ons ook ten dans vragen.

Wat later op de avond een hilarisch momentje oplevert als mijn lover de hints van een knappe dame niet helemaal snapt. Wij zitten dus buiten bij de band en de dame die achter ons zit gaat naar binnen. ‘I go inside.’, zegt ze tegen Roel met een knipoog.

Hij kijkt haar glimlachend aan en vraagt; ‘What?’ ‘I go inside!!’, roept zij. Hij glimlacht weer maar snapt haar niet. Zij denkt misschien, het is now or never en roept; ‘I GO INSIDE!!!!!’ Mijn lover lacht naar haar en vraagt aan mij; ‘Wat zei zij nou precies?’ Het duurde even voordat Han en ik konden antwoorden. ? Thank you Lord voor deze man! ? Het was een super gezellige zondag! De volgende ochtend worden we uit ons bed gewaaid, er staat een harde wind en het is fris. We blijven vandaag nog bij Han, doen wat klusjes zoals de was, opruimen en de heren gaan gas halen in Hemet.

‘s-Avonds gaan de houtkachel en de elektrische kachel nog aan zo koud is het! Zelfs Hanky de kater blijft binnen, de schurk! ?