Voorzichtig op weg naar het noorden!

Het plan om dinsdagochtend op tijd te vertrekken loopt iets uit want Han vind mijn haar niet kunnen. ‘Je hebt zo’n uitgroei, kijk maar!’ Hij maakt een foto en oei, oei, ik zie het. ‘Lekker Han, zat ik mooi voor joker afgelopen zondag’, zeg ik. ‘Ja kind, ik had het al gezien maar ja, je zag er toch al uit als dikke Patty Brard zei je zelf!’, giert hij van het lachen. Hij verft mijn haar, zet het wekkertje zodat ik weet wanneer de verf eruit moet en gaat dan op pad naar zijn afspraak. Als ie terug is belt zijn vriend Jack en geeft ons nog de tip om dit keer via de S22 naar Joshua Tree te rijden. Het is iets omrijden maar een zeer mooie rit door de bergen en langs Salton Sea.

Even een korte uitleg: we willen rond juli in Alaska zijn en gaan dus richting het noorden. De rit tot Las Vegas, die we nu gaan maken, hebben we vorig jaar al gedaan met een huurauto omdat onze camper toen voor reparatie stond. Ik ga misschien wat snel door de plaatsen heen en voor wie pas ons blog volgt: zie de verslagen van Deel 1 ; ‘Las Vegas again’, ‘The Wedding Chapel’ en ‘De finish van de eerste etappe’. ?
Eind van de middag arriveren we in de plaats Joshua Tree en gaan daar het National park in.

Al snel blijkt dat alle campgrounds vol zitten….we hadden al zo’n vermoeden want zijn gewoon te laat. We rijden door het park en gaan bij 29 Palms eruit. Daar is een casino en misschien kunnen we op de parkeerplaats overnachten. Als we door het stadje rijden zien we restaurant Rib’s en Co.

We hebben hier al eerder gegeten en de spareribs zijn super lekker. ‘Ga eraf!’ roep ik mijn lover toe. Hij geeft richting aan, sorteert voor en we rijden de parkeerplaats op, lijkt ook een mooi plekkie om te overnachten. De serveerster vind het helemaal goed: don’t drink and drive ? en we hebben een prima avond. Tot het restaurant dicht gaat en de bewakingshond de hele nacht blijft blaffen. Een soort gevalletje van ‘doet ie anders nooit!’ ? Ach, we zijn vroeg uit de veren dus gelijk het park maar in, scoren een mooie plek op campground Belle,

maken kennis met onze Mexicaanse buurman Jesse en drinken een Nederlands bakkie koffie met hem. Het is leuk al die verschillende contacten die we zo op doen. Op de plattegrond van het park hebben we een aantal punten gezien die we willen gaan bezichtigen, zoals Skullrock,

Keys View

en Hidden valley.

Als we zitten te lunchen bij Keys View loopt er een Nederlands stelletje rond de camper, ze zijn nieuwsgierig hoe we hier gekomen zijn. We raken aan de praat met Boyd en Marieke en zetten een theetje want dat praat wel zo gezellig. ?

De wandeling door Hidden Valley is prachtig, helaas vergat ik de achterkant van mijn benen te smeren en had het zonnetje dat in de gaten. ? Dan nog even snel het park uit om in de plaats Joshua Tree wat kleine boodschapjes en hout te kopen. We willen vanavond buiten een vuurtje maken en hebben tegen de Mexicaanse buurman gezegd dat wij voor hout zorgen. Helaas is de wind ’s avonds zo hard dat een vuur maken heel onverstandig zou zijn geweest.  De BBQ waait nog net niet uit.

Achter ons op de campground is een Duits stel komen staan met een huurcamper, ze wandelen langs en er ontstaat weer een babbel. Ondertussen bekijken we met elkaar de kaarten aan de buitenkant van onze camper en wisselen zo ervaringen uit. Het wordt steeds donkerder en kouder (ongeveer 3 graden) buiten maar je wilt nu niet binnen zitten want wow, wat een sterren!

Super mooi om hier eens overnacht te hebben. ? Vanuit het park rijden we de volgende ochtend naar Lake Havasu, een rit van ongeveer 300 kilometer. Net voordat we het plaatsje inschieten zien we een bord met “RV’s 10 dollar per night”.

We rijden de campground op die hiervoor adverteert en lopen naar de receptie. Het is een mooi groot gebeuren met restaurant, jachthaven, golfbaan en winkel. ‘We komen voor de tien dollar overnight.’ ; zegt mijn lover. De receptioniste; ‘Let me explane it to you!’ De uitleg: de tien dollar is van toepassing mits je meedoet aan een toer van negentig minuten over het kopen van een nieuwe camper. Mijn lover wijst het af, ‘Jou kennende heb je na dertig minuten al getekend voor een nieuwe!’, zegt ie lachend. Ik zeg niets want soms heb ik best zelfkennis. ? We rijden door naar het centrum, waar het nu in vergelijking met november een flink stuk drukker is. Statepark Lake Havasu aan het water heeft een prima plek voor 25 dollar, geen hook-up’s maar met onze Europese camper hebben we zonnecellen dus ook niet echt nodig.  De vuilwatertank en wc kunnen we morgen wel bij de dumpplaats legen.

Via het strand wandel je zo naar het centrum met de London Bridge en jachthavens. Het valt ons op dat de Amerikaanse vlaggen halfstok hangen, het blijkt dat Barbara Bush is overleden.

De winter, voor zover ze die hier hebben, is voorbij en OMG wat een boten liggen hier nu! Het is vrijdag, men maakt zich op voor het weekend en het is zien en gezien worden. Gebruinde mannen en vrouwen hangen of staan nonchalant in hun boten, zwembroek, bikini, flesje drank in de hand, zonnebril en boem, boem doet de keiharde muziek uit hun speakers!

We lopen er langs en zien heel wat boten en believe us, we hebben misschien één persoon zien glimlachen. De rest hing, stond of lag verveeld in de boot! Het was een bijzondere ervaring want stel je voor: je hebt zo’n boot, ik zou een smile van oor tot oor hebben. ? De volgende ochtend tracteer ik mezelf op een lekker koffietje (hazelnut mocha coconutmilk macchiato), het kunnen hier vreselijke caloriebommen zijn met van alles erop en eraan maar af en toe vind deze zwartdrinker dat heerlijk. Daarna rijden we langs een plek waar de boten het water in gaan en besluiten even te stoppen. Niet normaal hoeveel boten en trailers, er is zelfs een verkeersregelaar voor het te water laten.

We staan te kijken hoe het in zijn werk gaat, het is een hoop herrie van motoren als ze éénmaal in het water liggen. Ik zie een man in een auto die half in het water staat om zijn boot eruit te laten. Het lijkt me spannend voor hem dus ik steek mijn duim omhoog! ? Daar komt zijn vrouw ook aanlopen en we maken een praatje. En dat vind ik zo leuk aan die Amerikanen, ze babbelen gelijk over van alles en binnen vijf minuten weet ik veel van haar. Als haar man klaar is met de boot en erbij komt staan nodigen ze ons uit om een paar uurtjes mee te varen….wel met een verontschuldiging: hun boot kan niet zo hard en gaat slechts 120 km per uur! ? We hebben vriendelijk bedankt want ze hadden net staan uitleggen dat iedereen vanaf zestien jaar mocht varen zonder vaarbewijs of enig papier en ja, er gebeuren ook vaak ongelukken op het meer. De temperatuur loopt inmiddels aardig op en het lijkt ook alsof het hier altijd waait dus instappen en we gaan op weg naar Vegas! Onderweg zien we dit bijzondere transport rijden, een flink aantal legervoertuigen.

Eind van de middag naderen we the city of gambling weer. En wie hier wel eens met een auto of camper heeft gereden weet wat er dan komt. In ieder geval file maar ook een keuze aan banen.

En dat is zo grappig aan mijn lover, de TomTom geeft aan; ‘Verderop links af slaan.’ Waarop hij dan zegt; ‘Is dat zo?!’ ,drukt op zijn mobiel (waar TomTom op zit) en gaat kijken of het inderdaad wel zo is. ? Ik zit ondertussen met het fototoestel op schoot want ineens besluiten we dat onze hut over the Strip van Vegas moet. ?We komen erop bij Mandalay Bay en daar gaan we. En dit lijkt éénvoudig maar wie ons kent weet beter: mijn lover rijdt, checkt de TomTom op zijn phone nogmaals, controleert of het fototoestel goed staat ingesteld en zoekt ook nog een leuke radiozender op….ik let op de stoplichten, kruis denkbeeldig mijn vingers en denk OMG. ? Het is echt druk met auto’s en voetgangers en we kijken onze ogen uit. Waanzinnig om met onze camper hier te kunnen rijden! We rijden de hele Strip af en door naar Fremont street (het oude Vegas). Daar wordt het spannend want wat is er leuker dan een rijdende camper op de foto….Mijn lover heeft het helemaal in zijn hoofd zitten en ik krijg aanwijzingen. ‘Ga daar staan op de  middenberm van de weg, dan kom ik aanrijden, je richt op de camper naar de ingang van Fremont, ook een stuk weg erbij, let op de lucht en kijk of je de camera recht hebt! ? Het stoplicht staat op rood en hij roept; ‘Springen maar kanjer!’ Nou das lekker, daar staat zijn kanjer dan met alle aanwijzingen. ‘Where do you come from?’ ; vraagt een vriendelijke dame aan me. Ik roep; ‘Netherlands!’ en sprint over want ik zie Verstappen al aankomen. Klik, klik, klik doet de camera. Ik vergeet alle aanwijzingen maar niet geschoten altijd mis dus op hoop van zegen! Mijn lover maakt een pitstop en ik spring erin. ‘Het is gelukt, zag je me staan?’ ; jubel ik. Eigenlijk is dat een gekke vraag want tuurlijk zag hij me staan….? Hij kijkt op de camera de beelden terug, ik wacht gespannen af….’Nee, dat is niet zoals ik bedoelde!’, zegt ie dan.

Inmiddels rijden we nog een rondje en ik krijg nieuwe aanwijzingen, spring er weer uit, wordt aangeklampt door een zwerver maar heb geen tijd voor de arme man zijn verhaal want ik moet klaar staan als Verstappen weer langs komt. Hetzelfde ritueel herhaalt zich en wederom is het niet goed! ? Ik ben er klaar mee en zeg; ‘Hallo fotograaf, ga lekker zelf over straat rennen, jij weet wat je moet doen, ik ga wel rijden!’ Mijn lover kijkt mij aan en zegt; ‘Nou ok, dan….’ Het stoplicht staat op rood, ik roep; ‘Uitstappen en naar de andere kant rennen, tot zo!’ Ik rij weg en ja, dan komt het: moest ik nou hier al rechts of de volgende….maar het gaat goed. Ik rij langzaam op hem af met maar één gedachte: dit gaat mij lukken! ? Waar ik kan stoppen ga ik staan en wacht op mijn fotograaf die lachend aan komt rennen. ‘Yes, gelukt topper!’; roept ie. ?

Bij hotel Circus Circus is een RV parking en daar gaan we staan. Het is vrij vol en er zijn alleen nog pull through plaatsen.

Wat betekent dat je er makkelijk doorheen kan rijden zonder parkeersteek te hoeven maken. Waarschijnlijk gemaakt voor de ‘grote bakbeesten’ die ze hier hebben. ? Wat is het warm, we zetten stoeltjes en tafel in de schaduw en nemen eerst een drankje en hapje. Na de borrel rond 19.00 uur gaan we op pad en nemen de bus naar Fremont street. In de bus is het druk, ik zit aan de éne kant en mijn lover aan de andere kant van de bus. Wie wel eens in de bus in Vegas heeft gezeten kent het waarschijnlijk: het is vaak party-time! Ik beland tussen een clubje vrouwen die de verjaardag van één vieren, ze komen uit Texas en gaan raden waar ik vandaan kom. Ze zijn vrij schunnig en vertellen wat ze hier al meegemaakt hebben. Aan de overkant zit mijn lover met een Schots stel en een zwarte dame te babbelen. Ze hebben grote lol en de zwarte dame giert het uit. Hou even voor ogen, dit is Vegas en daar geldt: don’t be shy this is Vegas! ?
‘Wat heb je mooie tanden, zijn die echt? En wat kan je er allemaal mee?’ Hoor ik de zwarte dame aan Roel vragen. En zo vliegen de vrije opmerkingen tussen de passagiers heen en weer. ‘Don’t you forget we went here to the Weddingchapel last year!’ roep ik quasi wanhopig naar mijn handsome. De zwarte dame roept; ‘Oh, oh, someone is in trouble tonight!’ De halve bus ligt dubbel van de lach en de zwarte dame wil dan toch wel met mijn goodlooking husband op de foto.

We komen in Fremont street en daar gaat iedereen eruit, bye bye everybody! Nog nalachend staan we, naast de bushalte, bij het stoplicht te wachten. ‘Hé guys, ik ga vieren dat ik een goed cijfer voor mijn opleiding had vandaag, let’s start a party!’ joelt de zwarte dame uit de bus, die ook ineens bij het stoplicht staat. We kijken elkaar even aan, nou vooruit één drankje en dan gaan we eten. De zwarte dame heeft gelijk een tip voor me: This is Vegas en je gaat voor niemand opzij, je blijft straight vooruit gaan, you go girl! Ik zag haar gaan met haar ruim 140 kilo en dacht: jij hebt makkelijk praten, stel dat ik jou tegenkom. ? Bij the D’ casino gaan we naar binnen en ze grijpt mijn hand. ‘Let’s go party en drinking!’ gooit ze eruit en ze sleept ons mee langs de speeltafels naar de bar. En dat is best knap van de dame want mijn lover en ik liepen alle speeltafels en machines voorbij! Ok, ik had geen keus want ik zat vast aan haar hand, als een lappenpopje slingerde ik met haar mee en voelde me een soort wortel etende slankheidsgoeroe naast die grote deinende massa. Ze kent het personeel en zwaait als een koningin in het rond, regelt heel snel drie lege barkrukken, zegt wie waar moet zitten en roept de barkeeper.
‘Honey, dit zijn mijn vrienden uit Zwitserland!’; kirt ze tegen de kelner. ? Wij weer uitleggen waar we vandaan komen maar het is prima vind ze, het is in Europa! We doen een voorstelrondje: mijn naam kan ze niet uitspreken dus het wordt girl, Roel wordt Raoul en dan zegt ze ; ‘my name is Chanelllle !’ en zoals ze het zegt klinkt het een beetje als uit zo’n film van inspector Clouseau. Chanel studeert voor verpleegster, woont in Vegas, is 34 jaar, single, haar vader is pastoor en ze hoopt haar echte liefde in de kerk van haar vader te vinden. Ondertussen hebben we een wijntje besteld en zij een glaasje champagne.

Ze wil betalen maar Roel is haar voor, ‘de volgende is voor mij!’, zegt ze. Ik krijg het een beetje benauwd want we hebben bij de camper al borreltijd gehad en nu een flink glas Chardonnay voor mijn neus. Ik vrees dat dit zo’n avond gaat worden voor het noodplan, namelijk: mijn lover en mezelf aan elkander vastketenen met handboeien en een naamkaartje om mijn nek….? anders nooit meer gevonden in Vegas! Chanel wil weten waar we wonen, zijn we rijk, bezitten we een groot huis en hebben we foto’s om te laten zien. ‘Let’s make some pictures of us!’, zegt ze en een voorbijganger moet de foto’s maken. Ze wringt zich in allerlei bochten, duwt haar borsten goed en geeft de camera, of mijn lover, een zwoele blik. ?

‘Ik zou eigenlijk best een sugardaddy willen maar sugarparents zijn ook goed!’, zegt ze en giert het uit van de lach. Het begint een beetje te kriebelen in mijn nek en mijn lover mompelt; ‘oh, oh, dit gaat geloof ik geld kosten’. Uit het niets vraagt Chanel op verpleegstertoon; ‘Does he use any pills or medicine for sex?’ En toen was ik haar kwijt, ik begin te lachen en zeg; ‘Chanel, look at me and what do you think!’ Ze knikt langzaam maar pas als mijn lover er ook nog een schepje bovenop doet en lacherig zegt dat het nog iedere dag is, knikt ze opgewonden. ‘Ik neem jullie mee naar een striptent!’, roept ze. Zowel bij mijn lover als mij ging er een alarmbel af! ‘Nee, daar hebben we geen zin in, we blijven hier.’, zegt hij. Chanel knikt en dan slaat de stemming een beetje om. ‘Ik zal eerlijk tegen jullie zijn, weet je dat ik vorige week nog zelfmoord wilde plegen, vandaag helemaal geen goed cijfer heb gehaald, geen huis meer heb en vannacht niets eens geld heb voor onderdak.’ Mijn lover en ik proberen elkaar aan te kijken maar Chanel zit er als een boos oog tussen. ? Gelukkig staat de muziek vrij hard in de bar en ik sis in zijn oor; ‘afkappen en wegwezen!’ Chanel heeft haar borsten nog eens omhoog gehesen en zegt; ‘I know, ik ga met jullie mee naar het Bellagio hotel en we nemen een kamer!’
Ik denk dat ze bedoelde: jullie betalen een kamer….? Een half jaar in the States had me de beste zin ever geleerd en ik zei; ‘Chanel, wow, good for you! Na alles wat je hebt meegemaakt zit je gewoon vanavond aan de bar een glas champagne te drinken.’ Ze knippert met haar wimpers naar ons en zegt; ‘girl, ask Raoul for some money for me, please, please.’ Maar die houdt de portemonnee dicht en zegt resoluut; ‘Chanel no.5 ?, (hij zei het echt, de grappenmaker) wij gaan eten en een rondje casino doen.’ Ze stemt in en zegt met zwoele stem; ‘ok, take your time, ik wacht hier op jullie!’ En echt, mijn lover en ik liepen gierend van de lach door Fremont street. We moeten lachen om haar en om ons zelf, allemachtig dat wij dit weer mee maken. We lopen naar Tony Roma’s aan de overkant, inmiddels is het 21.00 uur en nog geen hap gegeten door die gekkigheid! ? Het zal ook nog wel even duren want er is een wachttijd van zeker 45 minuten en we krijgen een tafelnummer op. Om de tijd te doden doen we een rondje in het bijbehorende casino, mijn lover bij zijn éénarmige vrienden en ik een speeltafel Black Jack. Het tafelnummer dat we hebben gekregen wordt, uiteraard, ook in het casino omgeroepen. Alles als je maar speelt! ? Tijdens het eten schieten we steeds in de slappe lach en komen niet meer bij.

Who cares want in Fremont street is niets vreemd! Als we uitgegeten zijn en buiten komen is daar de gekte losgebarsten. Er speelt een band aan de éne kant, in het midden is een DJ met sexy danseressen bezig en daar tussen loopt er van alles rond….We love it! ?

Het casino waar onze nieuwe vriendin op een happy end zit te wachten lopen we snel voorbij want stel je voor! En zo kan Vegas zijn: je vergeet de tijd en ver na middernacht zitten we in de bus terug naar de camper.
Een paar uur later branden we door de hitte de hut uit en na een ontbijtje gaan we bij het zwembad liggen.

Even easy going met deze hitte (32 graden) en na gisteravond. ? Rond vijven stappen we maar weer eens op de bus naar Fremont street

en genieten van de gekte. Het is echt: met Vegas is het liefde of haat! Wij vinden het geweldig om de verschillende mensen te zien: de strippers waarmee je op de foto kan, de bedelaars die om verschillende redenen bedelen: bijvoorbeeld een Vietnamveteraan om eten tot een vent die een penisvergroting wil, de muziekkanten, dansers, goochelaars, de ‘balletje balletje’ spelletjes (die je altijd verliest), de mensen die godsdienst prediken of zij die roepen dat de wereld vergaat en iedereen in de hel komt. Jong, oud, blank, zwart, dun en dik: iedereen lacht, danst en is leuk….mede door drank, pilletje of joint maar kom op: This is Vegas!

Vlakbij Fremont ligt de Graceland Weddingchapel, daar gaan we snel even langs voor een romantisch terugblikmomentje ❤ en de buschauffeur zet ons met de mooie woorden ‘enjoy your moments and God bless you’ op de hoek eruit.

Dan door naar the Strip waar we op het terras van Mon Ami Gabi bij Paris een tafeltje hopen te krijgen. We zijn er rond 20.00 uur en de wachttijd voor een tafel is ruim anderhalf uur! Dat gaan we niet doen, dan op zoek naar een ander restaurant. Het is nu echt mega druk in Vegas, zoveel mensen zagen we hier nog niet eerder. Naast Mon Ami Gabi ligt restaurant Hexx, ook met een prima terras met uitzicht op the Strip en de fontein bij Bellagio. We proberen het daar en de wachttijd is korter, uiteindelijk zitten we toch nog een uur te wachten voor een tafel. De bediening is hier echter pet, de één weet van de ander niet wat ie doet. Het eten is gelukkig wel erg goed.

Na het diner wandelen we via een paar casino’s terug, mijn lover vind hier en daar een éénarmige vriend maar ik kan geen tafel vinden die mij aanstaat. Loop dus wat in het rond en maak af en toe een praatje. ? Het laatste stuk terug springen we op de bus

want we hebben geen voeten meer over….vergeten vervolgens bij onze halte uit te stappen en moeten dus weer aan de wandel. Roel zucht; ‘Ik ga gelijk naar bed, ik ben versleten.’ Maar om op de RV parking te komen moeten we het casino van Circus Circus door en ik besluit toch nog een gokje te wagen. Mijn lover is zijn bed alweer vergeten en gaat bij een machine zitten.

Ik vind een tafel, ga zitten maar de sfeer valt tegen. Na vier spelletjes ga ik met mijn fiches op zoek naar een andere tafel. Het is even loeren maar ik vind iets, de inzet is hoger dan ik normaal speel maar de stemming aan tafel zit erin. Mijn gevoelletje was goed dit keer en als ik mijn inzet verdubbeld voor me zie liggen, lever ik de fiches in en hoor de altijd magische woorden: ‘Colours on the table!’ van de croupier. Even langs de kassier voor de uitbetaling, mijn handsome zoeken en dan echt naar bed….want het is weer een latertje of beter gezegd een vroegertje! ?
De zondag is een herhaling van zaterdag: na een paar uurtjes slaap worden we wakker van de warmte en gaan eruit.

Het plan is om vandaag naar the Strip te gaan, met name naar Caesars Palace waar een Victoria’s secret winkel zit: shoppingtime! Rond elven gaan we op pad en nemen de bus maar want het is al flink warm. Gelukkig is het binnen overal heerlijk koel door de airco. We shoppen, althans ik shop en mijn lover zit op de ‘vermoeide mannenbankjes’.

? Als we er genoeg van hebben lopen we naar het terras van Mon Ami Gabi bij Paris en vinden dit keer direct een tafeltje. We nemen de uiensoep, die is heerlijk hier! Ik geniet: mijn lover, een glaasje rosé en aan de overkant de fontein bij Bellagio die op het toepasselijke nummer van Viva la Vegas het water omhoog spuit. ? Na de soep schieten we het casino bij Paris in en het zelfde ritueel volgt. Hij aan de machine en ik aan de Black Jack tafel: ze kunnen ons uittekenen! ?Als ik uitgespeeld ben ga ik hem zoeken maar het is zo mega groot bij Paris dat ik hem niet kan vinden. Dus lopen we bellend met elkaar aanwijzingen te geven waar we zijn tot ik hem vind. Hij heeft net iets te drinken besteld (als je speelt in de casino’s dan is alle drank gratis, je geeft alleen een fooitje aan de bediening) en ik zie hem de serveerster een fooitje geven. ‘Thank you sweetie!’ ; roept ze.

Crazy Vegas, je doet rare dingen met de mens! ? We overleggen en besluiten om de bus te nemen en nog naar Fremont te gaan. Als we in de bus zitten ziet Roel dat zijn telefoon bijna leeg is en we maken een tussenstop bij de camper. Kan ik gelijk mijn inkopen daar laten. We lopen weer het hele eind door het casino van Circus Circus en kopen bij de inpandige Starbucks nog wat lekkers te drinken. Terwijl we daar zitten zegt mijn lover; ‘Zal ik eens iets geks zeggen, ik heb helemaal geen zin en puf meer om nog naar Fremont te gaan….’ ? Het antwoord van deze ‘Vegasverslaafde’ wordt nog gekker want ik zeg; ‘Ik vind het ook wel best!’ We sloffen naar de camper, die op een minisauna is gaan lijken ? trekken bikini en zwembroek aan en gaan naar het zwembad: afkoelen. Vegas eist zijn tol: we blijven lekker bij de camper hangen, als het afgekoeld is maakt mijn lover salade met gebakken garnaaltjes en daar zitten we de hele avond braaf voor de camper in het warme bruisende Vegas. Hij kijkt op zijn IPad een Dr. Deen serie en ik tik dit verslag. ?  Inmiddels is het al weer rond de klok van middernacht, de lichten van Vegas schitteren om ons heen. Ik mijmer terug over de afgelopen dagen en denk aan de vele verschillende mensen die ik hier zag: van heel oud tot heel jong. En dat laatste snap ik toch niet helemaal want wie gaat er in vredesnaam met een baby naar een casino en met kleuters over Fremont street of the Strip! ? Viva las Vegas zong Elvis en ik denk; ’thank you Lord, dat ik als kind nooit in Vegas was. Want stel je voor: je bent een kind en loopt hier tussen….?

wtf, je zou zo schrikken dat je later als je groot bent toch geen relatie meer wil aangaan!