Van Tarragona naar Vinaròs

Eigenlijk vinden we de week op camping las Palmeras te lang. Het weer is wisselvallig en Tarragona valt ons iets tegen. Komt bij dat de camping buiten de stad ligt, de weg er naar toe is prima te fietsen maar ‘s avonds in het donker hebben we het er toch niet zo op. En dat is een nadeel van reserveren: betaald is betaald. 😞 Bij aanvang wisten we al dat we aan het eind van de week moesten verkassen ivm de grote drukte. De 2e plek die we krijgen ligt ook prima. Gelijk achter het muurtje begint het strand.Tot er ‘s middags een Spaans gezin tegenover ons komt staan….het is gedaan met het uitzicht en ze zetten de ingang precies zo dat we lekker bij elkaar naar binnen gluren. 🤣  Op zaterdag besluiten we naar de markt in Reus te gaan, een plaats ongeveer 15 kilometer verderop. Met de fiets gaan we naar station Tarragona en nemen daar de trein. Zo stappen we na een klein kwartier het station van Reus op, lopen de straat uit en staan bij de markt. Op zo’n typisch Spaans terras doen we eerst maar koffie/thee en slenteren dan over de markt en door de markthal. Het is de zaterdag voor Pasen en erg druk met mensen die allerlei lekkernijen in huis halen. Vooral bij de bakkers staan lange rijen. Dit is met een reden, namelijk:
In Catalonië doet volgens de traditie de peetvader of grootvader een “mona” cadeau aan zijn petekind of kleinkind op paaszondag. Op paasmaandag wordt die taart dan opgegeten samen met de hele familie. Oorspronkelijk werden er op deze paastaart evenveel eieren geplaatst als het aantal jaren dat het kind oud was aan wie de taart cadeau werd gedaan. Aangezien dit geschenk slechts werd gegeven totdat het kind 12 jaar oud was (leeftijd van de Communie), lagen er maximaal 12 eieren op.
Tegenwoordig is er een grote verscheidenheid van deze paastaarten, maar meestal zijn ze toch rond. Hoewel de “mona” oorspronkelijk vervaardigd werd uit gebakdeeg met suiker en andere zoetigheden en hardgekookte eieren, werd in Catalonië het ei in de loop van de tijd meer en meer vervangen door chocolade en eigentijdse taarten. Wij vinden Reus erg leuk, met name de smalle straatjes en het grote plein met terrassen in het oude centrum. Eind van de middag zijn we terug in Tarragona en fietsen retour naar de camping. Om daar in het restaurant te eten vinden we te koud (tafels staan allemaal buiten), van zee komt een ijzige wind opzetten en ook de lucht kleurt donker. 😳 We nemen een pizza mee naar de hut en zijn net voor de bui binnen. Zondag en maandag is het weer ook wisselend. Prima om wat klusjes te doen zoals: opruimen, de was, mijn vent bakt een boterkoek en ik ga een uurtje naar het strand met mijn nieuwe strandbed. De weersvoorspelling voor komende week is beter en dinsdag als we de camping verlaten schijnt de zon. Voordat we koers zetten naar Amposta in de Ebro vallei stoppen we, net buiten het centrum van Tarragona, bij het Romeinse aquaduct les Ferreres. Wow, wat een werk moet dit geweest zijn. Het geheel ligt in een mooi park, echt de moeite waard! 😊 Over de autoroute A7 zetten we koers richting Amposta. Als Cambrils (waar ik vroeger als kind zo vaak ben geweest) op de borden komt is er even de verleiding om hier te stoppen maar we hebben er vorig jaar al een tijd doorgebracht. Het gaat dus verder over de A7 met wel een stop in L’Hospitalet de l’Infant om bij de Lidl en Mercadona boodschappen in te slaan. Deze liggen namelijk net de snelweg af, lekker makkelijk! 😊 Dit duurt toch weer langer dan we denken want hier zit ook een groot Chinees warenhuis en die winkels hebben een geweldig assortiment tegen heerlijke prijzen. Ook nu twijfelen we weer even om een nachtje op camping El Templo del Sol (waar we ook al meerdere keren verbleven) te gaan staan, ‘De lucht gaat betrekken, we rijden door want het is nu toch te fris om in de blote billetjes te lopen.’ grapt mijn vent. En zo rijden we rond 15.00 uur camperplaats Casa de Fusta op. Deze ligt naast het gelijknamige restaurant. Helaas ligt deze verder buiten het centrum van Amposta dan ik had gedacht maar wel middenin de natuur. Echter….deze camperplaats is gratis en dat is te merken want het staat bomvol! 🤣 Beetje zoeken en we wurmen ons nog ergens tussen. Na al die dagen op campings heeft dit ook wel wat! We zijn in natuurpark de Ebro Delta die met zijn 320 km2 het op één na grootste wetland van Spanje is, een beschermd natuurgebied met rijstvelden, natuurstranden, zoutvelden en heel veel vogels, oa.  de flamingo’s, zwarte ibissen en steltkluten. Voordat het donker wordt doen we nog een kleine ronde op de fiets en zien al veel moois! Na een prima nachtrust is het alweer woensdag. Ik vind het altijd verrassend op zo’n camperplaats dat het ondanks de drukte en het dicht op elkaar staan zo rustig en stil in de avond en nacht is.  De zon schijnt vanmorgen echt uitbundig en we besluiten de korte broek aan te doen! Als dat maar goed gaat. 🤣 We fietsen langs meertjes, ondiepe waters, vele vogels en ontelbare braakliggende stukken grond. Soms is het landschap zo gelijk aan Florida dat we ieder moment een alligator verwachten. Wat we begrijpen wordt dit land (22.000 hectares) in april onder water gezet en de rijst geplant. In het plaatsje La Ràpita doen we koffie/thee en gaat mijn vent naar de barbershop. De kapper komt uit de Dominicaanse republiek. Hij maakt er een heel werk van met verschillende tondeuses en scharen. Het resultaat is prima en over de prijs van 12 euro hebben we het al helemaal niet! 😊 Kris kras over de fietspaden gaan we terug naar de camperplaats. Mijn vent fietst voor me en ineens zie ik iets over de weg rollen en hoor hem roepen; ‘G😡###😡, het glas uit mijn bril, stoppen!!’ Ja echt, dat kan alleen hij maar weer meemaken. 🤣 Ik ga vol in de rem, pak het glas en tsja, dat was de zonnebril, het montuur is gebroken vandaar dat het glas los kwam. Gelukkig heeft ie zijn normale bril in de tas bij zich en in de camper ligt nog een reserve zonnebril. 😊 Bij de hut aangekomen  genieten we met een wijntje en een hapje nog lekker van de zon en plannen de route voor morgen. Eerst willen we het plaatsje Amposta gaan bekijken en als we dan nog zin hebben rijden we door naar Vinarós. In Amposta zelf vinden we nóg een camperplaats. Ook deze is gratis. Het is net 11.30 uur en het ding is al flink vol. Het valt ons weer op hoeveel mensen een camper hebben en er nu mee op pad zijn. Amposta is een kleine plaats en niet echt spannend. Met name de markthal is prachtig om zijn kleurrijke glazen plafond. Door het dorpje lopen gigantische stormdrains. Er moet kennelijk veel water afgevoerd worden bij een regenbuitje.Noemen we nog deze brug met een punt om selfies te maken ( je zet je telefoon in een soort vast statief) en een winkelstraat met een bakkertje waar we koffie/thee doen en dat is dan Amposta. 😊 La Ràpita is leuker! Zin om de ongeveer 35 kilometer naar Vinarós te rijden hebben we niet meer. Met name omdat we vrezen dat ook daar de camperplekken allemaal al bezet zullen zijn. Bij de hut aangekomen balen we want naast ons heeft een Zweed zich ertussen gewurmd, zijn maat staat aan de andere kant van ons. Dat is trouwens niet eens een echte plek maar de nooduitgang. Het groepje van zo’n acht mensen heeft stoelen en tafels neergezet op het naastgelegen bruggetje en zitten daar luid te babbelen. En daar komt mijn steeds terugkerende vraag; ‘Kan iemand mij vertellen waarom mannen op leeftijd met een hele dikke buik denken dat ze in bijzijn van iedereen hun shirt uit moeten laten?!’ 🤔  Ik loop nog een rondje om te zien of er nog ergens een andere plek is vrijgekomen maar helaas. We zetten de stoeltjes neer en storen ons er maar niet aan. Dat is dan weer een nadeel van een gratis camperplaats. Grappig is dat de Zweed op een gegeven moment aan de zijkant van zijn camper moet zijn maar daar ligt mijn vent in de schaduw. ‘Is he sleeping?’ brult de man tegen mij. Heel verbaasd kijk ik op van mijn tijdschrift en zeg; ‘I think so.’ 😊 Hij blijft nog even staan maar als er verder niets gebeurd gaat ie maar weg. 🤣 Maar hoe zit dat dan met die camperplaatsen denk je misschien? Er zijn er die gratis zijn, zonder voorzieningen zoals water vullen en legen, een faciliteit om je wc te legen en elektriciteit. Of met voorzieningen waarvoor je eventueel moet betalen. Vaak is hier campergedrag, zoals stoeltjes en tafeltje neerzetten, niet toegestaan. Maar wordt wel ‘gedoogd’. Dan zijn er de camperplaatsen tegen  betaling (meestal rond de 10-15 euro) met alle voorzieningen en soms zelfs een sanitair gebouw die nog net niet op een camping lijken. Er is dus genoeg, snap je het nog? 🤣 Wij vinden het leuk om dit af te wisselen, komt bij: je moet alles eens geprobeerd hebben! 😊 Deze gratis camperplaats waar we nu staan is best groot en momenteel bomvol dus wellicht dat er daarom door de gemeente gecontroleerd wordt. De politie rijdt regelmatig over het terrein en stuurt de Zweedse ‘hangouderen’ aan het begin van de avond weg. Ze moeten opbreken en bij de camper gaan zitten. 🤭 Ook hier hebben we een rustige nacht en de volgende morgen is het rond 09.00 uur al een drukte om te vertrekken. Een uur later, als de camperplaats flink leeg is gaan wij ook op pad. Even gas tanken en op naar Vinaròs. 😊 Oh ja, en die camperplaatsen zijn te vinden in apps. Hoe deden we dit vroeger?!  🤣 Ook de camperplek in Vinaròs is een grote parkeerplaats, gratis en geen voorzieningen. Hij ligt direct bij het centrum en kijkt uit over de boulevard en het strand. Geen verkeerde locatie! Nu zijn we slimmer en zetten de hut zo neer dat er aan beide kanten genoeg ruimte over is en blijft! Eigenlijk zijn we een beetje asociaal bezig maar hé, wie doet ons wat! 😊 Vinaròs is een gezellige vissersplaats, we slenteren door de straatjes en de overdekte markthal. De plaats is vooral bekend om zijn garnalen. De beroemde “Fiesta del Langostino” garnalen. Na de lunch (deze toast met zalm kost slechts 3 euro! ) gaan we terug naar de hut, de bewolking heeft de zon verjaagt en het is fris geworden. We doen net als de Spanjaarden en houden siësta. ‘s Avonds slenteren we nogmaals door het stadje, doen een drankje en eten wat lekkers op een terras. Het was weer een mooie dag! Morgen staat er wederom een lange rit op het programma, namelijk: 20 kilometer 🤣 naar….Peñíscola. 😊