Québec

Het Saguenay fjord, er zijn verschillende dingen over te melden maar laat ik zeggen het is prachtig! Het hoogteverschil is indrukwekkend en het stikt er op bepaalde plekken, door de stroming, van de walvissen, dolfijnen, zeehonden en beluga’s.
En hier moet je geluk mee hebben maar dat is de natuur….helaas werkt die niet op bestelling. En geloof het of niet maar ik heb mensen serieus aan parkwachten horen vragen hoe laat dat de Beluga’s kwamen….? Op woensdag regende het en hebben we vanuit Saguenay de ronde langs het fjord afgemaakt (totale afstand rond het fjord ongeveer 300 km) en zijn terug gegaan naar ons stekkie op het strand bij de Lawrence baai in Tadoussac.

Daar kwamen we eind van de middag aan en vreemd genoeg zaten er niet veel mensen buiten….hmmm, wat bleek na de regen waren er allemaal steekvliegen gekomen! Na de muggen in New Brunswick hadden we nu de vliegen hier. Ik heb in Zuid Afrika en Namibië nog nooit zoveel van die rotbeesten gezien. De volgende dag zouden we een soort rust/stranddag houden maar we konden niet naar buiten door de vliegen ?. Dus op pad naar Pointe Noire om de Beluga’s nog eens te spotten want Roel had eigenlijk nog geen goeie foto naar zijn zin. We vonden een mooie plek vlakbij het water en toen maar wachten. En iedere vrouw of man van een fotograaf/fotografe zal dit herkennen….het is wachten en wachten (bijvoorbeeld; dan is er net geen zon, dan is het licht niet mooi) en eigenlijk vind je het niet erg want je hebt het voor hem/haar over. Dus ik zit heerlijk in een stoel, die daar stond, te genieten en over het water te staren of ik al wat zie zodat mijn lover eindelijk zijn foto kan maken. Ik kijk opzij en wat zit hij te doen ….te Candycrushen! Ik zit me suf te turen over die brede rivier en hij zit een spelletje te spelen. ? ‘Ja, maar ik let wel op hoor’, zegt hij. ‘Yep, right’, dacht ik. En ineens net wanneer er dus bijna een “Andy en Melissa” momentje zou kunnen ontstaan….was daar een minky whale….en hoe dichtbij!

En onder ging die weer om een paar tellen later iets verderop weer boven te komen. Wij zaten daar met zijn twee en in het water vlakbij die minky whale die ook nog eens een poosje rustig in de buurt bleef. Super! We hebben verder de hele middag daar nog gezeten en ook met de beluga’s hadden we geluk! De jongen zijn nog niet wit maar grijs.

In een lekkere onweersbui terug naar ons plekkie bij het strand gereden en de planning voor de volgende dag gemaakt want Québec city ging het worden hadden we besloten!
De volgende ochtend waren de vliegen redelijk weg dus naar het strand afgedaald.

Roel zijn drone mee en ik mocht ook een poging doen….nou een gevalletje “even Apeldoorn bellen” bleef uit, maar lastig is het zeker! Daarna even snel een koffie/thee doen, Roel neemt een snoepje en een akelige krak klinkt uit zijn mond…. Wat blijkt : zijn kroon is van de implantaat af gebroken, het klinkt erger dan het is maar wel even een tandarts opzoeken. Op weg naar Québec komen we door Baie Saint Paul en wat is het daar gezellig, er is één of ander festival!

We rijden door het centrum op zoek naar een parkeerplaats en zien een tandarts. Helaas heeft de tandarts geen tijd….of zin….het is al vrijdagmiddag….en het is echt alleen maar even lijmen en vast zit de kroon weer….Het is trouwens wel te merken dat we in het Franse gedeelte van Canada zijn, ze hebben echt wat vervelende trekjes van de Fransen overgenomen….zoals het volhardend spreken in hun eigen taal. Nou moest mijn lover ook nog naar de kapper en daar was een kapperszaak. Dus naar binnen en de zaak werd gerund door twee schattige kapsters die zijn haar wel wilden doen. Ok, de spraakverwarring kwam met de tondeuse….de kapster vroeg: ‘welke stand, 2,3,4?’ En ik vertaal dan voor Roel want mijn Frans is beter en zeg dan ‘hij wordt graag op standje 4 genomen’ …..blijft lastig dat Frans!? We hadden een gezellig half uurtje in de kapsalon.

Even lunchen en door naar Québec. Daar was het ook al zo druk, doordat het dit weekend Regatta was. Er waren allerlei zeil- en marineschepen en door het bestaan van 150 jaar Canada werd dit ook nog eens extra groots gevierd.

Nou dat hebben we geweten want er was geen doorkomen aan in het centrum! ‘Ik heb een plan’ zei Roel….’de Walmart!’ Nou wij waren niet de eersten die zo dachten want de parkeerplaats van de Walmart, die wij hadden uitgezocht, was veranderd in een kleine minicamping. En dit keer kwam het mij goed uit want in de Walmart zit altijd een kapsalon en aangezien ik al weer een paar grijze haren had ontdekt was ik het helemaal met Roel eens….de Walmart ging het worden. Dus vrijdagavond nog een afspraak gemaakt voor zaterdagochtend. Roel was al de Walmart in voor boodschappen, ik zoek hem op en zeg ‘ik ben zo blij, ik kan morgenochtend gelijk terecht’ als een aap zoekt hij in mijn haar en dan hoor ik hem zeggen ‘nou, ik zie niets, waar maak je je druk om!’ En als ik ergens een hekel aan heb is dat het, want ik zie het dus wel! Maar dat zijn de verschillen tussen mijn lover en mij en die komen vanzelf goed. Hij weet inmiddels ook dat Louboutin geen stad in Frankrijk is maar dat het hele mooie schoenen zijn, een Gucci (en dan expres Gukki uitspreken) handtas is geen plastic tasje, een Porsche Cayenne is geen bestelauto en zo zijn er nog wel wat dingen op te noemen waarin we van mening verschillen en elkaar niet altijd begrijpen…..?Na de kapper wilden wij naar het centrum, de camper parkeerden we in Lévis, aan de overkant van Québec, en vandaar namen we de veerpont naar de overkant. Wat een vreselijke drukte, we stonden wel een uur in de rij voordat we aan boord konden gaan.

Ook in het centrum was er geen doorkomen aan en alle restaurants en terrassen waren bezet met lange wachtrijen. Québec is een leuke stad, met Franse invloeden, en bovenop duidelijk aanwezig het hotel Fairmont le Château Frontenac.

We worstelden ons door de mensenmassa heen en hielpen de economie een handje door wat uitgaven te doen.

 

Op een gegeven moment zie ik een leeg tafeltje en even snel oogcontact met de kelner….ik zit! Roel is 30 jaar geleden in Québec geweest en gaat op zijn telefoon zijn oude foto’s zitten kijken (hij kan via internet op zijn website al zijn foto’s in de databank opzoeken) en komt erachter dat hij het terras waar we nu zitten ook op de foto heeft staan. Een foto gemaakt op precies dezelfde plek zoals het nu is. De kelner vond het geweldig leuk om de oude foto’s van toen te zien.

 

 

De nacht brachten we weer door op de minicamping van de Walmart. ? Zondag zijn we naar Parc de la chute Montmorency gegaan. Op ongeveer 7 km van Québec stad en het is de beroemdste waterval van héél Québec. Hij is zelfs hoger dan de Niagara falls. En dit is echt de moeite waard! Met de cabine omhoog en daarna wandel je door een park naar beneden. In het park bevinden zich ook een restaurant, hangbrug, klimwand en tokkelbaan.

Tip: Er staan bij de parkeerplaats diverse “combitickets” om te kopen. Niet doen! Koop alleen de parkeerkaart en de tickets voor de kabelcabine binnen bij de kassa, dan kan je zelf de keuze maken enkele reis of retour en je bent voordeliger uit.
En je bent Nederlander of niet….de polsbandjes (toegangsbewijzen) die we hadden gekregen hebben we voorzichtig afgedaan en aan andere mensen gegeven….nee, niet verkocht….maar weggegeven!
Toen door richting Montréal maar we vergissen ons altijd in de afstand en de tijd en uiteindelijk gingen we dat niet halen dus kwamen we ergens op de helft terecht in de plaats Louiseville. Daar een camping genomen want er moest weer gewassen worden dus een wasmachine en droger was wel nuttig. De camping was een kleine camping met allemaal vaste plaatsen. Wij kwamen er echt als vreemden aan maar werden vriendelijk ontvangen.

Hele leuke plek aan het water, camper neergezet en onze buurman die buiten zat vriendelijk bonjour gezegd. Deze camping heeft alleen maar full hookup plaatsen dus Roel kon zich helemaal uitleven met water- en afvoerslang en elektriciteit. Want zoals al eerder vermeld wij zijn volledig selfsupporting. Zodra we op de plek stonden ging hij opgewonden aan de slag, alles werd uit de camper geladen en aangesloten. Hij kon ook voor het eerst de 110 volt omvormer proberen die perfect bleek te werken. Binnen gewoon 220 volt uit de stopcontacten. Ik stond met de gesorteerde was klaar en oh ja, hij zou meegaan dus camper op slot en we lopen naar het sanitair, kopen ook nog wat hout bij de receptie om ’s avonds een vuurtje te stoken en lopen op t gemakkie terug naar de camper.
En dan komt er een vrije vertaling van Roel, zijn woorden kan ik hier niet plaatsen, hij was vergeten de waterkraan dicht te draaien toen we wegliepen, dus pieppp…..piepppp, onze hele plaats en die van de buren was ondergelopen! Als onze watertank namelijk vol is dan loopt het overige water gewoon eruit…in dit geval dus bij ons en bij de buren. Roel schaamde zich en ging op zoek naar de buurman, die was nergens meer te bekennen. Ik hoorde Roel aan de éne kant van de camper op zichzelf mopperen en ik zat aan de andere kant en het is heel kinderachtig maar ik kon niet meer van het lachen. Hij kijkt om de hoek en ik zeg: ‘je bent toch op zoek naar de buurman, nou die kwam net voorbij gezwommen!” ? Roel kon er niet om lachen….
Verder deden we die avond wassen, drogen en mijn nieuwe Canadese strijkijzer uittesten op 110 volt ….zucht!

Nog een leuk detail was dat het echt wel een camping voor deze Cheryl was want iedereen had bling-bling lichtjes in de tuin en een enkeling zelfs een verlichte gekleurde kitsch palmboom!
Maandag bracht regen dus in plaats van nog een dag op de camping te blijven hangen veranderden we onze plannen en trokken verder voor de laatste kilometers naar Montréal. Reden binnendoor en maakten een tandartsstop voor Roel zijn kroon en die kan inmiddels ook weer lekker van zich afbijten! Nu in Montréal op de parkeerplaats bij…..de Walmart….ik begin er aan te wennen!
Het is vrij onduidelijk in het centrum van Montréal waar je nu wel of niet mag staan bij de Walmart. Er staan borden met daarop een wegsleepverordening. Op de website Motorhome-Canada.com staat aangegeven dat je bij het Casino Montréal ook zou kunnen parkeren.
Dat was onze eerste optie maar op weg daar naar toe zagen we deze Walmart (Boulevard Décarie) en hier stonden campers geparkeerd. Het Casino was nog een half uurtje rijden met de onzekerheid of we daar wel mochten staan….wel jammer want een avondje in zo’n speelparadijs is ook niet gek!