Sia en Roel op reis

Dan ineens is er toch een beslissing, een datum en zijn we weer vertrokken. 😟 De afgelopen periode thuis gaat zeker niet in de boeken als heel easy. Ook dit keer komen we er achter dat we over een enorme vrienden/kennissenkring beschikken en de afspraken wisselen elkaar in rap tempo af. De achter en zijkant van de woning worden door de schilders gedaan. Daarna gaat de tuinman aan de slag met achterstallig onderhoud zoals her en der verzakte bestrating. Roel oogst z’n aardappels uit de autoband. Helaas maar vijftien krieltjes.Ook de aardbeien, druiven en rabarber zijn dit jaar ver onder de maat. Al met al drukke dagen want deze cateringdame (ik dus) draait wederom op volle toeren voor de schilders en tuinmannen maar heb tevens de schone taak om de tuin onkruidvrij te maken.Echt, dit is toch het meest ondankbare werk dat er bestaat want een paar dagen later kan je weer opnieuw beginnen. 😡 In mijn nieuwe hoekje, waar ooit de jacuzzi stond, is het trouwens wel lekker zitten! 😍En, met de data die de nieuwe digitale elektriciteitsmeter leverde besloot Roel maar eens zonnepanelen te laten leggen. En een thuisbatterij. Daar moest wel de hele meterkast nóg verder voor op z’n kop.Naast zijn appartement in Pernis heeft Jan ook een huisje in Chaam. Volgens moeders moet dat opgepimpt worden. Ze koopt een bank, stoelen en nog wat prullaria en vraagt vervolgens om met elkaar aan de slag te gaan. Als de rust daar is wedergekeerddoen we nog een dagje Beekse Bergen waar Jan kapitein op afroep is. Na leuke gezellige dagen laten we het stel achter. 😊 De rechtszaak tegen de ‘overname-schurken’ in Eindhoven (zie editie ‘De luchtfietsers en het faillissement’) is op poten gezet en de dagvaarding uitgegaan. Ze hebben tot 3 oktober de tijd om een reactie aan de Rechtbank te geven. Verder had Roel nog drie rechtszaken tegen inbreukplegers. Leuk nieuws is dat het boek ‘Twente vanuit de wolken’ bijna klaar is en op 24 oktober aanstaande wordt het eerste exemplaar uitgereikt aan oud minister Ank Bijleveld in Enschede. Wij zullen daarvoor terug naar huis vliegen want zoals de planning nu is zijn we dan ergens rond Benidorm. Oh ja, we hebben ook contact, veel contact, met diverse makelaars in Spanje gehad. Dat heeft ons prima informatie gegeven over wat we wel of niet willen. De afspraak is dat we verder contact met elkaar in Spanje zullen hebben om eventueel een aantal projecten te bezoeken. Verder brachten we een paar gezellige dagen bij Roel zijn zus en zwager in Eerbeek door en genoten op de fiets onder andere van de hei die in bloei kwam. Bijna zou ik het vergeten maar er was nog een akkefietje met een gaslucht. Terwijl ik langs de camper liep rook ik gas. Lang verhaal kort: de brandweer moest gebeld worden want waar kwam de lucht vandaan? De brandweer kwam met gillende sirenes aan en mannen in speciale pakken gingen op zoek. Het bleek dat de verdeler van de gasflessen de boosdoener was.Gelukkig was dit het want we waren even bang dat het lek onder de grond van onze oprit zat. Maar nu deze reis: als eerste gaan we naar de camperbeurs in Düsseldorf. We zijn er al verschillende keren geweest en ik weet echt niet wat we er nu moeten doen maar mijn lover is helemaal enthousiast en wil het dus bezoeken. Vandaar ook ons enigszins versnelde vertrek. Bij de beurs kan je met je camper of caravan overnachten en het is dit keer weer een waanzinnige drukte! Ook nu zien we geen betere camper dan we al hebben, we blijven erbij: voor ons is onze camper de beste die er is. 😊Wat erg opvalt is dat er deze keer heel veel daktenten op de beurs staan. Om het allemaal hip te maken staan er waanzinnig auto’s bij. Alsof je op bijvoorbeeld een Porsche, een Ferrari, Audi of BMW  een daktent gaat plaatsen…. Ook voor de aanwezige caravans wordt het imago omhoog gegooid door hippe bolides ervoor te zetten. Als laatste gaan we het maar niet hebben over de campers. Waar de leverancier nog steeds de informatie geeft dat je met zes personen in een hut kan die leeg 2900… weegt en totaal 3500 kg mag wegen. Het zal vast gaan om zes hele magere worteleters want de kilo’s die over blijven zijn echt niet veel als je bedenkt dat er bijvoorbeeld fietsen, tuinstoelen enzovoort meegaan. Of zegt dat meer over wat wij allemaal meeslepen….🤔Vrijdagmorgen verlaten we het terrein in Düsseldorf en gaan ‘als de brandweer’ naar Zuid-Frankrijk waar we na twee overnachtingen op zondagmorgen op deze prima plek aankomen. Leuk was dat de overnachtingen in Nuit Saint Georges, vlakbij Beaune, en Millau voor mij herinneringen ophaalden aan mijn vroegere fietsvakanties.Voor de zekerheid hebben we gereserveerd op deze camping aan de Middellandse Zee want we willen wel dicht bij het strand staan! Heerlijk even een paar dagen ‘alles mag en niets moet!’ 😊

Het is wat het is en inderdaad we zijn verzadigd met alles wat we hebben gezien. Mijn schema is misschien te optimistisch geweest want we hebben de helft nog niet gehad! 🤣 In het najaar gaan we terug naar Spanje, dat hebben we de afgelopen weken besloten, dus de standaardzin die we nu hebben is: ‘Dat gaat op de lijst voor de volgende keer!’ 😊 In de aflevering van het vorige blog zitten we, na de inkopen in de Nederlandse winkel, in de camper en bekijken de kaart van Spanje. Na wat gepuzzel over de kilometers en de tijd die we nodig hebben om terug in Nederland te komen besluiten we dat Fuengirola nog kan en daarna nemen we echt rust. De camper-app geeft daar een groot parkeerterrein aan waar een aantal plekken gereserveerd zijn voor campers.

Hopelijk hebben we geluk en is het wat. Net in Estepona zijn we maar door gereden want het was erg druk en nergens een geschikte plaats om te parkeren. Het is zaterdag dus ook niet even handig in grote steden! 😳 Zo ook in Fuengirola waar blijkt dat er precies op zaterdag een grote rommelmarkt is op het parkeerterrein. Het is bomvol maar na drie rondjes door de drukte hebben we geluk. Het is net na tweeën en dan loopt de markt af. Sommige marktlui zijn aan het opruimen of zelfs al vertrokken waardoor we een plekkie vinden. We slenteren langs de nog aanwezige kramen met veelal rotzooi maar mijn vent vind dit soort dingen geweldig. Ik ook wel hoor! 😉 Vervolgens lopen we door het centrum naar de boulevard en het strand. Het ziet er allemaal wel leuk uit maar of ik hier een vakantie door zou brengen….?Het staat voor mij in dezelfde categorie als Benidorm en Torremolinos. Maar gezellig is het zeker voor een keertje! Uit de vele cocktailbarretjes kiezen we er eentje en ploffen neer. Nu nog een keuze maken want de drankenkaart heeft een uitputtende collectie! 🤣 Helaas hebben we vanmiddag niet veel gegeten dus boem, die cocktails vallen als een steen op onze maagjes. Zien we nog wel eens een condoomautomaat op de wc, hier hangt in de dames wc zelfs een vibratorautomaat. 🤣  Oeps, na die drankjes beginnen we vervolgens dus maar een zoektocht naar iets te snavelen. Eigenlijk is het makkelijker met een slok op want bij het eerste de beste restaurant zijn we om en laten ons het terras op trekken. Kom maar door!  Laten we afsluiten met te zeggen dat het heel gezellig is, er echt veel cocktailbarretjes zijn en we uiteindelijk de weg naar de camper terug vinden, althans mijn vent vindt de straat en ik….ik bevuil de straat!  🤭 Fuengirola in het kort! 😉 Het nadeel van zo’n avond is de volgende dag. Een beetje katterig staan we uiteindelijk op voor een ontbijtje. ‘We gaan dus naar Torre del Mar?!’ stelt mijn vent. Volgens mij hebben we dit gisteravond al besloten. We kwamen hier op omdat camping Almanat aan zee ligt. Zo’n 70 km omhoog langs de kust richting het noorden. De gedachten om de camper achter te laten en naar huis te vliegen is mogelijk maar de hut moet voor de keuring en dat doen we liever in Nederland. Maar het schijnt dus wel gewoon in Spanje te kunnen hebben we ons laten vertellen. Torre del Mar is een bijzonder leuk plaatsje waar we op de fiets heen gaan. Even wat oponthoud omdat deze beestjes er door moeten! Er is een gezellige boulevard en leuke winkelstraatjes. Deze naturistencamping ligt net buiten het centrum en heeft een privé strand. We blijven 3 nachten en het is er aangenaam. Mooi schoon sanitair en een goed restaurant op het strand. Na een gezellige avond met twee andere Nederlandse stellen rijden we woensdagmorgen verder noordwaarts. Ons plan is om nog een week aan het strand te gaan staan in Hospitalet bij camping El Templo del Sol. Dus voor nu 2 dagen flink wat kilometers (ongeveer 820) maken. Onze eerste stop is een kleine 30 kilometer verderop in Nerja.Voor deze populaire kustplaats maken we echt even tijd want bij het centrum van de oude stad ligt ‘El Balcón de Europa’. Volgens de legende dankt deze bezienswaardigheid haar naam aan koning Alfonso de 12de en zijn levensechte standbeeld op ware grootte is hier terug te vinden. Evenals een aantal verdedigingskanonnen. Vanaf het balkon is het uitzicht formidabel ! Verder heeft deze plaats een breed scala aan restaurantjes, winkeltjes, barretjes en terrassen.Hoewel de verleiding groot is om te blijven rijden we na een lichte lunch verder. Murcia is ongeveer de helft, we gaan de autoroute af en overnachten weer op de parkeerplaats nabij de Ikea tegenover het grote Centro Comercial Nueva Condomina. Op de heenweg stonden we hier ook en het is een prima plek.  Deze camperaars zijn heel huiselijk met het kanariepietje erbij. 😊De volgende dag maken we de resterende kilometers, doen boodschappen bij de Mercadona en dan door naar de camping. Hier hetzelfde ritueel: we lopen met een papier met daarop de vrije plekken over de camping. Uit ervaring weten we dat het op deze camping voor ons lastig is om een geschikte plek te vinden. Of de takken van de bomen zijn te laag, de plek te krap en natuurlijk wil ik niet in de buurt van het sanitair. We hebben er inmiddels een lange dag op zitten. Het was druk onderweg en boodschappen doen duurde ook weer even. Een beetje moe zoeken we aan het eind van de middag, vergezeld van de zon en warme temperaturen, naar een plek op deze grote camping. We wikken en wegen, met grote passen meet mijn vent de plaatsen. We zijn eruit maar hoe gek onderweg naar de receptie lopen we toch nog, ‘Zou die andere plek echt niet groter zijn….’ Terug bij de receptie geven we er een klap op en boeken. ‘Rij jij?’ vraagt mijn vent maar ik laat het aan hem over want het zal passen en meten worden en hij is daar veel beter in. Echt, we hebben het helemaal doorgenomen maar aan het begin van het laantje gaat het al gelijk mis. Ik denk dat hij recht erin komt rijden maar hij wil er achteruit in. Het is rond 17.00 uur en vele mensen zijn net terug van het strand. Precies in ons laantje zit een groepje Nederlanders gezellig te borrelen. Nou mensen, kom maar uit de stoel want Bassie en Adriaan zijn gearriveerd! 🤣 Mijn vent is inmiddels verderop gekeerd met de hut en komt achteruit gereden. Keurig, dat gaat goed! ‘Hij kan beter meer naar rechts sturen!’ zegt een oudere man met zo’n krasstem naast me. De heren uit het Nederlandse groepje zijn van de stoelen gekomen en de aanwijzingen vliegen ons om de oren. Ze lijken de Snollebollekes wel, ‘Naar links, naar rechts, naar links!’ Ik word er melig van met name omdat ook deze camping een naturistencamping is en de gasten dus de aanwijzingen in hun nakie staan te geven. ‘Ik laat het aan de heren over, okay?!’ zeg ik tegen mijn vent en ga aan de zijkant staan. Hoe mijn lover ook stuurt en stuurt de hut past helaas net niet in het plekkie. We staan te schuin en iets over het pad dus geen succes. ‘Ik geef het op!’ zegt mijn dappere vent en stuurt behendig het laantje uit. Oeps, nog net een krak achter en een lichte aanraking met een lantaarnpaal. ‘Ja Freek, jij zou toch die kant in de gaten houden!’ moppert een kerel uit de groep tegen de ander. Geen paniek, er is geen schade! We gaan door naar de tweede keuze die we uitgezocht hebben. De buurtjes daar zijn er niet dus we hebben vrij spel, behendig zetten we de hut neer en spreken af dat al die hulp heel aardig is maar dat gaan we de volgende keer gewoon vriendelijk afslaan. 🤭 De volgende morgen gaat mijn vent op het fietsie naar de receptie om onze verhuizing te melden en wat blijkt: de plek waar we zijn gaan staan kan niet voor de gehele periode. We kunnen nu iets anders zoeken of over een paar dagen. Voor mij is de beslissing snel gemaakt want er zijn namelijk 2 allergieën in dit laantje. Een camper met drie kleine schreeuwende kinderen en een camperbusje met zo’n irritante schuifdeur. Ja lezers, welkom in mijn wereld, het is echt niet makkelijk hoor met mij op een camping! 🤣 Mijn lover heeft een nieuwe lijst met beschikbare nummers meegekregen en we gaan dus weer op pad. In laan R blijkt dat onze plek van vorige keer vrij komt. De mensen staan alles in te pakken. Top, want van plaats R2 weten we dat de hut er goed kan staan. Eind goed al goed! Onze overburen zijn een gezellig stel uit België en vrijdag arriveren ook Carla en Theo vanuit Torre del Mar. We wisten al dat we elkaar hier weer zouden zien. Zo gaat de laatste week in met heerlijk niets doen. Nou bijna niets: over de markt slenteren, met de spullen naar het strand sjouwen, sangria drinken, fietsen en naar de happy hour. Na een gezellig etentje nemen we afscheid van elkaar. Het is nu echt voorbij en zo rijden we zaterdagmorgen na nog een bakkie met taart richting het noorden. Het valt op dat op alle matrixborden waarschuwingen geven tegen zakkenrollers, nep aanrijdingen en types die een steen tegen je auto gooien en dan een zogenaamd afgereden spiegel van je betaald willen hebben.Gelukkig gebeurt er niks en gaan we richting Nederland. Ja, dat is nog een dingetje want op de heenweg heeft mijn lover in Frankrijk net bij Lyon in een supermarkt een prachtige grote citroenboom gezien. Toen meenemen kon niet want waar laat je dat ding de hele reis. Hij hoopt nu dat de boom er nog is dus….juist, we zetten koers naar Lyon. We trappen de dag lekker door en arriveren een uurtje voor sluitingstijd maar helaas de boom is er niet meer! Wat nu?! We zijn best gaar van het rijden en zoeken in de camper-app naar een overnachtingsplek. Iets verderop richting Villefrance zit er eentje en deze is ook nog redelijk vlak bij een Buffalo grill. Een restaurantketen iets gelijkende op onze Beren. Als we binnen zitten te eten barst buiten een korte maar mega regenbui los. Na een rustige nacht gaan we verder naar Luxemburg. Daar slaan we drank in voor een ieder die een bestelling bij ons heeft gedaan. De reis sluiten we af met een bezoek aan Annie en Peter die van Vlaardingen naar Landgraaf zijn verhuisd. We gaan bij Kerkrade de grens over, daar zie je tegenwoordig niks meer van. Maar het bijzondere van de Nieuwstraat / Neustrasse is dat de grens hier dwars door het midden van de weg loopt. Links is Nederland en rechts is Duitsland. Vroeger stond er een groot hek in het midden. Op de terugweg naar Vlaardingen brengen we nog een bezoek aan kampeerwinkel de Wit in Schijndel waar we een droogmolen en nieuwe BBQ scoren voor de volgende reis. 😊 Zo komen we dinsdagmiddag laat thuis. Home sweet home! En echt, het lijkt alsof het gelijk gedaan is met de rust. Een bomvolle agenda staart me aan: kapper, varen met de gepensioneerden van de voormalige werkgever van mijn vader, afscheid van een vriendin die voor een paar maanden naar Frankrijk gaat, het trouwen van mijn neef, vrienden die komen eten, Roel naar het ziekenhuis voor controle van zijn oog (1 juli een staar operatie), lunch met de damesclub, tuinfeest bij andere vrienden, door onze tuin met een kapmes gaan, uit eten met moeders en Jan en vele wassen draaien. Hoezo home sweet home?! 😟 De camper moet naar de garage voor de APK en een wasbeurt aan de buitenkant. Ik rij achter mijn vent aan. In de auto hebben we zo’n mooi systeem die een waarschuwing geeft als je bijvoorbeeld over de lijn gaat maar ook als je te veel gas geeft.  De stem geeft tijdens de rit wel 3 keer de waarschuwing ‘U rijdt te snel!’ en het lijkt iedere keer venijniger te klinken. Ineens denk ik: dit is de story of my life! Namelijk: altijd teveel afspreken, teveel willen doen en geen rust nemen. Help! 😞 Weer terug thuis zie ik dit boek nog steeds op mijn bureau. Het blijft een dingetje hoor! Maar de afgelopen maanden hebben ons wel andere inzichten gegeven over wat voor huis en waar in Spanje. We gaan het zien lieve volgers. Voor nu allemaal een mooie zomer! 😘

Een route langs de witte dorpen schijnt een van de mooiste van Andalusië te zijn. Thuis heb ik er paar geselecteerd waarover ik gelezen heb en waarschijnlijk zijn dit ook de meest toeristische dorpen. Uiteraard is het maar een planning die kan worden aangepast! Het feit dat je hier zoveel witte dorpen tegenkomt heeft te maken met de erg warme zomers. De witte kleur heeft een weerkaatsende werking die maakt dat het in huis koeler blijft. Ze liggen in de bergen van de Serrania de Ronda en prijken op toppen, liggen tegen hellingen of juist in de diepte maar je kan ze niet missen! Ook zie je dat de Middeleeuwse strijd tussen de Arabieren en de Christenen duidelijke sporen heeft nagelaten, bijvoorbeeld een Moorse vesting. Vanuit Granada rijden we op maandagmorgen de 165 km naar het witte dorp, Setenil de las Bodegas. Dit staat ook bekend om zijn rotswoningen. De straten hier zijn soms zo smal dat het afgeraden wordt er met je auto doorheen te gaan. Wij zetten de hut iets buiten het dorp op camping El Nogalejo neer (slechts 20 euro per nacht inclusief prachtig zwembad 😊) en fietsen naar het centrum. Het ziet er allemaal gezellig en druk uit met veel restaurantjes en terrassen. Daar kan ik vrolijk van worden! Van de smalle steile straatjes en ongelijke trappen minder. Jeetje, het is weer aanpoten vandaag op het fietsie.  🤣 We ploffen ergens neer voor de lunch, wandelen daarna nog een stuk door het dorp en gaan dan op de fiets terug naar de camping. Net buiten het centrum staan een politieauto en 2 agenten waarvan 1 met zijn armen gebaren maakt en ons aan de kant zet. 🤔 Oeps, wat willen die dan? Hij ratelt er direct rap op los en wat we begrijpen is ‘casco de bicicleta’. ‘Het best is dom doen, alsof we hem niet verstaan.’ zeg ik op neutrale toon tegen mijn vent. Die haalt dus zijn schouders op en vraagt of de agenten Engels spreken. Nee, dat doen ze niet! De ander komt erbij staan klopt op zijn hoofd en vouwt dan zijn handen om het hoofd. ‘Helmet.’ 🤭 Ja vriend, dat hadden we al begrepen maar tsja….🤣 We knikken allebei dat we het snappen, ‘Si, si, si.’ Dan leg ik met behulp van handgebaar uit dat ze in de camper liggen op de camping. De agenten overleggen en omdat de camping vlakbij is mogen we doorrijden en krijgen geen bekeuring. 😊 ‘Klopt niets van, het is alleen maar buiten de bebouwde kom dat je een helm op moet.’ stelt mijn vent later als we bij de hut aan een wijntje zitten. ‘Laat nou, wat maakt het uit.’ denk ik alleen maar. Waar maakt die man zich druk om! 🤣 Omdat we best moe zijn na de dagen in Granada blijven we nog een dag op deze prima camping. Ook nu doen we toch wat klusjes zoals de was en genieten we een uurtje bij het zwembad. 😊 Oh ja, de was in de droger is hier in Spanje af en toe een crime. Ook nu weer want de droger is afgeslagen maar de was nog nat, grrrrr! 😫 Dan maar creatief met een lijntje. 😊 Lekker hoor zo’n dag niets doen zeker omdat er morgen weer een lange rit komt: wel 19 km naar Ronda! 🤣 De volgende morgen gaan na de koffie de fietsen en stoelen weer in de garage. Oh ja, en de bolderkar voor het strand die we al de hele reis meeslepen. Dat ding dat een vorige vakantie heel handig leek maar nu steeds in de weg staat en nog niet gebruikt is. 🤣 Bij mijn Facebook herinneringen zie ik vandaag deze. Nou, dan gelijk maar even een schouderklopje voor mezelf want ik rij ook nu weer keurig achteruit weg van onze plek met bomen. Scheelt ook dat mijn vent duidelijke aanwijzingen geeft. 😊 Is dat zo lekker belangrijk om te melden dat ik kan rijden? 🤔 Zeker niet maar het geeft me gewoon plezier hoe ik vaak in één keer ergens in rij en veel kerels zie draaien en draaien aan het stuur terwijl de vrouw in het luchtledige, meestal onzichtbaar voor de man, aanwijzingen loopt te geven. 🤭 Soms komt dan dat liedje van Drs P in me op, ‘Heen en weer, heen en weer….’ 🤣 Ik weet het: de beste stuurlui staan dan aan wal maar volgens mij zou het al heel veel schelen als zo’n dame zelf eens zou sturen zodat je weet welke aanwijzingen je moet geven en waar je gaat staan. 😊 Terug naar Ronda waar we inmiddels op camperplaats Area  Autocaravanas Ciudad de Ronda voor 24 euro een plek hebben. Dit is een dure voor een parkeerplaats waar we niets van de faciliteiten gaan gebruiken. Dat doen we zelf want er ís sanitair zoals douche en wc en ook een afwashoek. Het was de beste optie dicht bij het centrum die we konden vinden maar het verschil blijft: een camping met alles erop en eraan zoals afgelopen nacht voor 20,00 of deze parking. Aan de andere kant een camperplaats met sanitair waar je ook nog kan reserveren! Is dat dan geen camping? 🤔 Het is dus wel vlakbij het centrum waar we op de fiets heen gaan. We komen eerst bij een hele lange winkelstraat vol met schuifelende toeristen en opvallend veel van die ‘hokjes’ met loten voor welke loterij dan ook maar ze zijn razend populair! Het is een wandelgebied dus lopen we braaf met de fiets aan de hand mee met de menigte. Aan het eind komen we op een plein waar we de fietsen stallen en lopen naar de brug  Puente Nueva en zijn dan verrast want wow, dit is niet zomaar een kloof! Hier wordt de stad in tweeën gesplitst door de Tajo de Ronda kloof. Echt dit witte dorp Ronda is spectaculair en uniek! 😍 Hoog op een plateau van een 750 meter hoge berg met ver beneden rivier de Taag.Er is een wandelpad verder naar beneden in de kloof. Ongeveer op de helft moet je toegang betalen en krijg je voor de veiligheid een helm. Helaas loopt dit pad niet helemaal naar het uitzicht wat wij hopen maar de wandeling is leuk en zeker mooi. 😊Verder bezoeken we het Casa Museo Don Bosco. Dit historische pand draagt de naam van een Heilige Italiaanse priester en de oprichter van de Salisianen Don Bosco. Het huis toont de rijke cultuur en geschiedenis van deze regio. Er is ook een prachtig onderhouden tuin bij die uitkijkt over de vallei. Het is zeker een bezoek waard! 😊Elk ogenblik van de dag ziet de kloof er door de lichtval weer anders uit. De Plaza de Toros hier wordt gezien als de eerste arena ter wereld speciaal gebouwd met als doel stierengevechten. Het eerste gevecht zou rond 1785 hebben plaatsgevonden. We twijfelen om het te bezoeken. Mijn lover wil het wel bekijken maar ik ben pertinent tegen. Misschien flauw van mezelf want de recensies zijn prima en er zijn nu geen gevechten. Het is waarschijnlijk een mooi stukje Spaanse cultuur met name omdat er ook een gedeelte is met uitstalling voor paarden, hoofdstellen, kostuums en verdere spullen die men gebruikt bij het stierenvechten. Ik vind het stierenvechten, en ook alles wat daarmee te maken heeft, vreselijk en stel mijn lover voor om alleen te gaan maar dat vind ie niets, ‘Eigenlijk hoeft het voor mij ook niet zo.’ dus we laten de arena voor wat het is. Op een relaxt terras lunchen we, ook dit keer is het allemaal weer zeer smakelijk!Na de lunch fietsen we nog kris kras door de straten van Ronda en gaan dan terug naar de hut. Even siësta! Rond 20.00 uur fietsen we terug naar het wandelpad van vanmorgen. Maar aangekomen bij het laatste gedeelte is dat nu helaas gesloten. ‘Vanaf hier met al die bomen en struiken op de voorgrond kan ik geen foto maken! Ik ga het toch proberen!’ roept mijn vent en glipt langs het hek. 😳 ‘Kijk uit, want aan het huisje waar we vanmorgen de kaartjes hebben gekocht hangen camera’s.’ roep ik hem nog na maar hij is al weg. 😞 Na een klein kwartier is ie terug, ‘Het was het toch niet, jammer!’ roept ie van ver. Voor de 2e keer vandaag klimmen we weer het steile pad terug naar boven. Na nog wat rondhangen op de brug en genieten van de lichtjes die her en der aan gaan fietsen we terug. Ook de donderdag brengen we door in Ronda. We fietsen naar een aantal uitkijkpunten, wandelen door de lange winkelstraat en ja, ik scoor weer een paar schoenen. 🤣 Mijn lover moppert, ‘Wanneer moet je al die schoenen aan? Welke gooi je nou eens weg?’ Dat de schoenen hier in Spanje veel goedkoper, mooier en leuker zijn en ik dus eigenlijk geld uitspaar dat wil er bij hem niet in. 😉 Na nog wat kleine boodschappen bij de Mercadona fietsen we terug naar de hut en gaan een uurtje plat. We zijn versleten! Eigenlijk niet zo gek want we hebben de afgelopen dagen de vaart erin gehad en weinig rustdagen genomen. 😳 De camperplaats hier in Ronda leent zich niet voor een rustdag, we zien ons zelf niet de hele dag hier hangen op deze veredelde parkeerplek dus de volgende dag rijden we door naar Gibraltar. De route gaat voor een groot gedeelte over de bochtige A397. Deze weg staat in de boeken als zeer geliefd bij motorrijders en dat begrijpen we. Ook de vergezichten zijn prachtig! Andalusië vinden wij echt verrassend mooi! 😍Zo’n 115 km verder zien we dan de rots van Gibraltar! Ons doel van deze reis! Ik was er jaren geleden als eens maar mijn lover nog nooit. Er is geen camperplaats in Gibraltar zelf maar wel één direct aan de grens aan de Spaanse kant in La Linea de la Concepción. Mijn lover heeft deze in de TomTom ingesteld. Ik rij en zo bijna bij het eindpunt stuurt het ding me van links naar rechts. Het is rommelig druk op de weg dus opletten. ‘Hou links en neem de afslag.’ zegt de stem. Mijn vent naast me snapt er niets van, ‘Juist aan de andere kant verderop zie ik campers staan.’ Ik kijk vluchtig, ‘Ja, die is het, bij een jachthaven.’ Maar ik moet op de rotonde ook met het verkeer mee dus we volgen TomTom. We zien parkeerplaatsen links en rechts, zou hier dan de toegang zijn? Voor ons krijgt een auto een parkeerkaartje en vervolgens komt de parkeerwacht op ons af. ‘It’s 20 euro.’ zegt ie. Op onze vraag of dit voor de camperplaats is knikt ie heftig van ja en zegt dan kortaf, ‘20 Euro!’ Mijn vent pakt het geld, ik geef het aan hem en het kaartje wordt door hem onder de ruitenwisser gedaan. De kerel zwaait dat we door moeten rijden want de volgende auto staat te wachten. ‘De prijs klopt geloof ik wel maar als we nou nog een nacht willen blijven zouden we dan terug moeten naar hem om bij te betalen?’ vraag ik maar mijn vent heeft geen tijd om antwoord te geven want hoe het kan maar we staan ineens in de drukke rij bij de Douane! Wtf, heb ik nou een afslag gemist?! 😫 ‘Buenas tardes, pasaportes!’ zegt een potige Spaanse  beambte. Dan komt het, ‘Waar zijn die dingen?’ roept mijn lover. 😳 Tsja, die liggen nog in de kluis onder de vloer. De discussie waarom is makkelijk want we zouden de grens nog niet over gaan!! ‘Momento!’ antwoord ik en mijn vent springt naar achteren en weer terug terwijl hij roept, ‘Sleutels!!’  want die heeft hij nodig voor de kluis. Dit leest makkelijk maar in het echt is het eigenlijk hilarisch want mijn lover praat niet alleen vrij hard maar stampt ook hard door de camper. De potige staat ongeduldig te wachten dus ik vraag of ze Engels spreekt om het haar beter uit te kunnen leggen.  Maar daar is ‘Roel Kazan’ al met de tevoorschijn getoverde paspoorten. Ze bekijkt eerst mij grondig, met die van mijn vent loopt ze naar zijn kant en dan zegt ze, ‘Abre la puerta!!’ Mijn vent doet zijn deur open maar dat bedoelt ze niet, de achterdeur van de camper moet open! 😳 Ik zet de motor maar uit want volgens mij gaat dit nog wel even duren. Ze stapt de hut binnen en vraagt dan in het Engels, ‘Two beds?’ Mijn vent knikt en zegt ‘Yes.’ Nou dat is genoeg en ze stapt uit, zwaait ongeduldig met haar arm dat we moeten rijden. Rare vrouw, rare controle, geen idee waar dat over ging. De volgende controle is Engeland. Gelukkig die spreken Engels! ‘Hello!’ zegt een vriendelijke beambte. We laten weer de paspoorten zien en vragen waar de camperplaats is. ‘Not here, you are in Gibraltar!’ 🤔 Ja, dat begrepen wij inmiddels ook! We vertellen over de parkeerwachter en het kaartje. Direct zegt hij; ‘Oh no, he’s there again!’ Het blijkt een oplichter te zijn en hij zal de politie weer waarschuwen. 😡 Verder is de beambte zo vriendelijk om het verkeer even te stoppen zodat wij kunnen keren en daar gaan we, Engeland weer uit en Spanje weer in. Paspoort er nogmaals bij en dan gaat mijn voet op het gaspedaal want als die oplichter er nog staat dan grijpen we hem. Het is even kijken op de rotondes hoe we terug moeten rijden maar dan staan we weer in de buurt bij hem. Verrassen is de beste aanval dus een stuk verder blijf ik wachten en mijn lover springt eruit, op zoek naar de dief! 😡 Nou de vogel is gevlogen natuurlijk. Gelukkig maar want ik ken mijn vent een beetje….🤭 Later kijken we de beelden op de dashcam terug en zien dat hij hetzelfde flikt bij de auto achter ons dus die loopt zo wel binnen in een korte tijd! Het kaartje is trouwens een echt ‘oud verlopen’ parkeerkaartje. Nou letten wel altijd zo goed op en worden toch weer opgelicht! Bah,bah, vervelend gevoel en we proberen maar de humor er van in te zien. 🤣Na een nieuw rondje op de rotonde komen we dan toch op de camperplaats bij de jachthaven terecht. Het is er druk maar een prima plek!We hebben er zin in en gaan direct met de fiets naar Gibraltar. Ik sta al klaar met de fiets als mijn vent nog in een gereedschapskist aan het rommelen is. Geen idee, wat ie allemaal aan het doen is! 🤔 Eindelijk heeft hij het gevonden, ‘Hier stop in je fietstas!’ zegt ie en geeft me twee grote ty-wraps. ‘Wat moet ik hier nou mee?’ vraag ik verbaasd. 🤔 Serieus, dit ga je niet geloven maar die zijn voor de oplichter. ‘Als we hem zien dan grijp ik hem en doe jij die dingen om! Dan bellen we de politie!’ 😳 Echt, soms denk ik wel eens! 🤣 De discussie over het hoe en waarom is langer dan gewoon opstappen en hopen dat die oplichter er niet meer staat dus we vertrekken. Natuurlijk is de vogel gevlogen, waarschijnlijk zijn geld uitgeven aan drank of drugs of beiden. 😡

Het is grappig om op de fiets de grens over te steken, met het paspoort in de hand. Spanje uit en Engeland in. Er is een vliegveld in Gibraltar, de startbaan loopt letterlijk van de zee aan de ene kant van de landtong tot aan de zee aan de andere kant. Auto’s en ander gemotoriseerd verkeer gaan sinds een paar jaar door een tunnel bij het eind van de landingsbaan maar fietsers en wandelaars moeten dwars over de landingsbaan! Het is echt vreemd als er een vliegtuig aankomt en de slagbomen dicht gaan. Zo voor onze neus landen de vliegtuigen.De hoofdstraat van Gibraltar is leuk! Uiteraard met de nodige winkels met prullaria, pub’s, terrassen en veel borden met reclame voor ‘Fish and chips’.Deze kerel viert zijn eigen feest, hij wist alleen niet meer waar het feest was! 🤣Autonummer 1 schijnt van de gouverneur te zijn, nummer 2, geen idee. We fietsen terug naar de camperplaats. Op de hoek hebben we daar een restaurant gezien waar we gaan eten. De bediening is zo vreselijk traag, echt niet mooi meer! 😫 Het eten maakt alles goed want we hebben heerlijke spareribs! Dan is het alweer zaterdag! Gisteren op een terras kwamen we in contact met een Engels stel dat in Gibraltar is gaan wonen. Hij is militair. Ze hebben ons wat leuke tips gegeven. Zo kunnen we op de fiets het schiereiland rond, het is eenrichtingsverkeer, slechts 6 kilometer en de tunnels zijn goed te doen. Daar starten we dus mee, we fietsen weer over de grens en het vliegveld. Wat een leuke route! We passeren een klein strandje waar we lunchen en gaan weer verder. Er volgt nog een strand en uiteindelijk zijn we terug in het centrum. Dan gaat het naar het gebeuren waar we toch ook wel hier zijn, namelijk: de apen! 😊 Bij de ticketverkoop is het druk, het duurt zeker een uur voordat we in de lift naar boven zitten. De vorige keer dat ik hier met mijn ouders was waren de apen zeer nieuwsgierig en kwamen direct op je af. Ze grepen brillen, horloges, oorbellen en tassen. Dus terwijl we in de rij staan doe ik mijn sieraden al af en geef mijn vent de nodige aanwijzingen waar hij op moet letten. Boven aangekomen stappen we uit de lift en zien gelijk al een aapje zitten. Het dier zit met zijn snuit in de zon en kijkt niet op of om. ‘Let maar op hoor!’ waarschuw ik mijn vent. Maar ook de volgende apen zijn niet in mensen geïnteresseerd en gaan gewoon hun gangetje. Hoe gek is dat! 🤔 We wandelen in het rond en beginnen het dan te snappen, althans dat denken we,  want op veel plaatsen net buiten het zicht ligt neergelegd eten zoals groenten en fruit voor de apen. Ja, waarom zou je met een vol buikje op jacht naar een tas of zo gaan? De lol die we hebben is er niet minder om, het blijft genieten om te zien hoe ze heen en weer wandelen en in takken slingeren.  Bij ons toegangsticket zit ook een entree voor de grotten en een hangbrug. Op de laatste was net een fotosessie aan de gang. Ik heb medelijden met het arme model met haar hoge hakken op de bewegende hangbrug. 😳 Daarna wandelen we helemaal naar beneden en met vermoeide voeten en een droge keel schuiven we gelijk op een terras.  De menukaart ziet er goed uit maar we kiezen toch voor de Fish and Chips die buiten staan aanbevolen. Na zo’n lange dag is het heerlijk uitpuffen hier op het terras en het eten is goed! 😊 Dan zoeken we de fiets op en rijden terug langs het vliegveld en over de grens. We zijn weer in Spanje! Ook hier vinden we de camperplaats niet aanlokkelijk voor een rustdag dus na twee vermoeiende dagen gaan we weer door! Het zijn gelukkig niet veel kilometers, ongeveer 48,  want de rit gaat naar Tarifa. Deze stad ligt aan de Costa de la Luz en de straat van Gibraltar, tegenover de kust van Marokko en het is de meest zuidelijkste stad van het vaste land van Europa. Door de constante wind van de Atlantische en de geweldige golven is dit een paradijs voor windsurfers en kiteboarders. Er zijn veerdiensten tussen Tarifa en Tanger. Door de relatief korte oversteek (14 km) zijn er regelmatig mensen die illegaal de oversteek wagen. Er zit een camperplaats en ons plan is om hier een paar dagen rust te pakken. Echt, we komen aanrijden en overal in het dorp staan campers! Bij de Lidl, achter een benzinestation en geparkeerd in de straten. We vinden de camperplaats, besluiten die te doen en voor slechts 8 euro staan we. Er zijn voorzieningen zoals water en dump maar verder is het een troosteloze bende. Misschien ligt het aan mijn vermoeide brein maar wat een zooi! Er staan verschillende campers al zo lang dat het gras er omheen is gegroeid. Het heeft niets aantrekkelijks maar wat verwacht je voor 8 euro….🤔 Alhoewel de reviews niet slecht waren, het is maar net hoe je beleving is. Die van mij is rap want ik ga hier absoluut geen rustdagen houden! 😊 We wandelen naar het centrum en dat is absoluut heel erg leuk! Op deze 1e Pinksterdag vallen we gelijk in een processie. Er is veel volk op de been en de terrasjes zitten vol. We eten een heerlijke net vers gemaakte paella en tonijnsalade  en na de sangria is mijn humeur beter!

Het is jammer van de snoeiharde wind die de temperatuur onaangenaam fris maakt. Het laatste stuk terug naar de camper gaat langs het strand en we worden gezandstraald. Terug in de hut besluiten we om morgen verder te rijden want we vinden niet alleen de camperplaats mistroostig maar het weerbericht voorspelt wederom een snoeiharde wind. Het waait inmiddels zo hard dat de dakluiken, ramen en deur niet open kunnen omdat we vrezen dat ze eraf waaien! 😳 De hele avond en nacht schudden we heen en weer, dat heeft dan wel weer wat! Alsof we op zee zitten zo’n gevoel. Ik heb flink wat informatie over de Costa de la Luz in mijn aantekeningen en het plan is om een aantal plaatsjes te bekijken. Voordat we Tarifa verlaten stoppen we bij de Lidl voor een paar boodschappen en tanken LPG  bij het tegenover gelegen tankstation. We zijn er klaar voor! Lang verhaal kort: we zien vandaag verschillende plaatsen: Bolonia, Vejer de la Frontera, Barbate en Conil de la Frontera en ik vergeet er misschien nog een paar maar allemaal weren ze campers! De camperplaatsen die we zien vinden wij niet aanlokkelijk. Dat komt ook door de wind die nog steeds hard waait en het zand overal doet opwaaien. Deze kilometers nu terugrijden of morgen? Zo komt het dat we rond 16.00 uur wederom de mistroostige camperplaats in Tarifa op rijden. Soms zit het mee en soms zit het tegen zullen we maar zeggen. 😞 Het was een mooie rit dat zeer zeker! Prachtige stranden, rotsen, duingebieden, vele bomen zoals parasol-dennen en pijnbomen, velden met zonnebloemen en kleine dorpjes. Met een wijntje praten we de dag na. ‘Hoop gezien maar ook weer niet gezien.’ stelt mijn lover. De wegenkaart komt erbij en we besluiten om morgen naar Manilva te gaan. Het is een kleine, voor ons onbekende plaats, en daar ligt camping Bella Vista. We rijden dus terug, zien Gibraltar weer in de verte liggen en rijden dan na een kleine 65 kilometer de parkeerplaats van de camping op. Een vriendelijk receptioniste vertelt ons dat er nog plek is en met een briefje met daarop de vrije nummers lopen we de camping over. Die is gelukkig niet al te groot, heeft direct toegang tot een super mooi strand met een strandbar binnen handbereik 😉 en er is ook nog een zwembad! We kiezen plaats 137 en lopen terug naar de dame. ‘How many nights?’ vraagt ze terwijl ze onze paspoorten pakt. ‘Three or four.’ zegt mijn vent. Dan weet ik weer waarom ik van hem hou:  hij kent me! 😍 Het zijn precies de dagen die we nodig hadden: even niets hoeven! ‘s Morgens wandelen we naar de kleine jachthaven, doen koffie/thee en brengen de middag met een sangria-tje op het strand door. Zaterdagmorgen zijn we er klaar voor en trekken verder langs de kust richting steden als Marbella en Torremolinos. In San Pedro de Alcantara gaan we eraf. Hier zit namelijk een Nederlandse supermarkt met de klinkende naam Attent Holandes. Altijd leuk en lekker! 😊 Terug in de hut ruimen we de boodschappen op. ‘En nu? Jij of ik achter het stuur?’ vraag ik hem. Mijn lover kijkt me aan en zucht; ‘Zal ik je eens wat vertellen, ik weet niet hoe het met jou zit maar ik heb totaal geen zin om weer een stad te verkennen. De afgelopen dagen zijn me prima bevallen. Misschien heb ik wel teveel gezien.’ 🤔 En zo lieve lezers pakken we de wegenkaart er maar weer eens bij! 😊

Vanuit Roquetas gaan we op pad. Het is jammer dat we moeders en Jan hier volgende week niet treffen maar ons schema sluit net niet aan. Misschien nog op de terugweg. 😊 Bij El Eljido gaan we na nog even supervoordelig getankt te hebben de bergen in, de wegen zijn goed en de uitzichten mooi. De wegnummers wisselen elkaar af, A358 komt tot Berja daar wordt het de A347. Soms is de bergweg smal en toeteren we uit veiligheid voor de bocht. Na de lunch gaat het verder en uiteindelijk komen we weer op snelweg A92 die ons naar Guadix voert.  Bij La Calahorra zien we van verre al een enorme burcht, eigenlijk in de middle of nowhere. Ook vanaf hier is het zicht op de Sierra Nevada prachtig. De besneeuwde toppen in de verte en een heldere blauwe lucht. 😊 Guadix ooit gesticht door Julius Caesar staat door mij genoteerd om de grotwoningen. We zien op de laatste honderden meters hier en daar al gaten in de rotswanden. Het schijnt het grootste nog bewoonde grottengebied (2000 grotten en 3000 mensen) in Europa te zijn. Tijdens de reconquista vluchtten de Moren naar de grottenstelsels om zich te verstoppen aan de voet van de Sierra Nevada. Nadat de meeste gerestaureerd werden begonnen de bijzondere huizen opnieuw bewoners te trekken. Net naast het centrum is een grote parkeerplaats waarvan een gedeelte bestemd is voor campers. Er staan er een aantal en wij parkeren ook. Vinden we het wat? Ik zie mijn vent twijfelen. 🤔 Op zich is het ook wel verbazend want het is een plek waarbij vermeld staat dat campergedrag niet is toegestaan maar de aanwezige Nederlanders zitten onder een uitgedraaide luifel en liggen in zwemkleding te zonnen in een ligstoel naast een vol wasrek. Tsja, ik zeg er niets over maar denk er heel veel van. 🤣 Verder oogt de parkeerplaats ook rommelig en vies, iets verderop vinden we een kapotte handtas met wat muntgeld erin en een paar damesschoenen. Mijn grapje, ‘Nou die is uit haar pumps gereden!’ is niet leuk want mijn lover geeft geen glimlach. ‘Ik kijk het straks aan maar vind het niet veel.’ zegt ie. 😳  Onze afspraak is dat als een van ons het niets vindt dan zoeken we iets anders. Maar dat voor straks. Eerst de grotwoningen! Het is vandaag warm en we lopen puffend omhoog door het centrum op weg naar de Barrio de las Cuevas. Het is bijzonder! Een oud baasje heeft een woning opengesteld voor publiek.  Om mensen te ‘lokken’ heeft ie een lekker deuntje Spaanse muziek opgezet. In de ruimte is het heerlijk koel. De entree is gratis maar hij vindt het leuk om een glas wijn met ons te drinken en of we dan een fles kopen. Of zelfgemaakte honing. Ook heeft hij wat souvenirs in een als winkel ingericht hoekje van de woning. Na afloop bedanken we hem en klimmen verder omhoog voor het uitzicht. Het lijkt een beetje op Lord of the Rings. Over de ongelijke keitjes en trappen met hele grote treden lopen we vervolgens door de smalle straatjes terug naar beneden. Bij het pottenbakkersmuseum zie ik een mooie Spaanse kruik. Voorzichtig informeer ik naar de prijs. Dan ontstaat er verwarring want ik vraag het in mijn beste Spaans dus krijg mijn antwoord ook in een mompelend Spaans ‘Cinco.’ 🤔 ‘Zegt hij nou vijf of vijftig?’ overleg ik met mijn vent. De kerel mompelt nog eens en steekt vervolgens vijf vingers op. En echt, het is dus slechts 5 euro voor dat mooie ding! Serieus, ik kan me dan zo lucky voelen! 😍  Dan door naar het centrum waar we op een terras op het centrale plein, Plaza de la Constitución, bezweet neerploffen voor een drankje. Terug bij de camper is mijn lover er al uit, ‘Ik heb net op het terras even op de camper-app gekeken en slechts 8 km verderop in Marchal is een nieuw aangelegde camperplek.’  Zo rijden we weg en even later komen we op de plaats waar al vier campers staan en een busje met een daktent.Het ziet er prima uit, er zijn zelfs voorzieningen zoals water. Het uitzicht is mooi, in de verte zien we een aantal grotwoningen. 😊 ‘Beter dan die maffe parkeerplaats daar.’ zegt mijn vent om te vervolgen, ‘Hier kan ik tenminste ook een steak op de BBQ gooien.’ Ik vind het prima, dan hoef ik alleen maar aan te schuiven. 😊 Donderdagmorgen rijden we door naar Granada en komen op Area Camper El Cortijo terecht. In de reviews vinden sommigen deze te duur omdat er geen sanitair is. Dat boeit ons niet want 9 van de 10 keer maken we daar toch geen gebruik van. Voor ons is deze doorslaggevend omdat de ligging perfect is. Met de fiets zijn we in nog geen kwartier in het centrum. Eerst gaan we naar Sacromonte. Deze wijk heeft een lange traditie van flamenco door de Spaanse zigeuners. Ook heeft het heel veel steile straatjes! 🤣 Allemachies, zelfs met de trapondersteuning is het aanpoten om boven te komen. En echt, naar beneden stap ik soms af omdat ik bang ben dat mijn remmen het begeven. 😳 Laat ik voorop stellen dat je deze wijk niet over mag slaan. We lunchen op een klein terras en fietsen/wandelen door de wijk. Maar zoals in de gidsen staat dat je uren door de smalle straatjes kan dwalen….Wij hebben het vrij snel gezien maar dat ligt wellicht aan ons. 🤔 Via weer een hele steile afdaling komen we in het centrum waar we de fietsen bij de kathedraal parkeren. De Alcaicería markt doet ons aan Istanbul denken. Smalle steegjes en Oosterse prullaria. Hoe je ook door het centrum loopt ergens kom je wel weer op een groot plein vol met restaurants en terrasjes  terecht. Eind van de middag zijn we terug bij de hut, even pauze en vanavond doen we niets meer! Natuurlijk willen we graag het Alhambra bezoeken maar de kaarten zijn lang van te voren al uitverkocht. We hebben geprobeerd om dit in ons reisschema aan te passen maar helaas.  Nou, we hebben geen reden nodig om terug te komen. 😉 Zelfs de dure kaarten met privé gids zijn allemaal vergeven. Mijn vent blijft het proberen en doet nog verschillende pogingen via de website maar het mag niet baten. Komt bij dat de kaarten allemaal op naam en paspoort/id-kaart staan dus een ‘No show’ komt helaas niet opnieuw in de verkoop.  Uiteraard zien we het indrukwekkende gebouw aan de buitenkant. Zelfs een aantal keren want we raken elkaar daar kwijt op de fiets. En dat is dan weer een man-vrouw ding want uitleggen aan elkaar waar we staan is lastig hoor! 🤨 ‘Ben je langs een poortje gefietst?’ tettert mijn lover door de phone. ‘Man, ik heb geen idee, ik trap me te blaren in die hitte!’ 😳  Uiteindelijk sjees ik weer naar beneden waar hij staat en beklimmen we daarna dezelfde klim, wederom langs de buitenkant van het Alhambra, omdat dat toch de juiste richting is! 😡 De volgende dag bezoeken we de rest van het grote centrum, lunchen veel te veel in een smal straatje en op de terugweg naar de hut stoppen we nog bij Nevada Shopping Mall, een mega groot winkelcentrum. Hier doe je niet zomaar een rondje want Wow, het is echt groot! Laten we hier nou ook een kappertje voor mijn vent vinden dus die kan gelijk even onder het mes. 😉 Echt, we zijn versleten van deze 2 dagen Granada, wat een city! Het blijft heel jammer van het Alhambra maar volgende keer beter. Voor nu hebben we de route omgegooid. Alleen de route hoor, niet deze muurtjes van de dump op de camperplaats die een half uur voor ons door 1 (!) camper omver gereden waren. 😳 Neeee, ik was het niet….😊De bedoeling was eerst een paar dagen terug naar de kust en dan vanuit Malaga opnieuw omhoog naar Ardales. Daar willen we de Caminito del Rey gaan lopen. Ook hier is het heel druk met boekingen en nu wil het dat we voor aanstaande zondag nog 2 plaatsen hebben kunnen bemachtigen. Dit pad heet zo omdat in 1921 de koning van Spanje het bezocht en bewandelde. De aanleg begon rond 1901. Het pad werd voornamelijk gebruikt door medewerkers van de elektriciteitscentrales van Gaitanejo en El Chorro. Het kwam in verval toen het Koningspad haar functie verloor en werd in 1992 gesloten. Waaghalzen betraden het pad toch, sommigen werden bestraft en er zijn er zelfs die ongelukkig de dood vonden. In 2014 begon de restauratie en in maart 2015 werd het vernieuwde pad geopend. We gaan nu dus rechtstreeks naar Ardales. Het zijn ongeveer 145 kilometers en aan het begin van de middag staan we bij de camping aan de noordkant. Het ding is helemaal vol dit weekend! Een stukje terug hebben we op een bergkam verschillende campers zien staan. Je begrijpt, wij gaan daar ook staan. Wat een wereldplek voor 0 euro! 😍 Na het installeren verkennen we de bustijden en bekijken de route/uitleg van het ticket nogmaals. Er is een noord- en een zuidkant. De wandeling door de kloof van Gaitanejo gaat alleen van noord naar zuid en de start is ongeveer 4 km vanaf de noord parkeerplaats. Pendelbussen rijden af en aan. Voor slechts 2.50 euro mag je de hele dag mee. Mijn lover kan dit gerust net voor de wandeling ontdekken maar ik vind het dus prettig om de voorbereiding te doen. 😊 Zo wandelen we ons zondagmiddag al een beetje warm op weg naar de bus waar we tien minuten later bij restaurant El Kiosko weer uitstappen. Hier is het verzamelpunt waar we wachten op de gids. 15.00 Uur is onze verzamel- en vertrektijd en gaan we in een groep van zo’n 20 mensen met onze Engelstalige gids op weg naar de route. De totale lengte van de wandeling is 8 kilometer maar het wandelpad zelf is ongeveer 3 kilometer lang, voornamelijk paadjes van 1 meter breed, soms een soort houten vlonders en trappen en dat 100 meter boven de rivier/kloof. Ik vind het best een beetje spannend want heb een ietsiepietsie last van dieptevrees. Zo lang er een hek staat boven een afgrond dan heb ik geen probleem maar is dit er niet…😞 De wandeling is ronduit schitterend! Is het eng? Nee, want het is veilig en goed georganiseerd. Zo krijgen we ook een helm en een radio zodat we de gids kunnen horen. Per dag trekken 2000 mensen over dit pad! Daar merk je niet heel veel van omdat er een strak tijdschema is om te starten. Zie het een beetje als een skilift: het lijkt heel druk maar eenmaal boven dan valt het mee. Ik heb in mijn mountainbike tijd engere paden gehad dan deze vandaag en gelukkig niet zo erg als het oude pad waarvan we soms nog stukken zonder reling onder ons zien liggen. 😳 Echt, het is vooral genieten van alle mooie uitzichten om ons heen en met een basisconditie kan je je prima redden. Er loopt overigens ook een spoorlijn door hetzelfde dal. En natuurlijk gaan mijn gedachten soms weer op de loop want in een groep heb je altijd bepaalde types: de zielige zoals deze Nigeriaan met hoogtevrees met een verveelde Poolse vriendin met een glitterblouse. Ze helpt hem niet maar plukt aan haar haar of maakt alleen selfies. 🤨 Een stelletje bang dat de ander wegloopt 🤣 en er is ook altijd een type dat voorop loopt bij de gids! Juist: mijn vent! 😉 Laat ik mezelf niet vergeten: er is ook altijd een nieuwsgierig type die met iedereen babbelt terwijl ze hen op verzoek fotografeert. 🤣 Toch wel diep hier…. , even de oogjes maar dicht. 😉 Rond 19.00 uur stappen we weer uit de bus aan de noordkant en lopen terug naar de camper! Hebben we dan 4 uur gewandeld? Nee, zeker niet. De wandeling van het verzamelpunt naar het begin van de kloof en het uitdelen van de helmen en verdere informatie duurde al een uur. Over de kloof hebben we ongeveer 2 uur gedaan. Na de kloof ben je er nog niet en moet je nog een flink stuk wandelen om bij de uitgang aan de zuidkant te komen waar je verschillende marktkraampjes vind om iets te drinken of eten te kopen. Zoals dit heerlijke koude ijsje. Vandaar is het dan nog een stuk naar de pendelbussen. Het was een geweldige middag, we hadden dit absoluut niet willen missen! Na de douche schuiven we een pizza in de oven en kijken tv waar het op deze dag na het songfestival alsmaar  blijft gaan over die blauwe springende dwaas. Echt, die gast kan je toch niet serieus nemen met zijn stuntkabouter en vogel Appie! 🤣 Ik was er toch al geen fan van en na dit songfestival-incident al helemaal niet meer. 🤭 En door! 🤣 De wegenkaart en mijn  aantekeningen leggen we op tafel en plannen de route voor de dag van morgen, maandag, dag 60 van onze trip. We blijven in Andalusië waar we een aantal Pueblos  Blancos gaan bezoeken. 😊

Zondagochtend worden we wakker in een nat Benijofar. De harde regen van vannacht is nu een miezer. Komt het door het weer of door de afgelopen Koningsdag maar we zijn niet vooruit te branden! 🤣 We rijden nogmaals door Benijofar, bekijken de nieuwbouwprojecten en vragen ons wederom af of dit nou is wat we wensen. 🤔 Het Spanje avontuur is en blijft wikken en wegen. ‘Ik zou willen dat we in Nederland niet zo’n fijn huis hadden dan was het wellicht een stuk makkelijker.’ verzucht ik. Mijn lover luistert nog maar half want volgens hem is het dagelijks terugkerende kost om de voor- en nadelen wat betreft Spanje tegen elkaar te zetten. 🤨 Er staan niet veel kilometers op de rit vandaag, slechts een kleine 60 kilometer naar Murcia. Daar aangekomen gaan we op een grote gratis camperplaats, en ook nog met voorzieningen, nabij de Ikea en tegenover het grote Centro Comercial Nueva Condomina staan. Met ons staan er nog zeker 75 campers! En het gekke is, de invalidenplekken waar hier ook wat campers staan zijn het verst weg van de ingang van het winkelcentrum. Rare jongens die Spanjaarden. 🤣 Na een rustige nacht gaan we de volgende dag op de fiets naar het oude centrum van Murcia en verbazen ons wederom over de verwarrende fietspaden. Murcia is leuk, veel smalle straatjes, leuke pleinen, een openlucht fototentoonstelling, en een prachtige kerk. Na al dit moois en wat tapas rijden we eind van de middag terug naar de camper. Net binnen barst er een enorme bui los. ‘Hebben we mazzel of niet! Goed voor de buitenkant van de hut.’ grapt mijn vent. ‘s Avonds als de regen over is fietsen we nog even naar het super moderne winkelcentrum tegenover ons. Het zijn vooral kleding en schoenenzaken. Natuurlijk kan ik een paar leukerdjes niet laten staan. Dus kopen die schoenen! 🤣 Na Murcia rijden we dinsdag een stukje terug naar Torrevieja aan de kust. Omdat ik hier vroeger met mijn ouders kwam vind ik het leuk om ook dit weer te zien. Dit is het fijne van geen plan: alles kan en mag! De zoutmeren vallen iets tegen, de mooie roze kleur waarom ze bekend staan zien we niet. Ook de flamingo’s die hier hun voedsel zoeken zijn niet te bekennen. Helaas! 😞 We rijden vervolgens naar het centrum waar we de hut bij de grote jachthaven willen parkeren. Normaal gesproken is dit niet bestemd voor campers maar nu buiten het seizoen maakt de jongen bij de slagboom een uitzondering. 😊 Daarna slenteren we over de boulevard en drinken een sangria. Mooie dag!  Ons dak is trouwens wel heeeeel vies. 😳 Oh ja, er was iets met een ‘zoek geraakt’ parkeerkaartje. Dat het gewoon in je portemonnee zat daar zullen we het niet meer over hebben Roel! 🤣 Over de goedkope prijzen van parkeren ook maar niet! 😊 Overnachten doen we in de urbanisatie La Zenia. De camper-app vind hier een gratis plaats zonder voorzieningen vlakbij een winkelcentrum. Na het eten ga ik in mijn eentje nog even op pad terwijl mijn vent in de hut blijft en een tv serie kijkt. Het is een groot winkelcentrum, leuk om te dwalen. Komt bij: er zit een Starbucks en een Rituals. 😊 De tankstations doen hier een wedstrijd wie het goedkoopst is. Omdat we zoveel mogelijk langs de kust naar het zuiden willen slaan we de landtong La Manga niet over. Dit is een smalle strook met een lengte van 22 km en breedte tot 1.5 km ( en op sommige plekken nog geen 50 meter) die de binnenzee van de Middellandse zee sluit. Mar Menor is het grootste zeewater meer in Europa. De  landtong is volgebouwd met hotels en vakantiewoningen. Het komt op ons over dat het seizoen nog op gang moet komen. In de zomer zal het hier goed toeven zijn maar nu is het wat troosteloos met de vele niet bewoonde huizen met gesloten luiken. ‘Het doet me aan Miami denken.’ zegt mijn vent als we over een brug rijden. Inderdaad, het heeft er van weg. Dat de Spanjaarden dit ook vinden blijkt uit een nieuwbouw project dat we passeren. Dit heeft de klinkende naam: Miami Towers.  En echt, een penthouse van dit project en mijn rikketik gaat sneller slaan. 😊 Aan het eind van de landtong ligt een kleine camperplaats (8 plekken). Nog een stukje verder stoppen we maar. Deze brug is te steil. Het is inmiddels hard gaan waaien en de eerste druppels kletteren op het dak. We lunchen in de hut, drukken onze neus nog eens tegen de raam maar wagen ons niet buiten. ‘Rond 16.00 uur wordt het droog.’ zegt mijn optimistische vent terwijl hij de weer-app laat zien. We besluiten om terug naar het begin van de landtong te rijden. In het plaatsje  Cabo de Palos is nog een camperplaats waar je mag overnachten. Daar aangekomen is het vrij snel droog en wandelen we naar de verderop gelegen vuurtoren.  Het is trouwens best druk vandaag want het is 1 mei en vele Spanjaarden hebben een vrije dag. Na de vuurtoren bekijken we de rest van de kleine plaats en besluiten vanavond voor makkelijk te gaan en in een restaurant aan te schuiven. Terug bij de hut zien we een bord hangen: ‘Morgenochtend vanaf 7 uur parkeerverbod wegens straatreiniging’. 🤔 Oeps, dat gaat een vroegertje worden morgenochtend! Na een mooie zonsondergang  zetten we de wekker om 06.55 uur en voor 07.00 uur zijn we vertrokken. Lekker hoor in je ochtendjas achter het stuur. 🤣 In Los Belones, het eerste dorp dat we tegenkomen stoppen we. Even douchen en ontbijten! We stoppen hier niet voor niets want op Google heb ik een wasserette gevonden. De hut kan er mooi tegenover staan dus ook die maar even cleanen terwijl de was draait. 😊 En zo rijden we anderhalf uur later spic en span op naar Cartagena. Onze volgende stop. Op een camperplaats met de gelijknamige naam vinden we een prima plek. Als we staan doen we buiten nog een wijntje voordat wederom de kou ons naar binnen jaagt. Je kan ook een vest aan doen maar tsja….🤣 De volgende dag gaan we samen met onze Nederlandse buurtjes (Reginald en Jacqueline, die tegenover ons staan met hondje Tommie) met de bus naar het centrum van Cartagena. Zij waren gisteren al in de stad en gidsen ons door de straten en over de boulevard langs de haven. Na een gezellige en lekkere lunch gaan  mijn vent en ik alleen verder naar het amfitheater en nemen afscheid van de buurtjes. Zij geven nog wat tips mee en dan nemen we de steile klim naar boven. Het amfitheater was een van de grootste van het Romeinse Rijk en bood destijds plek aan 11.000 toeschouwers. Met de val van het Romeinse Rijk is ook dit theater in verval geraakt. Pas in 2007 wordt er volop archeologisch onderzoek gedaan en vinden er renovaties plaats. Terug op de camping drinken we nog een wijntje met zijn vieren en wisselen adressen uit want morgen rijden wij verder. 😊 Zo verdwijnen we zaterdagmorgen uitgezwaaid door Reginald en Jacqueline van de camperplaats. De TomTom staat ingesteld op Puntas de Calnegre. Het wordt druk langs de weg. Er blijkt een uur of wat later een autorace langs te komen. We krijgen er helaas niets van te zien.  De weg laat ons daarna veel moois zien, kleine stranden met een heldere zee aan rotsachtige baaien. Het is veel stiller met toeristen op dit stuk. Echt, het is er prachtig! We vinden een kleine inham aan een strandje waar we de dag doorbrengen. Een andere camperaar vertelt ons dat overnachten aan het strand niet is toegestaan. 🤔 Of het waar is of niet….we hebben geen zin om weggestuurd te worden en rijden aan het eind van de middag naar een camperplaats vlakbij. Hier staan we voor slechts 8 euro met voorzieningen. Geen sanitaire voorzieningen maar dat gebruiken we toch niet. 😊 Mijn vent steekt de BBQ aan, we hebben een rustige avond en zijn om 20.00 uur twee minuten stil. 😪 Zondagmorgen gaat de rit weer verder langs de kust en wederom verbazen we ons over dit prachtige stuk van Spanje! Een paar kilometer voor Villaricos zitten op een rotonde deze twee ‘dames van licht fruit’. Een soort vrijmarkt van ieder 2 meloenen en een pruim. 😉 Er is trouwens een echte markt in het dorp en laten we daar op de camper-app nou ook een camperplaats aan het strand vinden! Je mag er zelfvoorzienend vrij staan.Voor zo’n kleine plaats is het een grote markt. We slenteren langs veelal dezelfde kramen met kleding en schoenen. Kopen wat groenten, fruit en olijven en gaan terug naar de hut voor de lunch. Ook dit is weer een dag waarop we ons verbazen hoe snel de tijd gaat want ‘ineens’ is het al 14.00 uur. We sjouwen met ligbed, stoel en parasol naar het strand maar al na een uurtje jaagt een koude wind ons terug naar de camper. Achter de hut, uit de wind, is het nog lekker waar we babbelen met onze Engelse buren. Weer een dag voorbij! 😊  Misschien hebben we er de vaart in deze week want ook de volgende dag rijden we door! Eerst naar Mojacar, het oude traditionele Spaanse gedeelte met echt smalle steile straatjes dat tegen een berg aangeplakt ligt. Hier komen we in een groep kinderen terecht die op schoolreis zijn en allerlei opdrachten moeten doen.: ‘Waar komt u vandaan? Mogen we een foto met u maken? Wie is er beroemd in uw land?’ Goed voor hun Engels en ons Spaans. 🤣 We zien een schildering van een Disney tafereel. Volgens de overlevering zou Walt hier verwekt zijn. Het wordt ook net zo hard weer ontkend op internet.  🤔Dan langs de boulevard waar het meer toeristische gedeelte te vinden is. En weer de bergen in. Zo gaat het verder naar Cabo de Gata  in het zuidoosten van Andalusië. Het is een natuurpark met een vulkanische oorsprong en staat op de Unesco lijst. Meer hoeven we niet te zeggen want dit geeft denk ik al aan hoe schitterend het hier is! 😊 We lunchen aan zee, ik maak een strandwandeling en overnachten doen we aan het strand bij het kleine dorpje Cabo de Gata waar we weer een paar nieuwe stickers op de hut plakken. Ook hier opnieuw een prima 0 euro plek zonder voorzieningen . 😊  Via Almería gaat het de volgende dag door naar Roquetas de Mar. Ik had deze badplaats al genoteerd maar nu moeders en Jan hier binnenkort een hotel hebben geboekt zijn we dubbel nieuwsgierig wat er allemaal te beleven is. Op de gelijknamige camperplaats boeken we een nacht voor slechts 11 euro. Andere camperplaatsen uit Campercontact zijn niet echt bruikbaar. Het mag gezegd: deze recent geopende plaats heeft het prima voor elkaar! Netjes en schoon met oog voor leuke details. 👍 Was aan een lijntje drogen mag niet en omdat de droger en een wasrek niet te verkrijgen zijn ivm siësta doen we het dan maar binnen. We hebben geen zin om te wachten en gaan op pad.Maar als we de fietsen pakken een onaangename verrassing, oeps, ik heb een lekke achterband. 🤨 Nu zitten we niet echt ver van de boulevard maar die is wel zo’n vier kilometer lang en wij zitten aan het eind of het begin, net hoe je het bekijkt! Google is je beste vriend en een fietsenmaker snel gevonden. Materiaal hebben we bij ons dus bepakt met buiten- en binnenband gaan we naar er naar toe. De beste man bekijkt de fiets en met de vertaal-app legt ie uit dat het morgenochtend rond 11.00 uur gefixt is. Prima! Voor nu huur ik een fiets van hem en zo gaan we op zoek naar hotel Best Sabinal. Het is een groot hotel aan de boulevard met directe toegang tot het strand en ziet er prima uit! Verder ligt het centraal bij shops, restaurants en terrasjes dus moeders en Jan zullen zich hier niet vervelen. Op de boulevard vinden we een leuk restaurant waar we echt 1 van de beste sangria’s van deze reis drinken. Omdat we er toch zijn snavelen we gelijk maar iets lekkers! 😊 Mijn fiets is inderdaad om 11.00 uur klaar en van de rekening schrikken we. Want fietsreparatie en fietshuur is totaal slechts 20 euro!  Serieus, dat is toch bijna voor niets! Waar doen we dat in Nederland toch verkeerd? 🤔 Een fooi voor de fietsenmaker, even lozen en vullen, en we zijn weer happy op pad! Mijn vent heeft een mooie route uitgestippeld door de Sierra Nevada. Of dat allemaal gelukt is lezen jullie volgende keer. De volgers op Facebook weten al iets meer want daar heb ik een foto uit Granada gepost. Voor nu: Hasta luego! 😍

Op vrijdag 19 april, houden we het voor gezien in Javea. We zijn nu precies 35 nachten onderweg. Onze volgende stop weten we niet echt. In ieder geval naar het zuiden richting Gibraltar. Een soort per ongeluk komen we in Calpe terecht. Gewoon even een quick scan en we nemen de afslag. Over een mooie boulevard rijden we richting het strand. ‘Toch maar even stoppen stel ik voor.’ oppert mijn lover. Via de app campercontact zien we een parkeerplaats voor de hut en gaan staan. Het is gratis, ook overnachten is toegestaan maar er zijn geen voorzieningen.Onze korte indruk is dat het vrij uitgestrekt is dus we gaan lekker op de fiets verkennen. Zie een foto van Calpe en je ziet deze rots. Het is de Pēnon de Ifach, de 332 meter hoge beschermer van deze stad. We laten de fietsen achter en klimmen er een klein stukje op.Aan beide kanten van de rots is een boulevard met strand. Al gelijk bij het zien van de oude haven zijn we weg van Calpe! Het is leuk! Een lange brede boulevard met winkels, restaurants, bars en terrassen, een mooi pittoresk oud centrum met smalle straatjes en een opvallend moderne kerk. Veel is omhoog en omlaag, goed voor de beenspieren. 🤣 Onze bedoeling om verder te rijden laten we los nadat we weer ergens op een terras in de happy hour zijn beland. Komt ook bij dat hier morgen een vrij grote markt schijnt te zijn. Zo fietsen we zaterdagmorgen in een stralend zonnetje naar de markt. Oh ja, nog even over die zon, ik kreeg wat reacties over het weer van mensen die hier ook rondreizen. ‘Het is helemaal niet zo slecht met het weer als jij schrijft!!’ 😳 Nee, dat klopt ook! Het weer is inderdaad prima, alleen vinden mijn lover en ik de temperatuur van 20 graden tegenvallen. Onze verwachtingen (25 graden) zijn gewoon te hoog geweest en het is tenslotte nog maar april. 😊 Terug naar de markt in Calpe!Natuurlijk zie ik weer een paar schoenen die ik echt niet kan laten staan. 😊 ‘Je kan ze kopen maar dan gooi je een ander paar weg!’ roept mijn vent. Serieus, die man is niet goed! 🤣 Hoe grappig dat twee Nederlandse dames zich ermee gaan bemoeien, ze denken dat mijn vent het meent. ‘Jullie geloven het niet maar ze heeft een inloopschoenenkast in de camper!’ roept ie quasi wanhopig uit. 🤣 Na de markt gaan we naar het strand, eens proberen of het warm genoeg is want er staat een flinke wind. Het gaat eentonig worden maar we belanden vervolgens weer ergens op een terras in de happy hour, waar we in gesprek raken met een Nederlands stel en tsja, we blijven dus nog een nacht in Calpe! En dat is zo fijn om met de camper te reizen: alles mag en niets moet! 😊  ‘Voorlopig laat ik de drank maar eens staan.’ verzucht ik de volgende morgen. ‘Tuurlijk, moet je doen!’ zegt mijn lover bemoedigend. Hij kent me! 😉 Trouwens we zien ook hier weer bijzondere mensen zoals deze kerel met tepelpiercings die hij graag laat zien. 🤣Het is zondag, we doen rustig aan, tanken de hut weer even voor onmogelijk lage prijzen vol en rijden dan naar Albir waar we veel nieuwbouw appartementjes zien met leuke architectuur. Er wordt heel veel gebouwd.We waren hier  zo’n zeven jaar geleden bij mijn ouders die aan het overwinteren waren. Vriendin Coby, een vriendin van mijn moeder waar we ook een aantal keren mee op cruise waren, is nu in L’Alfàs del Pi (ligt tegen Albir) aan het oppassen op het huis en hondje Toby van een vriendin van haar. Er zijn verschillende opties hier: camperplaatsen en campings. Wij proberen als eerste camperpark Orange Grove (14 euro per nacht inclusief zwembad) en hebben geluk. Er zijn 35 plekken en plekje 18 is nog vrij. Het geheel ziet er prima uit midden tussen de sinaasappel en citroenboomgaarden. Heel landelijk en slechts een paar kilometer van het centrum en strand van Albir. We maken een rondje door het centrum maar helaas begint het te spetteren. De Chinese winkel heeft binnen no time een grote bak paraplu’s bij de ingang staan, normaal 5 euro en nu 7 euro ! 🤨 Handige handelaren die gasten. De camping in Javea was bijzonder maar hier….laat ik het netjes houden en zeggen dat het hier bijzonder met een hoofdletter B is en er vele burgemeesters zijn. 😉 De bui is van korte duur en voordat we naar Coby gaan draai ik een was. Als de tijd bijna om is loop ik terug naar de machine en wacht daar. Ik kijk nog even bij het zwembad, loop langs het sanitair en dan is de was klaar. Hup, terug naar de hut met een geleend wasrek van de camping. Een waslijn spannen mag niet dus prima oplossing die wasrekken. Tegenover ons staat een camper met Duits kenteken en de kerel kijkt me heel vuil aan. ‘Zeker met het verkeerde been uit bed gestapt.’ denk ik. Wat blijkt later: ik heb over zijn plaatsje gelopen! We fietsen terug naar Albir, wel goed oppassen bij sommige tunnels, waar we in een gezellig zaakje op de boulevard hebben afgesproken met Coby. Eind van de middag zijn we terug bij de hut. Terwijl ik aan de slag ga met de droge was zegt mijn vent: ‘Even een foto maken van de pool voordat we het vergeten!’ Hier hebben ze eind van de middag ook een soort happy hour bij het zwembad. Alleen neemt iedereen zijn/ haar eigen drankje en hapje mee.Mijn lover beent weg en ineens hoor ik een geschreeuw! 😳 De Duitse (ze staat precies naast het pad naar het zwembad) is vanuit haar camperdeur aan het briesen tegen hem dat ie weg moet wezen, hij mag niet op haar plaatsje staan om een foto van onze hut te nemen. ‘Je vrouw was er vanmorgen al en nu jij! Anders kom ik zo ook bij jou staan!!!’ klinkt het luid. Mijn vent haalt zijn schouders op, loopt weg en roept: ‘Welkom, we zien je wel.’ 😊 Maar het is nog niet klaar want samen met haar man stapt ze uit de camper, serieus! Die van mij zit inmiddels in onze hut en ik sta buiten nog de was te vouwen. De stem van de ouwe tang schalt over de camperplaats. Ik spreek en versta Duits maar waarom zou ik? Rustig zeg ik: ‘Mevrouw, ik heb hier geen zin in, wanneer u Nederlands zou spreken ook niet dus ga naar binnen en hou je mond.’ 😡 Okay, alsof ik een vlieg wegsla wuif ik ook met mijn  hand naar haar maar het is effectief. ‘Wat zijn dat voor dwazen!’ gieren we het samen uit. Binnen in de hut hoor, dat wel! 🤣 De gezellige vragen van de buren over de kinderen , klein- en achterkleinkinderen sla ik maar over in dit blog maar die waren weer volop aanwezig! 🤨 De volgende morgen ben ik vroeg wakker en ga naar het sanitair om mijn haren te wassen. Er is net een dame klaar met douchen die het allemaal nog even droog maakt met een soort mop. Goed onthouden want moet ik ook doen! Dan stap ik binnen,  ieuuuuuuww, wat een klein hok, als ik de douchecabine sluit pas ik er net in. Wel heel schoon allemaal, warm water en een harde straal dus niet zeuren maar wassen. 😊 Doordat het klein is past het allemaal net en onhandig stoot ik met afdrogen een paar keer tegen het scherm. Oh ja, er hangt een briefje dat je na het douchen dat scherm af moet spoelen dus weer terug in de bak om die wand af te sproeien. Voor het beeld: als een soort Tokkie (zegt mijn vent) draag ik een badjas naar de douche. In de jas met aan mijn voeten glitterslippers, de plastic doucheslippers in de ene hand en de tas met handdoek etc in de andere wurm ik me uiteindelijk uit dat hok. Ik zie niet veel want om mijn hoofd zit zo’n lekkere makkelijke haarhanddoek, die je ook bij de Chinese winkels kan kopen, maar het fluoriserende groene ding is half afgezakt door al het gehannes. Nu alles neerzetten, doek goed op mijn hoofd doen en de mop zoeken. Echt, het eerste wat ik zie als mijn ogen vrij zijn is een heel groot vrouwmens, Wow, die is groot! Dan schrik ik want is dat nu die Duitse van gisteren?!  😳  Ze kijkt alsof mijn laatste uur geslagen is en zegt dan op boze toon: ‘You do have to dry the floor!!!’ 🤨 Gelukkig dit is niet de Duitse maar haar valse Engelse dikke zus. Voordat ik iets kan uitleggen gaat ze door met praten en wijst naar de mop in de hoek. Ze zal me wel eens even laten zien hoe ik dit allemaal moet doen. En daar komt bij, ik moet een handdoekje meenemen om mijn schoenen op te zetten! 😳 Eigenlijk snap ik sowieso niet hoe zij in dat douchehokje is gekomen maar goed. Als ze ademhaalt kijkt ze me met vurige ogen aan, echt als ze aan mijn oor had gedraaid had ik het niet gek gevonden, wat een bitch. ‘Het spijt me, ik spreek geen Engels, ik weet niet wat u zegt.’ zeg ik in het Nederlands. Want echt, waarom moet ik me steeds aanpassen?! 🤔 Dat had ik beter niet kunnen doen want alsof ze het tegen een doofstomme heeft gaat ze met handen en voeten alles nog een keer uitleggen. Om het mens te pesten zeg ik vervolgens met een onnozel gezicht dat ik het nog niet snap waarop ze boos wegloopt. Bye bye bitchie! glimlach ik naar de spiegel! 😊 ‘Hoe was de douche?’ vraagt mijn vent terwijl ie een koffietje voor me neerzet. ‘Top, je moet de groeten hebben van de Engelse burgemeester!’ zeg ik en vertel de story. 😊 ‘Doe nou net als ik, gewoon hier in de camper douchen, lekker makkelijk!’ is zijn advies. Misschien gaan we toch wel op de overwinteraars lijken want worden we niet blij van een Aldi of Lidl, wel van deze twee supermarkten in Albir: Jumbo en de Buren met hun Nederlandse producten. 🤣 (en dat voor die prijs…..Jumbo….) maar dat nemen we op de koop toe!  🤣 Het pand waar de Jumbo zit is trouwens ooit door de tuinman van RTL, Rob van der Linden, gestart als AH. En zo zit mijn lover de volgende morgen te genieten van een boterhammetje met filet American. 🤣 Wat we hier verder doen? Met de metro/tram naar het nabij gelegen Villajoyosa. De stad die oa. bekend staat om de hangende huizen en de vissershuisjes die in allerlei gekleurde pasteltinten prachtig om te zien zijn. Zowel de rit met de metro/tram (45 min.) als Villajoyosa: wij vinden het de moeite waard! 😊 Ondanks de vele burgemeesters op de camperplaats staan we hier prima en het is een goeie uitvalbasis dus we boeken nog bij.Het fietsen is overigens wel een dingetje. Er zijn fietspaden, maar ze beginnen spontaan ergens, stoppen tegen een stoeprand, je wordt van de ene kant van de weg dwars over de straat naar de andere kant gedwongen en soms liggen fietspaden gewoon in het midden van de weg. Desondanks zijn automobilisten heel voorzichtig als ze bij fietsers langskomen. Verwarrend blijft het! 🤨 Benidorm is zo’n 20 min. trappen en we wagen het erop. Voor een dag is het geweldig vermaak: al die verschillende types, het strand ziet er top uit, de restaurants, bars en terrassen op de zeker 4 km lange boulevard willen je allemaal graag binnenhalen, het oude centrum met de tapasbarretjes is super leuk, heel veel hoge wolkenkrabbers (5 miljoen bezoekers per jaar) en het Canfali uitkijkpunt wat de scheiding is tussen de stranden Levante en Poniente. Een mooi weetje: Benidorm bezit na Parijs het grootste aantal hotelbedden van Europa! Althans dat stelt Google. Wat wij vaststellen is dat hier met stip de grootste populatie rolstoelen en scootmobielen is. Ze zijn er in vele en verschillende uitvoeringen. Op de dag dat wij er zijn is er ook markt, natuurlijk kan ik het niet laten en scoor weer een paar schoenen. Nee, niet deze Crocs! 🤣 Huur ik bijna een scootmobiel 😉 maar mijn vent wil er niet in. ‘Kijk nou Dijks, wat is er handiger dan zo lekker op mij te kunnen wachten?’ wijs ik hem op de wachtende heren terwijl hun dames over de markt hobbelen. Het is ook maar of je de humor ziet want terwijl we lunchen op de boulevard en de vele scootmobielen met bejaarden aan ons voorbij trekken schalt de stem van Mouse T luid uit de boxen, ‘All night long, I’m horny, horny, horny. 🤭 Achter ons zit een Nederlandse bejaarde heer, ‘Zo’n leuk deuntje is dit!’  zegt ie tegen zijn vrouw terwijl hij het refrein steeds meezingt. Ach, laten we hopen dat ie weet waar het over gaat! 🤣 Ik heb er een filmpje van maar dat is lastig uploaden via deze site dus probeer je een voorstelling te maken….of juist niet! 😉 Kunnen we verder iets over Benidorm zeggen? Bekijk de foto’s en oordeel zelf maar! Ik ben er al zo vaak geweest en blijf het een leuke beleving vinden maar niet zo leuk als de eerste keer dat ik hier als 18 jarige kwam. 😉Waarschuwing bij de oversteek speciaal voor de Engelsen! Verder ook vrijgezellenfeestjes en heel veel vlees zullen we maar zeggen….😉

Dan is het alweer donderdag. We moeten maar weer eens verder. Van de buurtjes krijgen we een mooie tip over een vrije camperplaats, genaamd Parking Urbanova, aan het strand bij Alicante. Het klinkt allemaal goed en we besluiten daar te beslissen wat we doen. De plek ziet er goed uit, een soort parkeerplaats, geen voorzieningen, en direct aan het strand. Verderop ligt een leuke boulevard met een paar restaurantjes en een kleine supermarkt. We blijven dus en brengen de middag door op het strand en achter de camper voor de wind.Eind van de dag stroomt de plek vol en naast ons schuift een camper met Nederlands kenteken. Als we net klaar zijn met eten en ik de afwas doe, kijk ik door het keukenraampje naar buiten en zie een kerel uit die camper komen. Buiten staat ie aan zijn broekriem te sjorren. 😳 Volgens mijn lover ben ik nieuwsgierig maar dit is toch gewoon bijzonder….🤔 ‘Wat staat hij nou te doen?’ vraag ik aan mijn vent. Die kijkt verstrooid op van zijn tijdschrift en mompelt ‘Denk dat ie gaat pissen!’ 🤣 Geloof het of niet, de vent gaat inderdaad tegen zijn band aan pissen! Ik had al een zakje met afval staan voor het vuilnis en razend snel pak ik het, schuif in de slippers en sprint naar buiten. Terwijl ik voorbij loop roep ik: ‘Zo is uw WC kapot?’ 😡 De kerel zegt heel nors ‘ Ja.’ en gaat dan weer naar binnen. ‘Wat een viezerik is dat zeg, ga gewoon op je wc!’ mopper ik om te vervolgen ‘En weet je wat ik verderop ook zag op weg naar het vuil, deze fles met pis! 😳Gadver de gadver, wat slecht! 🤮 Het is toch smerig dat mensen dit soort dingen doen op een gratis plaats zonder voorzieningen. Doe even gewoon dan blijft het netjes!’ 😡 Lachend zegt mijn vent: ‘We make you famous in the Netherlands!’ en laat de foto met die vent erop zien. 🤣 Het is een rustige nacht op de parkeerplaats en de volgende morgen lopen we over de boulevard. Tellen de vliegtuigen die vanuit Alicante recht over komen. Wij vinden het absoluut niet storend maar dat komt wellicht omdat we zelf onder de aanvliegroute van Rotterdam wonen. Terug bij de camper gaan we op het strand zitten maar als de lucht betrekt besluiten we toch om verder te trekken.😊  En dat bedoel ik dus: we hebben geen rust in de kont! 🤔 We zijn nu in de buurt waar mijn ouders na de pensionering van mijn vader hebben gewoond. Mijn vader was roeier bij de KRVE en mocht al met 57 1/2 jaar met pensioen. Samen met een aantal andere collega’s hebben zij vele jaren plezier in Spanje gehad. En ik uiteraard ook als ik ze ging opzoeken! 😍 Het gaat dus een soort sweet memories worden. Wel even puzzelen hoe en wat want de verschillende plaatsen die ik wil bezoeken liggen allemaal niet echt ver uit elkaar en we gaan het zoveel mogelijk op de fiets doen dus dat maakt het net even lastiger. Te beginnen met restaurant Charlot in Benejuzar. Een typisch Spaans restaurant met super lekkere gerechten. Hun paella is geweldig! Ik vind op campercontact in de buurt een camperplaats met de klinkende naam Parking Poolvilla Solar in Daya Nueva. Nou, hoe we ook proberen, we vinden het niet! Ongelofelijk maar het is waar. De weg er naar toe is midden tussen sinaasappelgaarden maar loopt steeds tot niets. Na vier pogingen door het kleine dorp geven we het op en zoeken naar een andere in de buurt van het restaurant. Zo komen we uiteindelijk bij La Fabrica Dolores in Dolores terecht. Het is een beetje een ‘hippie camping’ net buiten het centrum. Het dorp telt maar zo’n 1750 inwoners. Wij treffen het want 1 daarvan is jarig en viert dat met een hoop luide muziek, geschreeuw en vuurwerk! Niet onbelangrijk: het huis waar dit plaats vind ligt naast de camperplaats. 🤨 Meer zeg ik niet maar om 03.00 uur liggen we nog te stuiteren in ons bed. De zaterdag, de dag dat de Koning jarig is, begint dus goed voor ons! 🤣 We zijn wel klaar met deze camperplaats want ook onze Spaanse buren waren nog laat luidruchtig.  ‘We gaan niet met de fiets maar gewoon met de camper naar het restaurant en zien wel.’ oppert mijn lover. Goed plan en we vinden daar tegenover de plaatselijke supermarkt een ruime en veilige parkeerplek. 😊 Ik weet uit het verleden dat het heel druk is bij Charlot en dat je er op tijd moet zijn. 13.00 Uur gaan ze open, nou zorg maar dat je er bent of je hebt pech. Natuurlijk wel Google gecheckt of ze er nog zitten enz. maar niet gezien dat je tegenwoordig kan reserveren. Zo lopen we al bijtijds door het dorpje, zien een bruiloft en een muziek optocht. ‘Laten we vast even bij het restaurant kijken.’ zegt mijn lover. Het is net rond 12.00 uur en de deur staat open. Een vriendelijke serveerster vertelt dat ze vanmiddag helemaal vol zitten, allemaal reserveringen. Voor vanavond heeft ze nog wel plaats. Wat jammer nou! 😞 ‘Zeg het maar, wil je vanavond terug?’ vraagt mijn vent. Ik kan niet beslissen want weet het nog niet, ‘Misschien, laten we maar eerst naar Benijofar gaan waar mijn ouders hebben gewoond.’ stel ik voor. Na een korte rit van zo’n 10 kilometer rijden we daar binnen. Mijn ouders zijn in 2009 terug naar Nederland gekomen. Dat is ook het laatste jaar geweest dat ik er was. Nu al die jaren later herken ik het bijna niet! Een grote rotonde voordat we ‘het dorp’ binnen rijden. En overal waar ik kijk nieuwbouw. ‘Waar woonden je ouders dan?’ vraagt mijn vent. Uit de rijdende camper kijk ik om me heen maar was het nou dit gebouw, of toch dat? De grote, toen rustige hoofdstraat waar zij woonden is veranderd in een drukke weg met zelfs een Mac Donald. 😳 ‘Ik geef het op, gaat veel te snel, we gaan straks wandelen en dan zoeken.’ zeg ik dus maar. In de verte zie ik, richting Rojales (waar collega’s van mijn vader woonden), het kleine winkelcentrum met ‘de Wok Chinees’ en restaurant Los Dos. ‘Daar, daar, moet je heen!’ roep ik opgetogen omdat ik iets herken. Dichterbij gekomen zien we een grote oranje menigte. Het kleine winkelcentrum is er nog maar flink uitgebreid en nu op Koningsdag het episch centrum van de Nederlandse bevolking die hier in de buurt verblijft/woont. 😳 Echt, het is zo druk, niet normaal meer! We vinden een parkeerplek waar de camper veilig staat, ‘Als we willen dan kunnen we hier zelfs overnachten!’ stelt mijn lover voor. Maar dat is voor later. Eerst lopen we in een optocht naar het Oranje feest.Bij de plaatselijke Chinees (ja, daar is ie weer) scoren we iets van Oranje. 😊 In een grote tent wisselen een DJ, zanger en zangeres elkaar in rap tempo af, wat een sfeer en gezelligheid! De plaatselijke Nederlandse bakker heeft oliebollen en appelflappen gebakken, de horeca draait op volle toeren razendsnel, hamburgers en saté ruiken volop en de dansvloer is een grote deinende zingende menigte. 😍 Heerlijk, zo’n feestje! We raken in gesprek met andere Nederlanders, ‘Kom bij ons zitten, gezellig!’ roepen ze. Stoelen erbij, de kring wordt groter gemaakt en vele verhalen van deze net gepensioneerden die nog maar een klein jaar hier wonen. Eind van de middag zijn we er even klaar mee, kleine pauze! 😊 We wandelen door Benijofar en ik vind het appartement waar mijn ouders woonden. Helaas komt er niemand naar buiten dus ziet Roel alleen de buitenkant en niet het mooie zwembad in het midden van het gebouw. 😊 De muziek lokt ons terug naar het feest. Daar is net een kleine vechtpartij geweest en een kerel zit met een bloedend hoofd. Politie en ambulance zijn al ter plaatse. Ach, hoort er op zo’n dag ook bij zullen we maar zeggen. 🤨 ‘We gaan eten bij de Chinees daar, die is goed, daar gingen we altijd!’ zeg ik en wijs naar de overkant. Natuurlijk is het er druk dus even zoeken naar een lege tafel. ‘Kom hier zitten, schuif maar aan!’roept een vrouw uit de hoek. Ze zit in een grote groep die veel lawaai maakt, ‘Waar is dat feestje?’ Hier is dat feestje!’ klinkt het vrij continue. 😳 Daar komt ze, een oranje glitterwolk op kittige hakken, en hangt aan de arm van mijn lover. Gelukkig wijst de Chinees net een tafeltje  aan voor ons dus ik trek mijn vent de andere kant op. ‘Jammer, was toch gezellig geweest!’ zegt mijn lover. 🤣 Ik vind het wel even best, eerst snavelen! Het eten is weer lekker en de menu’s hebben nog steeds prima prijzen. Dat is gelukkig niet veranderd! Na afloop moeten we langs de nog steeds luidruchtige groep. De arme Chinees loopt daar zijn beentjes uit het lijf. Je begrijpt wij komen er dit keer niet vanaf of deden we ons best niet?!  😉 Hoe dan ook, het bleef nog lang onrustig in Benijofar/Rojales. Terug op de inmiddels bijna lege parkeerplaats staat onze hut. We blijven  hier heel verstandig maar overnachten. 😊Wat een mooie dag was het: de vele herinneringen en het onverwachte Oranjefeest met de gezelligheid. Deze Koningsdag gaat voor nu als beste in de boeken!!  😍

Zondagmorgen verlaten we Xalo en zetten koers naar Javea. Deze plaats stond niet door mij genoteerd maar na het horen van andere camperaars dat dit stadje zeker de moeite waard is zijn we nieuwsgierig geworden. Helemaal gerust om er heen te gaan zijn we niet want de bosbranden zijn hier ook in de buurt. 😳 Een camperplaats vinden we niet in Javea, je zou wel gewoon langs de straat of op een parkeerplaats mogen staan….🤔 Nou daar hebben we even geen ‘zininin’ dus gaat camping Javea de gelukkige worden met ons bezoek. Voor de prijs van 23 euro per nacht (voorseizoen en ACSI korting) hoor je ons niet klagen. 😊 Maar voor we naar de camping gaan rijden we een mooie (bochtige 😳) route naar de vuurtoren bij Cap de la Nau en genieten van een prachtig uitzicht. Vervolgens langs de boulevard en het strand met de klinkende naam l’Arenal komen we bij de centraal gelegen camping. Er is nog plaats en gewapend met een plattegrond lopen we de camping over op zoek naar een  geschikte plek. Ze hebben verschillende afmetingen dus even kijken waar we gaan staan. ‘Er staan wel heel veel Nederlanders hier, zie je dat?!’ stelt mijn vent. Omdat het vandaag erg warm is en de voorspellingen goed zijn besluiten we toch te blijven want het zwembad ziet er heel aanlokkelijk uit. Zo zetten we de hut neer op nummer 65. In het midden van een gemengd Nederlands-Engels laantje. Terwijl mijn vent de luifel een beetje uit draait ga ik het sanitair inspecteren. Op de terugweg zegt de Nederlandse buurvrouw, die met haar man voor de tent zit: ‘Mooi hier allemaal, toch?!’ Ik beaam het en ze gaat los dat ze hier aan het overwinteren zijn. ‘Komen jullie van noord of zuid?’ vraagt haar man. 😳 En dat lieve lezers, is waarschijnlijk een typische vraag van overwinteraars om indirect te weten te komen hoe lang we onderweg zijn want die hebben we de afgelopen weken al vaker gehoord. Dus het lollige antwoord: ‘Nee, van Rotterdam.’ 🤣  geef ik maar niet meer.  Wel grijp ik gelijk de kans voor meer informatie en vraag: ‘En verder, kunnen we lopend naar het oude centrum of is het beter om met de fiets te doen?’ De dame bevestigt dat het lopend prima te doen is en sluit dan jubelend af met ‘Weet je wat ook zo heerlijk is hier, ze hebben de Aldi op loopafstand!!’ 😊 Nu weet ik het zeker: we zijn weer in een walhalla van de overwinteraars beland! 🤣 Voordat ze de vraag over kinderen en kleinkinderen kan stellen ben ik weg. 🤣 Oh ja, na de rit naar de vuurtoren en voor we op de camping belanden ; eerst ook nog een wandeling en een kleine doch voedzame lunch langs het strand. 😉 Deze tijd van het jaar maakt dat veel gepensioneerden de zon hebben opgezocht en de afgelopen weken zagen we er al velen maar hoe meer we nu naar het zuiden rijden hoe meer we er tegenkomen. In Amerika hebben deze zon-zoekers de vrolijke naam :  ‘Snowbirds’ . In dit blog val ik wellicht in herhaling, zie ons blog: https://www.siaenroelopreis.nl/grootouders/ . Maar ik vind het iedere keer weer een bron van verhalen. 🤣 Ik wil niemand voor het hoofd stoten, het is míjn blog en míjn belevenis, er is geen goed of kwaad. Ieder geniet van het leven zoals hij/zij dat wil ! (En tegenwoordig in het kader van die genderneutrale doorgeslagen gekkigheid moet ‘het’ er ook bij) 😉 Amuseer!

Camping Javea is zo’n camping waar ik vrolijk van kan worden want ik ben hier momenteel de jongste en ach, in het land van blinden is een-oog koning. 😉 Na het installeren gaan wij eind van de middag op de fiets terugnaar de boulevard om een drankje te doen. Wat een gezelligheid en drukte, dat zal ook komen doordat het weekend is, maar we genieten! 😍 Retour op de camping maakt mijn lover een lekkere visschotel uit de oven. Hierna is het tijd voor de afwas, dat is mijn taak, dus even socializen bij de afwascorner. Het is erg flauw maar als ik met de afwas wegloop roep ik altijd: ‘Als ik niets beters tegenkom dan zie je me terug maar anders niet!’ 🤣  Met veel Nederlanders in de buurt is dit misschien niet handig want de buurtjes kijken me vreemd na. 🤨 Bij de afwascorner is het druk en ook hier hoor ik veel Nederlanders. Ik roep luid, okay misschien te luid, als een soort Gaston van de loterij, ‘Góédenavond allemaal!’ en neem plaats naast een identiek gekleed echtpaar. Eigenlijk weet ik nooit zo goed wat ik daar van moet vinden want is het schattig of triest als je zo op elkaar ingespeeld bent als een tweeling. 🤔 Van kapsel tot schoen is het identiek. ‘Lekker gegeten?’  begin ik het gesprek. Zij bekijkt me met een zuinig mondje van onder tot boven, knikt dan behouden en als haar man naar me glimlacht sist ze: ‘Beter afdrogen Henk, er zit nog sop in de schaal!’ Hij slaat zijn ogen naar boven en kijkt dan weer schuin naar mij. Daar gaat de sirene weer, ‘Blijf erbij Henk, er ligt allemaal bestek.’ 🤣 Omdat daar geen gesprek op gang komt kijk ik naar de andere kant waar een man alleen de afwas doet. ‘Heeft u ook de beurt?’ vraag ik in een poging om grappig te doen. ‘Nee, moeder de vrouw heeft gekookt dus ieder zijn taak.’ Dat bedoel ik, ze zijn er nog, de echte mannen! 😉 ‘En bij jou, de man gekookt?’ 🤔 Mijn grapje: ‘Nee, ik ben Assepoester en moet alles doen!’ komt niet binnen bij hem. 🤣 De buurtjes zitten nog buiten, ‘Heerlijk warm water om af te wassen hè? Ach, ieder zijn ding dus ik stop. Ervaring leert dat dat niet altijd slim is maar goed. Echt, zonder verdere inleiding komt gelijk de vraag der vragen: ‘Al lang onderweg en hoe vinden je kinderen dat, heb je ook kleinkinderen?’ Inmiddels heb ik al zoveel ervaring met deze vragen en maak het ook niet meer mooier dus antwoord: ‘Hou op, gelukkig niet ! !’ 🤭 Heel gek is dat er ineens weinig gespreksstof meer is bij de ‘Aldi lover’. Wel heeft ze nog een tijdschrift ‘Party’ voor me. En echt, ik heb het blad aangepakt en geen nee durven zeggen! 🤣 Nadat we de volgende morgen het oude centrum van Javea bezoeken gaan we maar weer eens lunchen op de boulevard. Terug op de camping geniet ik nog een uurtje bij het zwembad van de zon. Hé, wat staat daar nu voor bord. Dat was er gisteren nog  niet, zouden ze weten dat Bonnie van de lage landen in town is? 🤣 Omdat we gisteren op de boulevard happy hour hebben gedaan besluiten we om rond 16.00 uur hier op de camping te gaan. Lekker makkelijk hoef ik ook niet meer te fietsen! 😉Mijn vent noemt dit ook wel gekscherend, ‘Even naar de Happy Hooker’. Er zit nog niemand en er komt ook vrijwel niemand want de overwinteraars hier houden de hand op de knip en blijven bij de camper of caravan. ‘Veel te duur!’ zegt een ander Engelstalig buurtje, zo zonde want bij de Lidl heb ik een hele fles voor dat geld! 😞 Juist, ook die supermarkt is aanwezig! Is het de Tequila of het valse poppetje op mijn schouder maar ook dit paar is bijna identiek gekleed dus ik zeg: ‘Wat ziet u er leuk en fleurig op elkaar afgestemd uit!’ 😉 Eigenlijk een hele stomme opmerking want ze zijn allebei in een vreemde vieze kleur groen. 🤣 Twee grijze hoofdjes knikken en dan zegt zij: ‘Het is zo makkelijk met de was, alles kan bij elkaar!’ Verder komt het gesprek niet want haar telefoon gaat. Bijna het hele laantje verandert trouwens aan het eind van de middag in een soort callcenter want dan bellen de kleinkinderen. Althans ze videobellen of houden de telefoon op de speaker voor hun mond. Weet iemand wanneer dat begonnen is dat we dat ding niet meer aan ons oor houden maar gewoon in het wilde weg gaan zitten tetteren?? 🤔 Ik ben waarschijnlijk ouderwets want ga in de camper zitten als ik bel. Maar vooruit, de Engelse dame heeft haar kleinzoon en laat hem naar opa zwaaien. ‘And this lady is our lovely neighbour.’ ratelt ze verder en bam, daar zit dat ding voor mijn neus. Vanaf het scherm staart een puistig jong me aan. ‘Hai!’ roep ik en steek mijn hand op. Gauw terug naar de hut want allemachies wat een vertoning! Daar hoor ik haar stem nog, het jong heeft net zijn tanden gepoetst. ‘Oh, my little boy, you did it all by yourself?!’ Nou, laten we hopen dat er inmiddels een jonger gezinslid aan de phone is gekomen want de knul die ik zag was zeker 12! 🤣 Soms is het beeld bellen ook wel fijn want wat te denken van de opa die, op terras aan een tafel achter ons, zijn kleinkind belt terwijl hij een croquetas jamon van zijn bord pakt, ‘Kijk hier wat een lekkere kroket opa heeft, wil je er ook eens in happen?’ 😳 Serieus, als ik nu geen beeld zou zien dan zou ik toch denken dat er zomaar een ontsnapte zwemleraar zit. 🤨 Verder zijn het rustige dagen in Javea, we doen weer een drankje op de boulevard, slenteren over de markt, sjokken door de straatjes, vinden voor de verandering weer eens een markthal, draaien maar weer eens een was, maken de camper weer fris, lunchen in kleine Spaanse restaurantjes, nuttigen een verse Apfelstrudel mit Sahne bij café ‘Wien’, doen wat boodschappen en gaan dan ‘uitbuiken’ bij het zwembad indien het zonnetje er is. Heel stabiel is het weer echt nog niet maar alles beter dan in Nederland begrijpen we. 😊 Is het overwinteren of reizen wat we hier doen in Spanje? Maar moet het iets zijn? We zijn gewoon langer met de camper op pad. Ik vind het wennen want waar ik de overwinteraars echt een hele dag voor de camper zie zitten lezen (doen ze trouwens ook identiek) willen wij erop uit. Ik moet iets zien, iets ontdekken! ‘Gaan jullie alweer fietsen?’ roepen de buurtjes als we wederom voorbij rijden. 🤔 ‘s Morgens even een bakkie doen op de boulevard of in een klein Spaans café ergens een lunch en ‘s avonds nog een wijntje. ‘Maken wij er meer vakantie van dan overwinteren?’ vraag ik mijn lover maar het antwoord hebben we niet. Misschien is het dus gewoon wennen aan de rust om niets meer te hoeven of misschien zit het gewoon niet in onze voetjes om de hele dag stil te zitten. 🤔 Over voeten gesproken: de sandaal der sandalen is bij de overwinteraars razend populair. Het is een strijd tussen de Croc en de Teva. Mijn vent heeft die sandalen ook en ik gruwel er van. Er is volgens mij geen schoen die lelijker is. 🤨  Ik ben ze wel eens vergeten mee op reis te nemen. Eerlijk, de advocaten om onze scheiding te regelen waren zich al bijna aan het warm draaien. Maar gelukkig waren ze in Noorwegen (tijdens de cruise reis) ook te verkrijgen. 😊 Eigenlijk vind ik mezelf dan ook wel een kreng want hij is zo blij met die dingen, ‘Oh, lekker zon en mijn Jezus slippers aan!’ kan hij ‘s morgens als een kind zo blij roepen. Met de badslippers (die hij dus nooit draagt) kocht ik ooit ook van die mooie leren slippers voor hem. Maar daar kan (lees: wil)  hij niet op lopen, ‘Ik doe die krengen niet aan, die schop ik uit, vreselijk!’ 😡 Maar goed naar het zwembad hier op de camping wil hij het voor mij nog wel eens proberen. Hoe hij erop loopt? Nou, een meneer in het laantje zag direct een  lotgenoot in hem, ‘Heeft u een nieuwe knie of heup, het went wel hoor met lopen, doorzetten!’ 🤨 spreekt de man ons ‘s avonds aan bij de afwascorner. Ja, we waren er een keer samen: mijn lover om de porta potti te legen en ik ga aan de afwas. Omdat hij dus een allergie heeft voor het sanitair en er niet komt moet ik hem wijzen waar het is. Nou goed, ik ben dus aan de afwas als hij met de lege pot terug komt. ‘Zat weer drolvol !’ roept ie lollig van verre. 😡 Mooi zo, thank you for sharing Roel! 🤣 De zin die dan komt zal ook wel iets over mij zeggen want hij vraagt vervolgens: ‘Moet ik wachten of mag ik al gaan?’ 🤔 En daar komt mijn vreemde humor weer om de hoek, ‘Je mag gaan maar weet je het nog te vinden?’ 🤣 Ik kan jullie zeggen, dit is geen humor in het hoofdkwartier van de overwinteraars. 😳 ‘Heeft uw man hét ook?’ vraagt een afwassende vrouw naast me ineens met fluisterende stem. Natuurlijk hoort mijn lover dat en vraagt vrolijk: ‘Nou kom maar op, wie van jullie weet de voornaam van dokter Alzheimer?’ 🤔 De afwas staakt en ze draaien zich naar hem om, ‘Niemand die het antwoord weet? Ja, zo begint het hè !’ 🤣 maakt ie lachend zijn mopje af. Er kan gelukkig een enkel lachje af bij de afwassers. Ik kijk hem na terwijl hij wegloopt, verdorie wat heeft ie nou toch aan getrokken ?! Over zijn sokken heeft ie die sandalen aan! 😡 ‘Serieus Roel, had even die andere schoenen aangetrokken!’ zeg ik kribbig als ik terugkom. Hij is een en al verbazing, ‘Jezus mens, ik hoef toch geen nette schoenen aan voor die plee!’ 🤣 Het is wat het is zullen we maar zeggen! Want wie sleept er nou een juwelenkistje en een tas met sieraden mee om iedere dag te wisselen?! 🤭 Nog 1 gek ding dat er gebeurde in deze bron van vermaak, namelijk: er was een dief! 😳 Terwijl we met de fietsen klaar staan om te vertrekken zegt onze buurvrouw: ‘Die tijdschriften kan je beter binnen leggen want van Trees is een boek gestolen!’ Om te vervolgen ‘Trees, weet je wel, die hier op de hoek staat in die witte caravan.’ Goeie omschrijving want zeker 95% van de campers en caravans zijn wit! 🤣 Het deed me gelijk denken aan wat ik eens via de meldkamer hoorde: ‘201 voor HB, rijdt u even naar het Beatrixpark want daar is een naakte man gesignaleerd.’ 😳 ‘HB hier 201, wij zijn onderweg, heeft u nog een nader signalement?’ 🤣 Alsof er op dat moment meerdere naakte heren aan het rennen waren. Maar goed, het boek van Trees was gestolen uit het sanitairgebouw! Terwijl ze de ‘grote boodschap’ deed had ze het even bij de wastafels gelegd. ‘Ze is naar de receptie gegaan om het te melden.’ Ik hoor het aan en doe een schietgebedje: ‘Alstublieft God, laat mijn vent nu niets zeggen!!’ 🙏🏻 Want dat boek ligt in onze camper! Hoe dat komt? Met fris gewassen haren stapte ik uit het douchehok en zie bij het verlaten van het gebouw dit boek bij de wastafels liggen. ‘Kijk wat ik vind bij de douche een mooi boek, er zit nog wel een bladwijzer in, waarschijnlijk vond iemand het niet goed.’ zei ik nog tegen mijn lover. 🤣 We leven mee met Trees, ‘Nou serieus, het is toch wat!’ en fietsen dan de camping af. Op het terras kijkt mijn lover naar zijn sandalen, ‘Voor mijn zwijgen over dat boek wil ik als tegenprestatie niets meer horen over mijn sandalen! 😍

Het is een onrustige nacht in Vinaròs, althans voor mij want mijn lover heeft niets gehoord! 🤣 Waarom ik onrustig geslapen heb? Het is vrijdagavond en dan een camperplaats direct bij het centrum vraagt om rumoer! 😞 In de verte hoor ik muziek, dan komt er weer een groep lallende mensen voorbij en zo tikken de uren verder. Jammer maar het is wat het is. 😊 Na het ontbijt en douchen tikken we het adres van camping Los Pinos in Peñiscola in en gaan op pad. Douchen in de camper? Ja zeker! We kunnen 110 liter schoon water aan boord hebben, een vuilwatertank om dit weer op te vangen, een wc waar we ongeveer 3 dagen op kunnen (als er geen gekke dingen gebeuren 😉), 2 gasflessen van ieder 18 liter/10,5 kg en de stroom komt van 2 zonnecellen met totaal 3600 watt. Al sta ik er maar 1 minuut onder ik wil graag ‘s morgens onder de douche. Gelukkig heeft mijn vent dat ook! 😊 Al met al kunnen we ons prima redden zonder de dingen die een camping biedt. Ik heb zelfs het gemak van een Nespresso, krulset en inloopschoenenkast 🤣, maar af en toe een camping vinden we gewoon gezellig. En Los Pinos heeft een voorseizoen aanbieding voor ACSI camping kaarthouders: slechts 13,00 euro per nacht. De camperplaats in Peñiscola vraagt 8,00 euro, klein verschil en daar komt bij dat we even genoeg hebben van het zitten op een parkeerplaats. Wat we dan gebruiken op een camping? Eigenlijk niet veel, de wc mijd ik, wel wil ik de douche daar gebruiken om mijn haren te wassen, indien nodig de wasmachine/droger en ‘s avonds ga ik altijd naar de afwashoek om lekker te socializen. 😊 Mijn vent gruwelt van het sanitair op een camping, ‘Ik ga niet in de viezigheid van een ander staan.’ Ooit heb ik van die doucheslippers voor hem gekocht, nou die zijn nog nieuw! 🤣 Rond 11.00 uur rijden we het terrein van camping Los Pinos op, ze hebben gelukkig plaats. Het toegewezen plekje ligt tegenover de bar en het restaurant. Alsof de receptioniste het wist! 🤣 De prijs kwaliteit is prima: het sanitair is verouderd maar schoon, een lekker zwembad en een leuk restaurant met terras en dagmenu. De laantjes zijn wel krap dus goed oppassen maar dat laat ik aan mijn vent over. Die manoeuvreert de hut, na het vullen en lozen van water, met gemak tussen de heggetjes.  Ook deze keer zijn we weer heel blij met de hydraulische stelpoten onder de camper. Een druk op de knop en het waterpas zetten gaat vanzelf. ‘Dit is echt zo’n geweldig cadeau dat ik van je heb gekregen!’ roept ie iedere keer weer uit. Hij heeft gelijk, het was een uitgave maar wat een gemak om geen gedoe meer met plastic blokken te hebben. 😊 We wilden dit altijd al maar bij onze vorige camper kon het niet ivm het gewicht. Die camper mocht 3500 kg totaal wegen (met ons beiden en 10 kg aardappelen 😉 erbij). We kwamen, zonder al te gek te doen, al ver boven het toegestane gewicht en de stelpoten wegen zo’n 60 kg dus dat tikt ook aan. Het staat altijd zo mooi in een advertentie: 6 persoonscamper met een sprankelende tekst als ‘Heerlijk met the family en fiets op pad!’ en dan een foto van een happy gezin, een tuinset, een grote BBQ, ook nog een voortent en dat allemaal onder de 3500 kg! Terwijl de camper zelf vaak al een ledig gewicht heeft van 2900kg. 🤨Met deze camper hebben we daar geen last van want die mag 4500 kg wegen….nog een hoop schoenen te gaan! 🤣 We halen gelijk de fietsen en stoeltjes uit de kelderen bekijken met thee/koffie de foto’s die we van thuis krijgen. Jan is nu ook aan de voortuin begonnen en de tegels worden schitterend!

Ook de groei van de rabarber en de aardappels worden door hem nauwlettend in de gaten gehouden. Geweldig, wat zijn we hier blij mee! 😍 De camping ligt ongeveer een kilometer van het centrum en via een stille binnenweg rijden we de boulevard op. Wow, wat is dit leuk! In de verte zien we de oude stad van Peñiscola, het ligt op een rots en centraal in de oude stad op het hoogste punt ligt het Kasteel Peniscola. Het Romaanse kasteel is gebouwd door de Tempeliers tussen 1294 en 1307 op de restanten van een oude Arabische vesting. Het heeft een omtrek van circa 230 meter en een hoogte van 20 meter. Over de boulevard, langs vele restaurants, barretjes en souvenirwinkels fietsen we naar de toegangspoort. Vanaf daar gaan we lopen want wat een drukte! Het is een wirwar van straatjes en pleintjes met huizen die wit geschilderd zijn met blauwe kozijnen. En het heeft best wel veel weg van Mont st. Michel in Frankrijk. Vaak zijn de balkons al plaatjes op zich! Hebben ze hier nou ook nog een straatje naar me vernoemd? 😉Natuurlijk zijn er ook hier weer gezellige restaurants, terrasjes, barretjes en winkels. 😊 Boven bij de kerk treffen we een bruidspaar, ze zijn net getrouwd en druk bezig met de foto’s.    Wat zien de gasten er stuk voor stuk mooi uit, mooie jurken en pakken, prachtig! Oeps, zie de bestrating en de dames op hakken, bewondering. 👍In de kerk heb je de keuze tussen CO2 uitstoten met echte kaarsen en milieuvriendelijk bezig zijn met ledlampjes. Ik kies voor de echte kaarsjes al is het vijf keer zo duur. 😊We lunchen op een terras met uitzicht op het strand van Peñiscola. Om het allemaal compleet te maken komt de zon ook nog even door! Zondagochtend worden we wakker, buiten is het bewolkt en er staat een fris windje. ‘Zullen we gaan fietsen? Eerst naar Benicarlo en vandaar naar Vinaròs.’ stelt mijn vent voor (zo’n 20 km). Wat ie dan weer in Vinaròs moet….🤔 Daar zit een Mediamarkt waar ie even wil rondsnuffelen. Er zitten nog meer winkels dus mooi voor zo’n bewolkte dag. Roel moet ook een soldeerbout kopen want er zijn wat draadjes losgeraakt in de oplader van de fietsaccu’sdus komen we weer bij de eeuwige Chinese toko uit.Het is een leuke fietsroute langs het strand, wel af en toe even zoeken als het fietspad ineens ophoudt. Op de terugweg stoppen we in Benicarlo en lunchen op een terras dat vol met Spanjaarden zit. Terug in Peñiscola  rijden we nog wat door het stadje en stoppen voor wat boodschapjes bij de super, dan houden we het voor gezien. ‘s Avonds maakt mijn lover een salade want we hebben vanmiddag te veel gegeten, 😊 Zo vullen we nog twee dagen hier: op maandag willen we naar de markt maar omdat er een beschermheilige jarig is heeft men hier een vrije dag en is er ook geen markt. Lekker dan! 🤣 Gelukkig is er wel een kapper open en heb ik ook nog de mazzel dat ik gelijk kan gaan zitten. Behendig verft de kapster mijn haren en laat het grijs verdwijnen. Voor de zekerheid heb ik hiervoor de vertaal-app maar even gebruikt. 😉 We lunchen  en slenteren nog maar eens door het oude centrum. Op dinsdag staat er een stevige wind die maakt dat vele terrassen gesloten blijven,  hoe ongezellig ziet het er hier dan uit! We vinden in het centrum op een klein, bijna windvrij, terras dat het tijd is voor….juist, een sangria met iets lekkers erbij. 😊 Terug op de camping gebruik ik de wind om de was te drogen, goed bezig voor het milieu! 😊 ‘Zullen we nog blijven of vandaag verder rijden?’ vraag ik de volgende morgen terwijl we smikkelen van het lekkers dat mijn lover gebakken heeft. Met de kaart en de gegevens die ik thuis heb uitgestippeld puzzelen we een route. We willen uiteindelijk ooit in Gibraltar uitkomen. Zo rijden we op deze woensdag na het tanken van schoon water en legen van vuil water en wc de camping af. Mijn vent wil graag in het Natural del Desert de les Palmes kijken en dit natuurreservaat ligt toch op onze route. Het is een prachtige zeer bochtige route door het park met mooie vergezichten maar oh, oh, de weg is hier en daar ook vrij smal! 😳 We wisselen van plaats want echt, ik vind het doodeng om hier te rijden! Als we weer beneden zijn dan tikken we op de TomTom de plaats Denia in. Dat is de richting die we op willen maar we hebben nog geen idee waar we gaan stoppen. 🤔 Nu weet ik dat er in Gandia mooie stranden moeten zijn en…ze hebben ook een strand waar je totaal in je blootje mag dus zodra Gandia op de borden verschijnt nemen we de afslag. De reviews die ik heb gelezen over dit nudistenstrand zijn niet optimaal. In het voorseizoen zouden er veel mannelijke homofiele bezoekers (gelukkig is het mijn eigen blog want soms weet je niet meer welke woorden je wel of niet mag gebruiken) op af komen. Niet erg voor mij maar misschien wel voor mijn vent….😉 Het strand is mooi breed maar er staat een frisse wind vanaf zee en het zand waait op. Misschien daardoor dat het niet druk is. Na een snelle quickscan hebben we het gezien. ‘Verderop zit een camperplaats, zullen we die doen?’ vraagt mijn vent. En zo staan we een klein half uur later op Dunes area camperplaats. Ze hebben hier 60 plaatsen en het ding is op 4 plekken zonder elektriciteit na vol! Voor 10 euro per nacht met voorzieningen zoals water lozen en vullen een prima plekkie. Hoe Gandia verder is? Geen idee, we zijn er de volgende morgen weggereden zonder er vibraties van te krijgen. 😊 Onze volgende stop is Denia. Eens kijken wat deze pittoreske parel aan de Costa Blanca (heb ik niet bedacht maar zo noemen ze zichzelf) ons te bieden heeft. Hier ligt de camperplaats aan de haven, kost 15 euro en er zijn geen voorzieningen. Het is een groot parkeerterrein met bewaking met een gedeelte  bestemd voor camperaars. Niet bijzonder maar het voordeel is dat je direct naast het centrum en het strand staat. Deze stad ca. 50 km ten noorden van Benidorm was een paar eeuwen v.Chr. onderdeel van Griekenland.  In de jaren die volgden waren er Romeinse en Islamitische overheersers. De invloeden van deze periodes zie je in het centrum nog zeker terug! Het heeft alles wat je van een Spaans stadje mag verwachten; veel pleintjes, terrassen en gezelligheid. Het meest bekende plein is Place de la Constitution met rondom tal van restaurantjes. Onder het kasteel ligt een tunnel die in de Spaanse burgeroorlog werd gebruikt als schuilkelder. Uiteraard is er een markthal.

Om de hoek van de jachthaven vind je Carrer del Marqués de Campo dé winkelstraat van Dénia. Deze straat wordt omgeven door palmbomen. Er is een vissershaven, in het gebouw met de naam de Pòsit zit de visafslag, en ook is er een moderne jachthaven waar flinke jachten liggen. Vanuit Denia vertrekken de ferryschepen naar de Balearen. Het Castillo de Dénia kijkt over de stad uit. Dit kasteel is gebouwd tussen de 11^e en 12^e eeuw toen er Islamitische overheersers zaten. Dit zie je ook terug in de stijl, samen met wat renaissance invloeden uit latere periodes. De klim naar het kasteel is leuk, door smalle straatjes komen we boven. Betalen de entree van slechts 3 euro ( voor Roel maar 2, bejaardenkorting😍) en struinen verder over de resten van de kasteelmuren. De kogelgaten zitten er nog in. In hét Tapasstraatje genaamd Calle Loreta hebben we een heerlijke lunch uiteraard met een glaasje sangria. 🤣 Echt, ik eet hier tot nu toe de lekkerste chipirones fritas (gefrituurde kleine inktvisjes). Na een siësta gaan we ‘s avonds nog eens terug naar het centrum en snavelen hier nog wat lekkers. Denia je hebt ons aangenaam verrast! Het is inmiddels al weer vrijdagmorgen, we zijn vandaag 4 weken onderweg. 😍 We trekken verder naar de Jalon vallei waar in Xalo iedere zaterdag een grote vlooienmarkt gehouden wordt. Xalo is een kleine plaats en staat dus oa. bekend om die markt. Er is een camperplaats met voorzieningen voor slechts 5 euro waar we gaan staan. Wat kan ik over de markt zeggen? Die is inderdaad groot met bijzondere voorwerpen. 🤔 Van heinde en ver komen de bezoekers naar deze attractie, het zorgt voor drukte en een gezellige sfeer. Vele restaurantjes en terrassen hebben live muziek. File?  Waar dan? 🤣Trouwens, hoe meer we naar het zuiden rijden hoe beter het weer! De korte broek kan inmiddels aan bij mijn vent. 😊 En ook de bbq.Bij een wijnkelder halen we nog een flesje. Helaas zijn er nu door het warme en droge weer bosbranden ontstaan. Het is niet heel dichtbij ons maar toch dichtbij genoeg om rekening mee te houden. In het volgende blog meer over Javea waar we nu vertoeven. 😊

Eigenlijk vinden we de week op camping las Palmeras te lang. Het weer is wisselvallig en Tarragona valt ons iets tegen. Komt bij dat de camping buiten de stad ligt, de weg er naar toe is prima te fietsen maar ‘s avonds in het donker hebben we het er toch niet zo op. En dat is een nadeel van reserveren: betaald is betaald. 😞 Bij aanvang wisten we al dat we aan het eind van de week moesten verkassen ivm de grote drukte. De 2e plek die we krijgen ligt ook prima. Gelijk achter het muurtje begint het strand.Tot er ‘s middags een Spaans gezin tegenover ons komt staan….het is gedaan met het uitzicht en ze zetten de ingang precies zo dat we lekker bij elkaar naar binnen gluren. 🤣  Op zaterdag besluiten we naar de markt in Reus te gaan, een plaats ongeveer 15 kilometer verderop. Met de fiets gaan we naar station Tarragona en nemen daar de trein. Zo stappen we na een klein kwartier het station van Reus op, lopen de straat uit en staan bij de markt. Op zo’n typisch Spaans terras doen we eerst maar koffie/thee en slenteren dan over de markt en door de markthal. Het is de zaterdag voor Pasen en erg druk met mensen die allerlei lekkernijen in huis halen. Vooral bij de bakkers staan lange rijen. Dit is met een reden, namelijk:
In Catalonië doet volgens de traditie de peetvader of grootvader een “mona” cadeau aan zijn petekind of kleinkind op paaszondag. Op paasmaandag wordt die taart dan opgegeten samen met de hele familie. Oorspronkelijk werden er op deze paastaart evenveel eieren geplaatst als het aantal jaren dat het kind oud was aan wie de taart cadeau werd gedaan. Aangezien dit geschenk slechts werd gegeven totdat het kind 12 jaar oud was (leeftijd van de Communie), lagen er maximaal 12 eieren op.
Tegenwoordig is er een grote verscheidenheid van deze paastaarten, maar meestal zijn ze toch rond. Hoewel de “mona” oorspronkelijk vervaardigd werd uit gebakdeeg met suiker en andere zoetigheden en hardgekookte eieren, werd in Catalonië het ei in de loop van de tijd meer en meer vervangen door chocolade en eigentijdse taarten. Wij vinden Reus erg leuk, met name de smalle straatjes en het grote plein met terrassen in het oude centrum. Eind van de middag zijn we terug in Tarragona en fietsen retour naar de camping. Om daar in het restaurant te eten vinden we te koud (tafels staan allemaal buiten), van zee komt een ijzige wind opzetten en ook de lucht kleurt donker. 😳 We nemen een pizza mee naar de hut en zijn net voor de bui binnen. Zondag en maandag is het weer ook wisselend. Prima om wat klusjes te doen zoals: opruimen, de was, mijn vent bakt een boterkoek en ik ga een uurtje naar het strand met mijn nieuwe strandbed. De weersvoorspelling voor komende week is beter en dinsdag als we de camping verlaten schijnt de zon. Voordat we koers zetten naar Amposta in de Ebro vallei stoppen we, net buiten het centrum van Tarragona, bij het Romeinse aquaduct les Ferreres. Wow, wat een werk moet dit geweest zijn. Het geheel ligt in een mooi park, echt de moeite waard! 😊 Over de autoroute A7 zetten we koers richting Amposta. Als Cambrils (waar ik vroeger als kind zo vaak ben geweest) op de borden komt is er even de verleiding om hier te stoppen maar we hebben er vorig jaar al een tijd doorgebracht. Het gaat dus verder over de A7 met wel een stop in L’Hospitalet de l’Infant om bij de Lidl en Mercadona boodschappen in te slaan. Deze liggen namelijk net de snelweg af, lekker makkelijk! 😊 Dit duurt toch weer langer dan we denken want hier zit ook een groot Chinees warenhuis en die winkels hebben een geweldig assortiment tegen heerlijke prijzen. Ook nu twijfelen we weer even om een nachtje op camping El Templo del Sol (waar we ook al meerdere keren verbleven) te gaan staan, ‘De lucht gaat betrekken, we rijden door want het is nu toch te fris om in de blote billetjes te lopen.’ grapt mijn vent. En zo rijden we rond 15.00 uur camperplaats Casa de Fusta op. Deze ligt naast het gelijknamige restaurant. Helaas ligt deze verder buiten het centrum van Amposta dan ik had gedacht maar wel middenin de natuur. Echter….deze camperplaats is gratis en dat is te merken want het staat bomvol! 🤣 Beetje zoeken en we wurmen ons nog ergens tussen. Na al die dagen op campings heeft dit ook wel wat! We zijn in natuurpark de Ebro Delta die met zijn 320 km2 het op één na grootste wetland van Spanje is, een beschermd natuurgebied met rijstvelden, natuurstranden, zoutvelden en heel veel vogels, oa.  de flamingo’s, zwarte ibissen en steltkluten. Voordat het donker wordt doen we nog een kleine ronde op de fiets en zien al veel moois! Na een prima nachtrust is het alweer woensdag. Ik vind het altijd verrassend op zo’n camperplaats dat het ondanks de drukte en het dicht op elkaar staan zo rustig en stil in de avond en nacht is.  De zon schijnt vanmorgen echt uitbundig en we besluiten de korte broek aan te doen! Als dat maar goed gaat. 🤣 We fietsen langs meertjes, ondiepe waters, vele vogels en ontelbare braakliggende stukken grond. Soms is het landschap zo gelijk aan Florida dat we ieder moment een alligator verwachten. Wat we begrijpen wordt dit land (22.000 hectares) in april onder water gezet en de rijst geplant. In het plaatsje La Ràpita doen we koffie/thee en gaat mijn vent naar de barbershop. De kapper komt uit de Dominicaanse republiek. Hij maakt er een heel werk van met verschillende tondeuses en scharen. Het resultaat is prima en over de prijs van 12 euro hebben we het al helemaal niet! 😊 Kris kras over de fietspaden gaan we terug naar de camperplaats. Mijn vent fietst voor me en ineens zie ik iets over de weg rollen en hoor hem roepen; ‘G😡###😡, het glas uit mijn bril, stoppen!!’ Ja echt, dat kan alleen hij maar weer meemaken. 🤣 Ik ga vol in de rem, pak het glas en tsja, dat was de zonnebril, het montuur is gebroken vandaar dat het glas los kwam. Gelukkig heeft ie zijn normale bril in de tas bij zich en in de camper ligt nog een reserve zonnebril. 😊 Bij de hut aangekomen  genieten we met een wijntje en een hapje nog lekker van de zon en plannen de route voor morgen. Eerst willen we het plaatsje Amposta gaan bekijken en als we dan nog zin hebben rijden we door naar Vinarós. In Amposta zelf vinden we nóg een camperplaats. Ook deze is gratis. Het is net 11.30 uur en het ding is al flink vol. Het valt ons weer op hoeveel mensen een camper hebben en er nu mee op pad zijn. Amposta is een kleine plaats en niet echt spannend. Met name de markthal is prachtig om zijn kleurrijke glazen plafond. Door het dorpje lopen gigantische stormdrains. Er moet kennelijk veel water afgevoerd worden bij een regenbuitje.Noemen we nog deze brug met een punt om selfies te maken ( je zet je telefoon in een soort vast statief) en een winkelstraat met een bakkertje waar we koffie/thee doen en dat is dan Amposta. 😊 La Ràpita is leuker! Zin om de ongeveer 35 kilometer naar Vinarós te rijden hebben we niet meer. Met name omdat we vrezen dat ook daar de camperplekken allemaal al bezet zullen zijn. Bij de hut aangekomen balen we want naast ons heeft een Zweed zich ertussen gewurmd, zijn maat staat aan de andere kant van ons. Dat is trouwens niet eens een echte plek maar de nooduitgang. Het groepje van zo’n acht mensen heeft stoelen en tafels neergezet op het naastgelegen bruggetje en zitten daar luid te babbelen. En daar komt mijn steeds terugkerende vraag; ‘Kan iemand mij vertellen waarom mannen op leeftijd met een hele dikke buik denken dat ze in bijzijn van iedereen hun shirt uit moeten laten?!’ 🤔  Ik loop nog een rondje om te zien of er nog ergens een andere plek is vrijgekomen maar helaas. We zetten de stoeltjes neer en storen ons er maar niet aan. Dat is dan weer een nadeel van een gratis camperplaats. Grappig is dat de Zweed op een gegeven moment aan de zijkant van zijn camper moet zijn maar daar ligt mijn vent in de schaduw. ‘Is he sleeping?’ brult de man tegen mij. Heel verbaasd kijk ik op van mijn tijdschrift en zeg; ‘I think so.’ 😊 Hij blijft nog even staan maar als er verder niets gebeurd gaat ie maar weg. 🤣 Maar hoe zit dat dan met die camperplaatsen denk je misschien? Er zijn er die gratis zijn, zonder voorzieningen zoals water vullen en legen, een faciliteit om je wc te legen en elektriciteit. Of met voorzieningen waarvoor je eventueel moet betalen. Vaak is hier campergedrag, zoals stoeltjes en tafeltje neerzetten, niet toegestaan. Maar wordt wel ‘gedoogd’. Dan zijn er de camperplaatsen tegen  betaling (meestal rond de 10-15 euro) met alle voorzieningen en soms zelfs een sanitair gebouw die nog net niet op een camping lijken. Er is dus genoeg, snap je het nog? 🤣 Wij vinden het leuk om dit af te wisselen, komt bij: je moet alles eens geprobeerd hebben! 😊 Deze gratis camperplaats waar we nu staan is best groot en momenteel bomvol dus wellicht dat er daarom door de gemeente gecontroleerd wordt. De politie rijdt regelmatig over het terrein en stuurt de Zweedse ‘hangouderen’ aan het begin van de avond weg. Ze moeten opbreken en bij de camper gaan zitten. 🤭 Ook hier hebben we een rustige nacht en de volgende morgen is het rond 09.00 uur al een drukte om te vertrekken. Een uur later, als de camperplaats flink leeg is gaan wij ook op pad. Even gas tanken en op naar Vinaròs. 😊 Oh ja, en die camperplaatsen zijn te vinden in apps. Hoe deden we dit vroeger?!  🤣 Ook de camperplek in Vinaròs is een grote parkeerplaats, gratis en geen voorzieningen. Hij ligt direct bij het centrum en kijkt uit over de boulevard en het strand. Geen verkeerde locatie! Nu zijn we slimmer en zetten de hut zo neer dat er aan beide kanten genoeg ruimte over is en blijft! Eigenlijk zijn we een beetje asociaal bezig maar hé, wie doet ons wat! 😊 Vinaròs is een gezellige vissersplaats, we slenteren door de straatjes en de overdekte markthal. De plaats is vooral bekend om zijn garnalen. De beroemde “Fiesta del Langostino” garnalen. Na de lunch (deze toast met zalm kost slechts 3 euro! ) gaan we terug naar de hut, de bewolking heeft de zon verjaagt en het is fris geworden. We doen net als de Spanjaarden en houden siësta. ‘s Avonds slenteren we nogmaals door het stadje, doen een drankje en eten wat lekkers op een terras. Het was weer een mooie dag! Morgen staat er wederom een lange rit op het programma, namelijk: 20 kilometer 🤣 naar….Peñíscola. 😊

Camping Las Palmeras ligt aan het strand van Playa Larga. Er zijn 778 plaatsen op deze langgerekte camping die ongeveer 1,5 kilometer lang is. Er zijn staanplaatsen, bungalows en glamping. Daar hoort ook bij een groot zwembad, 3 restaurants, animatie, tennis-, voetbal- en padelbanen, supermarkt, wasserette, medische dienst, fietsverhuur, een BBQ plaats en een school die paddle-,  surf- en zeillessen aanbiedt en kajaks verhuurt.  Je kan kiezen voor een Premium plaats, gelijk aan het strand, en Standaard plus-plaats of Standaard plaats. De laatste twee liggen meer verspreid over de rest van het park, omgeven door palmbomen en op loopafstand van het strand. Onze ervaring is dat je door de lange lengte van de camping echt niet merkt hoe groot en druk het is. En dat is het! Op het moment dat wij er zijn is het vol met Spanjaarden (en misschien 5 buitenlandse kentekens) die vrij hebben voor de heilige paasweek. Grote groepen families zitten luidruchtig bij elkaar te babbelen en te eten of slenteren over de camping. Ben ik blij met mijn handige mandje voor de afwas, hier hebben ze hele trekkarren om de vuile vaat te vervoeren. Maar het mag gezegd: rond 22.00 uur is het muisstil. We doen eigenlijk niet veel, het weer is wisselvallig met regen en een stevige wind. Ons programma: lezen, beetje opruimen, strandwandelingen tussen de buien door en that’s it. De rest vertellen we niet. 😉🤣😉 Donderdag is de zon terug en fietsen we weer naar Tarragona. Eens kijken of deze stad met bijzondere overblijfselen uit de Romeinse tijd, zoals dit Amfitheater, nu een betere indruk geeft. Ja, ze hadden het er in de Asterix boeken al over, de Romeinen zaten overal .🤣Naast de Central Market is vandaag de weekmarkt. Ze verkopen van alles maar met name kleding en schoenen. Rondom de markt staan terrassen waar we eerst een koffie/thee doen. Hoe gezellig is dit, deze drukte voor Pasen! Na de oude stad te hebben doorkruist zakken we weer op het marktplein neer voor de lunch en trakteren ons ook op een ijsje. Via de wijk El Serrallo bij de haven fietsen we terug. Prima dag! Behalve dan het noodlottig ongeval beschreven in het vorige blog. 😪 Maar zoals een goede vriend van ons zei; ‘Iedereen is “nieuwsgierig” en iemand moet het brengen. Je kan ook altijd thuis blijven zitten en niets ondernemen maar dan maak je niets mee.’ 😊

Vrijdag is het zover: ‘s avonds is de grote processie! Het weer is gelukkig goed want het bericht uit Sevilla is dat de processies daar afgelast zijn ivm de regen en storm. Wat ben ik blij dat ik de route heb omgegooid anders hadden we nu in Sevilla gezeten. 🙏🏻 Het begint om 19.30 uur maar de dame van de Touristinfo heeft ons geadviseerd rond 17.00 uur al aanwezig te zijn. We fietsen dus rond die tijd de stad in en overal staan mensen. In de verte horen we trommelen. Waar moeten we zijn? Het leek zo makkelijk op de kaart maar nu moeten we even oriënteren. Op zich is het eenvoudig, de richting waar iedereen heen loopt! 🤣 We laten de fietsen achter en sjokken mee met de menigte naar het plein bij de Natzaret-kerk. Het blijkt dat de Paso’s, die van diverse kerken en kanten komen, zich daar verzamelen. Het zijn er verschillenden en ze beelden met groots vertoon het verhaal van Christus en Maria uit. Stuk voor stuk zijn ze prachtig! Ze worden door het historische centrum gedragen door Costalero’s. Afhankelijk van het gewicht (tussen de 1500 en 2000 kg) zijn er 15 tot 30 of meer nodig. Het dragen van een Paso is een grote eer. Vaak wordt de taak verkregen door vererving van vader op zoon. Ze lopen er naast maar ook er in/onder. Zij zien totaal niets, wij zien alleen schoenen eronderuit komen.Al deinend op de muziek van fanfares of het trommelgeroffel van de tamboers gaan ze langzaam door de straatjes. Het aansturen om te manoeuvreren wordt gedaan door de Capetaz (voorman). Die loopt voorop en roept welke richting. Het is een dingetje hoor in de smalle straten van het oude centrum. Laat staan waar de weg omhoog gaat want de paso’s wegen zoals gezegd gigantisch! Deze processies zijn in essentie boeteprocessies. De Nazareno’s (boetelingen) dragen Capirote (vaak puntvormige maskers) om anonimiteit te waarborgen. Er zijn verschillende Hermandad of Cofradia (broederschap) behorend tot een bepaalde parochie. Volgens rang en stand dragen zij een boetekruis, vaandel, staf, kaars of religieus relikwie. Mijn vent heeft nog kennis door een katholieke achtergrond in zijn jeugd, ik niet meer dan de bezoeken (zoals kerst) in de katholieke kerk van Saas Almagell. Tussen de Spanjaarden vergapen wij ons aan de pracht en praal. Bij de notabelen die er tussen lopen zijn ook enkele die-hards. Een aantal kilometers meelopen op naaldhakken, ga het maar eens proberen. 🤭 Een dame ziet ons met de plattegrond staan en probeert uit te leggen wat de bedoeling is. Het gedeelte van de route waar we nu staan loopt naar de kerk en men komt nu eerst voorbij om daar te verzamelen. Rond 19.30 uur vertrekken ze vanaf de kerk voor de avondprocessie. Eigenlijk is dit dan een tweede ronde van wat we ‘s-middags al eerder hebben gezien maar nu verlicht met fakkels en kaarsen.  En een stuk drukker. We hebben een aantal Spaanse lessen gehad van Jolanda. Echt, ze zou trots op ons zijn want zonder Google translate te gebruiken slaan we ons met ‘manos y pies’ er door heen. Ook hebben we veel aan de zin ‘Qué significa?’ 😊 De dame naast ons is ineens ontroerd, wijst naar een aankomende Paso met Maria erop en zegt; ‘La ultima es la mas hermosa!’. Ik zie het aantal kaarsen en probeer me voor te stellen hoe dit er straks uit gaat zien….Vervolgens nemen we afscheid van de Spanjaarden en gaan een mooi plekje zoeken aan het begin van de route want dit spektakel gaat uren duren. Hoe verder in de route je dus staat hoe langer je moet wachten. Het loopt iets uit maar daar komen dan de eerste Romeinse soldaten aangemarcheerd gevolgd door Estandarte’s (banieren of lange vlaggen maar daarop de tekens of figuren van de broederschap). De foto’s spreken voor zich: INDRUKWEKKEND! Het geluid van de trommels, de fanfare, de klikkende laarzen, de vele brandende geurende kaarsen en de wierook. Het oogt heel sprookjesachtig, zou zo Disney in kunnen. 😉 Na drie uur staan geven we het op, het is nog lang niet afgelopen en er is pas een kwart voorbij gekomen! We fietsen retour naar de camping. Wat een geweldige belevenis! 😍