Opgelicht maar opgelucht

Er zijn inmiddels best wat kuchende, proestende en verkouden mensen aan boord. Op de negende verdieping is een gedeelte voor covid patiënten die in quarantaine moeten. Daar ligt ook de Italiaan heb ik vernomen via vrienden van hem. Hij is er niet al te beroerd aan toe maar positief is positief! Wat ik begrijp is de verzorging prima maar je mag je hut niet uit. Je eten wordt nog wel gebracht.Uiteraard ben ik nieuwsgierig hoe dit verder allemaal geregeld is. Mooi verhaal voor het blog! De Italiaan heb ik beterschap gewenst via een, onder de deur door geschoven, briefje. 😊 Moeders is ook vreselijk aan het hoesten maar een zelftest wijst uit dat zij negatief is. Inmiddels  is het zaterdag 26 november en we hebben een zeedag. Na de drie drukke dagen in Egypte is het lekker bijkomen. We zoeken een mooi plekje op 1 van de vele ligbedden. In het begin leek het mee te vallen maar nu we meer en meer in de hitte komen zijn de bedjes in de schaduw al snel bezet. Althans, er liggen handdoeken op maar de eigenaar is ‘even’ weg. 😡 We komen om 09.00 uur en echt alles is al bezet ‘gereserveerd’. Voor moeders en mij maakt het niet zo uit, wij schuiven wat in de zon heen en weer maar mijn vent baalt en als hij daar ineens de kapitein ziet lopen snelt hij op de man af. De kapitein is trouwens erg aardig en snel in voor een praatje. De man begrijpt het probleem maar het gedrag van mensen is lastig te veranderen. Hij regelt met een poolboy dat mijn lover door wat verschuivingen toch een bed in de schaduw heeft. 😊 Daarna maar even ontbijten. De Sinfonia vaart ons vandaag naar Saudi Arabië, Jeddah om precies te zijn, waar we morgenochtend zullen aanmeren. Voor ons is dit een van de hoogtepunten op deze reis. Dit land heeft zijn grenzen nog niet zo heel lang opengesteld voor toeristen. Pas vanaf januari van dit jaar. Dat is te merken bij het aanvragen van het visum. Het is totaal onduidelijk, er zijn verschillende varianten en prijzen. Uiteindelijk krijgen we twee maanden voor ons vertrek een visum voor de prijs van 195,00 euro pp. Voor een dag Jeddah erg duur maar we zijn het erover eens: we willen het zien! Ik krijg nog een telefoontje van de ambassade met een aantal regels hoe te kleden en te gedragen. Plus de opmerking dat we niet naar Mekka of Medina mogen reizen. Bijzonder om te weten is dat gehuwden op straat geen affectie naar elkaar mogen tonen, dus don’t kiss or hug. 🤨 Er werd eerst gezegd dat we het visum vooraf moesten regelen maar nu blijkt toch ook weer dat het op het schip ook lukt en nog veel goedkoper ook. Misschien zijn we opgelicht, we hebben door de slechte MSC informatie in ieder geval teveel betaald maar we hebben wel de zekerheid aan land te kunnen. Er vormt zich gelijk een rij. Het gaat mateloos traag . Die staan nog wel even. Voorafgaand aan de reis en ook na het plaatsen van alvast wat foto’s op Facebook zijn er verschillende meningen en oordelen over het bezoek aan Saudi gekomen. Laat ik voorop stellen dat ik echt wel lees over hoe de mensenrechten en de man-vrouw verhoudingen hier zijn. Of wij wel of niet aan land gaan: het zal er niet door veranderen. Dat ik als vrouw een aantal regels in acht moet nemen deert me niet. Ik pas me sowieso aan aan de regels van het land dat we bezoeken. Kan of wil je dit niet dan is er altijd de keuze om, in dit geval, aan boord te blijven. En om het ook maar gelijk te vermelden: de Sinfonia mag tijdens het gehele verblijf in de wateren en haven van Jeddah geen alcohol aan boord schenken, zelfs de minibar’s in alle hutten zijn leeggehaald! Kom maar op met het commentaar! 😉 De volgende morgen na het ontbijt lopen we rond 10 uur de gangway af en zetten voet aan land in Saudi. Aan boord is de eerste check op het paspoort en visum geweest. Vervolgens stappen we in een shuttlebus die ons naar de volgende check brengt. Daar is het druk, rijen wachtende mensen worden adequaat gecheckt op papieren, foto’s en er worden vingerafdrukken gemaakt. Een van de eerste dingen die opvallen is dat er ook vrouwen in uniform werken met mooi opgemaakte gezichten omlijst door een hoofddoek. Dan staan we buiten en de hitte valt op ons. Er zijn georganiseerde tours van de MSC maar wat ik erover gelezen heb worden deze allemaal afgeraden. Je zou hier namelijk de stad gemakkelijk op eigen houtje kunnen verkennen. We hebben daarom alleen een transfer geboekt. Die brengt ons naar Al Balad (oude stad). Het is hier enkele dagen terug heel ongebruikelijk noodweer geweest en dat is nog goed zichtbaar. De chauffeur en de gids spreken weinig Engels dus het is even gissen wat de bustijden voor de terugreis zijn. 🤣 Internet werkt hier ook niet dus op Google maps kijken waar we heen moeten gaat niet lukken. De eerste indrukken zijn: vele verschillende winkels, etalages boordevol goud, vrouwen alleen op straat, met of zonder hoofddoek, heel veel zwerfkatten, dominerend in de verte een moskee en bij ons bijna uit het straatbeeld verdwenen: geldwisselkantoren. Het voelt niet vervelend en nadat onze hoofddoeken een aantal keren zijn afgezakt laten we ze voorlopig voor wat ze zijn. Dan zie ik een klein soort warenhuis met een etalage vol mooie stoffen. ‘Kom, we gaan even kijken!’ beslis ik. Voordat we naar binnen gaan doen we de hoofddoek weer om. Het is een oud pand met vier verdiepingen. Ik neem de steile trappen helemaal naar boven terwijl moeders en Roel beneden blijven rondkijken. Wow, wat een mooie collectie kleding en sjaals! 😍 Een medewerker begroet me, ‘Salam’. Ik begrijp dat hij vraagt of hij me kan helpen dus ik wijs op de sjaals. Hij wenkt me mee naar een toonbank en pakt wat sjaals. De ekster in mij wordt wakker en ik vraag; ‘Do you speak English?’ Het kleine hoofd van het Arabische heertje gaat schuddend heen en weer, hij spreekt het niet. Dan tikt ie op zijn borst en zegt; ‘Ali.’ ‘Bling, bling, bling!’ doet deze Cheryl en wijst op de sjaal die voor me ligt. Inmiddels is mijn eigen hoofddoek afgezakt en Ali en nog een andere aangesnelde Arabier kijken schichtig naar mijn blonde pruik. In mijn fantasie staan er nog een paar rovers achter de coulissen en wordt er nooit meer iets van me vernomen. 🤣 Maar in de werkelijkheid gaat Ali los en pakt achter hem een aantal doeken met glitters. Hij heeft een rekenmachine, zo’n hele grote uit 1900 zeg maar, en zijn vingers rekenen het bedrag van Saudi Riyals om in Dollars. Ik gebaar of dit wel klopt en Ali knikt van ja. Zijn hoofdje valt bijna van zijn romp en een glimlach laat zien dat de tandarts niet veel bezocht wordt. Mijn lover en moeders hebben mij beneden op een camera gespot en komen ook boven. We kopen verschillende mooie omslagdoeken en dat allemaal voor een prijsje zo laag. Na een uitgebreid afscheid staan we weer op straat. We wandelen verder door de oude stad. We hebben een leuk gesprek met een Syrier.We zien wat kunst…. In iedere winkel waar we komen worden we, ondanks de taalbarrière, heel vriendelijk geholpen. Moeders koopt een paar gouden oorbellen en wij nog wat souvenirs. Men had ons gewaarschuwd om niet te fotograferen maar na het vragen is dit geen probleem. De agent gebruikt Google translate om ons te helpen, winkeliers poseren voor hun shop en nodigen je heel rustig  uit om binnen te komen. Niet opdringerig zoals vaak in soeks….  Dan spot ik deze winkelende dames met een aangekleed aapje op 1 van de dames haar arm. Ik vind het walgelijk om te zien en zo zielig maar als ze mij ziet kijken en oogcontact maakt schakel ik mijn gevoel uit. Wie weet willen ze op de foto! 😊 I’m sorry, but dou you speak English?’ vraag ik. Ze knikt bevestigend en begint een gesprekje over het 3 maanden oude aapje, dat is haar kind! Ja, koekoek! Ik hoor het jullie denken maar ík heb een husband die fotograaf is dus….’Can my husband take a picture of you?’ Ze kijkt, overlegt met de andere dames en knikt dan dat het goed is. 😊 In de verte klinkt dan de oproep voor de moskee en van alle kanten snellen mannen er naar binnen. Als laatst bezoeken we een oude Arabische woning die is opengesteld voor toeristen. Bij binnenkomst worden we eerst met een soort wierook uitgerookt waarna we kunnen ronddwalen.  We duiken snel nog even een winkelcentrum in m.Terug in de bus zakken we verhit en uitgeput neer: wat een geweldige ervaring en belevenis was dit! Op naar het schip.Ik zie een mega vlag hangen.De Sinfonia heeft 6 uur vertraging voordat we kunnen vertrekken uit Jeddah dus ook tijdens het diner blijft het bij een fles water in plaats van wijn. Echt alle alcohol zit achter slot en grendel. 😳 Later op de avond zijn we happy als de bar open mag. Kom maar op barman: de ladies are back on board! 😉 Ook Sylvia is van de partij. Terwijl we op de muziek van ‘Hej Mambo!’ de dansvloer bij het zwembad onveilig maken worden de lichtjes van Saudi Arabië steeds kleiner en kleiner. Wij hadden het bezoek aan dit land absoluut niet willen missen! 😊