Nova Scotia

Vrijdagavond komen we aan in Five Islands en we hebben via internet (bij de garage) al een plaats gereserveerd in het gelijknamige statepark.We checken even of alles klopt en rijden dan door naar het kleine plaatsje waar volgens de parkguide drie restaurants zitten, bij de eerste zit niemand en het ziet er verlaten uit, de tweede zit bomvol, nog even bij de derde kijken maar daar is het waarschijnlijk ook vol want de parkeerplaats staat helemaal vol met grote pick-up’s….sommigen zijn nog groter dan onze camper!
Zoals eerder gezegd het is de vooravond van een lang vrij feestweekend voor de Canadezen (150 jaar Canada day) en dat vieren ze uitbundig. We besluiten naar restaurant twee terug te gaan en bij binnenkomst blijkt dat daar zo een band gaat spelen, de zaak zit vol met locals die elkaar allemaal kennen en daar komen wij binnen…..de serveerster vraagt of we hebben gereserveerd….nee, dat hebben we niet! En dan merk je het grote verschil met hier of bij ons thuis, namelijk; hier zegt de serveerster: ach, ik ga kijken wat ik kan doen, wacht maar! De mensen aan de tafeltjes gaan zich ook bemoeien waar wij kunnen gaan zitten, iedereen is heel gastvrij en heel snel is er een tafeltje voor the Dutchies geregeld. Bij ons in Nederland zou het waarschijnlijk zijn….nou, dan heeft u pech gehad en jammer want alles is vol! Het is even wennen aan de prijzen op de menukaart want die zijn zonder tax en tip dus die moet je er nog bijtellen (totaal 30%), maar je kan stellen dat het goedkoper is dan bij ons om uit eten te gaan. We hebben een super gezellige avond en voetjes van de vloer…of beter gezegd op de vloer met de band die prima speelt!

Op zaterdag, Canada day, is het slecht weer, veel regen, jammer voor de festiviteiten. We rijden een mooie ronde over het eiland en zien Five Islands en de vuurtoren en ook hier worden we steeds aangesproken als ze onze camper zien.

De rest van de middag en avond blijft het regenen dus we besluiten terug te gaan naar onze plek op het state park en in de camper met een hapje en een drankje een serie te gaan kijken (Roel heeft voor zeker vijf jaar series en films op een harde schijf gezet….oeps) en de kaart te bestuderen waar we morgen heen zullen gaan.

We besluiten richting Cape Breton Island, het grootste eiland van Nova Scotia te gaan. Hier bevindt zich het Cape Breton Highlands National Park dat met zijn landschap tot één van de mooiste van Canada behoort. We hopen hier voor de kust ook walvissen te kunnen zien. Zondagochtend vertrekken we naar Cape Breton, eerst terug richting Truro waar we dan de Highway 2 nemen. We hebben van de monteurs van de garage gehoord dat er in de buurt van Truro een “Dutch enclave” zit en inderdaad we passeren een kaasboerderij genaamd That Dutchman’s en stoppen om te kijken en uiteraard hebben we wat gekocht…; een stuk jonge en oude kaas, stroopwafels, gevulde speculaas en nog iets lekkers voor op een toastje….een mens lijkt wel gek, nog maar slechts een ruime week van huis en nu al dit!

Eind van de middag komen we aan in het plaatsje Whycocomagh en vinden een vrije camperplek in het statepark….tijd voor een (verboden) wijntje en een stukje kaas want tijdens dit feestweekend geldt op de nationale- en stateparken een algeheel alcoholverbod….tsja….en dan is het toch ineens best lastig verstaan hoor die Engelse taal! :-)


Maandagmorgen vroeg op door het zonnetje wat naar binnen schijnt en we rijden verder het eiland op via een prachtig route genaamd de Cabot Trail Highway die ongeveer 300 km lang is en de enige route die door het Nationaal park gaat waar ook bijna alle bezienswaardigheden aan liggen met maar liefst 24 uitkijkpunten!
Onderweg hebben we op een mooi plekje gestopt voor een lunch gemaakt door camperkok Roel en rond 17.00 uur komen we aan in het plaatsje Pleasant Bay.

Vanuit hier gaan er verschillende boottochten om walvissen te spotten. We besluiten om gelijk maar te informeren, we hebben een aantal folders maar daar worden we niet wijzer van en aangezien het ook niet echt Sia haar ding is hangt sabotage in de lucht….. Er zijn een aantal winkeltjes bij elkaar maar 1 is er open en een kerel vraagt of hij ons kan helpen. Wij vragen of hij morgen vaart en hij legt uit dat er vandaag te veel wind was en morgen waarschijnlijk ook maar dat kan zo maar veranderen. Voor woensdag is de windverwachting prima. Hij weet niet hoe lang we hier zijn maar dat zou een aanrader zijn! We raken in gesprek en Sia legt uit dat het helemaal haar ding niet is, de kerel denkt dat het komt door zeeziekte. Nee, vertelt Sia ( zonder schaamte ) het komt omdat een walvis de boot aan kan vallen …..hij viel bijna om van het lachen en roept “OMG….that woman!” Maar goed, gelukkig vertelde Sia hem niet dat in de film Free Willy, Willy ook mensen aanviel en dat ze dat zelf had gezien want dan had die kerel ons waarschijnlijk buiten gezet en de deur direct op slot gedaan! Op onze vraag waar we konden overnachten had hij een prima oplossing, houden jullie van het geluid van de oceaan in jullie oren? Ga dan aan het strand staan, dat kan hier gewoon….ja, Pleasant Bay….doet zijn naam alle eer aan! We hebben een gezellige avond want op het strand krijgen we gezelschap van een camper met een Canadees kenteken waar een Nederlands stel in zit, Ron en Marian.

Zij zijn inmiddels al 3 weken aan het rondtrekken in dit geweldige land en hebben nog 1 week voordat ze weer retour naar Nederland moeten. Hij spreekt ons aan omdat hij het vreemd vind een Nederlands kenteken te zien. Roel heeft z’n grap al klaar (Sia turft hoe vaak ze hem inmiddels al heeft gehoord de afgelopen weken, ha,ha) …. ‘ Nou,.. ik loop vorige week in Amsterdam en daar help ik een vrouwtje met oversteken. Aan de overkant van de straat zegt ze ‘ Ik ben een goede fee dus je mag een wens doen ‘ . Dus ik zeg ‘ nou heb ik mn hele leven al naar Canada gewild maar ik durf niet te vliegen . Zou je een brug kunnen maken ? ‘ . Zegt ze :’ vraagt u niet een beetje heel veel ? ‘ . Tja zeg ik, nou ja, kan je niet Ajax de Europa League laten winnen ? ‘ Zegt ze, meneer, die brug… moet ie met of zonder verlichting…. ‘ . Laat Ron nou bij Ajax werken…. :-)
De volgende dag begint zonnig maar al snel verdwijnt het zonnetje en de wind trekt flink aan. We zitten net te bedenken of we naar de kerel van de Walvistour zullen wandelen als er een brandweerauto met sirene aan komt rijden. Een meneer klopt op de deur en vraagt of we onze camper zo snel mogelijk willen verplaatsen want er komt zo een EMS helikopter die hier gaat landen. Ok, move that bus! Ergens op de weg is een motorrijder onderuit gegaan en die wordt door de helikopter naar hier gebracht waar de ambulance al staat te wachten om de onfortuinlijke verder naar het ziekenhuis te vervoeren…al met al duurt het zeker nog een uur voordat de heli komt en tijdens het wachten ruimen we de camper maar weer eens op want een juiste indeling voor alle spullen hebben we de afgelopen week nog niet echt kunnen vinden.

Vervolgens gaan we een stuk rijden want de wind is echt hard dus de walvistocht gaat niet door, redelijk vlakbij moet een waterval zijn, daar aangekomen parkeren we de camper, maken weer een praatje met een aantal mensen want bijna iedereen spreekt ons aan als ze onze camper en het kenteken zien.

Bekijken de waterval, maken een boswandeling en keren terug naar Pleasant Bay waar we later op de dag horen dat de motorrijder van vanmorgen is overleden en dat de des betreffende weg voor een aantal uren gestremd is geweest in verband met onderzoek…..hoe snel kan je leventje veranderen…..
We zetten de camper weer neer op dezelfde plek en sluiten de dag dankbaar af in Pleasant Bay met een wijntje op het…nog steeds winderige…strand.
Woensdagochtend zijn we vroeg wakker en….het is windstil! Snel eruit want dan nu vandaag op zoek naar de whales. Onze vriend van de Zodiac tours komt al naar ons toe met de vraag of we om 09.00 uur gelijk mee willen. Aardige vent dat die even aan ons denkt want het is best druk bij alle bedrijven nu ze de afgelopen twee dagen door de wind niet hebben kunnen varen. Voordat we gaan speelt Roel nog even met zijn nieuwe speeltje op het strand.

Als het tijd is gaan we richting het kantoortje van Pleasant Bay Zodiac Tours. Met nog vier Chinezen (twee stelletjes, dames compleet met glitter bril, hoedjes en schoenen. Éen hoedje ging al gelijk af door de wind maar mijn handsome kon hem gelukkig vangen) gaan we aan boord van de rhib en we hebben een super tijd op het water, de zon is er, weinig wind, leuke golven.

 

We zien een aantal Minky whales en zeehonden en ja, die Chinezen….ze blijven zo leuk, lachen overal om, zitten alle vier met een I-phone overal foto’s van te maken en overal naar te wijzen, onze captain Chris raakt er een beetje confuus van want op een gegeven moment wijzen ze zelfs naar de lucht….nice sky, nice cloud, nice pictures…kortom een super start van onze dag!

12 antwoorden op “Nova Scotia”

  1. Mooi verhaal. Als je het zo leest, zijn we in Nederland maar een stel horken he?
    Bij een restaurant aankomen dat stampvol is en er wordt gewoon ruimte gemaakt voor een stel “Dutchies”. Zullen ze hier in Nederland niet doen voor een paar verdwaalde Chinezen of zo.

  2. Jullie maken nogal wat mee in een paar dagen! Ben jaloers hoor op jullie trip, geniet ervan!

  3. Hoi Roel en Sia, genoten van jullie Canada kilometers. En, natuurlijk koop je bij the Dutch farm lekkere dingen, is het niet voor jezelf dan maak je die farmers wel happy. Geniet lekker van de verboden vruchten(wijn) en op naar het volgende avontuur . X

  4. war een heerlijk verslag, ik verheug me al op het volgende. Wij zijn ook op die plekken geweest, echt genieten (helaas geen zodiactour gedaan)

  5. Hoi Roel en Sia,
    Wat kunnen jullie toch leuk schrijven. Ik schiet regelmatig in de lach. Lekker technisch stroom verhaal :). In de korte tijd dat jullie nog maar op reis zijn heb je, lijkt het al zoveel meegemaakt. Al die indrukken en de leuke contacten die je schijnbaar makkelijk opdoet. Dat belooft wat. En als ik dan de plaatsjes die jullie aandoen opzoek op google maps en dat dan in perspectief van heel Canada plaats dan hebben we nog veel leuke verhalen voor de boeg. Goeie dag zeg, wat is dat land groot.
    Het is wel erg aanstekelijk hoor!
    Tot de volgende post. Safe travels and stay safe!
    groeten, Ron

Laat een antwoord achter aan Irma Reactie annuleren

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *