Highlandgames

Cape Breton heeft in bepaalde gebieden van het eiland gewoon geen mobiele telefoonverbinding en geen internet, een aantal restaurants en winkels heeft soms dan wel internet maar heel moeizaam en men maakt gebruik van een emergency phone.
En wij, de twee meest verwende verslaafde internet/telefoon personen die er zijn, zijn hier gewoon aan het overleven!
We maakten er deze morgen een grapje over; we gaan een t-shirt laten drukken met de tekst: We survived Cape Breton, no internet, no phone and we had to talk to each other! ? Maar dat is niet helemaal waar want vindingrijk als Roel is vindt hij al snel een openstaand netwerk en met zijn WiFi versterker vangt hij het signaal en zo hebben we hier toch af en toe internet. Of we gaan eten in een restaurant waar ze WiFi hebben onder het motto ….dan hoeven we niet te koken! En daar ligt het gevaar….de echte verslaafden hebben namelijk ook altijd een excuus!
Maar zonder gekheid het is nu donderdag en we hebben drie nachten op het strand gestaan en het wordt tijd om verder te gaan maar wat is dit een heerlijke plek! Vanmorgen een ontbijtje op het het strand met een eigen gebakken brood van Roel.

Het was even experimenteren voor hem, met de in de camper meegesmokkelde ingrediënten en het bakken in de oven, maar het is prima gelukt. We genieten van de zee en de sierlijke Jan van Genten die af en aan vliegen en met een snoekduik dan de golven in gaan op zoek naar hun prooi. Pleasant Bay is echt een schattig klein plaatsje waar iedereen elkaar kent en gisteravond zijn we gaan eten in het plaatselijke restaurant en aangezien kreeft en krab hier in de streek de specialiteit is dacht Sia…het is nu of nooit. Wij hebben het wel eens eerder op maar dat was aan boord van een cruiseschip van de HAL en toen lag het heel netjes uitgeserveerd op ons bord. Roel liet zich niet verleiden en nam de T-bonesteak maar Sia ging ervoor! Er kwam het nodige op tafel, een mandje met gereedschap, een placemat met uitleg “hoe eet ik kreeft”, de super vriendelijke serveerster had de keuken ook al gevraagd om wat grof snijwerk te doen vertelde ze….huh??, het feest kon dus beginnen!

Nou, dat was geen makkie en het is een hele kraakpartij zo’n diertje maar lekker was het zeker en voor sluitingstijd van het restaurant was het nog gefixt….Doet Sia ineens denken aan Bangkok waar we in een restaurant op Koh San road garnalen zaten te eten en door het pellen haar mooie kunstnagel een stukje afbrak, zonde en vervelend! Op de hoek zat een massagesalon met allemaal tekst op de raam dus zij rent alleen even snel naar binnen om een nagelknippertje te vragen voor haar nagel. Ongeveer 1.75 meter valt, bezweet (40 graden) in korte broek met plakkerige shirt en schoenen waarmee je de Himalaya kan beklimmen, de salon binnen en een lieftallige mooie Thaise komt van achter een gordijn en vraagt met zachte stem wat madam wil. I want knip, knip, riep Sia….en wellicht herkenbaar dat als je merkt dat mensen je niet begrijpen je ook harder gaat praten…zeg maar roepen…de Thaise schone begrijpt het niet helemaal en vraagt of Sia happy end of no happy end wil en wijst op het raam….ja, lezen blijf altijd een dingetje ook als je haast hebt, ze heeft uiteindelijk al giechelend wel de nagel van Sia tot een happy end gebracht!
Terug naar Canada….. we besluiten de Cabot Trail verder af te maken, deze is dus ongeveer 300 km lang en we hebben nog maar 1/3 gehad. We zetten koers richting Sydney, de enige echte stad op Cape Breton eiland. Hier vertrekt ook de Ferry naar Newfoundland maar we hebben geen plan om deze oversteek te maken.
Onderweg zien we een eagle in een boom en een andere grote vogel (Ilse, de nicht van Roel, zal vast weten welke) een vis uit het water graaien en oppeuzelen.

Het is vrij relaxed en rustig rijden (mijn lover zit glimlachend te genieten) en af en toe stoppen we voor een pauze of een fotomoment zoals bij het plaatsje Cape North want precies vorig jaar om deze tijd waren we op de Noordkaap.

Bij een westerntype winkeltje halen we nog wat kleine boodschappen want we hebben geen idee waar we vanavond zullen stoppen en overnachten.
Als we uiteindelijk eind van de middag toch door de hoofdstraat van Sydney rijden zien we een leuk restaurant met een zonnig terras op de 1e verdieping, parkeren de camper op de nabij gelegen grote parkeerplaats aan de haven en daar loopt ook een sheriff naar zijn auto.

Gelijk maar eens vragen of we hier gewoon op de parkeerplaats mogen overnachten. Dat mag, hij legt ons uit dat we in Canada overal mogen overnachten tenzij er staat dat het niet mag. Goed om te weten!
We eten een lekker visje, drinken een wijntje en vooruit we zijn er toch en ze hebben internet….weliswaar heel traag…. dan ook nog maar een dessert, iets lekker zoets uit de oven; warm appelgebak, en raken in gesprek met een kerel naast ons die uit Ottawa komt en een paar dagen hier op familiebezoek is. En dat is het leuke aan deze reis met de camper we zien heel veel, spreken allerlei mensen en leren zo veel over het land en de mensen! We overnachten op de parkeerplaats aan het water en de volgende morgen rijden we westwaarts naar Louisbourg, daar is het imposante Fort Louisbourg, één van de belangrijkste Franse bastions in de Nieuwe Wereld, dit werd tussen 1713 en 1758 gebouwd.

Nu is het het grootste gereconstrueerde militaire complex van Noord Amerika met gekostumeerde gidsen die vertellen over de geschiedenis en zeker een bezoek waard! Vanaf het fort rijden we ongeveer 20 kilometer terug naar Mira River Provincial Park en brengen daar de rest van de middag heerlijk lui in het zonnetje door.
Volgens het weerbericht zou de zaterdag regen geven en inderdaad afgelopen nacht heeft het flink geregend en ook zaterdagmorgen is het niet droog. De camping waar we staan in het Mira Provincial Park is mega groot en omdat Sia haar haar wilde wassen en föhnen zijn we hier beland maar het is niet echt ons ding zo’n grote camping. Je staat echter wel heel rustig hoor en niet hutje mutje zoals op een Europese camping maar op een rustig stukje in het bos. Maar er staan bij dit park totaal toch 250 campers op een groot oppervlakte van een vierkante kilometer. We hebben 100 liter water aan boord van de camper en kunnen hier ongeveer 3 dagen mee doen bij kort gebruik van de douche, koken, afwas en toilet. Voor extra’s zoals een was draaien, langer douchen, Sia haar haar wassen en föhnen nemen we een camping, ook in verband met het voltage. Het is voortdurend nadenken om te voorkomen dat je iets opblaast.
We hebben een föhn gekocht in Canada maar die kan niet in de camper gebruikt worden want hij is alleen 110 volt en teveel ampère. En in de camper hebben we met de omvormer 220 volt van de boordaccu’s maar max 1000 watt. De elektrische tandenborstel van Sia ging dag 2 al kapot dus hier een nieuwe gekocht, alleen 110 volt maar hij vreet gelukkig heel weinig stroom en laden we op met een gekochte 120 watt 110 volt omvormer die in de sigarettenaansteker past . De ladyshave bijvoorbeeld (zoals Roel altijd zegt: de heggenschaar) kan wel met de omvormer, thuis ingebouwd door Herman (zie eerste verslag) gebruikt worden, 110 volt én 220 volt en weinig ampère. En opladers voor camera’s doen het ook zowel op 110 volt als 220 volt.
De stekker zegt zo niks over de spanning. En we kunnen de camper als we een aansluiting op een camping hebben met een verlengsnoer gewoon met 110 volt laden. Als de 12 volt zonnecellen hun werk niet gedaan hebben tenminste. Roel ziet hem regelmatig op 6 ampère laadstroom staan. Maar…. de generator die we voor echte nood bij ons hebben is 220 volt. En als we die op de camper aansluiten en Roel vergeet de omvormer er tussenuit te halen komt er 440 volt uit de stopcontacten…. voortdurend nadenken anders gaat de boel kapot. Iedereen goed opgelet vroeger bij natuurkunde hopen we anders snap je niks van het voorgaande….allemaal nog aan boord? dan gaan we verder!

Na al dit vrouwelijke getut van haar wassen en föhnen vond Roel dat het tijd was voor…..juist internet! En net buiten de camping had hij de vorige dag bij een benzinestation al een restaurant met een bord Free WiFi gezien (mijn handsome spot een WiFi bord als een Navy Seal de vijand ?) dus wij erop af en gelijk maar een tweede ontbijt cq. brunch genomen want ja….we waren er toch en met een volle maag rijden is gewoon prettiger…en… gelijk de kranten van de afgelopen twee dagen gedownload, Roel blijft een nieuwsjunkie. (met zijn tweeën: gebakken ei met spek, toast, gebakken aardappels en onbeperkt koffie en thee voor de prijs van omgerekend 9,00 euro totaal). En druk in die zaak!
Vanaf daar, ongeveer Mira river, zijn we de Marconi Trail gaan volgen tot in Glace Bay waar we het Marconi Nationaal Historic museum bezoeken. Vanaf hier verzond Marconi in 1902 zijn eerste signalen naar de andere kant van de oceaan.

We rijden terug naar Sydney en omdat het nog steeds regent gaan we shoppen bij de Walmart. Wat zijn die winkels ontzettend groot, ze verkopen er echt van alles, van levensmiddelen (allemaal hele grote verpakkingen!) tot huishoudelijke apparaten, kogels voor een geweer tot schoenen, campingartikelen tot speelgoed en we kunnen er uren dwalen. Als we uitgeshopt zijn dan gaan we via de kust weer terug naar de brug/Causeway om Cape Breton af te komen. We komen langs leuke kleine plaatsjes zoals Middle cape, Irish Cove en Johnstown en zien mooie plekken om te overnachten maar het is net 15.30 uur en het weer is pet dus we wisselen elkaar met sturen nog maar eens af en houden gas op de plank. Uiteindelijk zijn we het eiland af en zetten koers richting Truro maar dat is te ver en dat gaan we vandaag niet halen. We nemen afslag 37 richting Tracadie en rijden nog een stukje door tot Bayfield en net wanneer we denken …dit gaat het niet worden, hier is niets meer, zien we een heel klein haventje, er staat nog een camper maar daar zit niemand in. Er liggen wat vissersboten en er staan een paar schattige huisjes, voor één van de huisjes zit een stelletje en we vragen of we hier mogen overnachten. Natuurlijk! roept, zij, als je straks maar wat komt drinken hier, ha,ha, en gelijk de vraag ‘waar komen jullie vandaan’. We parkeren de camper, kijken wat rond en gaan even bij het stelletje kijken, maken een praatje en wandelen terug, maken nog een praatje met een visserman en zijn vrouw die op hun boot bezig zijn en leren daar wat over de vangst van kreeft en krab, het seizoen voor de kreeft is net voorbij en nu volgt de krab. In welke “manden” en met wat voor aas er wordt gevist en wat de vissers de rest van het jaar doen, leuk en leerzaam om te weten! Terwijl Roel het eten in de oven schuift doen we een wijntje en komt het zonnetje ook nog door op deze heerlijke overnachtingsplek waar verschillende mensen wonen en werken en wij voor één avond daar ook deel van uit maken …een bijzondere ervaring weer.

Na een rumoerige nacht want eenzaamheid kan wat doen met een mens merken wij…het is dus een klein haventje met wat vissersboten, een paar speedboten, wat loodsen waar waarschijnlijk vis opgeslagen ligt en een stuk of 8 huizen verspreid tegen de helling. In één huis hebben we gisteravond al een visserman naar binnen zien gaan toen we met het stelletje stonden te praten. Rond middernacht heeft hij het geweldig naar zijn zin en zit luid zingend en klappend met de muziek van Dire Straits aan in zijn tuin mee te lallen….wij hopen dat hij op een gegeven moment vanzelf van de drank om zal vallen….en dat hij in zijn val de stopknop van de muziek zal aanraken…. Ergens in de nacht schrikken we nog een keer wakker en horen hem nog, wij staan gelukkig een eind bij hem vandaan maar over het water klinkt het toch hard…en vals! We hebben een easy zondagochtend en met nog maar 180 km tot Truro te gaan besluiten we rustig langs de kust te rijden. In Truro willen we even langs een camperwinkel die daar zit want we hebben nog een klein probleem met onze keukenkraan maar die zaak is morgen pas open. Als we rond 11.00 uur vertrekken is het bij alle huisjes nog rustig en er is niemand te zien. We hebben een klein stuk snelweg en gaan er bij afrit 34 weer af en komen in de plaats Antigonish. Hier is het vreselijk druk want wat blijkt: the 154th Antigonish Highland Games zijn hier van 2 juli tot en met 9 juli. We zoeken een parkeerplaats maar dat valt niet mee, we rijden heel brutaal maar een parkeerplaats bij een soort winkel op en daar parkeert ook net een kerel gekleed in een Schotse rok met een shirt met achterop de tekst Staff. Die maar eens vragen! Mogen we hier parkeren? Natuurlijk! Zegt hij, en hij vertelt gelijk dat de spelen zijn en wat er allemaal staat te gebeuren vandaag. Vraagt vervolgens of wij er naar toe willen….ja, dat willen we zeker wel eens zien. Hij rent naar zijn auto en komt terug met een vrijkaartje! Hoe super aardig….rest er nog maar één vraag….juist! Wat draagt en Schot nou onder die rok! Hij schiet in de lach en zegt met een knipoog; eigenlijk niets maar ik moet vandaag omhoog met een soort ladder boven het publiek en ja, dan doe ik toch maar iets aan! Have a nice day! We gaan naar binnen en genieten van wat we zien, veel gooi en smijtwerk met hamers door mannen en vrouwen, doedelzakblazen en dansende meisjes, kraampjes met van alles te koop en natuurlijk de nodige foodtrucks en ook hier weer een alcoholverbod!

We raken weer in gesprek met allerlei mensen die ons weer voorstellen aan hun vrienden. Ondertussen gaat de zon steeds meer schijnen en is het drukkend en bloedheet dus we hebben het wel gezien en besluiten verder te gaan.
We rijden een klein half uur verder langs de kust en dan zien we dit leuke haventje in het plaatsje Arisaig en mijn handsome spot weer internet, het is zondag dus we doen het rustig aan, parkeren de camper, houden een theepauze, uiteindelijk nemen we een wijntje en nog één en besluiten dat we Truro vandaag ook niet gaan halen. Er is een klein strandje bij het haventje en is het de wijn of de zon maar Sia besluit te gaan zwemmen maar lang gaat het niet duren want het water stikt van de kwallen.
Roel heeft inmiddels de BBQ opgestookt en omdat de taken echt wel verdeeld zijn doet Sia de afwas ?.

Tijdens het eten komt er nog een Canadees stel dat naar hun boot gaat die vlakbij onze camper in de haven ligt, zij spreekt ons aan met de vraag waar we vandaan komen en het blijkt dat haar ouders uit Overijssel komen, ze spreekt nog gebrekkig Nederlands en vertelt verder dat ze ons vandaag ook op de Highland games heeft gezien…klein wereldje…We genieten van de avond en morgen een nieuwe poging en op naar Truro!

 

6 antwoorden op “Highlandgames”

  1. Sia, ik durf te wedden, dat jij aan die Schot gevraagd hebt wat hij onder zijn kilt droeg. Roel zou dat noooooooiiiiit gedurfd hebben. Het blijkt wel, dat jullie camper met Nederlands kenteken vele deuren voor jullie opent en dat het contact heel makkelijk gelegd wordt. En gelukkig zijn jullie niet verlegen.

  2. wat weer een geweldig!! verhaal, ik geniet hier zo van, zo hoort een goed reisblog te zijn, info en humor. Wij zijn ook in al die gebieden geweest, dat is dan weer even een extraatje. Goeie voorzetting van jullie megareis (helemaal niet jaloers hoor…)

  3. Zelfs ik word in jullie reis blog genoemd. Erg leuk! Roel misschien een idee om ook een kilt te kopen ? Lekker fris en luchtig? Ook minder was voor Sia, scheelt een onderbroek ☺

Laat een antwoord achter aan Sia du Buf Reactie annuleren

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *