Heeeele rare dingen rondom het huis….

We waren nog niet eerder in de stad Alicante dus dat moet er nu maar eens van komen. Vanaf de camping fietsen we het kleine stukje naar het strand en de boulevard waar we op kunnen stappen. Een hele handige en makkelijke verbinding. Een weetje: in de tram koop je een kaartje uit de automaat, er is geen controle op. Als we het station van Alicante willen verlaten blijkt dat je de uit-poortjes alleen met een geldig plaatsbewijs kan openen. Vermakelijk is het dus om te zien dat een aantal toeristen uit het Oostblok, die bij ons in de tram staan, er maling aan hebben en geen kaartje kopen. Op het station wurmen ze zich met moeite tussen de poortjes door. 🤣We starten op de markt, die is leuk met heel veel verse groenten, vlees en vis. De bestuurder van deze bolide heeft een zeer groot probleem met zijn ego (klein piemeltje 🤣) of het gaspedaal is kapot want wat een kabaal maakt ie! Het is gewoon lachwekkend en eigenlijk ook wel triest….🤔Wat zien we verder in Alicante? De mooie brede boulevard met prachtige palmbomen en enorme grote ficusbomen.De jachthaven,bijzondere toeristenen vele winkels, restaurants en terrassen. Natuurlijk lunchen we er op eentje, doen nog een sangria op de volgende. Ook doen we alvast wat huiswerk voor over een paar dagen want dan vliegen we voor een weekje naar huis. Op het centraal station vinden we alle informatie, je kan het maar hebben! Zo belanden we uiteindelijk in de bus retour naar de camperplaats. Je kan de bus of de tram nemen. Leuk is het met de bus omdat we nu meer van de stad Alicante zien. De tram gaat namelijk ook gedeelten onder de grond in tunnels.Op vrijdagavond hebben we met Charl en Evelien afgesproken om ergens te gaan eten. Eerst fietsen we naar hun huis voor een drankje. We bewonderen het huis, de tuin en het zwembad. We snappen dat ze gekozen hebben om hier te wonen en blijven ons tijdens de rondleiding verbazen hoe prachtig en groot het is! 😊Na de borrel fietsen we met elkaar naar de boulevard van El Campello,kiezen uit de verschillende restaurants, uiteraard is het restaurant met de klinkende naam Titi meer iets voor mijn liefhebber 😜 maar Pipo gaat het worden.Het eten is prima, een soort steengrillen. Na een hele gezellige avond nemen we afscheid van elkaar.Het is inmiddels zaterdag 12 oktober, een Nationale feestdag in Spanje. Dat is te merken want overal is het goed druk en de camperplaats is inmiddels vol. Deze avond slaat mijn vent zelf een keer aan het kokkerellen, kan die prima hoor! 👍 We zijn nu ongeveer een week hier en willen morgen verder naar Albir rijden, daar heb ik een plek besproken op camperpark Costa Blanca. Deze is van een Nederlands echtpaar en zij vinden het goed als de camper daar blijft in de week dat wij naar huis vliegen. Het zijn slechts zo’n 40 kilometer die we moeten rijden. Als we Benidorm naderen stuur ik moeders en Jan deze foto. Vast een beetje voorpret voor die twee want over een week vliegen ze hiernaar toe om te overwinteren.Onze nieuwe plek is niet echt ruim maar de eigenaren zijn aardig, het sanitair top en dat allemaal op 10 minuten fietsen van het centrum en strand van Albir. Je hoort ons niet klagen!Het is nog steeds erg lekker weer dus we gaan naar het strand. Als we de fietsen op slot zetten zie ik het….’kiezelstrand’. 😳 Gadver, helemaal vergeten en nu liggen de waterschoentjes in de camper. Wat een gedoe is dat dan, het gestrompel over de kiezel om in de zee te komen. De zee uit is helemaal een crime! 😟 Net als we beginnen te wennen aan de rustige dagen in Albir gaat het natuurlijk weer fout. Het is dinsdag en Jan is jarig. Mijn moeder gaat hem verrassen met een nachtje op het SS Rotterdam. Nieuwsgierig of ‘de oudjes’ mooi weer hebben kijk ik op de camera thuis. Hé, wat is dat nou? Daar ligt een jas bij onze voordeur. Ik kijk de beelden terug hoe die jas daar gekomen is. Dan zie ik een jongeman rennen, schichtig naar de camera’s kijken, die ontwijken en bij de voordeur gooit ie de jas neer. Vervolgens rent hij weg en trekt zijn capuchon op, ieeeeuuuwww, wat is dit in vredesnaam? Mijn vent zit te bellen en ongeduldig blijf ik wachten. ‘Kijk nou wat ik zie!!!!’ roep ik direct nadat hij het gesprek heeft beëindigd. ‘Dit is niet pluis, waarschijnlijk als die jas er vanavond nog ligt dan gaat ie inbreken!’ Nieuwe variant van ‘een papiertje tussen de deurpost ?’ We bekijken de beelden nog eens een keer en kunnen niet anders bedenken dan dat deze jongeman aankomende nacht ons huis een bezoekje gaat brengen. Zoals al vaker is gebleken zijn we een lekker team en snel is er een stappenplan. De buurvrouw wordt gebeld met de vraag of ze de jas weg wil halen en deze op een paaltje buiten onze voortuin wil hangen. Daarna de alarmcentrale met de mededeling dat als vannacht het alarm af gaat zij gelijk de politie moeten inschakelen. Dan een belletje naar de politie met de vraag of zij dit verhaal met de jas eerder hebben gehoord en vervolgens bellen we naar een achterbuurman of hij zijn auto vannacht bij ons op de oprit wil zetten. Pfffff, we zuchten er van en zijn er absoluut niet gerust op. Echt, dit is niet prettig. 😟 Ook spreken we door wie wat doet als we vannacht het alarm horen (die gaat namelijk ook op onze telefoons) en wat als er daadwerkelijk ingebroken wordt…. gaan we dan naar huis? 🤔 Dan schiet mijn vent ineens te binnen dat de zoon van onze buren bij de recherche zit. ‘Ik ga hem toch eens bellen, wie weet heeft hij nog tips of weet ie iets.’ zegt ie. We besluiten dat dit het laatste is wat we doen en dan houden we erover op want we kunnen toch niets meer doen. Even later belt de zoon van de buren terug, wat blijkt: vanmorgen was er in de buurt een incident met een voortvluchtige. Laat die nou voldoen aan het signalement van de jongeman. Waarschijnlijk is hij bij ons de tuin in gevlucht, heeft zijn jas uitgedaan zodat hij niet meer zou voldoen aan het signalement en verdwenen. Na het horen van het verhaal bekijken we de beelden nog eens en het zou inderdaad zo kunnen zijn want we zien nu ook dat het erop lijkt dat hij de zakken van zijn jas leeg maakt. We zijn reuze opgelucht en gelukkig blijft het ’s nachts, op het onweer na, heel stil. ☺️We hebben besloten dat we de aankomende dagen in Albir niet veel gaan doen. In de ochtend rustig aan, ’s middags naar het strand en oh ja, naar de fietsenmaker want mijn vent is door een kuil gereden en heeft nu een flinke slag in zijn wiel! 😳Omdat we ons uiteindelijk op het strand toch vervelen gaan we een dagje naar Altea. Laten ze er nou een Oostenrijks restaurant hebben dus kom maar door met die curryworsten. Eerlijk is eerlijk: het smaakt toch niet zo lekker als op de skipiste.Als we terugkomen op de camperplaats zitten de ‘bewoners’ allemaal bij elkaar in een kringetje. Oeps, we hebben iets gemist. De eigenaar en zijn vrouw vieren hun verjaardag. We pakken snel de stoelen en hebben nog een gezellig uurtje. 🙂Verder is het een week van snacken en drank. Soms met resultaat dat we weer zo gezellig zitten, de tijd vergeten en slingerend op de fiets retour naar de camper gaan. 🤣Zaterdagmorgen gaan we naar het appartement dat moeders en Jan hebben gehuurd van de Nederlander Erwin. Ze hebben een late avondvlucht en we brengen vast wat boodschappen zodat zij iets in huis hebben. Echt, we komen binnen en wow, dit is leuk! 😍 Wel hoog want het ligt op de 31e verdieping! We drukken Erwin op het hart dat als hij gaat verkopen hij eerst ons moet bellen.De volgende morgen fietsen we naar ‘de oudjes’ en slenteren over de zondagmarkt in Benidorm. Heel veel kramen en heel veel hetzelfde maar dat mag de pret niet drukken voor mijn vent want die ziet weer veel gekkigheid rond lopen. 🤣Op de boulevard zit een gezellig Spaans restaurant waar mijn vent en ik gisteren ook hebben gegeten, daar gaan we naar toe voor de lunch. Met de paella en een glas sangria proosten we op mijn vadertje die vandaag jarig had geweest. 😥 Het blijft een gemis maar het leven gaat zoals het gaat en daar moet je het beste van maken! 😀