Eindelijk vertrokken

En dan is het eindelijk zover en na ruim 2 weken afscheid nemen van zoveel mogelijk lieve familie, vrienden, kennissen en collega’s is het dan eindelijk zaterdag, de dag van ons vertrek, en de zenuwen beginnen nu wel te komen! Boven in de gang staat inmiddels een verzameling aan bagage die mee moet en het is eigenlijk best heel veel en ook de weegschaal geeft de nodige kilo’s aan bij het wegen…. We vliegen met Air Iceland vanaf Schiphol om 14.00 uur naar Reykjavik en gaan met de trein naar Schiphol, plan is om 11.00 uur op Schiphol te zijn en dit blijken we later meer dan nodig te hebben! Na de nodige traantjes van Sia en weer opnieuw make-up en opnieuw tranen en opnieuw make-up zijn we op pad. Inchecken bij Air Iceland en dan begint het… 2 stuks ruimbagage van ieder 25 kg (toegestaan 23 kg), hoeveel handbagage heeft u vraagt de dame. Tsja, die ziet die kar met al die tassen….hmmm, nou dan komt het! Roel heeft een fototas en een computertas met daarin twee laptops, Sia een grote tas en een flinke handtas. U mag 2 stuks handbagage zegt de dame en niet meer dan 2, maar we gaan ze even wegen, zet de rugtas (Roel zijn fototas) maar neer op de band..die weegt ruim 17 kg! Oei, das niet goed! Dan die grote tas van Sia…die weegt nog zwaarder! Dan de computertas die weegt ook 7 kg. De dame is er klaar mee, dit kan echt niet mee! Inmiddels is de rij achter ons gegroeid en hebben wij het best warm gekregen. Wat nu? Roel stelt voor om bij te betalen en vertelt dat we anderhalf jaar gaan en daarom zoveel spullen bij ons hebben en dat dit niet allemaal in het ruim kan….laptops, batterijen, camera’s, Ipads, extra lenzen en kabels enz….. naast ons staat een vriendelijke mevrouw met haar dochter in de rij en vraagt…goh, heeft u de bagage thuis niet gewogen? Grrrrrrrom.
De dame die ons helpt stelt dat we uit de rij gaan, ergens een tas scoren en alles opnieuw inpakken want zij gaat ons nu niet inchecken en wat Roel ook probeert zij blijft bij haar standpunt. Gelukkig hebben we een extra rugzak in de tas dus alles overpakken en opnieuw indelen onder toeziend oog van het overig publiek in de rij en uiteindelijk terug om in te checken, 1 tas extra bijbetaald en die ging in het ruim, de computertas mocht toch extra mee als handbagage. Securitycheck gaf met alle camera’s en lenzen ook de nodige oponthoud en nog een half uur voor boarding dus weinig shoppen op Schiphol. Prima vlucht, auto gehuurd en goed hotel net buiten het centrum van Reykjavik. Het was weer even wennen, net als vorig jaar in Noorwegen, dat het hier ’s nachts niet donker wordt. We hebben 2 lange drukke dagen en heel veel gezien maar het was te kort om een goeie indruk te krijgen van het hele land. Van wat we gezien hebben valt vooral Sia op dat het veel weg heeft van een gedeelte van Chili (Punta Arenas) en Noorwegen. Roel is 10 jaar geleden nog op IJsland geweest en hem viel op dat het toerisme ontzettend is toegenomen. De levensstandaard is hoog en te vergelijken met Noorwegen. Zaterdagavond gegeten in het centrum en doordat het niet donker wordt en het zonnetje een beetje scheen bleven de terrasjes vol met mensen, wel koud dus grappig hoe men met winterjas, muts en sjaal buiten blijft zitten. Behoorlijk prijzig trouwens, glaasje wijn 15 euro, een pizza 24 euro. Stukje vlees al gauw richting 45 euro. Wij zijn geen vrek maar dit is wel gortig. Zondag na een uitstekend ontbijt in het hotel met de auto vroeg op pad naar de Geysir en de Gullfoss.

De Geysir doet het al een aantal jaren niet meer maar de naast liggende Strokkur die spuit ongeveer om de vier minuten nog een kokende waterfontein.

De Gullfoss is zeker indrukwekkend en mooi maar als je de watervallen van Iguazu hebt mogen zien dan verbleekt de Gulfoss waterval een beetje. ‘ s Avonds in een super leuk restaurant aan de haven een prima visje gegeten.

De volgende dag een flink aantal kilometers gereden tot aan Vik en een hoop moois gezien waaronder een aantal watervallen.

Het weer was vandaag wat minder zonnig en kouder. We kwamen langs een plek waar op het strand al sinds 1976 een gecrashte DC 3 ligt. Maar helaas was het 4 km lopen enkele reis en al 18.00 uur dus niet gedaan. We eten in een restaurant dat bijna alles via “earthcooking” doet.

Dit restaurant ligt precies op de grens van twee tectonische platen. Daar is de aardkorst dun en komt op alle plekken rond en in het dorp kokende stoom uit de grond. Ook uit een put net buiten het restaurant. Allebei earthcooked kippenpoten besteld en het is heerlijk! We raken na het eten bij een plek waar veel stoom uit de grond komt  in gesprek met 2 echtparen uit Kentucky USA die, als zij van onze plannen horen, ons direct uitnodigen om bij hun op bezoek te komen.(…flauw grapje van Sia …ok, alleen als ze fried chicken hebben, ha,ha) Maar kaartjes uitgewisseld en we moeten echt langs komen….geweldig hoe aardig!

Nu in het hotel en ondanks de prijs een wijntje en dit verslag met zijn tweeën tikken en dan morgenochtend moed verzamelen om al die tassen weer in te pakken voor de avondvlucht richting Halifax dus ook wel easy going!