Eindelijk een beslissing!

Het was passen en meten maar we zijn er nog even tussenuit voordat de hectiek los barst! Nadat Roel tijdens de afgelopen wintersport wederom in het ziekenhuis terecht kwam voor zijn rikketik kwamen we tot de conclusie dat we nu toch echt eens een besluit over de zaak moesten nemen. ‘Na 47 jaar een stress job te hebben gehad is het mooi geweest!’ zei hij gelukkig zelf ook. Het lange proces in het kort: de zaak (het fotowerk) en het personeel worden overgenomen en de nieuwe eigenaren Cees en Ilse willen ook graag ons kantoor huren. Dat betekent wel dat we een verbouwing moeten gaan doen om het woonhuis van het kantoor te scheiden. De architect, die het huis ooit heeft ontworpen, werd ingeschakeld net als de aannemer die het gebouwd heeft. ‘Als we dan toch gaan verbouwen wil ik graag een iets grotere keuken door de bijkeuken bij de keuken te betrekken.’ opperde ik voorzichtig…. Er kwamen dus weer nieuwe tekeningen en echt, ik heb de afgelopen periode drie vrienden gehad, namelijk: een meetlat, de architect en de aannemer. En natuurlijk mijn lover die een pracht van een maquette voor me maakte, zodat ik wat ruimtelijk inzicht kreeg zullen we maar zeggen.                 Na drie ‘keukenboeren’ met allemaal andere kleuren, materialen en prijzen namen we ook hierin een beslissing en zoals de planning nu is gaat de zaak 1 september over op de nieuwe eigenaren, stopt mijn vent met werken, maar blijft wel leuke dingen doen zoals mooie boeken maken van de oude luchtfoto’s en uiteraard nog veel reisfotografie. Midden september gaat dan de verbouwing van start. Tussen dit alles door gingen we aan de slag om al flink wat op te ruimen. De verbouwing betekent oa.:  deuren en ramen maken in de achtergevel en bijkeuken. In de vide van de studio, waar de miljoenen negatieven van Roel en wat ie heeft aangekocht staan, komt een plafond. Dus ook een constructeur mocht aan het denken. Natuurlijk moet het leeg dus alles ‘mag’ eruit. We wilden eerst een container huren om het tijdelijk op de slaan maar voorlopig past het merendeel in de garage, de schuur en op de overloop. In de voortuin moest zelfs de plek van de jacuzzi er aan geloven en ‘ontspullen’ werd ons nieuwe woord. Al hoewel er ook bestaande spullen door mij een nieuw verfje kregen, zoals deze plantenbak, vogeldrinkbak en stoelen. Ook vierden we nog de 80 jarige verjaardag mijn moeder die sinds kort een vriend heeft. Jan is een leuke gezellige vent, een gepassioneerd én gepensioneerd roeier, een oud collega van mijn vader. De planning om donderdag 20 juli in de camper te stappen en koers te zetten naar Zuid Frankrijk is gelukt en zo rijden we tegen de avond Toul binnen voor de eerste overnachting. De camperplaats net buiten het centrum is vol maar even verderop bij de andere is gelukkig nog plek zat want er staat niemand. Hoe vreemd is het dan toch dat deze mensen pal naast ons komen staan! Zeker bang in het donker. We hebben vanaf zaterdag op de camping gereserveerd dus kunnen het rustig aan doen en dat is maar goed want het is erg druk op de wegen. De meeste kilometers maken we op de autoroute maar zelfs dat is file rijden. Het voordeel van het terugkomen op dezelfde camping is dat ik de vorige keren ‘mijn huiswerk’ heb gedaan en het gezeur over welke plek ik wil (niet te dicht bij een sanitairgebouw, niet bij een vuilnisbak, in de schaduw en bij het strand ) dus al heb kunnen beslissen en reserveren. Zo rijden we zaterdag rond de middag plekje 43 op, die alles heeft wat ik kan wensen.