Don’t be shy, this is Vegas.

Zondag in de namiddag naderen we Las Vegas. Vanaf de Hooverdam rijden we in een bloedhete camper richting de stad van gokken, plezier en vermaak.

Maar ook de stad die vorige week een vreselijke aanslag heeft moeten verwerken. Een imbeciel die vanuit het Mandalay Bay hotel op een mensenmassa is gaan schieten en waarbij 58 doden en heel veel gewonden zijn gevallen. We hebben geen idee wat we aan zullen treffen. De nieuwsberichten zijn tegenstrijdig: “Vegas leeft gewoon door” en “the show must go on” zijn zinnen die we de afgelopen dagen van de nuchtere Amerikanen gehoord hebben.
Voor mij heeft Las Vegas altijd iets magisch, een stad midden in de woestijn!
En natuurlijk, ik ben een gambler, dus kom maar op met die casino’s. Bij Dubai had ik dit ook…zo’n spannend gevoel van niet weten, geen verwachting hebben, want dan valt het niet tegen, en dan BAM het overtreft mijn stoutste dromen! Natuurlijk lieve allemaal….het is zoals altijd: je mag ervan vinden wat je wilt….Some like it and some hate it! ?
Maar wij rijden dus de stad in (6 banen in en 6 banen uit) en het is mega druk. In mijn naïviteit denk ik dat dit aan het tijdstip ligt maar later kom ik er achter dat het altijd druk is in Vegas….deze stad leeft echt 24 uur. Er is een RV parking bij het Circus Circus hotel en dat gaat onze bestemming worden voor de komende dagen. Mijn ouders in het hotel en wij op de RV parking.

En daar blijkt: Je kan er een bedrijfje opstarten om campers te wassen. Twee man waren een hele dag bezig aan deze camper. Daarna glom ie weer als een spiegel.

Het is een super groot gebouw met een aantal ingangen, zwembaden, parkeergarages en eindelijk vinden we de hoofdingang.

Gelukkig is de parkeergarage hoog genoeg voor onze camper en we slepen de koffers van mijn ouders eruit om ons in te gaan checken. Er komt direct een security op ons af op de fiets; ‘hebben jullie een kamer in het hotel?’ We vertellen haar hoe en wat en merken dat de beveiliging in Vegas momenteel hoog is. Gaan vervolgens snel naar de lobby en dan weet ik niet wat ik zie….want wat is het hier groot! En een mensenmassa! Het duurt dus ook even voordat we aan de beurt zijn. Ineens zien we de security op de fiets door de lobby! fietsen en ze is op zoek naar ons. ‘Mijn baas wil dat jullie de camper uit de parkeergarage halen, dat kom ik jullie vertellen’; zegt ze.
Roel gaat terug naar de camper en mijn ouders en ik blijven bij de balie op ons beurt wachten. Als alles geregeld is moet ik Roel gaan zoeken en optimistisch zeg ik tegen mijn ouders; ‘ga lekker naar de kamer, als jullie ons nodig hebben dan zitten we in het casino, zoek ons daar op en dan gaan we ergens eten.’ Roel zie ik bij de parkeergarage en als ik hem vertel wat ik met mijn ouders heb afgesproken kijkt hij mij ongelofelijk aan. ? Hij is al eerder in Vegas en het Circus Circus geweest…. en zegt nu met een lach; ‘jij hebt echt geen idee hé, hoe groot het hier is, die mensen gaan ons nooit vinden!’ Ik denk bij mezelf….dat zal wel meevallen….tot ik het zie! Even voor de verbeelding: neem 10 x de Markthal in Rotterdam op zaterdagmiddag en ga dan iemand zoeken! ?

Hilarisch natuurlijk maar deze speurneus vond ze uiteindelijk na drie marathons, toen hadden mijn ouders al gegeten en waren op weg naar hun kamer dus “playingtime” voor mijn lover en mij. Hij zocht zijn éénarmige vrienden op en ik de speeltafels en mijn zere voeten kwamen tot rust. Ik moet even wennen aan het spelen in Vegas, de sfeer is ongedwongen; ‘hi honey, you look lovely tonight.’ kirde de chocoladezus van Dolly Parton.

Ik wurmde me tussen haar en een andere speler in, die met een knipoog tegen me zei; ‘I love your smile babe!’ Er wordt veel gebabbeld aan tafel en zelfs de croupier geeft tips….alles om de spelers te behagen en binnen te houden. Alle drank voor de spelers in het casino is gratis, als je wilt geef je alleen een fooi aan de bediening. Ik had een prima tafel gekozen, de buurman zorgde voor de stemming en het was mijn lucky avond. Roel was klaar met spelen en ik besloot ook te stoppen, nam afscheid van mijn casinovriendjes, gaf al mijn fiches aan de croupier, hoorde de magische woorden; ‘colours on the table’ en ging naar de kassier voor de uitbetaling. ? De volgende dag blijven mijn ouders aan het zwembad, ze zijn toe aan een rustdag. Roel is dus eerder in Vegas geweest en gaat mij gidsen door en over de strip van Vegas. De temperatuur valt gelukkig mee en we gaan wandelen….na een kwartier weet ik het al….wat een heerlijke stad! ? Hier hou ik van, glitter en glamour, ik ben echt net een ekster! Over the top met alles! We zien ze allemaal de grote hotels met winkelcentra en spelen in verschillende casino’s.

Sommigen hadden alles verspeeld…..

Een watershow bij het Bellagio.

En Atlantis dook op bij Caesars Palace.

Op een gegeven moment zie ik een Gucci winkel en mijn lover staat aan de overkant te fotograferen; ‘ik ga bij Gucci naar binnen voor dat schattige rugzakje, weet je wel!’ Roep ik naar hem. Nee, dat weet hij niet want het is een man en hij snapt niets van tassen maar als hij maar ziet welke winkel ik naar binnen schiet. Ik zoek in de shop samen met een vriendelijke verkoper naar mijn rugzakje en ja, die zwarte lijkt er wel ietsje op. Hij pakt hem en ik vind hem wel leuk maar ik had toch gedacht dat ie anders was. Hé, daar is Roel ook en die stelt altijd de praktische vraag voor mij; ‘how much is it?’ Kijk daar heb je wat aan, niet treuzelen gewoon actie! De verkoper kijkt discreet in het tasje; ‘one thousand six hunderd dollar sir.’ En dat zijn van die momenten dat ik denk ….dit gaat te snel voor mijn Engels. ?’Die is niet goed’ sist mijn lover. Maar dan komt het, want ik heb ze dus gezien in wit en roze voor veel minder geld. Dat de prijs mij niet aanstaat ga ik mr. Gucci niet vertellen maar ik wil wel weten of hij ze in wit of roze heeft. Mr. Gucci begrijpt er totaal niets van dit rugzakje is er alleen maar in zwart, hoe kan het dan dat ik in Europa een witte en een roze heb gezien?! Hij is echt verbaasd en begrijpt het niet…..nou ik ook niet. ? Wij de winkel uit en eigenlijk hilarisch: mr. Gucci in totale verbazing in de shop achterlatend, mijn lover mopperend dat ik gek ben, zoveel geld voor zo’n tasje! En ik….Ik wist zeker dat ie helemaal niet zo duur was! Ik had ze gezien in zwart, roze en wit voor 129,00 euro bij de Bijenkorf. ‘Ik ben toch niet gek!’ lach ik tegen Roel. ? ‘Nou, met jou kan ik alles verwachten!’ Grinnikt hij. En terwijl we verder lopen door het winkelcentra klap ik ineens dubbel van het lachen; ‘oh, het was geen Gucci maar Guess!’ roep ik als een Guess shop zie. Tassie uiteindelijk toch gescoord, yes! Daarna wandelen we weer verder en ik begin best moe te worden van alle indrukken. We stappen op de bus en gaan retour naar Circus Circus. Lopen bij mijn ouders langs en spreken af om half zeven te gaan eten. We zitten bij de camper iets te drinken als we buren krijgen, een gezellig Duits stel, we doen snel een wijntje en een praatje. Dan weer op pad, pikken de oudjes op en nemen de bus naar Fremont street….Ik heb het over Amerika, het land waar veel kan en mag in de porno industrie met bekendheden als Bobbi Eden en Ron Jeremy. Maar waar preutsheid toch erg hoog in het vaandel staat: wie kent niet de “blote tepel affaire” van de arme Janet Jackson. Tijdens een optreden in de pauze van de Superbowl trok Timberlake ‘per ongeluk’ een stukje van haar leren topje af….Fremont street in Amerika….in Las Vegas….en daar zit het geheim: don’t be shy, this is Vegas! Want in Vegas kan en mag alles! ? Wij kwamen dus met zijn vieren uit de bus gestapt en stonden braaf bij de oversteekplaats te wachten en ik keek en dacht; ‘wtf, het is nu ongeveer 19.00 uur, hoe moet dit hier rond middernacht zijn!’ Fremont street is grotendeels overdekt en overal klinkt keiharde muziek, ik zie rondspringende dansende mensen, soms dronken of stoned, soms halfnaakt, invalide bedelende mensen, toeristen die fotograferen of ook dansen, oude en jonge mensen, echt alles door elkaar….en iedereen had het gezellig!

Een soort aprés ski sfeer maar dan gekker en ineens moest ik denken aan afgelopen winter toen ik met een vriendinnetje ging skiën in Saalbach Hinterglemm en we ook zo’n moeite hadden om uit zo’n hut te vertrekken. ? Ik heb veel meegemaakt en gezien maar dit sloeg alles….wow, wat een gekkenhuis! Links en rechts casino’s en restaurants en boven ons hoorden we mensen gillen, wat bleek: er liep een zip-line! Dus iedere keer zweefden er boven de massa beneden suizende mensenpoppetjes over.

We vonden een prima steakhouse en Vegas is gokken dus zelfs tijdens het eten kon er bingo gespeeld worden! Na het diner de straat weer op en het was inmiddels later op de avond en het spreekwoord zegt het al….hoe schoner het volk dan….het was nog gekker geworden! We besloten mijn ouders maar veilig naar het hotel te brengen….of was het ons eigen levensbehoud….? en deden daarna nog een rondje casino.

De volgende dag gingen mijn ouders richting Caesars Palace maar dat hadden wij gisteren al gezien. Roel en ik gingen terug naar Fremont street, was het overdag ook zo heftig?

Met de bus reden we er naar toe, op de dag maakt het een ietwat treurige indruk, we speelden in een paar casino’s en wandelden op het gemak terug. ’s Avonds gingen we met zijn vieren uit eten bij een gezellige Italiaan. Nadat mijn ouders terug waren naar het hotel maakten wij nog een rondje over the strip, ’testen’ weer een paar casino’s ? en doodop rolden we ons bedje in.

We zouden op woensdag vertrekken maar alle vier wilde we bijboeken, mijn ouders nog een rustdag en Roel en ik hadden nog niet alles gezien. Die woensdagmorgen namen we de bus naar het Mandalay Bay hotel en stapten daar uit. Jeetje, dat was heftig, daar te staan zo op die plek. ?

De herdenkingsplek is een stuk verderop bij het originele welkomsbord van Las Vegas. Daar zijn 58 houten kruizen neergezet ter nagedachtenis aan de slachtoffers.

Foto’s hangen erbij en wat zijn het jonge mensen, we krijgen er kippenvel van. Bij ieder kruis ligt ook wel iets persoonlijks: een t-shirt, een cowboyhoed, een ketting, een blikje bier met een tekst erbij….te erg voor woorden allemaal. Terwijl we daar in gedachten staan en Roel stil zijn foto’s maakt zie ik ineens twee stewardessen aan komen lopen. (De herdenkingsplek ligt direct naast het vliegveld) De dames hebben rode uniformen aan en beiden een zonnebril op, 1 draagt een hele grote bos rozen en aan iedere roos hangt een geschreven kaartje. Ik zie aan hun houding dat ze erg aangeslagen zijn. Ze lopen langs de houten kruizen tot ze de persoon gevonden hebben….het is een collegaatje van hen. Ze staan heel stil en houden elkaar vast, leggen de bloemen neer en dan komt de moderne tijd: ze willen er een foto van maken met hun telefoon voor de andere collega’s! Ze moeten er zelf een beetje zenuwachtig om giechelen dat ze het haast vergeten en maken de foto….arme meiden. En dit is maar één verhaal van al die kruizen….en daar tussen staat een meisje op hoge hakken in een miniscule outfit met veren op haar hoofd en lonkt de toeristen om met haar op de foto te gaan bij het welkomsbord van Las Vegas. ‘Come on honey, don’t be shy, this is Vegas!’ roept ze een paar mannen toe.

En je mag ervan vinden wat je wilt….het is haar werk en the show must go on….zal zij denken. Vandaar nemen we de bus terug tot ongeveer het midden van de strip en stappen uit bij hotel the Venetian. We wanen ons even in Venetië met het water en de gondels.

En zo heeft ieder hotel zijn eigen thema, New York, Walt Disney, Parijs, het is vreselijk mooi nagemaakt allemaal.

Er is er zelfs één waar het plafond zo is gemaakt dat als je omhoog kijkt je denkt dat het avond is! En buiten !

En tsja, ik moet eerlijk bekennen dat we na drie dagen en nachten in Vegas ook af en toe even moesten denken als we het casino uitkwamen….is het dag of nacht? Bij Venetië schoten we het casino nog in maar we waren beiden best wel onder de indruk van de ochtend dus besloten terug naar de camper te gaan. Pauze en een borrel! Mijn ouders hadden een prima rustdag aan het zwembad gehad en weinig puf om ’s avonds nog iets te gaan doen….mijn lover en ik waren dus op ons zelf aangewezen! We besloten om ook maar een rustig avondje te houden en het bij het casino in het Circus Circus te houden. Roel zocht daar zijn éénarmige vrienden weer op en ik een leuke Black Jack tafel met aangenaam gezelschap. Het licht ging vroeg uit die avond in de camper want het was zoals mijn handsome zei; ‘het lijkt wel alsof we drie dagen achter elkaar bij de Toppers zijn geweest!’ ?
Las Vegas: wij vinden het een heerlijke stad, met glitter en glamour, waar rijkdom en armoede dicht bij elkaar kunnen liggen, happy gamblers en vervallen gamblers, waar geen verschil tussen dag en nacht hoeft te zijn. En terwijl ik de laatste avond in het casino zit hoor ik dit toepasselijke nummer van Kris Kristofferson en ik mijmer, hoeveel mensen zullen dat hier denken: ‘Help me make it through the night.’ ?