De verbouwing!

‘Dan gaan we toch verbouwen!’ is makkelijk gezegd maar de aanloop en de uitvoering zijn iets meer ingewikkeld. Samen met het plan om te zaak te verkopen speelde ook het idee om een Finca in Spanje te kopen. We hadden mijn moeder al gepolst wat ze er van zou vinden om heel ver weg bij ons in de tuin dan een eigen huisje te krijgen zodat ze voor ons kon gaan zorgen. 😉Diverse makelaars werden geraadpleegd maar ergens konden we geen beslissing maken. Simpel om het feit dat mijn vent nog zoveel werk heeft aan het uitzoeken en archiveren van al zijn negatieven en dan met name de luchtfoto’s van Bart Hofmeester en Peter Molkenboer en dat dat ook zoveel plek inneemt: 20 stalen kasten vol. Die zouden dan allemaal mee moeten! 🤭 Tel daarbij op dat we heel tevreden zijn met ons huidige huis en de ruime tuin. ‘Eigenlijk zouden we het huis moeten oppakken en dan in Spanje neerzetten.’ zeg ik zuchtend als we het weer niet weten. Soms moet je dan gewoon de beslissing forceren en zo verdwijnt het Spanje plan (voorlopig) in de koelkast. 😞 Zoals eerder geschreven wil de koper van het bedrijf onze kantoorruimte wel huren. Nou is het zo dat privé en kantoor niet echt gescheiden zijn. De medewerkers gebruiken oa. onze voordeur en ons toilet. ‘Ik wil ze straks niet meer zien en horen!’ zegt mijn vent lachend. Dus: verbouwen! Eigenlijk was dit sneller besloten dan het Spanje verhaal. 😊

De fotostudio gaat in tweeën, de ene helft wordt, na plaatsing van een raam en een tuindeur, ons nieuwe kantoortje, het andere gedeelte wordt bij het ‘oude’ kantoor getrokken. Het kantoor moet leeg, Er komt een noodmuurtje tegen het stof. En er moeten enorm veel kabels verlegd worden.We verhuizen een bureau en twee computers naar het op een na kleinste kamertje waar we de komende weken zullen bivakkeren. En hangen de bouwkalender op.We kopen nieuwe verlichting, rails aan het plafond en elk lampje dat er straks aan komt te hangen is met een app te regelen. Leuk voor m’n vent, al die home automation dingen. 😊Met pensioen! Nou echt niet, nog nooit zo hard gewerkt! 🤣De aannemer zorgt voor een puincontainer,die snel gevuld wordt met brokken gipsbeton van de vide-muur en niet te vergeten, het puin van de oude keuken en bijkeuken. Omdat in de bijkeuken geen houten vloerdelen liggen en deze niet meer te krijgen zijn besluiten we om de nieuwe vloer van het hele keukengedeelte met pvc te doen. Klinkt makkelijk maar in het echt is het een ingewikkeld verhaal. De dikke houten planken in de keuken moeten , tot de rand van de woonkamer, er eerst uit maar omdat PVC dunner is zal de gehele keukenvloer dan lager liggen en niet aansluiten op de woonkamer. Bovendien moeten we voorzichtig werken want een aantal planken willen we hergebruiken om de gaten bij de open haard en in het nieuwe halletje op te vullen. Maar wat een crime om die vloerdelen eruit te krijgen. 😳 Ze zitten vast met krammetjes, lijm en soms ook een schroef. ‘Het is wel heel degelijk in elkaar gezet.’ oppert mijn vent optimistisch. Natuurlijk klaren we de klus en met een berg stookhout komen we deze winter vast weer door. 😊Het mag gezegd: via een tip komen we bij ‘De meiden van Ambacht’ in Maassluis terecht. De dames en vloerenexpert Chris loodsen ons met vele tips en adviezen door de hindernissen. Chris moet de vloeren op hoogte krijgen maar door tijdgebrek/droogtijd kan hij dit niet met cement doen en moet ie met twee lagen egaline gaan werken. Het is een dure oplossing maar onze strakke planning is niet anders. Om ons te helpen komt Chris zelfs op zaterdag de tweede laag doen. Om 07.00 uur, dat dan wel weer! 🤨Ondertussen rijden we al heel veel keren naar de gescheiden afval inname.Tussendoor proberen we plastic op te hangen om het stof weg te houden maar helaas….het lijkt allemaal niet te helpen.We hebben een aantal deuren kunnen hergebruiken maar ook nieuwe nodig net als kozijnen, die hebben we te weinig dus dat wordt gebracht,en opgeslagen in de kas.De tuinmannen gaan aan de slag voor een pad naar de nieuwe voordeur voor het te verhuren kantoor.Door alle veranderingen moet er helaas een andere trap in de studio komen anders gaat het niet passen in de ruimte. Dus we slopen weer! 🤣En de nieuwe wordt als een puzzel in elkaar gezet en op z’n plek  geplaatst.In het huidige kantoor boven moet de verbindingsdeur tussen kantoor en privé verplaatst worden. Maar echt een hele grote klus gaat het doortrekken van de vloer worden zodat de vide verdwijnt en er boven een nieuwe ruimte ontstaat waar Roel zijn archiefkasten kan stallen. Hier zitten nu ook geen ramen dus….juist, ook die moeten er komen. 😊 Ze plaatsen een grote steiger.En een meneer met een mega zaag gaat gaten in de muren maken. Hoezo stof! 😫 Wat eens een raam was is nu de voordeur van het te verhuren kantoor en in de ruimte van de keuken komt een groot nieuw raam waar ooit een dichte deur was, die in zijn hele 27 jarige bestaan misschien 5 keer open is geweest. Als ze dan toch aan het zagen zijn dan gelijk maar verder om in de woonkamer een doorgang naar de nieuwe kantoorruimte te maken. ‘Dat zagen we er allemaal gewoon even uit.’ aldus de optimistische aannemer. 😳 Zo eenvoudig is het niet want de architect moet zich er ook mee bemoeien, ‘Denk aan de symmetrie van  de woning en het aanzicht.’ 🤔 Het huis is ooit door een architect ontworpen en volgens de auteurswet kan ie tot 70 jaar na zijn dood alles afkeuren en moet hij veranderingen goedkeuren. Zoals het vaak gaat bij verbouwingen: er komt steeds meer bij en even waren er zelfs tekeningen van de architect met een uitbouw! 🤣 Inmiddels groeit de lijst (er is ook wel wat achterstallig onderhoud) en gaan de zitjes bij de open haard er ook aan geloven. Eten wordt primitief zonder keuken: Koken in de camper,en ontbijt en diner met gruis.🤣De aannemer voor de keuken is nu een week lekker bezig. Elektriciteit en wateraansluitingen worden veranderd.Roel vult intussen gaatjes zonder praatjes. 🤣 Creatief hebben we op de muur en het plafond de keukenindeling getekend.Er komt een verlaagd plafond waar de afzuigkap en de spotjes komen. Er gaat heel veel hout in zitten dat met grote vrachtwagens wordt aangevoerd.Maar ook reken en denkwerk want mijn vent en ik hebben veel te veel lichtpunten uitgerekend, ‘Het lijkt wel een theater!’ grapt de aannemer als hij ons lichtplan ziet. Gelukkig hebben de mannen van de keuken er meer verstand van en na wat stevig rekenen (komt door mij want ik wil het weer anders) is er een lichtplan.  ‘Het plafond is van de mummie, heel ingewikkeld. ‘ grapt mijn vent zijn eeuwenoude mopje. 🤣Dan is het plafond klaar en kunnen de stukers aan de gang. Aan de andere kant van het pand worden er ondertussen wat muurtjes geplaatst om het kantoor van het huis te scheiden, ook de nieuw aan te leggen wc krijgt een plekje.In het weekend maak ik de nieuwe trap verboden gebied en zet er een lakje op.Het loopt soms allemaal wat chaotisch. Komt wellicht omdat we met 2 aannemers werken, de een voor het kantoorgedeelte en de ander voor het woonhuis. Zo staan ze te hakken en zagen in het woongedeelte terwijl in de studio gaten voor raam en deur worden gezaagd en een plafond wordt geplaatst. Het stof zit overal en de zeilen die we hebben opgehangen lijken niets tegen te houden. Over de herrie (hakken, boren, zagen en zingende werklui) ga ik het niet hebben! 🤣 Er zijn dagen dat we wel 8 man over de vloer hebben! Het gekke is dat ze elkaar niet in de weg lopen. 😳 De beide aannemers zijn Nederlanders en werken met een breed scala aan nationaliteiten. Turkije, Armenië, Iran, Kaap Verdië, Tunesië en Oezbekistan. Het zijn stuk voor stuk hardwerkende mannen. Dat wil ik ze wel vertellen maar de meesten, en met name de schilders en stukers, kan ik niet verstaan en zij mij niet! ‘s Morgens worden ze gebracht door iemand die wel Nederlands spreekt, zeg maar een soort koppelbaas, die legt dan uit wat er moet gebeuren, gaat weg en komt ze ‘s middags weer ophalen. ‘Waar zouden ze dan heen gaan en slapen?’ vraag ik me af. Mijn vent vind het wel grappig, ‘Nou, die gaan terug naar Ter Apel!’ 🤣 Het is flauw maar vooruit. Het geeft ook hilarische taferelen hoor want sommigen doen alsof ze Nederlands verstaan, dat merk ik omdat ze overal hetzelfde antwoord op geven. ‘Woon je dichtbij?’ ‘Woon je ver weg?’ ‘Vind je het hier leuk?’ ‘Wil je een broodje?’ Op alles komt het antwoord; ‘Ja mevrouw, zou kunnen.’ Tsja….🤣 Het is handen en voeten werk zeg maar. Ook start ik soms de vertaal app op de phone, een mens wordt creatief in dit soort dingen en wanneer er bijna een verkeerde kleur verf op de muur zit, pak ik een stift en schrijf op het afdekpapier op de grond en de potten verf (beige en grijs) waar wat moet komen. A = grijs en B = beige.Ach, hoe gek ben je als je met een zak broodjes en een ei in het rond loopt om te vragen of ze trek in een broodje ei hebben? 🤣Is het herkenbaar dat als mensen je niet verstaan je ineens ook heel hard gaat praten? Juist, dat doe ik dus ook! 🤨Die catering is een ding hoor, soms bijna een dagtaak maar het geeft veel goodwill. Want als ik vrijdagmiddag, net voordat ze maandag voor de vloer komen, ‘ineens’ besluit dat ik het plafond in de woonkamer ook glad gestuct wil hebben dan komen de mannen zelfs op zondag terug. De balans van de catering: 4 dozen roze koeken, 4 dozen spritsen, 1 doos speculaaspoppen, 2 dozen stroopwafels, 130 broodjes, 50 kroketten, 40 frikandellen, 4 dozijn eieren, kaas, worst, rondjes snackbar, bezoekjes aan de visboer voor kibbeling en laten we de oliebollenkraam ook niet vergeten! 😊 En ieder nadeel heeft een voordeel: als de Turkse stukadoor mij in de tuin de druiven ziet snoeien komt ie advies geven. Wat ik begrijp is dat de kerel in Turkije een heleboel druiven heeft gehad en dus bekend is met het snoeien. Als de druif hier volgend jaar dood is dan heb ik hem waarschijnlijk verkeerd begrepen! 🤨

Voor de gevel boven de nieuwe ramen moeten wat oude stenen afgebikt worden, leuk klusje voor mijn vent op een rustige zondag.Om de studiovloer /plafond dicht te maken komen er twee hele grote stalen H balken die naar binnen geworsteld moeten worden en ingekort.We maken natuurlijk ook nog even een remake van die bekende New Yorkse foto op de Empire State Building. 😊Tijdens de verbouwing hebben we dus zoals gezegd de keuken in de camper en het keukentje op het kantoor boven maar gelukkig zijn er ook veel uitnodigingen om ‘s avonds ergens lekker aan te schuiven! Het is wat zo’n verbouwing, we werken hard mee en hebben soms geen benul meer van tijd. Het is leuk om dingen zelf te doen en niet onbelangrijk: het scheelt ons in de kosten! Iedere ochtend om 08.00 uur staan ze voor de deur, soms zelfs al om 07.00 uur. Vaak gaat de deur pas rond 17.00 uur dicht. We worden een soort ‘klus kluizenaars’ 😞! Koste wat het kost houden we de danslessen op woensdagavond vol. ‘Is dat nou al weer een week geleden?’ vragen we ons dan verbaasd af als we naar de dansschool in Delft rijden. Dan staat de keukenboer op de planning. Ook deze kerel is lekker vroeg; ‘07.00 uur begin ik mevrouwtje!’ Een volle vrachtwagen met dozen staat rond 09.00 uur op de stoep. Echt, toen alles stond uitgestald heb ik me achter de oortjes gekrabd en gedacht; ‘WTF, hebben we allemaal gekocht!’ 🤭Monteur John gaat intussen rustig zijn gang, ‘Wacht maar af mevrouwtje, het komt allemaal goed! Oh, trouwens ik moet even plassen maar mag niet zwaar tillen kan je even helpen?’ 🤨 Zo’n type dus, maar een vakman hoor, we hadden geen andere willen hebben! Na drie volle werkdagen (één avond gaat ie zelfs door tot 21.00 uur) is de keuken een feit! En een dag later wordt hij plechtig in gebruik genomen. In de studio wordt een aanvang gemaakt met het leggen van de vloer/plafond balken. Een voordeel heeft het ook wel weer dat iedereen tegelijkertijd komt, als keukenboer John wat sjouwhulp nodig heeft om het 100 kg zware aanrechtblad op te tillen zijn er mensen genoeg om een handje te helpen.Echt, we hebben het geweten die verbouwing! Alles gaat van zijn plek. We sjouwen de inhoud van de vele archiefkasten naar de nieuwe kamer boven en takelen de lege kasten omhoog door de half dichte studiovloer. Dan gaan de laatste planken in de vloer/plafond. Intussen worden buiten de gevels afgewerkt, komt er een nieuwe smalle rand om de open haard, en moet loodgieter Mo zijn duikdiploma meenemen want er staat een halve meter water onder de vloer in de garage waar hij de riolering voor de nieuwe wc moet aanleggen. Boven worden de laatste ramen en deuren gezaagd. ‘Here is Johnny….’ De eerste volle puincontainer wordt afgevoerd.En Roel kan beginnen met het sauzen van de muren in de nieuwe kamer.Hans Maat doet de bovenranden. Zonder trapje. Tja, hij meet 2.02 meter! 🤣Zoals eerder gezegd: de stukadoren komen zelfs op zondag terug om het werk af te maken want maandag begint Chris met het repareren, schuren en lakken van de vloer. Er zijn heel wat schuurbanden versleten. 😳Dingen die niet meer in de container konden, blijven we heen en weer schuiven en de server stofvrij houden bleek ook een utopie. Zelfs in bed is stof en de slaapkamer is veranderd in een berging. Natuurlijk is er ook tijd voor grappige fotomomenten en liggen we af en toe dubbel van het lachen. Dat lachen vergaat ons meestal in de morgen weer als we de vermoeide lijven uit bed slepen. Dan kijk ik in de spiegel en denk; ‘Wie is die vrouw?’ 😳 Het lachen vergaat ons ook als ik erachter kom dat de bestelde pvc vloer (grijs/bruin) absoluut geen match met de keuken heeft. Het leek allemaal zo mooi in de winkel maar in het echt! Vreselijk! Gelukkig waren de dames bij ‘Meiden van Ambacht’ zo lief dat ik alles mocht ruilen voor iets anders. En dat allemaal vrijdagmiddag voor sluitingstijd….😳 Echt, dat zijn de momenten dat ik dacht; ‘Wat doe ik mezelf aan?’ Waarom loop ik verdorie niet op teenslippers bij mijn Spaanse Finca in het rond?!’ Maandag was het allemaal weer opgelost en kon de nieuwe,  nu zandkleurige vloer, gelegd worden. Dat geklus en gestress is trouwens wel goed voor de weegschaal. 😊 Mocht je je afvragen waarom Roel dan niets zegt van kleuren….hij is kleurenblind! Echt waar hoor! 🤭 Het gaat ergens op lijken. Het oude kantoor wordt afgesloten met een muurtje, daar was het uiteindelijk om begonnen. De noodmuur kan weg. M’n vent begint met het leggen van de tapijttegels in de nieuwe kamer boven.en voor de zoveelste keer gaan we stoffen en zuigen.

De Oezbeekse schilders doen het plafond in de keuken en woonkamer. De laatste deuren worden geplaatst.De lampen kunnen weer aangesloten worden,en de eetkamertafel kan ook weer op zijn plek. Zoals je ziet, ook de wijnkelder is ingericht. 😊Uitgerekend nu gaat de wasdroger naar de eeuwige jachtvelden maar lang leve Coolblue, die bezorgen ook op zondag.De schilder geeft de kozijnen en deuren een mooie nieuwe laklaag,de loodgieter sluit de wc en het fonteintje aan,de trap in het woongedeelte wordt zwart geverfd,en na het verwijderen van de anti slip strips door m’n vent,legt de stoffeerder een hele mooie vloerbedekking. 😊De muren worden bijgewerkt ,En dan komt het moment dat de aannemer klaar is. Bedankt alle lieve gezellige mensen die ons geholpen hebben. 😍 Het was fijn dat jullie kwamen, maar het is nog fijner dat jullie weer weg zijn. Rust in huis, alhoewel dat na die ruim 7 weken ook wel heel vreemd voelt.Wij klussen nog even door. Roel maakt een nieuwe kapstok,hangt ie ? 🤣Het weer op zijn plaats zetten van alle meubels, de piano,de nieuwe bureaus, waarvoor Jan en Cas nog komen helpen.  En dan moeten alle andere dingen ook op hun plek…. Het noodkantoortje kan leeg.Ja Roel, ik moet die doos hebben die helemaal achter in de container staat….😫Ons kantoor beneden wordt gevuld met stellingen en kasten.  De nieuwe wc aankleden met wc borstel, handdoekenhaakjes, rolhouder en meer van die dingen. Met vereende krachten komt ook de flipperkast weer op zijn plek, wat is dat ding zwaar….Vergeet ik bijna te vermelden dat de tuinman met een hoogwerker een heleboel kerstlampjes in de boom komt doen….kan er ook nog bij! 😊   Het was een hele verbouwing met een strakke planning en ondanks de vertraging van de aannemer voor het kantoorgedeelte liep alles best goed. Minder goed gaat het als ik op een zondagavond met een wijntje zit, een stukje kaas eet en mijn brug met kronen los laat. Een akelige behandeling 2 dagen later bij de tandarts is het gevolg. De brug is eruit geslepen en de twee kiezen eronder zijn getrokken. Echt, ik lag in die stoel en dacht dat mijn laatste uur geslagen had. De werklui hadden die dag helaas geen catering want thuis gekomen ben ik maar even op bed gaan liggen. 😪

En de ellende is nog niet over. Roel merkt 2 weken geleden op vrijdagochtend dat er een soort van zwarte spaghetti in zijn linker oog drijft. De huisarts stuurt hem regelrecht door naar de oogarts in het Vlietland. Intussen ziet hij bijna niets meer. Een test levert nog maar 15% zicht op. Maandag terugkomen. Dan is het iets beter. Vrijdag terugkomen. Nu 50% zicht. Conclusie: een gesprongen adertje in zijn oog. Maar of dat met eventueel losgelaten netvlies te maken heeft kan de dokter niet bevestigen of uitsluiten. Hij kan ook niets zien in het oog. Niets inspannend doen, niet sporten, niet tillen of bukken, en ook helaas niet naar dansles. Zo jammer want we missen nu het kerstbal en de dansles met de foute kersttruien. Maar gelukkig gaat het met zijn oog inmiddels steeds beter! (update: nu 84 %)We maken de balans op: de keuken is meer dan top, helaas niet in één keer af maar ze doen er alles aan om dit te verhelpen. De dozen met negatieven verdwijnen vanuit de slaapkamer, de hal boven en de garage op hun plek. We nemen voor de tweede keer  afscheid van een vuilcontainer. Bij de Irado en de bouwmarkten kennen ze ons inmiddels heel goed. De steiger is weg en de tuin een drama maar vooruit het is winter! Het nieuwe kantoor op de beneden verdieping is een prima ruimte. De twee glazen binnendeuren een aanwinst. De garage en de container met spullen raken langzaam aan leeg. De houten vloer is als nieuw en het is nu nog wachten op de gordijnen en het afwerken van kleine klusjes zoals oa. plinten verven. Eigenlijk is er niets waar we spijt van hebben. Ondanks de bloed, zweet en tranen is het ons allemaal meer dan waard geweest! 😊

De nieuwe deur van de woonkamer naar de hal. Jammer, een halve centimeter te breed. Dat wordt schaven. We laten een mooie Hofmeester foto uit 1956 printen voor in het halletje. Bioscoop Arena met de première van de film de Tien Geboden. De schuifdeur tussen woonkamer en kantoor.De nieuwe stoel voor Roel (of voor mij….) bij de open haard. Dat wordt zelfgemaakte appeltaart. De oven werkt …. Op naar de kerstdagen!