Dan eindelijk: Semana Santa

Camping Las Palmeras ligt aan het strand van Playa Larga. Er zijn 778 plaatsen op deze langgerekte camping die ongeveer 1,5 kilometer lang is. Er zijn staanplaatsen, bungalows en glamping. Daar hoort ook bij een groot zwembad, 3 restaurants, animatie, tennis-, voetbal- en padelbanen, supermarkt, wasserette, medische dienst, fietsverhuur, een BBQ plaats en een school die paddle-,  surf- en zeillessen aanbiedt en kajaks verhuurt.  Je kan kiezen voor een Premium plaats, gelijk aan het strand, en Standaard plus-plaats of Standaard plaats. De laatste twee liggen meer verspreid over de rest van het park, omgeven door palmbomen en op loopafstand van het strand. Onze ervaring is dat je door de lange lengte van de camping echt niet merkt hoe groot en druk het is. En dat is het! Op het moment dat wij er zijn is het vol met Spanjaarden (en misschien 5 buitenlandse kentekens) die vrij hebben voor de heilige paasweek. Grote groepen families zitten luidruchtig bij elkaar te babbelen en te eten of slenteren over de camping. Ben ik blij met mijn handige mandje voor de afwas, hier hebben ze hele trekkarren om de vuile vaat te vervoeren. Maar het mag gezegd: rond 22.00 uur is het muisstil. We doen eigenlijk niet veel, het weer is wisselvallig met regen en een stevige wind. Ons programma: lezen, beetje opruimen, strandwandelingen tussen de buien door en that’s it. De rest vertellen we niet. 😉🤣😉 Donderdag is de zon terug en fietsen we weer naar Tarragona. Eens kijken of deze stad met bijzondere overblijfselen uit de Romeinse tijd, zoals dit Amfitheater, nu een betere indruk geeft. Ja, ze hadden het er in de Asterix boeken al over, de Romeinen zaten overal .🤣Naast de Central Market is vandaag de weekmarkt. Ze verkopen van alles maar met name kleding en schoenen. Rondom de markt staan terrassen waar we eerst een koffie/thee doen. Hoe gezellig is dit, deze drukte voor Pasen! Na de oude stad te hebben doorkruist zakken we weer op het marktplein neer voor de lunch en trakteren ons ook op een ijsje. Via de wijk El Serrallo bij de haven fietsen we terug. Prima dag! Behalve dan het noodlottig ongeval beschreven in het vorige blog. 😪 Maar zoals een goede vriend van ons zei; ‘Iedereen is “nieuwsgierig” en iemand moet het brengen. Je kan ook altijd thuis blijven zitten en niets ondernemen maar dan maak je niets mee.’ 😊

Vrijdag is het zover: ‘s avonds is de grote processie! Het weer is gelukkig goed want het bericht uit Sevilla is dat de processies daar afgelast zijn ivm de regen en storm. Wat ben ik blij dat ik de route heb omgegooid anders hadden we nu in Sevilla gezeten. 🙏🏻 Het begint om 19.30 uur maar de dame van de Touristinfo heeft ons geadviseerd rond 17.00 uur al aanwezig te zijn. We fietsen dus rond die tijd de stad in en overal staan mensen. In de verte horen we trommelen. Waar moeten we zijn? Het leek zo makkelijk op de kaart maar nu moeten we even oriënteren. Op zich is het eenvoudig, de richting waar iedereen heen loopt! 🤣 We laten de fietsen achter en sjokken mee met de menigte naar het plein bij de Natzaret-kerk. Het blijkt dat de Paso’s, die van diverse kerken en kanten komen, zich daar verzamelen. Het zijn er verschillenden en ze beelden met groots vertoon het verhaal van Christus en Maria uit. Stuk voor stuk zijn ze prachtig! Ze worden door het historische centrum gedragen door Costalero’s. Afhankelijk van het gewicht (tussen de 1500 en 2000 kg) zijn er 15 tot 30 of meer nodig. Het dragen van een Paso is een grote eer. Vaak wordt de taak verkregen door vererving van vader op zoon. Ze lopen er naast maar ook er in/onder. Zij zien totaal niets, wij zien alleen schoenen eronderuit komen.Al deinend op de muziek van fanfares of het trommelgeroffel van de tamboers gaan ze langzaam door de straatjes. Het aansturen om te manoeuvreren wordt gedaan door de Capetaz (voorman). Die loopt voorop en roept welke richting. Het is een dingetje hoor in de smalle straten van het oude centrum. Laat staan waar de weg omhoog gaat want de paso’s wegen zoals gezegd gigantisch! Deze processies zijn in essentie boeteprocessies. De Nazareno’s (boetelingen) dragen Capirote (vaak puntvormige maskers) om anonimiteit te waarborgen. Er zijn verschillende Hermandad of Cofradia (broederschap) behorend tot een bepaalde parochie. Volgens rang en stand dragen zij een boetekruis, vaandel, staf, kaars of religieus relikwie. Mijn vent heeft nog kennis door een katholieke achtergrond in zijn jeugd, ik niet meer dan de bezoeken (zoals kerst) in de katholieke kerk van Saas Almagell. Tussen de Spanjaarden vergapen wij ons aan de pracht en praal. Bij de notabelen die er tussen lopen zijn ook enkele die-hards. Een aantal kilometers meelopen op naaldhakken, ga het maar eens proberen. 🤭 Een dame ziet ons met de plattegrond staan en probeert uit te leggen wat de bedoeling is. Het gedeelte van de route waar we nu staan loopt naar de kerk en men komt nu eerst voorbij om daar te verzamelen. Rond 19.30 uur vertrekken ze vanaf de kerk voor de avondprocessie. Eigenlijk is dit dan een tweede ronde van wat we ‘s-middags al eerder hebben gezien maar nu verlicht met fakkels en kaarsen.  En een stuk drukker. We hebben een aantal Spaanse lessen gehad van Jolanda. Echt, ze zou trots op ons zijn want zonder Google translate te gebruiken slaan we ons met ‘manos y pies’ er door heen. Ook hebben we veel aan de zin ‘Qué significa?’ 😊 De dame naast ons is ineens ontroerd, wijst naar een aankomende Paso met Maria erop en zegt; ‘La ultima es la mas hermosa!’. Ik zie het aantal kaarsen en probeer me voor te stellen hoe dit er straks uit gaat zien….Vervolgens nemen we afscheid van de Spanjaarden en gaan een mooi plekje zoeken aan het begin van de route want dit spektakel gaat uren duren. Hoe verder in de route je dus staat hoe langer je moet wachten. Het loopt iets uit maar daar komen dan de eerste Romeinse soldaten aangemarcheerd gevolgd door Estandarte’s (banieren of lange vlaggen maar daarop de tekens of figuren van de broederschap). De foto’s spreken voor zich: INDRUKWEKKEND! Het geluid van de trommels, de fanfare, de klikkende laarzen, de vele brandende geurende kaarsen en de wierook. Het oogt heel sprookjesachtig, zou zo Disney in kunnen. 😉 Na drie uur staan geven we het op, het is nog lang niet afgelopen en er is pas een kwart voorbij gekomen! We fietsen retour naar de camping. Wat een geweldige belevenis! 😍