Op mijn wensenlijstje staat nog steeds: een lange tijd naar de wintersport, geen haast hebben en een paar skigebieden bezoeken. Dat moest er nu maar eens van komen want nadat we thuis kwamen van de cruise van Venetië naar Zuid Afrika ging alles weer in de stroomversnelling. We vierden Oud en Nieuw, 
voor het eerst zonder mijn vadertje, met familie en vrienden. Mijn lover ging wederom bijna 24/7 aan het werk, de privé agenda was bomvol met allerlei afspraken zoals de vakantiebeurs,
etentjes, 
mijn moeder die ons verraste met haar kookkunsten nadat ze 58 jaar had volgehouden dat ze het niet kon
en er kwam ook nog een prachtboek uit. Nou ja, twee eigenlijk . De eerste was de bundeling van onze avonturen van de afgelopen drie jaar.
Voor de tweede hadden we op een super koude 1 februari de overhandiging van het eerste exemplaar ‘Watersnoodramp en Deltawerken vanuit de wolken’ aan de Commissaris van de Koning in Zeeland en de Deltacommissaris in het Watersnoodmuseum in Ouwerkerk. 
En aan minister Halbers, die was er toevallig ook. 😊
We hadden hem graag aan ook aan Prinses Beatrix overhandigd maar die was in Oude Tónge bij de herdenkingen. Dan hadden we ons Hofleverancier mogen noemen. 😉 We haalden de publiciteit met Omroep Zeeland, Nederland 2, PZC, Limburger, Telegraaf en nog veel meer. 
Daarna haalden we adem, blokten een paar weken in de agenda en pakten de camper in om op pad te gaan! Oh ja, mijn vent moest aan de nieuwe skischoenen dus snel nog op naar Norbert Maier! 
En zo rijden we zondag 12 februari de straat uit op weg naar de Alpen. Het was even puzzelen welke richting en welk land maar uiteindelijk staan Oostenrijk en Italië op de planning. Doordat de komende twee weken ook de voorjaarsvakantie begint heb ik voor de zekerheid wel twee campings gereserveerd. De eerste week zal in Sölden zijn en op een rustige autobahn maken we kilometers door Duitsland. Omdat mijn vent sinds zijn jeugd al gaat skiën in Oostenrijk kan hij de weg wel dromen en hoeft de TomTom voor hem niet aan, ‘Ik weet het uit mijn hoofd!’ roept ie. Natuurlijk komt er altijd gedonder van want ik ben niet zo’n kenner. Terwijl ik rij zegt hij, ‘Ik doe even mijn ogen dicht, gewoon richting Karlsruhe aanhouden. Om vervolgens te zeggen; ‘Dan Stuttgart, Ulm, Memmingen, Kempten, Reutte.’ Ik denk bij mezelf; WTF, hoe lang ga jij slapen!’ 🤨 Natuurlijk raak ik bij de eerste borden al in de war! 🤣 
Ik ben dan ook zo’n ei die gaat kijken welke richting andere Nederlandse kentekens gaan….Het gaat gelukkig ook dit keer weer goed (Nou vooruit, Roel zijn commentaar; ‘Je had bij Karlsruhe nog precies 10 meter om de goede afrit te nemen. ’ 🤣 ) en vlak voor Stuttgart overnachten we op een camperplaats. Terwijl ik ‘s avonds aan mijn wijntje zit mijmer ik over vroeger en vraag me af hoe ik ooit helemaal alleen naar Zwitserland ben gereden. Die weg is mij beter bekend en doe ik uit mijn hoofd….althans deed want toen had ik nog geen TomTom. Het is toch een uitvinding hoor zo’n ding. 😊 De volgende morgen rijden we door en Sölden verwelkomt ons met een uitbundige zon. We waren hier al eerder en ook de camping is ons niet onbekend. 
Het sanitair en de sauna zijn net verbouwd en buitengewoon mooi. 
Er zijn nu zelfs privé badkamers en een keuken met een magnetron bijgekomen.
Ook over onze plek hebben we niets te klagen! 
Heb ik er zomers altijd een hekel aan om bij het sanitairgebouw te staan, in de winter is het juist wél zo prettig omdat we dan niet in de camper douchen en dus zo in de badjas over kunnen steken. 
Trouwens Roel vindt dat ding zo lekker zitten dat ie er zelfs in kookt.🤣
We installeren de hut en wandelen dan naar het centrum van Sölden. Ondanks dat het in een aantal landen al voorjaarsvakantie is is het best rustig. Benieuwd hoe het morgen op de pistes zal zijn. Als we ‘s avonds in bed kruipen concluderen we maar weer eens wat een goeie zet het geweest is om de matrassen te laten vervangen want die dunne harde dingen die we bij de camper kregen waren echt een crime. Zelfs ík die nog op een plank kan slapen kreeg last van mijn lijf. 😳
Als ik de volgende morgen naar buiten kijk is de lucht strakblauw. 
De weersverwachtingen zijn goed, wel met hoge temperaturen dus eens kijken hoe de sneeuw zich gaat houden. Vanaf de camping is het ongeveer 200 meter lopen naar de Gaislachkogl lift. Die brengt je naar boven waar zo’n 143 kilometer aan verschillende pistes liggen. 😊 En echt,…. voor luie skiers: een roltrap. 🤣 Waarschijnlijk was dit de tweede oorzaak van ongevallen . De eerste is nog steeds: van een barkruk vallen. 😉 
Spectre met James Bond is hier in 2014 opgenomen en dat is nog steeds te merken. Vorige keer toen we hier waren dachten we dat dit kwam omdat de film net uit was maar net als deze auto beneden bij de lift zijn er nog steeds veel herkenbare elements. 
Toch de film nog maar eens even gekeken ;-)
Hoe krijgen ze die auto op 3000 meter hoogte tussen wat rotsen geparkeerd…. 
Op sommige pistes, met name bij Giggijoch waar de skischolen zijn, is het druk maar meer naar achter naar de Tiefenbach gletsjer zijn er minder mensen. 
Wat ons opvalt is dat het in de vele restaurants boven opvallend rustig is. Voor wie er skiet: rond 12.30 uur een plekje zoeken om te lunchen is toch altijd een crime? 😳 Nou nu dus niet! Over de prijzen gaan we het maar niet hebben…. 🤨 
Zoals gezegd is het skigebied in Sölden groot en vanaf het uiterste punt boven de gletsjer, waar ook de langste afdaling (15 km) begint, is het zeker nog een uur stevig doorskiën voordat je beneden bent. 
Dat is op zich niet vervelend maar zorg wel dat je de goede piste pakt want ga je verkeerd dan sta je zo maar op een plek waar de lift net gestopt is omdat het 16.00 uur is. Hoe meer we dalen hoe drukker het gaat worden dus af en toe oppassen. Velen gaan net als wij rond 16.00 uur toch wel terug naar het dal. De sneeuw is ondanks de warmte nog best goed, af en toe iets ijzig of zacht maar prima. Mijn vent zie ik voor me skiën en als ik een bocht maak zie ik in mijn ooghoek van boven iets heel groots zwarts met zwaaiende armen en een rotvaart naderen. Ik draai nog net weg maar het zwarte gevaarte heeft me toch te pakken en het enige wat ik kan doen is hem vasthouden tot we vallen. En dat doet ie niet zachtjes want hij weegt denk ik zo’n 120 kilo! Echt in een tekenfilm zouden ze mij als zo’n stuiterend poppetje hebben getekend dat vervolgens het dal in stuitert. ‘Are you okay?’ vraagt de oliebol met een zwaar Oostblok accent. Ik knipper met mijn ogen, voel geen gekkigheid aan benen of armen en daar is ze: Rotterdam is in the house, zullen we maar zeggen en in onvervalst Nederlands zeg ik (althans ik denk dat ik het zeg maar mijn vent zei dat ik schreeuwde….🤣): ‘Je moet opsodemieteren Kl##tz#k!!, when you can not ski you go to the skiclass, hufter!! ‘😡 Het is nog niet verboden om zonder helm te skiën en deze gast had hem beter af kunnen laten want door het ding krijgt zijn bolle hoofd de uitstraling van iemand die tussen de tramdeuren klem zit. ‘I was in skiclass this morning.’ zegt ie terwijl ie overeind krabbelt. ‘Oh ja, dan moet je je geld terugvragen, you have to go back and ask for your money!’😡 Inmiddels staan we beiden weer en zie ik mijn vent een stuk lager staan. ‘Blijf maar, ik heb niets.’ Want ik zie het zomaar gebeuren dat de straatvechter naar boven komt om de oliebol een klap voor zijn kop te geven. Inmiddels is er een vriend van de oliebol bij gekomen die hem ondervraagt of ie okay is. ‘Ja, vraag het niet aan mij, ik heb niets hoor!’ sis ik terwijl ik in mijn skies klik en naar mijn lover ski. ‘Heb jij weer, gelukkig dat je hem aan zag komen.’ zegt ie. Ik knik terwijl ik naar de oliebol kijk, daar gaat ie weer, hij kan nauwelijks remmen. ‘Laat die Eddie the Eagle maar lekker voor ons blijven.’ 🤨 Als we aan de aprés ski zitten zegt mijn vent; ‘Die kerel zal nu wel doof zijn, je leek wel een beetje op Glennis Grace!’ 🤣 We lachen er maar om want het is gelukkig goed afgelopen. Was het nou een leukerd geweest dan had ik blijven liggen, zo van: ‘ Verroer je niet en blijf op me liggen, ik heb vast iets gebroken en we moeten samen met de banaan naar beneden….’😉 Maar helaas dat zal alleen in Spectre gebeuren….’s Avonds gaan we uit eten ( romantisch Valentijn😉) in ‘Die Alm’ waar we eerder waren. 
Het eten is dit keer niet zoals voorheen want toen was het echt beter. Komt bij dat de kelner er de pest in heeft dat het zo druk is en dit duidelijk laat merken. 😳 We moeten dik 20 minuten wachten voor we eindelijk kunnen afrekenen. Geen fooi dus. Terug in de camper zakken we onderuit en kijken een tv serie. Omdat we nu voor een langere tijd zijn hebben we besloten dat we niet iedere dag gaan skiën en trekken we de volgende dag de moonboots aan voor een mooie wandeling met natuurlijk een onderbreking voor iets lekkers. 
En zo vullen de dagen in Sölden zich met skiën, 
wandelen, 
af en toe de plee legen,
beetje après ski 😉, 
sauna en chillen in de camper. 
De temperatuur is nog steeds hoog, er komt veel meer groen tevoorschijn en sommige pistes gaan er helaas wel onder lijden. 
Zo zijn de onderste stukken van beide afdalingen (Gaislachkogl en Giggijoch) naar het dal niet echt funny meer. Maar gelukkig hebben de aprés ski bars onderaan de piste hier geen last van….😊