Categorie: Deel 1

Dinsdag nog een rustige dag in Reykjavik, alhoewel die bijna niet helemaal rustig was verlopen want we zouden om 19.00 uur naar Halifax vliegen aldus Sia maar toen Roel bij toeval de papieren zag omdat hij iets wilde weten over de bagage bleek er te staan….flight departuretime 18.00 uur!
Dit leverde dus bijna een mooi “Andy en Melissa momentje” op en de collega’s op kantoor weten inmiddels wel….zoek dan maar dekking! Van onze automatiseringsprogrammeur hebben wij een bijzonder leuk boekje gekregen om al deze momentjes in op te schrijven dus…dat komt goed! En ach, dit was een kleinigheidje want in Whistler zijn we wel eens een hele dag te laat aangekomen in een hotel doordat Sia niet goed had geteld en daardoor nog lekker een nacht in Vancouver zijn blijven hangen, dubbele boeking, dubbele betaling…
De luchthaven van Reykjavik is super groot en hypermodern en binnen no time zijn we ingecheckt, geen problemen met het gewicht van de tassen dit keer en ook door de controle heen, daar kan Schiphol nog wat van leren. We werken een beetje aan de body door er een pizza (Sia) en een hamburger (Roel) in te gooien en gaan dan aan de wandel naar de desbetreffende gate….20 minuten lopen! Wederom vliegen we met Iceland Air en de vliegtijd zal ongeveer 4 1/2 uur zijn. We komen over Groenland en wat is dat mooi om van bovenaf te zien!

We landen op tijd op de luchthaven van Halifax en gaan weer 3 uur terug met de tijd, in totaal hebben we nu 5 uur tijdsverschil met Nederland. We maken ons op voor de Douane check up want we hebben inmiddels zoveel informatie, gevraagd en ongevraagd, ontvangen over de mogelijkheden van onze plannen dat we benieuwd zijn wat er nu van waar is.
De eerste Douanebeambte die we te spreken krijgen vraagt wat we komen doen, waar we heen gaan enz enz. We vertellen dat we morgen onze camper op gaan halen in de haven van Halifax en daarmee door Canada en de USA gaan rijden, met kerst naar huis vliegen en dan retour USA komen voor weer een lange trip. Zij wil weten of we al een retourticket hebben. Dat hebben we (nog snel geregeld en door Panta reisbureau en in optie laten zetten) want we hadden op het het laatst begrepen dat we anders wel eens problemen zouden kunnen krijgen om Canada binnen te komen. Dit is overigens niet waar want ook zonder retourticket kom je gewoon Canada binnen, dit hebben wij nagevraagd. Maar ze willen wel zeker weten dat je na afloop weer vertrekt. Verder wil ze weten wat voor werk wij doen, Roel vertelt dat hij fotograaf is en zijn eigen bedrijf heeft en ik vertel haar dat ik een collega van haar ben geweest in Nederland en ontslag heb genomen om met mijn lover deze reis te gaan maken. Wij mogen door….that was easy! Tassen van de band en dan volgt de controle en ja natuurlijk moeten we uit de rij want zo easy kon het niet gaan….we mogen mee en iedereen kent deze fragmenten uit boardercontrol, ha,ha…daar gaan we dus…opstellen bij loket 1 bij de volgende Douanebeambte…..hij vraagt dezelfde vragen maar wil veel meer weten, waar gaan we heen in Canada en Amerika, waar zetten we de camper als we naar huis vliegen, gaat de camper retour naar Nederland via Halifax en vind het leuk als Roel vertelt dat hij 5 man personeel heeft….hij zegt…hmm, die zijn waarschijnlijk blij dat de baas er niet is! En ineens uit het niets zegt hij; ok, heel veel plezier en geniet ervan, jullie kunnen door! ….Ok, geen tassen open, geen controle verder…..mooi, we zijn binnen! We gaan gelijk door naar de autoverhuur pikken onze huurauto op en rijden naar het Hilton hotel, dit ligt vlakbij de haven dus morgen nog een klein stukje rijden en we kunnen de camper ophalen. Hebben daar een beetje onrustige nacht op een vreselijk groot kingsize bed want was het nou de wijn, het waterbed, het tijdsverschil of toch de spanning voor het ophalen van de camper….of door dingen die we helemaal niet willen delen met jullie!

En dan is het eindelijk zover en na ruim 2 weken afscheid nemen van zoveel mogelijk lieve familie, vrienden, kennissen en collega’s is het dan eindelijk zaterdag, de dag van ons vertrek, en de zenuwen beginnen nu wel te komen! Boven in de gang staat inmiddels een verzameling aan bagage die mee moet en het is eigenlijk best heel veel en ook de weegschaal geeft de nodige kilo’s aan bij het wegen…. We vliegen met Air Iceland vanaf Schiphol om 14.00 uur naar Reykjavik en gaan met de trein naar Schiphol, plan is om 11.00 uur op Schiphol te zijn en dit blijken we later meer dan nodig te hebben! Na de nodige traantjes van Sia en weer opnieuw make-up en opnieuw tranen en opnieuw make-up zijn we op pad. Inchecken bij Air Iceland en dan begint het… 2 stuks ruimbagage van ieder 25 kg (toegestaan 23 kg), hoeveel handbagage heeft u vraagt de dame. Tsja, die ziet die kar met al die tassen….hmmm, nou dan komt het! Roel heeft een fototas en een computertas met daarin twee laptops, Sia een grote tas en een flinke handtas. U mag 2 stuks handbagage zegt de dame en niet meer dan 2, maar we gaan ze even wegen, zet de rugtas (Roel zijn fototas) maar neer op de band..die weegt ruim 17 kg! Oei, das niet goed! Dan die grote tas van Sia…die weegt nog zwaarder! Dan de computertas die weegt ook 7 kg. De dame is er klaar mee, dit kan echt niet mee! Inmiddels is de rij achter ons gegroeid en hebben wij het best warm gekregen. Wat nu? Roel stelt voor om bij te betalen en vertelt dat we anderhalf jaar gaan en daarom zoveel spullen bij ons hebben en dat dit niet allemaal in het ruim kan….laptops, batterijen, camera’s, Ipads, extra lenzen en kabels enz….. naast ons staat een vriendelijke mevrouw met haar dochter in de rij en vraagt…goh, heeft u de bagage thuis niet gewogen? Grrrrrrrom.
De dame die ons helpt stelt dat we uit de rij gaan, ergens een tas scoren en alles opnieuw inpakken want zij gaat ons nu niet inchecken en wat Roel ook probeert zij blijft bij haar standpunt. Gelukkig hebben we een extra rugzak in de tas dus alles overpakken en opnieuw indelen onder toeziend oog van het overig publiek in de rij en uiteindelijk terug om in te checken, 1 tas extra bijbetaald en die ging in het ruim, de computertas mocht toch extra mee als handbagage. Securitycheck gaf met alle camera’s en lenzen ook de nodige oponthoud en nog een half uur voor boarding dus weinig shoppen op Schiphol. Prima vlucht, auto gehuurd en goed hotel net buiten het centrum van Reykjavik. Het was weer even wennen, net als vorig jaar in Noorwegen, dat het hier ’s nachts niet donker wordt. We hebben 2 lange drukke dagen en heel veel gezien maar het was te kort om een goeie indruk te krijgen van het hele land. Van wat we gezien hebben valt vooral Sia op dat het veel weg heeft van een gedeelte van Chili (Punta Arenas) en Noorwegen. Roel is 10 jaar geleden nog op IJsland geweest en hem viel op dat het toerisme ontzettend is toegenomen. De levensstandaard is hoog en te vergelijken met Noorwegen. Zaterdagavond gegeten in het centrum en doordat het niet donker wordt en het zonnetje een beetje scheen bleven de terrasjes vol met mensen, wel koud dus grappig hoe men met winterjas, muts en sjaal buiten blijft zitten. Behoorlijk prijzig trouwens, glaasje wijn 15 euro, een pizza 24 euro. Stukje vlees al gauw richting 45 euro. Wij zijn geen vrek maar dit is wel gortig. Zondag na een uitstekend ontbijt in het hotel met de auto vroeg op pad naar de Geysir en de Gullfoss.

De Geysir doet het al een aantal jaren niet meer maar de naast liggende Strokkur die spuit ongeveer om de vier minuten nog een kokende waterfontein.

De Gullfoss is zeker indrukwekkend en mooi maar als je de watervallen van Iguazu hebt mogen zien dan verbleekt de Gulfoss waterval een beetje. ‘ s Avonds in een super leuk restaurant aan de haven een prima visje gegeten.

De volgende dag een flink aantal kilometers gereden tot aan Vik en een hoop moois gezien waaronder een aantal watervallen.

Het weer was vandaag wat minder zonnig en kouder. We kwamen langs een plek waar op het strand al sinds 1976 een gecrashte DC 3 ligt. Maar helaas was het 4 km lopen enkele reis en al 18.00 uur dus niet gedaan. We eten in een restaurant dat bijna alles via “earthcooking” doet.

Dit restaurant ligt precies op de grens van twee tectonische platen. Daar is de aardkorst dun en komt op alle plekken rond en in het dorp kokende stoom uit de grond. Ook uit een put net buiten het restaurant. Allebei earthcooked kippenpoten besteld en het is heerlijk! We raken na het eten bij een plek waar veel stoom uit de grond komt  in gesprek met 2 echtparen uit Kentucky USA die, als zij van onze plannen horen, ons direct uitnodigen om bij hun op bezoek te komen.(…flauw grapje van Sia …ok, alleen als ze fried chicken hebben, ha,ha) Maar kaartjes uitgewisseld en we moeten echt langs komen….geweldig hoe aardig!

Nu in het hotel en ondanks de prijs een wijntje en dit verslag met zijn tweeën tikken en dan morgenochtend moed verzamelen om al die tassen weer in te pakken voor de avondvlucht richting Halifax dus ook wel easy going!

De Atlantic Cartier is gearriveerd en ligt aan de kade van de haven in Halifax….we gaan ervan uit dat onze camper aan boord staat!

Bijna klaar voor vertrek en nog een paar dagen om de laatste dingen in te pakken en op te ruimen. Ongeveer zes jaar geleden leerde ik hem kennen… mijn lieve vriendje Roel en hij zei het direct…”wen er maar aan want ik ben heel veel weg!” Er is een site die heet landenteller, alle landen waar ik geweest ben met mijn lover vul ik hier in en de site doet de rest….De afgelopen dagen heb ik best wel eens een “koudwatervreesmoment” gehad,
want het is spannend allemaal! Nu check ik mijn landenteller en zie waar we samen allemaal geweest zijn en wat we daar hebben meegemaakt…met name Zuid Amerika, Azië, Namibië en eigenlijk moet ik geen landen noemen want dan doe ik andere landen te kort….dan hoor ik ook nog een deuntje op de radio van the Supremes met I hear a Symphony… heerlijk moment ….super benieuwd naar wat de komende periode ons in Amerika en Canada gaat brengen!

De camper gaat straks op de Atlantic Cartier.

https://www.flickr.com/photos/philipbparker/9433910453

Die had gisteren al moeten vertrekken volgens schema maar ligt nu nog voor de sluizen bij Antwerpen. Het maakt allemaal niet uit voor het reisschema want we waren doordat de geplande boot uitviel en in dok moest 1 week vroeger.  Leuke site trouwens https://www.marinetraffic.com/nl/ais/home/centerx:6.5/centery:51.5/zoom:6 . Je kan precies zien waar bijna elk schip ter wereld vaart.

 

 

Daar staat ie dan. Onze camper.

In de haven van Antwerpen. Plastic om de stoelen heen gewikkeld tegen vuile werkmansbroeken. Heel nauwkeurig twee keer door de wasstraat heen gegaan. Er mag geen kleinste hoeveelheid zand of modder onder zitten. Gastanks leeg. Maximaal een kwart tank diesel. Sleutels aan een touwtje om de spiegel en de deuren open. Er zit niks van waarde meer in, alleen kleren. Twee auto’s ervoor staat een Maserati. Ook met sleutels erin en deuren open. Keuzestress voor mensen met kwade bedoelingen. Onze camper zullen ze vast met rust laten.

Er gebeurd sowieso vrijwel nooit wat op deze route want overmorgen gaat ie op de boot naar Canada en daar gaan we hem over bijna drie weken ophalen. En als het dan allemaal goed gaat rijden we anderhalf jaar door Canada en Amerika. Nog even uitpuzzelen hoe we het doen want met onze ETA mogen we max 3 maanden aaneengesloten in Canada zijn en met ons visum (wel 10 jaar geldig) mogen we maar een half jaar aaneengesloten in de USA zijn. Of we moeten er even uit, een weekendje Sint Maarten of Aruba, ook geen straf. Aan de andere kant: we hebben geen agenda: waar de zon schijnt en waar de wind heen waait. 

Het gaat nu wel heel erg snel, want over precies 1 week moet de camper op de kade in Antwerpen staan. Vorige week zijn we een weekje naar mijn ouders in Spanje geweest en we hebben het idee dat we achter lopen op ons schema maar dat valt toch reuze mee. De gasflessen moeten leeg mee dus die hebben we met deze warme dagen toch maar even op de buitenkachel aangezet….ietwat vreemd met deze hitte maar ze zijn wel leeg nu! De belangrijkste reserve onderdelen zijn ingepakt.  ( zie het stukje van Roel ) en ook verdere dingen zoals stoeltjes, tafel, keukenspullen en onze golfspullen. Alles is schoongemaakt en verpakt in plastic…zoals het ons geadviseerd is, dus nu maar hopen dat dit goed is. De belangrijkste spullen bergen we op onder de banken die we afsluitbaar hebben gemaakt. Vandaag moest de camper naar de stoffeerder en is voorzien van nieuwe kussens en bekleding, het is super mooi geworden en we zijn er reuze blij mee! Het gaat toch voor een hele lange tijd ons huis worden. Met dank aan stoffeerderij Calypso in Capelle aan de IJssel, een aanrader!!

En dan vandaag een mailtje van Seabridge, die de verscheping van onze camper gaat regelen, het schip waarop wij geboekt hebben is in dok voor reparatie…. Ok, wat nu….het alternatief is een schip eerder of een schip later en dat moeten we eigenlijk snel besluiten want het gaat hard met de beschikbare plaatsen. Oei, we hebben de vliegtickets al geboekt, die staan vast op 24 juni en alles is gepland. We besluiten een schip vroeger te plannen, nu moet de camper 6 juni spik en span in de haven van Antwerpen staan…3 dagen eerder dan onze planning. De camper komt dan 19 juni al in Halifax aan. Normaal gesproken mag deze dan nog 2 weken kosteloos op de kade blijven staan en vervolgens moet je gaan betalen indien je de camper nog niet op kan halen. In ons geval geeft Seabridge nog de mogelijkheid dat de camper langer onbeperkt kostenloos kan blijven staan. Prima geregeld maar wij komen 28 juni in Halifax aan. Even wat stress maar de planning loopt weer prima en terwijl ik dit zit te tikken bedenk ik dat ik vandaag precies over 6 weken, als alles goed is gegaan met de camper op zee, twee glaasjes wijn in kan schenken en tegen Roel kan zeggen; “cin cin….onze reis kan beginnen!”

En dit komt de post net brengen, leuke hebbedingetjes om weg te geven tijdens onze reis….kleine beschilderde klompjes aan een sleutelhanger.

Het is wellicht een beetje kitsch maar wel echt iets uit ons kleine kikkerland!