Bye Bye Benidorm

Inmiddels is het 18 november en we hebben nog niet echt een plan. Het enige wat we weten is dat we rond half december thuis willen zijn in verband met de kerst. Hoe het gekomen is weet ik niet maar ‘ ineens’ krijgen we 1e kerstdag volop visite. Heb ik weer! Huis in kerstsfeer versieren en gerechtjes verzinnen, lekker dan. Maar eerlijk is eerlijk, ik vind het eigenlijk heel erg leuk en….voordat we weggingen heb ik al 1 kerstboom versierd en klaargezet. Die kan zo naar beneden. Maar terug naar de nieuwe week. Ik ga op de fiets naar moeders. De temperatuur is nu zo lekker. ‘s Morgens nog fris en als de zon doorkomt ongeveer 22 graden. Terwijl ik op haar wacht, ze moet van 31 hoog naar beneden komen, maak ik een praatje met de conciërge. Echt, dat die man mijn Spaans verstaat! Vanmorgen staat shoppen in het oude centrum op het programma. Moeders en Jan zitten met hun appartement helemaal aan de andere kant van de boulevard dus nemen we de bus. Lekker makkelijk en voor 1,60 euro ga je niet moeilijk doen. Allebei zijn we niet echt op zoek naar iets en dat is natuurlijk een voorteken dat het fout gaat. Met schoenen, handtassen, truien, jasjes en wat sieraden prullaria zakken moeders en ik op een terras neer op de boulevard voor de lunch. Vervolgens nemen we de bus weer terug naar het appartement waarna ik terug fiets naar mijn vent en de hut. Ach, een aantal aankopen gaan in de trekkar. Die bleek overbodig voor ‘de oudjes’ want in hun appartement stond al zo’n ding.Mijn lover heeft een rustig dagje gehad, wat foto’s bewerkt en verder niets. ‘Oh ja, er was ook nog een fikse woordenwisseling tussen een aantal campinggasten over de wasmachine.’ zegt ie terloops. Dat snap ik dan weer niet, zo’n sappig verhaal vertel je toch gelijk! Nou, Roel dus niet. Omdat we nu tegenover het washok staan had ie iets gehoord maar verder weet hij niet. Hij sluit af met; ‘Lekker belangrijk.’ Nou is er maar 1 wasmachine en 1 droger op deze camperplaats en die zijn vooral in de ochtend druk bezet.. Een ongeschreven regel is dat je je zak/tas met was bij de machine zet en zo vormt er een rij van soms wel 4 of 5 wachtenden. Als je pech hebt dan kan het dus wel even duren. De volgende morgen ben ik vroeg wakker en besluit te gaan wassen. Snel alles sorteren en naar de machine. Er is net iemand voor mij geweest. Ik plaats mijn wasmand en zet de wekker voor de tijd die de machine nog aangeeft. Hupsakee, rond 09.30 uur zit mijn was er in. ‘Ik ben rond 11.00 uur klaar met de was en opruimen, dan lekker naar het strand?’ vraag ik mijn vent. Prima idee want het is vandaag weer een heerlijke dag. Terwijl ik buiten van mijn koffietje geniet zie ik een aantal dames bij de wasmachine. Het praten wordt luider en luider. ‘Er heeft iemand voor gepiept!’ stelt een pezige blonde met schelle stem. Ik ga maar eens kijken want mijn was moet toch zo klaar zijn. ‘Is die was van jou??’ tettert de pezige recht in mijn gezicht en haar wijzende vinger gaat van de machine naar mij. Ik kijk in het ruitje, dat is mijn was maar ook zie ik dat de tijdklok is verzet. Mijn was moet nu nog een uur maar zou al bijna klaar moeten zijn. De dameskring sluit zich een soort dus aanval is de beste remedie….’ Die was is zeker van mij, ik had nog vijf minuten op mijn wekkertje maar kan er niets aan doen dat er iemand met zijn tengels aan de machine gaat zitten klojen!’ Rotterdam is in the house zullen we maar zeggen. Helaas is het niet zoals Meester Visser zegt; ‘En hiermee is de zaak afgedaan.’ ‘Ik denk dat ik Martin (eigenaar) erbij ga halen!!’ dreigt de pezige. Serieus, het moet niet gekker worden. Ze beent met grote passen weg en komt in polonaise terug met Martin. Nou is hij super aardig maar ook een beetje suf (sorry Martin). ‘Wat zou ik moeten doen?’ vraagt ie. De dames kijken mij afwachtend aan, ‘Die was moet eruit, die is schoon.’ en ‘Zet die machine stop.’ De goed bedoelde adviezen vliegen over het hoofd van de arme man die op zijn hurken naar de draaiende was zit te turen. Het is tijd om er een eind aan te maken en hem uit zijn lijden te verlossen. ‘Weet je Martin, zet dat ding gewoon stop, dan op een kort programma en klaar is klaar!’ zeg ik en ja, ik hoor heus wel hoe bazig ik klink. Klaar is klaar zou je inderdaad denken maar als Martin weer naar zijn kantoor vertrekt gaat de pezige door. Ze snapt niet hoe het kan en ze heeft zoveel was, haar hele dag is verpest. Mijn vent heeft het wederom allemaal een soort van gemist en als ik het vertel dan zegt ie; ‘Oh, maar die pezige was er gisteren ook al bij, dat was de ‘voorpieper’. Net voordat we naar het strand willen fietsen loopt de pezige voorbij en kirt mierzoet; ‘Haaaaai, nou mijn was is over een half uur klaar maar nou weet ik niet waar ik het allemaal moet hangen. Zie ik nou dat jij een eigen droogmolen bij je hebt?’ ‘Zeker, zo’n fijn ding’ zeg ik al even zoet en vervolg ‘gewoon bij een campingzaak te koop! Doei, doei.’ Flikker maar op met je was, niet aan mijn droogmolen…. maar dat heb ik niet gezegd hoor. Je merkt op het strand en de boulevard dat het stiller aan het worden is. Moesten we eerst zoeken voor een tafeltje, nu kunnen we kiezen. We lunchen, althans dat van Roel kan ik geen lunch noemen! ‘Goeie keuze Dijks, Engels ontbijt en een sangria!’ Daarna ploffen we op het strand neer totdat het rond 16.00 uur te fris gaat worden. Ben ik heel gemeen als ik zeg dat ik moet lachen hoe hard hij later terug naar de camper fietst omdat hij heel nodig naar de wc moet…. Later in de middag na een spelletje rummikub bekijken we maar weer eens de weersvoorspellingen en als die er gunstig uit zien besluiten we donderdag verder te trekken. Zo gaan we woensdagmorgen eerst naar de kapper, zelfs dat doen we nu samen. Nee hoor, kwam zo uit! Daarna trappen we naar Benidorm en halen ‘de oudjes’ op bij Julia en Wout. Hij is ook een oud Roeier en heeft met mijn vader en Jan gewerkt. Zij hebben een appartement direct aan de boulevard gehuurd. Met zijn allen staan ze op het balkon naar ons te roepen en te zwaaien, ik stop en wordt aangereden door een scootmobiel. Serieus, een oudere dikzak in zo’n ding komt tegen mijn been tot stilstand. Omdat ie niet echt een excuus maakt gil ik harder au,au,au dan dat het zeer doet. Maar nog geen reactie, waarschijnlijk ook nog doof!  Mijn vent roept hem na; ‘Idiot, go get your driver’s license!!’ Ik vrees dat nu vele Engelsen in Benidorm op zoek zijn naar een rijschool gezien het volume van mijn lover. Dan voor de laatste keer met moeders en Jan lekker lunchen op de boulevard. We sluiten af met een heerlijke paella. Bij het bekijken van de foto’s zien we dat de grapjas van een kelner ook nog deze van zichzelf gemaakt heeft, als souvenir. De balans: we stonden 40 dagen op camperpark Costa Blanca (niet eerder stonden we ergens zo lang) en het is ons goed bevallen maar we hebben nog niet de leeftijd dat we erbij horen. Laten we het erop houden dat wij de ouderen vreemd vinden en zij ons. ‘Gaan jullie er alweer op uit? Eten jullie niet in de camper? Wat waren jullie laat thuis!  En de ergste vraag die ik kreeg; ‘Ga je nou alweer douchen, je bent toch vanmorgen al geweest!’ Het douchen gaat met munten (0,50 eurocent per 5 minuten) en het is bizar hoeveel mensen er uit de afwascorner komen met emmers warm water. Nieuwsgierig als ik ben kom ik erachter dat ze in de camper ‘poedelen’ om zo geld voor de douche uit te sparen. Echt, ik kan daar niets mee, wat een onzin! Net als de prietpraat over kinderen en kleinkinderen. Als mijn vent dan ook weer zijn opmerking maakt ‘We hebben ze niet maar blijven iedere dag proberen!’  en er zelf het hardst om lacht zijn de gesprekken snel over. Nu klinkt het misschien vreselijk maar dat is het absoluut niet, we gaan onze eigen gang en vermaken ons prima. Dan Benidorm! We waren er al vaker, ik zelfs al toen ik 12 jaar was met mijn ouders. Later volgens mij nog twee keer toen ik rond de 20 was. Tsja, dan is Benidorm de place to be! Grappig dat discotheek Penelope van toen er nog steeds is! Mijn lover en ik hebben onze mening bijgesteld en ons er geweldig geamuseerd. Hou het er maar op dat het iets weg heeft van Las Vegas: een groot gekkenhuis! Donderdagmorgen nemen we afscheid van het team van camperpark Costa Blanca, we hebben genoten van hun gastvrijheid en schone goed onderhouden plaats. We komen zeker terug! Nog even wat spullen ophalen bij ‘de oudjes’, een bakkie doen, gas en diesel bijvullen en go! We gaan richting Portugal! Wat we daar gaan doen? Dat is een heel verhaal daarover volgende keer meer!