Buffalo Bill Cody

Cody: the city van William Frederick Cody beter bekend als Buffalo Bill. Hij had vele baantjes; ruiter in de pony express, soldaat, hotelmanager maar werd echt beroemd door zijn Wild West shows waarmee hij zelfs door Europa trok. Zijn shows inspireerde Irving Berlin tot het schrijven van de musical ‘Annie get your gun’ in 1946. In 1896 stichtte Cody samen met nog enkele geldschieters de stad Cody in Wyoming waar zich ook het Buffalo Bill Center of the West bevindt. Het leuke van reizen is ook dat je dingen te weten komt….bijvoorbeeld dat Buffalo Bill zich zeer voor de Indianen heeft ingezet en hij noemde ze ‘de vroegere vijand, huidige vriend, de Amerikaan’. In 1902 werd Hotel Irma gebouwd door Buffalo Bill, genoemd naar zijn jongste dochter. Het hotel bestaat nog steeds en is prominent aanwezig in Cody. Iedere avond (behalve zondag) is er rond 18.00 uur een shoot-out en wordt een groot gedeelte van de straat afgezet. Buffalo Bill, Sundance Kid en nog wat cowboys komen er de stad ‘onveilig’ maken.

Donderdagmiddag kwamen we in Cody aan en eerst maar naar de toeristeninformatie.

Er is super veel te doen en te zien hier, daarnaast ligt Yellowstone op zo’n 80 kilometer. We besluiten een campground te nemen vlakbij het centrum, lekker makkelijk, en komen op Ponderosa terecht. Dan een plan maken wat we willen gaan zien. Dit weekend is het laatste van het rodeoseizoen dus daar willen we sowieso naar toe. Het worden weer drukke dagen, te beginnen op donderdagavond dan gaan we naar de shoot-out bij Hotel Irma, leuk om te zien maar erg Amerikaans en erg toeristisch. Leuker zijn alle cowboys er omheen, het is zien en gezien worden. We eten daarna in de schnitzelhut van ‘Anton aus Tirol’ ?.

Bezoeken de volgende dag een winkel waar ze wapens verkopen. We vragen vooraf aan de vriendelijke dame of we mogen fotograferen en vragen stellen en dat is goed.

Iedere staat is verschillend en hier in Wyoming mag je een wapen dragen op straat. Als inwoner van de staat Wyoming kan je ook gewoon een wapen kopen. Voor de duidelijkheid: wij als buitenlanders dus niet. Er zijn wapens die je niet op straat mag dragen en believe me….dat is maar goed. Die mag je wel gebruiken op je land om mee te schieten….We kunnen op de schietbaan met alles schieten wat we maar willen maar zowel mijn lover als ik hebben zo’n ‘zwarte vriend’ al vaker een hand gegeven dus dat geloven we wel. Er is nog wel een leuk laserspel waar we ons aan wagen.

En echt het heeft ons verbaasd hoe makkelijk mensen hier dus een wapen kunnen kopen en er mee over straat gaan….. Ga ik weer op jacht naar cowboylaarzen ?

en andere leuke hebbedingetjes zoals een (cowboy) spijkerbroek en mijn handsome is ook blij want er is een zaakje waar je je eigen tekst op een t-shirt kan laten drukken. Eindelijk heeft hij dan de tekst die hij graag wil hebben. ‘Ja, dat komt ervan als je niet achterop bij mij op de motor durft’ ; lacht hij.

Hmm, of ik er nou zo happy mee ben! ? Eten ’s avonds bij Hotel Irma want daar speelt een band met leuke countrymuziek

en verbazen ons over een Frans echtpaar wat bij ons aan tafel schuift en geen woord Engels spreekt. ? En natuurlijk de rodeo….na het plaatsen op fb zagen wij al verschillende meningen hierover. En ik kan het begrijpen….Laat ik voorop stellen dat het ook ons ding niet echt is maar we zijn in Cody Wyoming, the Rodeo City, dus willen dit mee maken. En het is een happening!

Het stadion, de paarden, het publiek, ik kan het niet beschrijven maar het heeft wel iets….een kleine impressie: het stadion vol met mensen, de cowboys op de paarden komen één voor één binnen met vlaggen terwijl de speaker de namen opnoemt. Vervolgens bidt de man in de speaker tot God en vraagt om alle goeds voor iedereen.

De cowboys en de paarden staan allemaal op een rij met de vlaggen, de hoeden gaan af, het publiek gaat staan, iedereen een hand op het hart en een zangeres zingt het volkslied….need I say more….indrukwekkend, echt waar! Dan gaat de rodeo beginnen, het paard heeft een band waardoor ie geprikkeld wordt en gaat steigeren. De cowboy moet er 10 seconden op blijven zitten, dan gaat er een toeter, komen er twee cowboys op paarden die hem van het steigerende paard afhelpen (áls hij er nog opzit), de band afdoen en het paard vangen….next!….En zo gaat het door in series.

Tussendoor komen er andere varianten, twee cowboys te paard die een stiertje moeten vangen.

Mijn lover stond beneden aan de rand van de arena te fotograferen en ik zat tussen het publiek. Soms wist ik niet precies wanneer te klappen….ik kreeg toch de neiging om dat te doen als de cowboy eraf gegooid werd….? Het ging er zowel met het weer, harde wind waardoor het zand overal heen stoof, als met de rodeo stormachtig aan toe en sommige cowboys kregen rake trappen….en ook Roel moest af en toe dekking zoeken.

En enkele onfortuinlijke strompelden (ondersteund) zelf de arena uit of nog erger….werden er uit gedragen….wel met applaus!

Dat was Cody in vogelvlucht….en het is gek maar ik heb een paar plaatsen waar ik zou kunnen/willen wonen, er is geen willekeurige volgorde: New York, Kaapstad, Dubai, Valencia, Hong Kong en ineens staat daar Cody op mijn lijst bij. ? ‘Cody?!’ ; roept mijn lover. Maar hij begrijpt me wel, want het is hier easy, mooi en dichtbij Yellowstone….best of both worlds….ik voel me thuis in cowboyland! ?
We hebben nu nog een kleine twee weken voordat mijn ouders komen en met hen gaan we in Yellowstone starten. Het lijkt ons leuk om alvast wat te verkennen dus we besluiten om zondag op pad te gaan. Eerst even een quick stop bij de Walmart voor wat boodschappen. We zijn net in de winkel en Roel wordt wit en krijgt zweet op zijn hoofd. ‘Ik heb weer hetzelfde!’ ; piept hij. Hij strompelt de winkel uit, terug naar de camper. Als ik even later met de boodschappen aan kom ligt hij op de bank en heeft het niet meer van de pijn. Allemachtig, begint het gedonder weer van vooraf aan! In Cody is gelukkig een ziekenhuis dus daar gaan we naar toe en komen op de Emergency terecht. Al snel heeft de arts zijn conclusie: de galblaas móet eruit. Roel krijgt wat tegen de pijn. En men wil opereren maar daar komt weer het verhaal van de bloedverdunners….De pijn zakt iets en er wordt besloten dat Roel naar ‘huis’ mag en morgen om 08.00 uur terug komt en dan een afspraak maakt wanneer de galblaas eruit kan. Voor nu al stoppen met de bloedverdunners. Opletten met voeding en wat een drama weer!
Cody is geen grote plaats en het ziekenhuis is verdeeld over een paar vestigingen, alles in de buurt van onze campground dus we wandelen op het gemak er heen. En het geluk is met ons want degene die de planning voor de dokter regelt is een Nederlandse. Dat spreekt toch net wat makkelijker! De arts vindt donderdag pas veilig gezien de bloedverdunners en wil dat Roel ook nog door een cardioloog gezien wordt in verband met zijn hartoperaties vorig jaar. Voor vandaag zijn we klaar en rond 11.00 uur staan we buiten….de schrik zit er toch wel in, de pijn is gelukkig beheersbaar met medicatie en we besluiten om vandaag toch richting Yellowstone te gaan en even te ontspannen. Morgen staat de afspraak met de cardioloog, de intake voor de operatie en de afspraak met de arts die de operatie gaat doen….al met al een drukke dag.
De rit naar Yellowstone is prachtig en we genieten van al wat we in het park zien….omdat we met mijn ouders hier nog naar toe gaan alleen maar een overzicht om hun alvast wat sfeerbeelden te geven! Maar het is super mooi! ?

Na een enorme bosbrand eind jaren 80 zijn heel veel afgebrande bomen blijven staan. Heel langzaam groeit er soms wat nieuws tussendoor.

Roel probeert natuurfotograaf uit de jaren 30/40 Ansel Adams te imiteren.

Overal borrelende en pruttelende poeltjes en modderbadjes.

De ‘Old Faitfull’ , de grootste geyser van Yellowstone.

En hoe mooi, net voor we het park weer uitrijden, nog een kudde buffels als tegenliggers op de brug! ?

Dinsdag is een ‘ziekenhuisdag’ en we zitten van 09.30 uur tot 17.30 uur binnen en Roel krijgt allerlei onderzoeken. Uiteindelijk valt het besluit….donderdagochtend om 06.00 uur melden en dan om 07.30 uur volgt de operatie. Als alles goed gaat mag ik hem dan rond de middag al weer ophalen. We zijn melig geworden van het wachten en net wanneer Roel binnen is geroepen voor een fietstest hoor ik een hoop gepuf en geblaas achter me. Zo dan, wat is dat? Daar wordt iemand niet lekker….gelukkig zijn we in het ziekenhuis. Nieuwsgierig kijk ik om me heen waar het geluid vandaan komt. Het is een stel en ze gaan tegenover mij zitten, de vrouw sist, puft en blaast….Ik denk; ‘jij hebt vast geen moeite om een luchtbed op te blazen!’ ?

‘Daddy, go get me a coke and quick!’ ; blaft ze haar vadertje toe. En die ouwe rennen, die was gewoon bang voor haar! Ik zit daar, helemaal alleen, met mijn broer te appen en ik begin hardop te lachen….ook wel erg vreemd….geef ik direct toe! ? Later komt Roel en ik zit nog te giechelen….zien we deze rolstoel staan….dit is gewoon een tweepersoonsrolstoel….? Amazing Amerika!

Woensdag doen we rustig aan en blijven op de campground, Roel werkt wat en samen doen we de site. De wind neemt aan en ondanks dat de temperatuur nog prima is lijkt de herfst wel een beginnetje te willen maken….

En de galblaas? Die is er donderdagochtend in alle vroegte uit gehaald….was een mooie ontsteking….al wat rest zijn de foto’s! ?