Beroerd op weg

Als er iets is waarin mijn vent en ik verschillend zijn is het planning. Ik neem het altijd ruim terwijl zijn gedachten vaak zijn; ‘Hooguit vijf minuten en het is af….’ Wie uiteindelijk gelijk heeft laat ik in het midden. Het geeft mij gewoon rust om alles op het gemak te doen. Maar goed zo komt het dat ik vaak eerder klaar ben dan mijn inschatting. Zo ook deze keer, vrijdagmiddag ruim ik de laatste dingen op, zet nog iets op het lijstje met uitleg voor de ’oppassers’ die morgen in huis komen, tijd voor een wijntje en dan morgenochtend op pad. 😊 ‘Nou, dan zitten we nog heel de avond, ik zeg laten we gewoon vertrekken!’ roept mijn lover. Het is rond 15.00 uur en om een discussie uit de weg te gaan geef ik toe. Bye bye huis! 😊 Het is al flink druk op de weg. Rond 18.30 uur gaat voorbij Brussel de hut aan de kant en deze Patty Praktisch tovert een ‘ontdooid prakkie’ op tafel. In aanloop naar de reis kook ik altijd extra en vries dat in voor onderweg of als noodrantsoen.  ‘Even eten en ik rij zo door, bij wijze tot Lyon!’ 😳 zegt mijn vent vastberaden.  En daar, lieve lezers, daar kan ik dus niet tegen, dat gejakker!’ 😡 ‘We gaan het zien, ik stel Toul voor, perfecte camperplaats daar, morgen de rest.’ opper ik. Eerst nog een stop in Luxemburg om te tanken en dan is er zoiets stoms. Ik durf het bijna niet neer te zetten maar vooruit het loopt goed af. Ik zit achter het stuur en mijn vent gaat tanken. Terwijl hij de slang weg hangt roept ie; ‘Even mijn handen wassen en rijden maar.’ Ik start de motor en wil wegrijden….maar de handrem zit er nog op. Dit is zo mijn geluk want mijn vent stapt net binnen in de achterdeur aan de andere kant van de camper. Ik schrik me echt de tandjes, ‘Jezus vent, je had wel onder dat ding kunnen liggen als ik gas had gegeven, wie doet nou zoiets!’ foeter ik. Hij kijkt verbaasd, ‘Hallo, waar dacht jij dat ik mijn handen ging wassen, in een weiland? En dan in de rijdende camper zou springen!! 🤭 Ja, lieve lezers, ik zei het al eerder dat de afgelopen periode zeker bij mij er ook ingehakt heeft en ik daardoor niet altijd even alert reageer. Komt nog bij: de pijnlijke problemen met mijn gebit, er moesten nog eens drie kiezen verwijderd worden. Ik heb gelukkig twee weken voor vertrek een (nood)plaatje gekregen want het zag er niet uit! 😪 Met zo’n fietsenrek zeggen dat ik nog aan het wisselen ben gelooft niemand. 🤣 ‘Dus we doen Toul?’ vraagt mijn vent. Ik ben vastberaden en terwijl ik rij zoekt hij de afslag op die we moeten hebben. Helaas gaan de laatste 30 kilometers over donkere binnenwegen maar eindelijk staan we. Tijd voor een wijntje want ik ben scheel van het turen!  😞 ‘s Nachts wordt ik wakker met een stekende hoofdpijn en mijn keel lijkt schuurpapier, jesses wat ben ik beroerd, ‘s morgens is mijn hele lijf verkrampt. De afgelopen week was mijn vent ook al zo beroerd en waarschijnlijk heeft hij mij nu aangestoken. Gelukkig heb ik altijd een kleine ‘huisapotheek’ mee. ‘Neem een tablet, jij gaat lekker liggen, ik rij!’ zegt hij optimistisch. 😍 Maar voor geen goud ga ik liggen terwijl mijn vent aan het rijden is. De mensen die weten hoe hij rijdt begrijpen wel waarom! 🤣 Voorbij Lyon houden we het voor gezien en schieten een camperplaats op. Na het eten duik ik vroeg mijn bed in. Helaas is het de volgende dag nog erger. ‘Had ik ook, eerst erger en dan ineens gaat het beter.’ zegt mijn vent en kruipt wederom achter het stuur voor een nieuwe rit. Uiteindelijk rijden we zondagmiddag Rosas in. We zijn hier vaker geweest en genieten altijd van dit leuke plaatsje. Wat een campers hebben we onderweg aan de andere kant zien rijden. Overwinteraars retour naar huis. Echt, 1 op de 5 auto’s is een camper! De drukte is ook hier te merken want de camperplaats in Rosas geeft ‘completo’ aan. Tsja, het is rond half drie dus was het te verwachten. Komt bij dat niet alle campings al open zijn echter Salata wel. Maar ook hier knippert het bord met ‘completo’ ons tegemoet. Op campercontact vind mijn lover iets buiten het dorp, het is een kleine parkeerplaats nabij een parkje. Er staat nog een Nederlands stel met hun camper, prima plek voor een nacht. We zagen een aantal campers samenscholen op de parkeerplaats bij de Lidl maar daar worden we ook niet vrolijk van. Ik wil gewoon een plek om lekker uit te rusten dus op het internet zoek ik wanneer camping Salata plaats heeft. We hebben geluk want de volgende dag is er een plekje. En direct daarna springt de melding weer op ‘Full’.Ik boek gelijk drie nachten! Eindelijk ben ik op maandag iets opgeknapt! Nadat we ons op de camping hebben geïnstalleerd fietsen we naar het centrum. Duidelijk is te zien dat het seizoen nog niet begonnen is. Erik (de broer van Dirk-Jan, Roel zijn beste vriend), zijn vrouw Hanneke en een stel vrienden zijn ook in Rosas. We hebben afgesproken om een wijntje te doen. In het zonnetje is het een gezellige middag op het terras. Maar als we naar de camper terug fietsen is het kil. Je hebt hier in noord Spanje echt nog een jas of trui nodig in deze periode. Verder zijn de dagen leuk en rustig. Roel bakt een brood. We fietsen wat, shoppen, bezoeken de markt en doen in de middagen een terrasje met tapas en sangria. Ook de strandtenten zijn vaak nog in opbouw en de hotels worden schoongemaakt en opgeknapt. Donderdag maken we de hut klaar voor vertrek. De volgende stop is Blanes. Ook hier zijn nog niet alle campings open en de grote parkeerplaats, die als camperplaats gebruikt mag worden, sprak me niet aan. Komt bij dat Semana Santa nadert. Dit is de heilige week voor Pasen. De scholen gaan dan dicht, veel Spanjaarden zijn vrij en trekken erop uit. Dit geeft zowel op de wegen als in de steden grote drukte. Thuis heb ik hier in de planning al rekening mee gehouden door niet in het weekend de weg op de te gaan en voor de zekerheid heb ik dus ook een reservering  op een camping gemaakt.  Voordat we gaan staan doen we boodschappen bij de Mercadona en scoor ik bij een Chinese winkel een nieuw ligbed voor op het strand. Die kan alvast maar in de camper staan! 😊 Camping Blanes ligt aan zee en de hut staat prima. Eind van de middag wandelen we nog een stukje over de boulevard. Op een terras in het zonnetje ploffen we neer; ‘Dos Sangria por favor!’ 😍 We zijn nu een week onderweg en langzaam beginnen we te onthaasten. 😊 Waar we tijdens Semana Santa zijn…. dat volgt in het volgende blog!