Het is dat we de rit naar Portugal maken voor een reden want na een paar dagen hebben we het gezien. Het is er, zoals te verwachten aan de Atlantische kant, vies vochtig en minder warm dan in Spanje. Wie weet hebben we net pech! Maar dat veel hier gesloten is en de afwezigheid van toeristen maakt het voor ons ook saai. Echt, dit heb ik hier zo nog niet meegemaakt en we zijn er dus snel klaar mee. 😳
Omdat we half december thuis willen zijn hebben we nog even. Na de laatste miscommunicatie over de route hebben we besloten (voor zo lang als dat duurt 😉) om samen te overleggen. Zo bekijken we de weer-app en de routes die we naar Nederland kunnen nemen. ‘Ik ben er snel uit’, zegt mijn lover, ‘Ik wil gewoon naar Benihome.’ 🤔 Ik weet ik ben ‘kunstmatig’ blond maar moet toch even nadenken want waar ligt Benihome? Hij heeft inmiddels een afwachtend gezicht, zo’n gezicht dat ie ook trekt als ik zijn grapjes niet begrijp. ‘Snap je het niet? Benihome is Benidorm!’ en hij moet zelf heel hard grinniken om zijn woordgrapje. 🤣 Op mijn vraag of hij dat nou echt meent, knikt ie, ‘Ja, gewoon even lekker de zon, boulevard, sangria en de gekheid van Benidorm!’ De communicatie tussen ons is over want hij heeft de route, aantal kilometers en de overnachtingen onderweg al in kaart. ‘Als jij nou even een camping/camperplaats zoekt dan zijn we morgen weg!’ 🤨 Zelf ziet ie intussen op Facebook een oproep van een vriendin voorbijkomen over een figurant die lijk moet spelen in een film. Een vereiste: hij moet groot geschapen zijn. En tussen 40 en 50. Nou is hij die leeftijd al een tijd voorbij maar hij doet toch maar een sollicitatie met foto. Nog niks op gehoord. Het bericht is intussen door facebook verwijderd. Ach, een dag niet gelachen…. 🤣
Ik ben nog niet helemaal om maar zijn uitleg over de route naar huis via Benidorm is helder dus…. Juist, ik ga puzzelen of er in Benihome nog ergens een plaatsje te vinden is. Via de camper-app kom ik op camping Armanello in Benidorm.
Deze ligt bijna direct tegen de grote parkeerplaats waar op woensdag en zondag ook de markt is. Op hun website is de mogelijkheid om whatsapp aan te klikken. Zo kom ik er lekker snel achter dat ze nog slechts 1 plek vrij hebben. Snel overleggen met mijn lover, opzoeken of de ligging goed is en hupsakee: betaald! 😊 ‘Leuk toch, moet je die ‘oudjes’ straks zien als we ineens voor hun neus staan!’ Mijn vent heeft er nu al lol van en bedenkt een plan om ze naar de boulevard te lokken en te verrassen. En dat is mijn vent, het moet dan ook gelijk kloppen dus hij pakt zijn phone en belt met moeders;‘Luister, die kerel (Hans) waar we laatst waren in Finestrat heeft nog wat oude foto’s en krantenknipsels gevonden die hij aan mij wil geven. Komt ie even bij jullie brengen, dan kunnen jullie het mee naar huis nemen.’ Het is geen vraag, het is een vaststelling. 🤣 De oudjes zitten vaak bij hotel Brisa omdat daar zo’n fijn zonnig terras is, de keuze voor de afspraak is daarom snel gemaakt. Arme Hans is dus een beetje misbruikt want om het echt te laten lijken stuurt mijn vent een foto van hem, ‘Zo ziet ie eruit, hij heeft ook een foto van jullie.’ 😊 Moeders is niet helemaal gek en vraagt of we toch niet bezig zijn met een woning in het gebouw van Hans. 😳 ‘Ik denk dat ie papieren van een appartement komt brengen, maar ja, wie ben ik.’ zegt ze later in het gesprek tegen mij. Maandagmorgen verlaten we Quarteira, ik toch wel met gemengde gevoelens hoor.
Toevallig heb ik vandaag op Facebook bij mijn herinneringen dat ik acht jaar geleden samen met mijn ouders ook voor een weekje in Portugal bij Ina op bezoek was. 😪 De route die we nemen is vrijwel gelijk aan toen we hierheen kwamen. Het plan is om rond Granada te stoppen en te overnachten. Alles zit lekker mee dus we besluiten om verder tot Baza te rijden. Zo staan we rond 18.30 uur op dezelfde camperplaats als een kleine 2 weken geleden. Fijn dat we zo’n eind zijn gekomen want nu blijven er morgen nog maar ongeveer 300 kilometer over. Rond 14.00 uur zijn we er, eerst gas tanken want 1 fles is leeg. Bij het tankstation halen we gelijk een stofzuiger door de hut en de buitenkant spuiten we even schoon.
Omdat we in de buurt van de Nederlandse supermarkt Costa Blanca (Jumbo) in Alfaz zijn kopen we gelijk filet American, karnemelk en chocolademelk. 😊 Dan door naar camping Armanello, die ligt precies zoals de reviews beschrijven: een verborgen parel tussen de grote campings Benisol en Villasol. Wat een leuke plek is dit! 😍 Het is weer een dingetje voordat we staan want de toegewezen plaats is door een grote boom te krap voor de hoogte van de hut. Dat gaat dus niet lukken, terug naar de balie. De vriendelijke Nederlandse receptioniste puzzelt wat in de systemen en we krijgen deze hoekplek. 😊
Vanaf onze plek kijken we zo richting de hoge woontoren waar de oudjes zitten. Ik bel moeders en vraag hoe het weer bij hun is. Oppassen dat ik me niet verspreek! ‘Ik bel morgen als we die man hebben gezien!’ sluit ze af. 😉 Omdat ik toch nog meer was heb dan verwacht vul ik een wasmachine terwijl mijn lover een lekker maaltje kookt. De was hangt aan de draaimolen en we zijn in Benihome! Wie doet ons wat? Nou, het weer! Later op de avond krijgen we een regenbui. Helaas is het de volgende morgen ook nog wisselvallig, het is koud met af en toe regen. ‘Hebben wij weer!’ lacht mijn vent. 🤣 We fietsen eerst naar de Mercadona voor boodschappen. Het is nu duidelijk te merken dat we echt heel dichtbij het centrum zitten. Heerlijk! We zetten intussen thuis de grote kerstboom in de tuin aan. Leuk die Hue verlichting.
Dan is het tijd om naar hotel Brisa te gaan waar de oudjes rond 13.30 uur de zogenaamde afspraak met Hans hebben. Het terras ligt er door de regen verloren bij dus we zoeken binnen een plekje waar we ze goed kunnen zien maar toch verscholen zitten. ‘Daar zijn ze!’ roept mijn vent. Jan ziet ons als eerste als we langzaam tevoorschijn komen richting hun tafeltje. Wat een leuk weerzien, ze hadden helemaal niets door!
De volgende dag hebben ze een afspraak met Coby, haar broer en schoonzus. Ze gaan lunchen op de boulevard. Nou, dat laten we ons geen twee keer zeggen dus we schuiven aan!
Zo gaan de dagen voorbij in Benihome: vrijdag fietsen mijn vent en ik naar het oude gedeelte.
Eerst een koffie/thee met iets lekkers bij Café Paris. Het is warm vandaag en eigenlijk hebben we iets te veel aan.
Lunchen doen we in een Spaans restaurantje, uiteraard met een glaasje sangria erbij. En Roel laat zich heel risicovol knippen door een jongen die vandaag begint.
Zaterdag gaan we lunchen met Hans en hoe meer zielen hoe meer vreugd, we vragen Coby, moeders en Jan ook mee. We gaan naar Yoake Wang (all you can eat) in Finestrat.
Hier waren we al eerder met Hans. Ook dit keer is het eten weer heerlijk! Hans nodigt ons uit bij hem thuis. De oudjes zijn onder de indruk van zijn woning. ‘Prachtig Hans, ik begrijp dat je hier zo naar je zin woont!’ roepen ze keer op keer. Omdat hij de sleutel heeft van het appartement waar ik zo weg van ben, maar dat volgens Roel helaas een kamer te weinig heeft, bekijken we ook dat nog een keer. Ik kan het niet laten en zeg; ‘We gaan niet verhuizen naar Spanje maar als we het zouden doen is dit wat mij betreft echt zo’n kanshebber!’ 😊
We zijn met de taxi heen gegaan en Hans brengt ons retour. Hij laat zich graag uitnodigen om het appartement van de oudjes te bekijken. Hij vind het mooi maar wel ontzettend hoog! We doen gezellig nog een drankje en zo eindigt een hele leuke middag! 😍
Omdat we nu dicht bij het centrum zitten moeten we natuurlijk onderzoeken hoe het nachtleven in Benidorm is! Op de vooral op Engelsen gerichte facebooksite ‘Your Benidorm Guide’ zie ik veel berichten voorbij komen over wat er zoal te doen is. De site heeft uitgebreide informatie over van alles, bijvoorbeeld: vermiste of gevonden personen, verloren bezittingen en ook de agenda’s van de artiesten die optreden.
Op het fietsje gaan we dus op pad naar de Engelse straat (zo genoemd omdat er veel Engelse zaken zitten). Bij Morgans Tavern staan de scootmobiels voor de deur geparkeerd. We moeten er verschrikkelijk om lachen. Aan de blik van de portier kunnen we zien dat ie het niet begrijpt en gewend is aan de scootmobiels want hij snapt niet waarom we lachen. Onze stalen rossen zetten we er netjes naast en we gaan naar binnen. Iedere bar heeft elke avond een denderend programma en de vele artiesten hoppen van de ene naar de andere bar voor een optreden. We dwalen naar verschillende bars, genieten van de artiesten en de dronken Engelsen. De leeftijd is gemixt en de sfeer overal prima! Soms erg amicaal want deze dame springt op Roel af.
Het is weer hilarisch want ze is met haar vriend en nog een stel. Er ontstaat een gesprek in het Engels, voor zover we elkaar door de muziek en de juichende menigte kunnen verstaan. En de dame nog kan praten want ze heeft al een aardige slok op 😉, uiteindelijk vraag ik aan haar vriendin waar ze vandaan komen dan zegt die; ‘The Netherlands.’ Juist dat dus! 🤣 Ze vertrekken naar de volgende bar en gebaren dat we mee moeten maar wij geloven het wel even. Ze zijn aardig maar laten we het erop houden dat ze een beetje té bijzonder zijn. 😳 Wij gaan door naar the New Artist, een van de Nederlandse bars in de buurt van de Engelse straat. Echt, je hebt treurig en treurig maar dit hier is heel treurig! Een stel bejaarden vult de dansvloer terwijl een duo (zij zingt, hij zingt en speelt keybord) de gezelligheid er in brengt.
Het mag gezegd: ze spelen goed en de dansvloer is vol met krakkemikkige botten die swingen op de muziek. Het is niet netjes maar ik moet zo lachen, ‘Stil nou, ze kunnen je vast horen!’ sist mijn vent. ‘Hallo schoonheid, wat gaan we drinken?’ vraagt er een kerel naast me in het Nederlands. Al snel kom ik erachter dat hij de eigenaar is, hoe gezellig! We nemen een wijntje (trouwens de prijzen zijn geweldig, in de meeste zaken 2,50 voor een wijntje) en gaan aan een tafeltje zitten.
Het is alsof we in de Jordaan zijn! Aan de bar een dame met een hondje in een kinderwagen, alles zo lekker kneuterig. De muziek is voornamelijk Nederlandstalig. Hier hou ik van, handen in de lucht en meezingen dus! Mijn lover zit naar me te kijken, ‘Hebbie te veel gedronken?’ vraagt ie. Ik moet erom lachen want dat zegt hij vaak als ik gek doe. De kerel zet een nieuw deuntje in, Proud Mary van Tina Turner, en de zangeres loopt de zaal in.
Ik volg haar want als ze bij mij in de buurt komt dan is ze van mij, althans de microfoon. Alsof het mens het voelt draait ze weg bij deze gek die zo uit volle borst(en) 🤣 zit mee te gillen. Als mijn vent het de volgende dag aan moeders vertelt voelt ze helemaal met hem mee. ‘Ik weet het jongen, je hebt geluk gehad want ik was er een keer in Portugal bij dat ze naar voren liep en gewoon naast de zanger mee ging zingen!’ 😳 Het verhaal van moeders klopt maar met de kanttekening dat ik pas naast de zanger ging staan nadat hij had gezegd dat hij ‘Proud Mary’ eigenlijk met een vrouw naast zich moest zingen. 😊 Nou goed, terug naar de bejaarden, het zangduo en de jolige eigenaar. We houden het voor gezien, rekenen af en terwijl we bij de fietsen staan zegt mijn vent; ‘Weet je wat ik nog het ergste vond? Dat jij al die teksten gewoon kent!’ en hij kijkt er echt niet vrolijk bij. 🤣 We fietsen terug naar de bars in de Engelse straat en bij Hotel California, waar de muziek hard naar buiten schettert, stoppen we. Binnen speelt een band de sterren van de hemel.
Zoals het zo vaak gaat…. ineens is het laat of vroeg net hoe je dat wil zeggen. 😉 Het definitieve plan is om maandag echt te vertrekken. We hebben dan een kleine week om thuis te komen. Zo gaan we zondagavond op uitnodiging van Jan en moeders mee uit eten, lekker Nederlands bij de Blauwe Walvis. Na een prima maaltijd lopen we over de boulevard richting het appartement van de oudjes. Er zijn duidelijk minder mensen dan een paar weken terug maar nog steeds is het gezellig druk. ‘Laten we eens door de Engelse straat lopen, als het zo gezellig is als jullie zeggen dan wil ik het wel eens zien.’ stelt Jan voor. Even later staan we aan het begin van de straat en schieten Morgans Tavern in. We komen op een goed moment want een look a like van Tom Jones zet de hele zaak op stelten. Nog voor we goed en wel binnen zijn staan de oudjes al te dansen.
Dat was te verwachten want Jan is net Foxy Foxtrot, als ie muziek hoort gaat hij dansen! 😊 Eigenlijk wilden mijn lover en ik een keer vroeg naar bed maar ik gok dat we wel even zullen blijven dus ga maar naar de bar voor drankjes. Ook vanavond is het een gekkenhuis, een vrouw omarmt de oudjes terwijl ze complimentjes maakt over hun danskunsten.
‘Ken jij die vrouw, heb je die van de week al gezien?’ vragen ze mij als de dame samen met haar vriendinnen terugkomt. Nee, ik heb geen idee wie dat is! Welkom in het gekkenhuis dat Benihome heet! 🤣
Het bleef nog lang onrustig en we gaan er verder niets meer over zeggen; What happens in Benihome stays in Benihome! 😉 Maandag aan het eind van de ochtend rijden we richting Nederland.
Zoals gezegd, we hebben vier dagen voor de ongeveer 2000 kilometer uitgetrokken. De diesel en benzineprijzen gaan we wel missen.
Bij Valencia zien we nog de resten van de storm Dana van een maand terug. Duizenden autowrakken.
Donderdagmiddag parkeren we de hut weer op de oprit, we zijn thuis! Tijd om de komende dagen snel wat kerstspullen tevoorschijn te halen.🤔
Inmiddels in de kerstsfeer kijken we terug op een bijzonder leuk en aangenaam verblijf in Spanje. Voor nu: allemaal hele fijne dagen, genieten en op naar een mooi en vooral gezond 2025! 😘