Een route langs de witte dorpen schijnt een van de mooiste van Andalusië te zijn. Thuis heb ik er paar geselecteerd waarover ik gelezen heb en waarschijnlijk zijn dit ook de meest toeristische dorpen. Uiteraard is het maar een planning die kan worden aangepast! Het feit dat je hier zoveel witte dorpen tegenkomt heeft te maken met de erg warme zomers. De witte kleur heeft een weerkaatsende werking die maakt dat het in huis koeler blijft. Ze liggen in de bergen van de Serrania de Ronda en prijken op toppen, liggen tegen hellingen of juist in de diepte maar je kan ze niet missen! Ook zie je dat de Middeleeuwse strijd tussen de Arabieren en de Christenen duidelijke sporen heeft nagelaten, bijvoorbeeld een Moorse vesting. Vanuit Granada rijden we op maandagmorgen de 165 km naar het witte dorp, Setenil de las Bodegas. Dit staat ook bekend om zijn rotswoningen. De straten hier zijn soms zo smal dat het afgeraden wordt er met je auto doorheen te gaan. Wij zetten de hut iets buiten het dorp op camping El Nogalejo neer (slechts 20 euro per nacht inclusief prachtig zwembad 😊) en fietsen naar het centrum. Het ziet er allemaal gezellig en druk uit met veel restaurantjes en terrassen. Daar kan ik vrolijk van worden! Van de smalle steile straatjes en ongelijke trappen minder. Jeetje, het is weer aanpoten vandaag op het fietsie. 🤣
We ploffen ergens neer voor de lunch,
wandelen daarna nog een stuk door het dorp
en gaan dan op de fiets terug naar de camping. Net buiten het centrum staan een politieauto en 2 agenten waarvan 1 met zijn armen gebaren maakt en ons aan de kant zet. 🤔 Oeps, wat willen die dan? Hij ratelt er direct rap op los en wat we begrijpen is ‘casco de bicicleta’. ‘Het best is dom doen, alsof we hem niet verstaan.’ zeg ik op neutrale toon tegen mijn vent. Die haalt dus zijn schouders op en vraagt of de agenten Engels spreken. Nee, dat doen ze niet! De ander komt erbij staan klopt op zijn hoofd en vouwt dan zijn handen om het hoofd. ‘Helmet.’ 🤭 Ja vriend, dat hadden we al begrepen maar tsja….🤣 We knikken allebei dat we het snappen, ‘Si, si, si.’ Dan leg ik met behulp van handgebaar uit dat ze in de camper liggen op de camping. De agenten overleggen en omdat de camping vlakbij is mogen we doorrijden en krijgen geen bekeuring. 😊 ‘Klopt niets van, het is alleen maar buiten de bebouwde kom dat je een helm op moet.’ stelt mijn vent later als we bij de hut aan een wijntje zitten. ‘Laat nou, wat maakt het uit.’ denk ik alleen maar. Waar maakt die man zich druk om! 🤣 Omdat we best moe zijn na de dagen in Granada blijven we nog een dag op deze prima camping. Ook nu doen we toch wat klusjes zoals de was
en genieten we een uurtje bij het zwembad. 😊 Oh ja, de was in de droger is hier in Spanje af en toe een crime. Ook nu weer want de droger is afgeslagen maar de was nog nat, grrrrr! 😫 Dan maar creatief met een lijntje. 😊 Lekker hoor zo’n dag niets doen zeker omdat er morgen weer een lange rit komt: wel 19 km naar Ronda! 🤣 De volgende morgen gaan na de koffie de fietsen en stoelen weer in de garage. Oh ja, en de bolderkar voor het strand die we al de hele reis meeslepen. Dat ding dat een vorige vakantie heel handig leek maar nu steeds in de weg staat en nog niet gebruikt is. 🤣
Bij mijn Facebook herinneringen zie ik vandaag deze.
Nou, dan gelijk maar even een schouderklopje voor mezelf want ik rij ook nu weer keurig achteruit weg van onze plek met bomen. Scheelt ook dat mijn vent duidelijke aanwijzingen geeft. 😊 Is dat zo lekker belangrijk om te melden dat ik kan rijden? 🤔 Zeker niet maar het geeft me gewoon plezier hoe ik vaak in één keer ergens in rij en veel kerels zie draaien en draaien aan het stuur terwijl de vrouw in het luchtledige, meestal onzichtbaar voor de man, aanwijzingen loopt te geven. 🤭 Soms komt dan dat liedje van Drs P in me op, ‘Heen en weer, heen en weer….’ 🤣 Ik weet het: de beste stuurlui staan dan aan wal maar volgens mij zou het al heel veel schelen als zo’n dame zelf eens zou sturen zodat je weet welke aanwijzingen je moet geven en waar je gaat staan. 😊 Terug naar Ronda waar we inmiddels op camperplaats Area Autocaravanas Ciudad de Ronda voor 24 euro een plek hebben. Dit is een dure voor een parkeerplaats waar we niets van de faciliteiten gaan gebruiken.
Dat doen we zelf want er ís sanitair zoals douche en wc en ook een afwashoek. Het was de beste optie dicht bij het centrum die we konden vinden maar het verschil blijft: een camping met alles erop en eraan zoals afgelopen nacht voor 20,00 of deze parking. Aan de andere kant een camperplaats met sanitair waar je ook nog kan reserveren! Is dat dan geen camping? 🤔 Het is dus wel vlakbij het centrum waar we op de fiets heen gaan. We komen eerst bij een hele lange winkelstraat vol met schuifelende toeristen en opvallend veel van die ‘hokjes’ met loten voor welke loterij dan ook maar ze zijn razend populair!
Het is een wandelgebied dus lopen we braaf met de fiets aan de hand mee met de menigte. Aan het eind komen we op een plein waar we de fietsen stallen en lopen naar de brug Puente Nueva en zijn dan verrast want wow, dit is niet zomaar een kloof! Hier wordt de stad in tweeën gesplitst door de Tajo de Ronda kloof. Echt dit witte dorp Ronda is spectaculair en uniek! 😍 Hoog op een plateau van een 750 meter hoge berg met ver beneden rivier de Taag.
Er is een wandelpad verder naar beneden in de kloof. Ongeveer op de helft moet je toegang betalen en krijg je voor de veiligheid een helm. Helaas loopt dit pad niet helemaal naar het uitzicht wat wij hopen maar de wandeling is leuk en zeker mooi. 😊
Verder bezoeken we het Casa Museo Don Bosco. Dit historische pand draagt de naam van een Heilige Italiaanse priester en de oprichter van de Salisianen Don Bosco.
Het huis toont de rijke cultuur en geschiedenis van deze regio. Er is ook een prachtig onderhouden tuin bij die uitkijkt over de vallei. Het is zeker een bezoek waard! 😊
Elk ogenblik van de dag ziet de kloof er door de lichtval weer anders uit.
De Plaza de Toros hier wordt gezien als de eerste arena ter wereld speciaal gebouwd met als doel stierengevechten.
Het eerste gevecht zou rond 1785 hebben plaatsgevonden. We twijfelen om het te bezoeken. Mijn lover wil het wel bekijken maar ik ben pertinent tegen. Misschien flauw van mezelf want de recensies zijn prima en er zijn nu geen gevechten. Het is waarschijnlijk een mooi stukje Spaanse cultuur met name omdat er ook een gedeelte is met uitstalling voor paarden, hoofdstellen, kostuums en verdere spullen die men gebruikt bij het stierenvechten. Ik vind het stierenvechten, en ook alles wat daarmee te maken heeft, vreselijk en stel mijn lover voor om alleen te gaan maar dat vind ie niets, ‘Eigenlijk hoeft het voor mij ook niet zo.’ dus we laten de arena voor wat het is. Op een relaxt terras lunchen we, ook dit keer is het allemaal weer zeer smakelijk!
Na de lunch fietsen we nog kris kras door de straten van Ronda en gaan dan terug naar de hut. Even siësta! Rond 20.00 uur fietsen we terug naar het wandelpad van vanmorgen. Maar aangekomen bij het laatste gedeelte is dat nu helaas gesloten. ‘Vanaf hier met al die bomen en struiken op de voorgrond kan ik geen foto maken! Ik ga het toch proberen!’ roept mijn vent en glipt langs het hek. 😳 ‘Kijk uit, want aan het huisje waar we vanmorgen de kaartjes hebben gekocht hangen camera’s.’ roep ik hem nog na maar hij is al weg. 😞 Na een klein kwartier is ie terug,
‘Het was het toch niet, jammer!’ roept ie van ver. Voor de 2e keer vandaag klimmen we weer het steile pad terug naar boven. Na nog wat rondhangen op de brug en genieten van de lichtjes
die her en der aan gaan fietsen we terug. Ook de donderdag brengen we door in Ronda. We fietsen naar een aantal uitkijkpunten, wandelen door de lange winkelstraat en ja, ik scoor weer een paar schoenen. 🤣 Mijn lover moppert, ‘Wanneer moet je al die schoenen aan? Welke gooi je nou eens weg?’ Dat de schoenen hier in Spanje veel goedkoper, mooier en leuker zijn en ik dus eigenlijk geld uitspaar dat wil er bij hem niet in. 😉 Na nog wat kleine boodschappen bij de Mercadona fietsen we terug naar de hut en gaan een uurtje plat. We zijn versleten! Eigenlijk niet zo gek want we hebben de afgelopen dagen de vaart erin gehad en weinig rustdagen genomen. 😳 De camperplaats hier in Ronda leent zich niet voor een rustdag, we zien ons zelf niet de hele dag hier hangen op deze veredelde parkeerplek dus de volgende dag rijden we door naar Gibraltar. De route gaat voor een groot gedeelte over de bochtige A397. Deze weg staat in de boeken als zeer geliefd bij motorrijders en dat begrijpen we. Ook de vergezichten zijn prachtig! Andalusië vinden wij echt verrassend mooi! 😍
Zo’n 115 km verder zien we dan de rots van Gibraltar!
Ons doel van deze reis! Ik was er jaren geleden als eens maar mijn lover nog nooit. Er is geen camperplaats in Gibraltar zelf maar wel één direct aan de grens aan de Spaanse kant in La Linea de la Concepción. Mijn lover heeft deze in de TomTom ingesteld. Ik rij en zo bijna bij het eindpunt stuurt het ding me van links naar rechts. Het is rommelig druk op de weg dus opletten. ‘Hou links en neem de afslag.’ zegt de stem. Mijn vent naast me snapt er niets van, ‘Juist aan de andere kant verderop zie ik campers staan.’ Ik kijk vluchtig, ‘Ja, die is het, bij een jachthaven.’ Maar ik moet op de rotonde ook met het verkeer mee dus we volgen TomTom. We zien parkeerplaatsen links en rechts, zou hier dan de toegang zijn? Voor ons krijgt een auto een parkeerkaartje en vervolgens komt de parkeerwacht op ons af. ‘It’s 20 euro.’ zegt ie.
Op onze vraag of dit voor de camperplaats is knikt ie heftig van ja en zegt dan kortaf, ‘20 Euro!’ Mijn vent pakt het geld, ik geef het aan hem en het kaartje wordt door hem onder de ruitenwisser gedaan.
De kerel zwaait dat we door moeten rijden want de volgende auto staat te wachten. ‘De prijs klopt geloof ik wel maar als we nou nog een nacht willen blijven zouden we dan terug moeten naar hem om bij te betalen?’ vraag ik maar mijn vent heeft geen tijd om antwoord te geven want hoe het kan maar we staan ineens in de drukke rij bij de Douane! Wtf, heb ik nou een afslag gemist?! 😫 ‘Buenas tardes, pasaportes!’ zegt een potige Spaanse beambte. Dan komt het, ‘Waar zijn die dingen?’ roept mijn lover. 😳 Tsja, die liggen nog in de kluis onder de vloer. De discussie waarom is makkelijk want we zouden de grens nog niet over gaan!! ‘Momento!’ antwoord ik en mijn vent springt naar achteren en weer terug terwijl hij roept, ‘Sleutels!!’ want die heeft hij nodig voor de kluis. Dit leest makkelijk maar in het echt is het eigenlijk hilarisch want mijn lover praat niet alleen vrij hard maar stampt ook hard door de camper. De potige staat ongeduldig te wachten dus ik vraag of ze Engels spreekt om het haar beter uit te kunnen leggen. Maar daar is ‘Roel Kazan’ al met de tevoorschijn getoverde paspoorten. Ze bekijkt eerst mij grondig, met die van mijn vent loopt ze naar zijn kant en dan zegt ze, ‘Abre la puerta!!’ Mijn vent doet zijn deur open maar dat bedoelt ze niet, de achterdeur van de camper moet open! 😳 Ik zet de motor maar uit want volgens mij gaat dit nog wel even duren. Ze stapt de hut binnen en vraagt dan in het Engels, ‘Two beds?’ Mijn vent knikt en zegt ‘Yes.’ Nou dat is genoeg en ze stapt uit, zwaait ongeduldig met haar arm dat we moeten rijden. Rare vrouw, rare controle, geen idee waar dat over ging. De volgende controle is Engeland. Gelukkig die spreken Engels! ‘Hello!’ zegt een vriendelijke beambte. We laten weer de paspoorten zien en vragen waar de camperplaats is. ‘Not here, you are in Gibraltar!’ 🤔 Ja, dat begrepen wij inmiddels ook! We vertellen over de parkeerwachter en het kaartje. Direct zegt hij; ‘Oh no, he’s there again!’ Het blijkt een oplichter te zijn en hij zal de politie weer waarschuwen. 😡 Verder is de beambte zo vriendelijk om het verkeer even te stoppen zodat wij kunnen keren en daar gaan we, Engeland weer uit en Spanje weer in. Paspoort er nogmaals bij en dan gaat mijn voet op het gaspedaal want als die oplichter er nog staat dan grijpen we hem. Het is even kijken op de rotondes hoe we terug moeten rijden maar dan staan we weer in de buurt bij hem. Verrassen is de beste aanval dus een stuk verder blijf ik wachten en mijn lover springt eruit, op zoek naar de dief! 😡 Nou de vogel is gevlogen natuurlijk. Gelukkig maar want ik ken mijn vent een beetje….🤭 Later kijken we de beelden op de dashcam terug en zien dat hij hetzelfde flikt bij de auto achter ons dus die loopt zo wel binnen in een korte tijd!
Het kaartje is trouwens een echt ‘oud verlopen’ parkeerkaartje. Nou letten wel altijd zo goed op en worden toch weer opgelicht! Bah,bah, vervelend gevoel en we proberen maar de humor er van in te zien. 🤣
Na een nieuw rondje op de rotonde komen we dan toch op de camperplaats bij de jachthaven terecht. Het is er druk maar een prima plek!
We hebben er zin in en gaan direct met de fiets naar Gibraltar. Ik sta al klaar met de fiets als mijn vent nog in een gereedschapskist aan het rommelen is. Geen idee, wat ie allemaal aan het doen is! 🤔 Eindelijk heeft hij het gevonden, ‘Hier stop in je fietstas!’ zegt ie en geeft me twee grote ty-wraps. ‘Wat moet ik hier nou mee?’ vraag ik verbaasd. 🤔 Serieus, dit ga je niet geloven maar die zijn voor de oplichter. ‘Als we hem zien dan grijp ik hem en doe jij die dingen om! Dan bellen we de politie!’ 😳 Echt, soms denk ik wel eens! 🤣 De discussie over het hoe en waarom is langer dan gewoon opstappen en hopen dat die oplichter er niet meer staat dus we vertrekken. Natuurlijk is de vogel gevlogen, waarschijnlijk zijn geld uitgeven aan drank of drugs of beiden. 😡
Het is grappig om op de fiets de grens over te steken, met het paspoort in de hand.
Spanje uit en Engeland in.
Er is een vliegveld in Gibraltar, de startbaan loopt letterlijk van de zee aan de ene kant van de landtong tot aan de zee aan de andere kant. Auto’s en ander gemotoriseerd verkeer gaan sinds een paar jaar door een tunnel bij het eind van de landingsbaan maar fietsers en wandelaars moeten dwars over de landingsbaan! Het is echt vreemd als er een vliegtuig aankomt en de slagbomen dicht gaan. Zo voor onze neus landen de vliegtuigen.
De hoofdstraat van Gibraltar is leuk!
Uiteraard met de nodige winkels met prullaria, pub’s, terrassen en veel borden met reclame voor ‘Fish and chips’.
Deze kerel viert zijn eigen feest, hij wist alleen niet meer waar het feest was! 🤣
Autonummer 1 schijnt van de gouverneur te zijn, nummer 2, geen idee.
We fietsen terug naar de camperplaats. Op de hoek hebben we daar een restaurant gezien waar we gaan eten. De bediening is zo vreselijk traag, echt niet mooi meer! 😫 Het eten maakt alles goed want we hebben heerlijke spareribs! Dan is het alweer zaterdag! Gisteren op een terras
kwamen we in contact met een Engels stel dat in Gibraltar is gaan wonen. Hij is militair. Ze hebben ons wat leuke tips gegeven. Zo kunnen we op de fiets het schiereiland rond, het is eenrichtingsverkeer, slechts 6 kilometer en de tunnels zijn goed te doen. Daar starten we dus mee, we fietsen weer over de grens en het vliegveld. Wat een leuke route!
We passeren een klein strandje waar we lunchen en gaan weer verder.
Er volgt nog een strand en uiteindelijk zijn we terug in het centrum. Dan gaat het naar het gebeuren waar we toch ook wel hier zijn, namelijk: de apen! 😊 Bij de ticketverkoop is het druk, het duurt zeker een uur voordat we in de lift naar boven zitten.
De vorige keer dat ik hier met mijn ouders was waren de apen zeer nieuwsgierig en kwamen direct op je af. Ze grepen brillen, horloges, oorbellen en tassen. Dus terwijl we in de rij staan doe ik mijn sieraden al af en geef mijn vent de nodige aanwijzingen waar hij op moet letten. Boven aangekomen stappen we uit de lift en zien gelijk al een aapje zitten.
Het dier zit met zijn snuit in de zon en kijkt niet op of om. ‘Let maar op hoor!’ waarschuw ik mijn vent. Maar ook de volgende apen zijn niet in mensen geïnteresseerd en gaan gewoon hun gangetje.
Hoe gek is dat! 🤔 We wandelen in het rond en beginnen het dan te snappen, althans dat denken we, want op veel plaatsen net buiten het zicht ligt neergelegd eten zoals groenten en fruit voor de apen. Ja, waarom zou je met een vol buikje op jacht naar een tas of zo gaan? De lol die we hebben is er niet minder om, het blijft genieten om te zien hoe ze heen en weer wandelen en in takken slingeren.
Bij ons toegangsticket zit ook een entree voor de grotten en een hangbrug. Op de laatste was net een fotosessie aan de gang. Ik heb medelijden met het arme model met haar hoge hakken op de bewegende hangbrug. 😳
Daarna wandelen we helemaal naar beneden en met vermoeide voeten en een droge keel schuiven we gelijk op een terras. De menukaart ziet er goed uit maar we kiezen toch voor de Fish and Chips die buiten staan aanbevolen.
Na zo’n lange dag is het heerlijk uitpuffen hier op het terras en het eten is goed! 😊 Dan zoeken we de fiets op en rijden terug langs het vliegveld en over de grens. We zijn weer in Spanje! Ook hier vinden we de camperplaats niet aanlokkelijk voor een rustdag dus na twee vermoeiende dagen gaan we weer door!
Het zijn gelukkig niet veel kilometers, ongeveer 48, want de rit gaat naar Tarifa. Deze stad ligt aan de Costa de la Luz en de straat van Gibraltar, tegenover de kust van Marokko en het is de meest zuidelijkste stad van het vaste land van Europa. Door de constante wind van de Atlantische en de geweldige golven is dit een paradijs voor windsurfers en kiteboarders. Er zijn veerdiensten tussen Tarifa en Tanger.
Door de relatief korte oversteek (14 km) zijn er regelmatig mensen die illegaal de oversteek wagen. Er zit een camperplaats en ons plan is om hier een paar dagen rust te pakken. Echt, we komen aanrijden en overal in het dorp staan campers! Bij de Lidl, achter een benzinestation en geparkeerd in de straten. We vinden de camperplaats, besluiten die te doen en voor slechts 8 euro staan we.
Er zijn voorzieningen zoals water en dump maar verder is het een troosteloze bende. Misschien ligt het aan mijn vermoeide brein maar wat een zooi! Er staan verschillende campers al zo lang dat het gras er omheen is gegroeid. Het heeft niets aantrekkelijks maar wat verwacht je voor 8 euro….🤔 Alhoewel de reviews niet slecht waren, het is maar net hoe je beleving is. Die van mij is rap want ik ga hier absoluut geen rustdagen houden! 😊 We wandelen naar het centrum en dat is absoluut heel erg leuk!
Op deze 1e Pinksterdag vallen we gelijk in een processie. Er is veel volk op de been en de terrasjes zitten vol.
We eten een heerlijke net vers gemaakte paella en tonijnsalade en na de sangria is mijn humeur beter!
Het is jammer van de snoeiharde wind die de temperatuur onaangenaam fris maakt. Het laatste stuk terug naar de camper gaat langs het strand en we worden gezandstraald.
Terug in de hut besluiten we om morgen verder te rijden want we vinden niet alleen de camperplaats mistroostig maar het weerbericht voorspelt wederom een snoeiharde wind. Het waait inmiddels zo hard dat de dakluiken, ramen en deur niet open kunnen omdat we vrezen dat ze eraf waaien! 😳 De hele avond en nacht schudden we heen en weer, dat heeft dan wel weer wat! Alsof we op zee zitten zo’n gevoel. Ik heb flink wat informatie over de Costa de la Luz in mijn aantekeningen en het plan is om een aantal plaatsjes te bekijken. Voordat we Tarifa verlaten stoppen we bij de Lidl voor een paar boodschappen en tanken LPG bij het tegenover gelegen tankstation. We zijn er klaar voor! Lang verhaal kort: we zien vandaag verschillende plaatsen: Bolonia, Vejer de la Frontera, Barbate en Conil de la Frontera en ik vergeet er misschien nog een paar maar allemaal weren ze campers! De camperplaatsen die we zien vinden wij niet aanlokkelijk. Dat komt ook door de wind die nog steeds hard waait en het zand overal doet opwaaien. Deze kilometers nu terugrijden of morgen? Zo komt het dat we rond 16.00 uur wederom de mistroostige camperplaats in Tarifa op rijden. Soms zit het mee en soms zit het tegen zullen we maar zeggen. 😞 Het was een mooie rit dat zeer zeker! Prachtige stranden, rotsen, duingebieden, vele bomen zoals parasol-dennen en pijnbomen, velden met zonnebloemen en kleine dorpjes.
Met een wijntje praten we de dag na. ‘Hoop gezien maar ook weer niet gezien.’ stelt mijn lover. De wegenkaart komt erbij en we besluiten om morgen naar Manilva te gaan. Het is een kleine, voor ons onbekende plaats, en daar ligt camping Bella Vista. We rijden dus terug, zien Gibraltar weer in de verte liggen en rijden dan na een kleine 65 kilometer de parkeerplaats van de camping op. Een vriendelijk receptioniste vertelt ons dat er nog plek is en met een briefje met daarop de vrije nummers lopen we de camping over.
Die is gelukkig niet al te groot, heeft direct toegang tot een super mooi strand met een strandbar binnen handbereik 😉 en er is ook nog een zwembad! We kiezen plaats 137
en lopen terug naar de dame. ‘How many nights?’ vraagt ze terwijl ze onze paspoorten pakt. ‘Three or four.’ zegt mijn vent. Dan weet ik weer waarom ik van hem hou: hij kent me! 😍 Het zijn precies de dagen die we nodig hadden: even niets hoeven! ‘s Morgens wandelen
we naar de kleine jachthaven,
doen koffie/thee en brengen de middag met een sangria-tje op het strand door.
Zaterdagmorgen zijn we er klaar voor en trekken verder langs de kust richting steden als Marbella en Torremolinos. In San Pedro de Alcantara gaan we eraf. Hier zit namelijk een Nederlandse supermarkt met de klinkende naam Attent Holandes.
Altijd leuk en lekker! 😊 Terug in de hut ruimen we de boodschappen op. ‘En nu? Jij of ik achter het stuur?’ vraag ik hem. Mijn lover kijkt me aan en zucht; ‘Zal ik je eens wat vertellen, ik weet niet hoe het met jou zit maar ik heb totaal geen zin om weer een stad te verkennen. De afgelopen dagen zijn me prima bevallen. Misschien heb ik wel teveel gezien.’ 🤔 En zo lieve lezers pakken we de wegenkaart er maar weer eens bij! 😊