Een route langs de witte dorpen schijnt een van de mooiste van Andalusië te zijn. Thuis heb ik er paar geselecteerd waarover ik gelezen heb en waarschijnlijk zijn dit ook de meest toeristische dorpen. Uiteraard is het maar een planning die kan worden aangepast! Het feit dat je hier zoveel witte dorpen tegenkomt heeft te maken met de erg warme zomers. De witte kleur heeft een weerkaatsende werking die maakt dat het in huis koeler blijft. Ze liggen in de bergen van de Serrania de Ronda en prijken op toppen, liggen tegen hellingen of juist in de diepte maar je kan ze niet missen! Ook zie je dat de Middeleeuwse strijd tussen de Arabieren en de Christenen duidelijke sporen heeft nagelaten, bijvoorbeeld een Moorse vesting. Vanuit Granada rijden we op maandagmorgen de 165 km naar het witte dorp, Setenil de las Bodegas. Dit staat ook bekend om zijn rotswoningen. De straten hier zijn soms zo smal dat het afgeraden wordt er met je auto doorheen te gaan. Wij zetten de hut iets buiten het dorp op camping El Nogalejo neer (slechts 20 euro per nacht inclusief prachtig zwembad 😊) 
en fietsen naar het centrum. Het ziet er allemaal gezellig en druk uit met veel restaurantjes en terrassen. Daar kan ik vrolijk van worden! Van de smalle steile straatjes en ongelijke trappen minder. Jeetje, het is weer aanpoten vandaag op het fietsie. 🤣 
We ploffen ergens neer voor de lunch, 
wandelen daarna nog een stuk door het dorp 
en gaan dan op de fiets terug naar de camping. Net buiten het centrum staan een politieauto en 2 agenten waarvan 1 met zijn armen gebaren maakt en ons aan de kant zet. 🤔 Oeps, wat willen die dan? Hij ratelt er direct rap op los en wat we begrijpen is ‘casco de bicicleta’. ‘Het best is dom doen, alsof we hem niet verstaan.’ zeg ik op neutrale toon tegen mijn vent. Die haalt dus zijn schouders op en vraagt of de agenten Engels spreken. Nee, dat doen ze niet! De ander komt erbij staan klopt op zijn hoofd en vouwt dan zijn handen om het hoofd. ‘Helmet.’ 🤭 Ja vriend, dat hadden we al begrepen maar tsja….🤣 We knikken allebei dat we het snappen, ‘Si, si, si.’ Dan leg ik met behulp van handgebaar uit dat ze in de camper liggen op de camping. De agenten overleggen en omdat de camping vlakbij is mogen we doorrijden en krijgen geen bekeuring. 😊 ‘Klopt niets van, het is alleen maar buiten de bebouwde kom dat je een helm op moet.’ stelt mijn vent later als we bij de hut aan een wijntje zitten. ‘Laat nou, wat maakt het uit.’ denk ik alleen maar. Waar maakt die man zich druk om! 🤣 Omdat we best moe zijn na de dagen in Granada blijven we nog een dag op deze prima camping. Ook nu doen we toch wat klusjes zoals de was 
en genieten we een uurtje bij het zwembad. 😊 Oh ja, de was in de droger is hier in Spanje af en toe een crime. Ook nu weer want de droger is afgeslagen maar de was nog nat, grrrrr! 😫 Dan maar creatief met een lijntje. 😊 Lekker hoor zo’n dag niets doen zeker omdat er morgen weer een lange rit komt: wel 19 km naar Ronda! 🤣 De volgende morgen gaan na de koffie de fietsen en stoelen weer in de garage. Oh ja, en de bolderkar voor het strand die we al de hele reis meeslepen. Dat ding dat een vorige vakantie heel handig leek maar nu steeds in de weg staat en nog niet gebruikt is. 🤣 
Bij mijn Facebook herinneringen zie ik vandaag deze. 
Nou, dan gelijk maar even een schouderklopje voor mezelf want ik rij ook nu weer keurig achteruit weg van onze plek met bomen. Scheelt ook dat mijn vent duidelijke aanwijzingen geeft. 😊 Is dat zo lekker belangrijk om te melden dat ik kan rijden? 🤔 Zeker niet maar het geeft me gewoon plezier hoe ik vaak in één keer ergens in rij en veel kerels zie draaien en draaien aan het stuur terwijl de vrouw in het luchtledige, meestal onzichtbaar voor de man, aanwijzingen loopt te geven. 🤭 Soms komt dan dat liedje van Drs P in me op, ‘Heen en weer, heen en weer….’ 🤣 Ik weet het: de beste stuurlui staan dan aan wal maar volgens mij zou het al heel veel schelen als zo’n dame zelf eens zou sturen zodat je weet welke aanwijzingen je moet geven en waar je gaat staan. 😊 Terug naar Ronda waar we inmiddels op camperplaats Area Autocaravanas Ciudad de Ronda voor 24 euro een plek hebben. Dit is een dure voor een parkeerplaats waar we niets van de faciliteiten gaan gebruiken. 
Dat doen we zelf want er ís sanitair zoals douche en wc en ook een afwashoek. Het was de beste optie dicht bij het centrum die we konden vinden maar het verschil blijft: een camping met alles erop en eraan zoals afgelopen nacht voor 20,00 of deze parking. Aan de andere kant een camperplaats met sanitair waar je ook nog kan reserveren! Is dat dan geen camping? 🤔 Het is dus wel vlakbij het centrum waar we op de fiets heen gaan. We komen eerst bij een hele lange winkelstraat vol met schuifelende toeristen en opvallend veel van die ‘hokjes’ met loten voor welke loterij dan ook maar ze zijn razend populair! 
Het is een wandelgebied dus lopen we braaf met de fiets aan de hand mee met de menigte. Aan het eind komen we op een plein waar we de fietsen stallen en lopen naar de brug Puente Nueva en zijn dan verrast want wow, dit is niet zomaar een kloof! Hier wordt de stad in tweeën gesplitst door de Tajo de Ronda kloof. Echt dit witte dorp Ronda is spectaculair en uniek! 😍 Hoog op een plateau van een 750 meter hoge berg met ver beneden rivier de Taag.
Er is een wandelpad verder naar beneden in de kloof. Ongeveer op de helft moet je toegang betalen en krijg je voor de veiligheid een helm. Helaas loopt dit pad niet helemaal naar het uitzicht wat wij hopen maar de wandeling is leuk en zeker mooi. 😊
Verder bezoeken we het Casa Museo Don Bosco. Dit historische pand draagt de naam van een Heilige Italiaanse priester en de oprichter van de Salisianen Don Bosco.
Het huis toont de rijke cultuur en geschiedenis van deze regio. Er is ook een prachtig onderhouden tuin bij die uitkijkt over de vallei. Het is zeker een bezoek waard! 😊
Elk ogenblik van de dag ziet de kloof er door de lichtval weer anders uit.
De Plaza de Toros hier wordt gezien als de eerste arena ter wereld speciaal gebouwd met als doel stierengevechten. 
Het eerste gevecht zou rond 1785 hebben plaatsgevonden. We twijfelen om het te bezoeken. Mijn lover wil het wel bekijken maar ik ben pertinent tegen. Misschien flauw van mezelf want de recensies zijn prima en er zijn nu geen gevechten. Het is waarschijnlijk een mooi stukje Spaanse cultuur met name omdat er ook een gedeelte is met uitstalling voor paarden, hoofdstellen, kostuums en verdere spullen die men gebruikt bij het stierenvechten. Ik vind het stierenvechten, en ook alles wat daarmee te maken heeft, vreselijk en stel mijn lover voor om alleen te gaan maar dat vind ie niets, ‘Eigenlijk hoeft het voor mij ook niet zo.’ dus we laten de arena voor wat het is. Op een relaxt terras lunchen we, ook dit keer is het allemaal weer zeer smakelijk!
Na de lunch fietsen we nog kris kras door de straten van Ronda en gaan dan terug naar de hut. Even siësta! Rond 20.00 uur fietsen we terug naar het wandelpad van vanmorgen. Maar aangekomen bij het laatste gedeelte is dat nu helaas gesloten. ‘Vanaf hier met al die bomen en struiken op de voorgrond kan ik geen foto maken! Ik ga het toch proberen!’ roept mijn vent en glipt langs het hek. 😳 ‘Kijk uit, want aan het huisje waar we vanmorgen de kaartjes hebben gekocht hangen camera’s.’ roep ik hem nog na maar hij is al weg. 😞 Na een klein kwartier is ie terug,
‘Het was het toch niet, jammer!’ roept ie van ver. Voor de 2e keer vandaag klimmen we weer het steile pad terug naar boven. Na nog wat rondhangen op de brug en genieten van de lichtjes 
die her en der aan gaan fietsen we terug. Ook de donderdag brengen we door in Ronda. We fietsen naar een aantal uitkijkpunten, wandelen door de lange winkelstraat en ja, ik scoor weer een paar schoenen. 🤣 Mijn lover moppert, ‘Wanneer moet je al die schoenen aan? Welke gooi je nou eens weg?’ Dat de schoenen hier in Spanje veel goedkoper, mooier en leuker zijn en ik dus eigenlijk geld uitspaar dat wil er bij hem niet in. 😉 Na nog wat kleine boodschappen bij de Mercadona fietsen we terug naar de hut en gaan een uurtje plat. We zijn versleten! Eigenlijk niet zo gek want we hebben de afgelopen dagen de vaart erin gehad en weinig rustdagen genomen. 😳 De camperplaats hier in Ronda leent zich niet voor een rustdag, we zien ons zelf niet de hele dag hier hangen op deze veredelde parkeerplek dus de volgende dag rijden we door naar Gibraltar. De route gaat voor een groot gedeelte over de bochtige A397. Deze weg staat in de boeken als zeer geliefd bij motorrijders en dat begrijpen we. Ook de vergezichten zijn prachtig! Andalusië vinden wij echt verrassend mooi! 😍
Zo’n 115 km verder zien we dan de rots van Gibraltar! 
Ons doel van deze reis! Ik was er jaren geleden als eens maar mijn lover nog nooit. Er is geen camperplaats in Gibraltar zelf maar wel één direct aan de grens aan de Spaanse kant in La Linea de la Concepción. Mijn lover heeft deze in de TomTom ingesteld. Ik rij en zo bijna bij het eindpunt stuurt het ding me van links naar rechts. Het is rommelig druk op de weg dus opletten. ‘Hou links en neem de afslag.’ zegt de stem. Mijn vent naast me snapt er niets van, ‘Juist aan de andere kant verderop zie ik campers staan.’ Ik kijk vluchtig, ‘Ja, die is het, bij een jachthaven.’ Maar ik moet op de rotonde ook met het verkeer mee dus we volgen TomTom. We zien parkeerplaatsen links en rechts, zou hier dan de toegang zijn? Voor ons krijgt een auto een parkeerkaartje en vervolgens komt de parkeerwacht op ons af. ‘It’s 20 euro.’ zegt ie. 
Op onze vraag of dit voor de camperplaats is knikt ie heftig van ja en zegt dan kortaf, ‘20 Euro!’ Mijn vent pakt het geld, ik geef het aan hem en het kaartje wordt door hem onder de ruitenwisser gedaan. 
De kerel zwaait dat we door moeten rijden want de volgende auto staat te wachten. ‘De prijs klopt geloof ik wel maar als we nou nog een nacht willen blijven zouden we dan terug moeten naar hem om bij te betalen?’ vraag ik maar mijn vent heeft geen tijd om antwoord te geven want hoe het kan maar we staan ineens in de drukke rij bij de Douane! Wtf, heb ik nou een afslag gemist?! 😫 ‘Buenas tardes, pasaportes!’ zegt een potige Spaanse beambte. Dan komt het, ‘Waar zijn die dingen?’ roept mijn lover. 😳 Tsja, die liggen nog in de kluis onder de vloer. De discussie waarom is makkelijk want we zouden de grens nog niet over gaan!! ‘Momento!’ antwoord ik en mijn vent springt naar achteren en weer terug terwijl hij roept, ‘Sleutels!!’ want die heeft hij nodig voor de kluis. Dit leest makkelijk maar in het echt is het eigenlijk hilarisch want mijn lover praat niet alleen vrij hard maar stampt ook hard door de camper. De potige staat ongeduldig te wachten dus ik vraag of ze Engels spreekt om het haar beter uit te kunnen leggen. Maar daar is ‘Roel Kazan’ al met de tevoorschijn getoverde paspoorten. Ze bekijkt eerst mij grondig, met die van mijn vent loopt ze naar zijn kant en dan zegt ze, ‘Abre la puerta!!’ Mijn vent doet zijn deur open maar dat bedoelt ze niet, de achterdeur van de camper moet open! 😳 Ik zet de motor maar uit want volgens mij gaat dit nog wel even duren. Ze stapt de hut binnen en vraagt dan in het Engels, ‘Two beds?’ Mijn vent knikt en zegt ‘Yes.’ Nou dat is genoeg en ze stapt uit, zwaait ongeduldig met haar arm dat we moeten rijden. Rare vrouw, rare controle, geen idee waar dat over ging. De volgende controle is Engeland. Gelukkig die spreken Engels! ‘Hello!’ zegt een vriendelijke beambte. We laten weer de paspoorten zien en vragen waar de camperplaats is. ‘Not here, you are in Gibraltar!’ 🤔 Ja, dat begrepen wij inmiddels ook! We vertellen over de parkeerwachter en het kaartje. Direct zegt hij; ‘Oh no, he’s there again!’ Het blijkt een oplichter te zijn en hij zal de politie weer waarschuwen. 😡 Verder is de beambte zo vriendelijk om het verkeer even te stoppen zodat wij kunnen keren en daar gaan we, Engeland weer uit en Spanje weer in. Paspoort er nogmaals bij en dan gaat mijn voet op het gaspedaal want als die oplichter er nog staat dan grijpen we hem. Het is even kijken op de rotondes hoe we terug moeten rijden maar dan staan we weer in de buurt bij hem. Verrassen is de beste aanval dus een stuk verder blijf ik wachten en mijn lover springt eruit, op zoek naar de dief! 😡 Nou de vogel is gevlogen natuurlijk. Gelukkig maar want ik ken mijn vent een beetje….🤭 Later kijken we de beelden op de dashcam terug en zien dat hij hetzelfde flikt bij de auto achter ons dus die loopt zo wel binnen in een korte tijd!
Het kaartje is trouwens een echt ‘oud verlopen’ parkeerkaartje. Nou letten wel altijd zo goed op en worden toch weer opgelicht! Bah,bah, vervelend gevoel en we proberen maar de humor er van in te zien. 🤣
Na een nieuw rondje op de rotonde komen we dan toch op de camperplaats bij de jachthaven terecht. Het is er druk maar een prima plek!
We hebben er zin in en gaan direct met de fiets naar Gibraltar. Ik sta al klaar met de fiets als mijn vent nog in een gereedschapskist aan het rommelen is. Geen idee, wat ie allemaal aan het doen is! 🤔 Eindelijk heeft hij het gevonden, ‘Hier stop in je fietstas!’ zegt ie en geeft me twee grote ty-wraps. ‘Wat moet ik hier nou mee?’ vraag ik verbaasd. 🤔 Serieus, dit ga je niet geloven maar die zijn voor de oplichter. ‘Als we hem zien dan grijp ik hem en doe jij die dingen om! Dan bellen we de politie!’ 😳 Echt, soms denk ik wel eens! 🤣 De discussie over het hoe en waarom is langer dan gewoon opstappen en hopen dat die oplichter er niet meer staat dus we vertrekken. Natuurlijk is de vogel gevlogen, waarschijnlijk zijn geld uitgeven aan drank of drugs of beiden. 😡
Het is grappig om op de fiets de grens over te steken, 
met het paspoort in de hand. 
Spanje uit en Engeland in.
Er is een vliegveld in Gibraltar, de startbaan loopt letterlijk van de zee aan de ene kant van de landtong tot aan de zee aan de andere kant. Auto’s en ander gemotoriseerd verkeer gaan sinds een paar jaar door een tunnel bij het eind van de landingsbaan maar fietsers en wandelaars moeten dwars over de landingsbaan! Het is echt vreemd als er een vliegtuig aankomt en de slagbomen dicht gaan. Zo voor onze neus landen de vliegtuigen.
De hoofdstraat van Gibraltar is leuk! 
Uiteraard met de nodige winkels met prullaria, pub’s, terrassen en veel borden met reclame voor ‘Fish and chips’.
Deze kerel viert zijn eigen feest, hij wist alleen niet meer waar het feest was! 🤣
Autonummer 1 schijnt van de gouverneur te zijn, nummer 2, geen idee. 
We fietsen terug naar de camperplaats. Op de hoek hebben we daar een restaurant gezien waar we gaan eten. De bediening is zo vreselijk traag, echt niet mooi meer! 😫 Het eten maakt alles goed want we hebben heerlijke spareribs! Dan is het alweer zaterdag! Gisteren op een terras 
kwamen we in contact met een Engels stel dat in Gibraltar is gaan wonen. Hij is militair. Ze hebben ons wat leuke tips gegeven. Zo kunnen we op de fiets het schiereiland rond, het is eenrichtingsverkeer, slechts 6 kilometer en de tunnels zijn goed te doen. Daar starten we dus mee, we fietsen weer over de grens en het vliegveld. Wat een leuke route! 
We passeren een klein strandje waar we lunchen en gaan weer verder. 
Er volgt nog een strand en uiteindelijk zijn we terug in het centrum. Dan gaat het naar het gebeuren waar we toch ook wel hier zijn, namelijk: de apen! 😊 Bij de ticketverkoop is het druk, het duurt zeker een uur voordat we in de lift naar boven zitten. 
De vorige keer dat ik hier met mijn ouders was waren de apen zeer nieuwsgierig en kwamen direct op je af. Ze grepen brillen, horloges, oorbellen en tassen. Dus terwijl we in de rij staan doe ik mijn sieraden al af en geef mijn vent de nodige aanwijzingen waar hij op moet letten. Boven aangekomen stappen we uit de lift en zien gelijk al een aapje zitten. 
Het dier zit met zijn snuit in de zon en kijkt niet op of om. ‘Let maar op hoor!’ waarschuw ik mijn vent. Maar ook de volgende apen zijn niet in mensen geïnteresseerd en gaan gewoon hun gangetje. 
Hoe gek is dat! 🤔 We wandelen in het rond en beginnen het dan te snappen, althans dat denken we, want op veel plaatsen net buiten het zicht ligt neergelegd eten zoals groenten en fruit voor de apen. Ja, waarom zou je met een vol buikje op jacht naar een tas of zo gaan? De lol die we hebben is er niet minder om, het blijft genieten om te zien hoe ze heen en weer wandelen en in takken slingeren. 
Bij ons toegangsticket zit ook een entree voor de grotten en een hangbrug. Op de laatste was net een fotosessie aan de gang. Ik heb medelijden met het arme model met haar hoge hakken op de bewegende hangbrug. 😳
Daarna wandelen we helemaal naar beneden en met vermoeide voeten en een droge keel schuiven we gelijk op een terras. De menukaart ziet er goed uit maar we kiezen toch voor de Fish and Chips die buiten staan aanbevolen.
Na zo’n lange dag is het heerlijk uitpuffen hier op het terras en het eten is goed! 😊 Dan zoeken we de fiets op en rijden terug langs het vliegveld en over de grens. We zijn weer in Spanje! Ook hier vinden we de camperplaats niet aanlokkelijk voor een rustdag dus na twee vermoeiende dagen gaan we weer door! 
Het zijn gelukkig niet veel kilometers, ongeveer 48, want de rit gaat naar Tarifa. Deze stad ligt aan de Costa de la Luz en de straat van Gibraltar, tegenover de kust van Marokko en het is de meest zuidelijkste stad van het vaste land van Europa. Door de constante wind van de Atlantische en de geweldige golven is dit een paradijs voor windsurfers en kiteboarders. Er zijn veerdiensten tussen Tarifa en Tanger. 
Door de relatief korte oversteek (14 km) zijn er regelmatig mensen die illegaal de oversteek wagen. Er zit een camperplaats en ons plan is om hier een paar dagen rust te pakken. Echt, we komen aanrijden en overal in het dorp staan campers! Bij de Lidl, achter een benzinestation en geparkeerd in de straten. We vinden de camperplaats, besluiten die te doen en voor slechts 8 euro staan we. 
Er zijn voorzieningen zoals water en dump maar verder is het een troosteloze bende. Misschien ligt het aan mijn vermoeide brein maar wat een zooi! Er staan verschillende campers al zo lang dat het gras er omheen is gegroeid. Het heeft niets aantrekkelijks maar wat verwacht je voor 8 euro….🤔 Alhoewel de reviews niet slecht waren, het is maar net hoe je beleving is. Die van mij is rap want ik ga hier absoluut geen rustdagen houden! 😊 We wandelen naar het centrum en dat is absoluut heel erg leuk! 
Op deze 1e Pinksterdag vallen we gelijk in een processie. Er is veel volk op de been en de terrasjes zitten vol. 
We eten een heerlijke net vers gemaakte paella en tonijnsalade en na de sangria is mijn humeur beter! 
Het is jammer van de snoeiharde wind die de temperatuur onaangenaam fris maakt. Het laatste stuk terug naar de camper gaat langs het strand en we worden gezandstraald. 
Terug in de hut besluiten we om morgen verder te rijden want we vinden niet alleen de camperplaats mistroostig maar het weerbericht voorspelt wederom een snoeiharde wind. Het waait inmiddels zo hard dat de dakluiken, ramen en deur niet open kunnen omdat we vrezen dat ze eraf waaien! 😳 De hele avond en nacht schudden we heen en weer, dat heeft dan wel weer wat! Alsof we op zee zitten zo’n gevoel. Ik heb flink wat informatie over de Costa de la Luz in mijn aantekeningen en het plan is om een aantal plaatsjes te bekijken. Voordat we Tarifa verlaten stoppen we bij de Lidl voor een paar boodschappen en tanken LPG bij het tegenover gelegen tankstation. We zijn er klaar voor! Lang verhaal kort: we zien vandaag verschillende plaatsen: Bolonia, Vejer de la Frontera, Barbate en Conil de la Frontera en ik vergeet er misschien nog een paar maar allemaal weren ze campers! De camperplaatsen die we zien vinden wij niet aanlokkelijk. Dat komt ook door de wind die nog steeds hard waait en het zand overal doet opwaaien. Deze kilometers nu terugrijden of morgen? Zo komt het dat we rond 16.00 uur wederom de mistroostige camperplaats in Tarifa op rijden. Soms zit het mee en soms zit het tegen zullen we maar zeggen. 😞 Het was een mooie rit dat zeer zeker! Prachtige stranden, rotsen, duingebieden, vele bomen zoals parasol-dennen en pijnbomen, velden met zonnebloemen en kleine dorpjes. 
Met een wijntje praten we de dag na. ‘Hoop gezien maar ook weer niet gezien.’ stelt mijn lover. De wegenkaart komt erbij en we besluiten om morgen naar Manilva te gaan. Het is een kleine, voor ons onbekende plaats, en daar ligt camping Bella Vista. We rijden dus terug, zien Gibraltar weer in de verte liggen en rijden dan na een kleine 65 kilometer de parkeerplaats van de camping op. Een vriendelijk receptioniste vertelt ons dat er nog plek is en met een briefje met daarop de vrije nummers lopen we de camping over. 
Die is gelukkig niet al te groot, heeft direct toegang tot een super mooi strand met een strandbar binnen handbereik 😉 en er is ook nog een zwembad! We kiezen plaats 137
en lopen terug naar de dame. ‘How many nights?’ vraagt ze terwijl ze onze paspoorten pakt. ‘Three or four.’ zegt mijn vent. Dan weet ik weer waarom ik van hem hou: hij kent me! 😍 Het zijn precies de dagen die we nodig hadden: even niets hoeven! ‘s Morgens wandelen 
we naar de kleine jachthaven,
doen koffie/thee en brengen de middag met een sangria-tje op het strand door. 
Zaterdagmorgen zijn we er klaar voor en trekken verder langs de kust richting steden als Marbella en Torremolinos. In San Pedro de Alcantara gaan we eraf. Hier zit namelijk een Nederlandse supermarkt met de klinkende naam Attent Holandes.
Altijd leuk en lekker! 😊 Terug in de hut ruimen we de boodschappen op. ‘En nu? Jij of ik achter het stuur?’ vraag ik hem. Mijn lover kijkt me aan en zucht; ‘Zal ik je eens wat vertellen, ik weet niet hoe het met jou zit maar ik heb totaal geen zin om weer een stad te verkennen. De afgelopen dagen zijn me prima bevallen. Misschien heb ik wel teveel gezien.’ 🤔 En zo lieve lezers pakken we de wegenkaart er maar weer eens bij! 😊
de wegen zijn goed en de uitzichten mooi. 
De wegnummers wisselen elkaar af, A358 komt tot Berja daar wordt het de A347. 
Soms is de bergweg smal en toeteren we uit veiligheid voor de bocht. Na de lunch 
gaat het verder en uiteindelijk komen we weer op snelweg A92 die ons naar Guadix voert. Bij La Calahorra zien we van verre al een enorme burcht, eigenlijk in de middle of nowhere. 
Ook vanaf hier is het zicht op de Sierra Nevada prachtig. 
Het schijnt het grootste nog bewoonde grottengebied (2000 grotten en 3000 mensen) in Europa te zijn. Tijdens de reconquista vluchtten de Moren naar de grottenstelsels om zich te verstoppen aan de voet van de Sierra Nevada. Nadat de meeste gerestaureerd werden begonnen de bijzondere huizen opnieuw bewoners te trekken. Net naast het centrum is een grote parkeerplaats waarvan een gedeelte bestemd is voor campers. 
Er staan er een aantal en wij parkeren ook. Vinden we het wat? Ik zie mijn vent twijfelen. 🤔 Op zich is het ook wel verbazend want het is een plek waarbij vermeld staat dat campergedrag niet is toegestaan maar de aanwezige Nederlanders zitten onder een uitgedraaide luifel en liggen in zwemkleding te zonnen in een ligstoel naast een vol wasrek. Tsja, ik zeg er niets over maar denk er heel veel van. 🤣 Verder oogt de parkeerplaats ook rommelig en vies, iets verderop vinden we een kapotte handtas met wat muntgeld erin en een paar damesschoenen. Mijn grapje, ‘Nou die is uit haar pumps gereden!’ is niet leuk want mijn lover geeft geen glimlach. ‘Ik kijk het straks aan maar vind het niet veel.’ zegt ie. 😳 Onze afspraak is dat als een van ons het niets vindt dan zoeken we iets anders. Maar dat voor straks. Eerst de grotwoningen! Het is vandaag warm en we lopen puffend omhoog door het centrum op weg naar de Barrio de las Cuevas. 
Het is bijzonder! 
Een oud baasje heeft een woning opengesteld voor publiek. 
Om mensen te ‘lokken’ heeft ie een lekker deuntje Spaanse muziek opgezet. In de ruimte is het heerlijk koel. De entree is gratis maar hij vindt het leuk om een glas wijn met ons te drinken en of we dan een fles kopen. Of zelfgemaakte honing. Ook heeft hij wat souvenirs in een als winkel ingericht hoekje van de woning. Na afloop bedanken we hem en klimmen verder omhoog voor het uitzicht. 
Het lijkt een beetje op Lord of the Rings.
Over de ongelijke keitjes en trappen met hele grote treden lopen we vervolgens door de smalle straatjes terug naar beneden. 
Bij het pottenbakkersmuseum zie ik een mooie Spaanse kruik. Voorzichtig informeer ik naar de prijs. Dan ontstaat er verwarring want ik vraag het in mijn beste Spaans dus krijg mijn antwoord ook in een mompelend Spaans ‘Cinco.’ 🤔 ‘Zegt hij nou vijf of vijftig?’ overleg ik met mijn vent. De kerel mompelt nog eens en steekt vervolgens vijf vingers op. En echt, het is dus slechts 5 euro voor dat mooie ding! Serieus, ik kan me dan zo lucky voelen! 😍 Dan door naar het centrum waar we op een terras op het centrale plein, Plaza de la Constitución, bezweet neerploffen voor een drankje. 
Terug bij de camper is mijn lover er al uit, ‘Ik heb net op het terras even op de camper-app gekeken en slechts 8 km verderop in Marchal is een nieuw aangelegde camperplek.’ Zo rijden we weg en even later komen we op de plaats waar al vier campers staan en een busje met een daktent.
Het ziet er prima uit, er zijn zelfs voorzieningen zoals water. Het uitzicht is mooi, in de verte zien we een aantal grotwoningen. 😊 ‘Beter dan die maffe parkeerplaats daar.’ zegt mijn vent om te vervolgen, ‘Hier kan ik tenminste ook een steak op de BBQ gooien.’ Ik vind het prima, dan hoef ik alleen maar aan te schuiven. 😊 Donderdagmorgen rijden we door naar Granada en komen op Area Camper El Cortijo terecht. In de reviews vinden sommigen deze te duur omdat er geen sanitair is. Dat boeit ons niet want 9 van de 10 keer maken we daar toch geen gebruik van. Voor ons is deze doorslaggevend omdat de ligging perfect is. Met de fiets zijn we in nog geen kwartier in het centrum. Eerst gaan we naar Sacromonte. Deze wijk heeft een lange traditie van flamenco door de Spaanse zigeuners. Ook heeft het heel veel steile straatjes! 🤣 Allemachies, zelfs met de trapondersteuning is het aanpoten om boven te komen. 
En echt, naar beneden stap ik soms af omdat ik bang ben dat mijn remmen het begeven. 😳 Laat ik voorop stellen dat je deze wijk niet over mag slaan. 
We lunchen op een klein terras en fietsen/wandelen door de wijk. 
Maar zoals in de gidsen staat dat je uren door de smalle straatjes kan dwalen….
Wij hebben het vrij snel gezien maar dat ligt wellicht aan ons. 🤔 Via weer een hele steile afdaling komen we in het centrum waar we de fietsen bij de kathedraal parkeren. 
De Alcaicería markt doet ons aan Istanbul denken. 
Smalle steegjes en Oosterse prullaria. Hoe je ook door het centrum loopt ergens kom je wel weer op een groot plein vol met restaurants en terrasjes terecht. Eind van de middag zijn we terug bij de hut, even pauze en vanavond doen we niets meer! 
Natuurlijk willen we graag het Alhambra bezoeken maar de kaarten zijn lang van te voren al uitverkocht. We hebben geprobeerd om dit in ons reisschema aan te passen maar helaas. Nou, we hebben geen reden nodig om terug te komen. 😉 Zelfs de dure kaarten met privé gids zijn allemaal vergeven. Mijn vent blijft het proberen en doet nog verschillende pogingen via de website maar het mag niet baten. Komt bij dat de kaarten allemaal op naam en paspoort/id-kaart staan dus een ‘No show’ komt helaas niet opnieuw in de verkoop. Uiteraard zien we het indrukwekkende gebouw aan de buitenkant. 
Zelfs een aantal keren want we raken elkaar daar kwijt op de fiets. 
En dat is dan weer een man-vrouw ding want uitleggen aan elkaar waar we staan is lastig hoor! 🤨 ‘Ben je langs een poortje gefietst?’ tettert mijn lover door de phone. ‘Man, ik heb geen idee, ik trap me te blaren in die hitte!’ 😳 Uiteindelijk sjees ik weer naar beneden waar hij staat en beklimmen we daarna dezelfde klim, wederom langs de buitenkant van het Alhambra, omdat dat toch de juiste richting is! 😡 
De volgende dag bezoeken we de rest van het grote centrum, 
lunchen veel te veel in een smal straatje
en op de terugweg naar de hut stoppen we nog bij Nevada Shopping Mall, een mega groot winkelcentrum. Hier doe je niet zomaar een rondje want Wow, het is echt groot! 
Laten we hier nou ook een kappertje voor mijn vent vinden dus die kan gelijk even onder het mes. 😉
Echt, we zijn versleten van deze 2 dagen Granada, wat een city! 
Het blijft heel jammer van het Alhambra maar volgende keer beter. Voor nu hebben we de route omgegooid. Alleen de route hoor, niet deze muurtjes van de dump op de camperplaats die een half uur voor ons door 1 (!) camper omver gereden waren. 😳
Neeee, ik was het niet….😊
De bedoeling was eerst een paar dagen terug naar de kust en dan vanuit Malaga opnieuw omhoog naar Ardales. Daar willen we de Caminito del Rey gaan lopen. Ook hier is het heel druk met boekingen en nu wil het dat we voor aanstaande zondag nog 2 plaatsen hebben kunnen bemachtigen. Dit pad heet zo omdat in 1921 de koning van Spanje het bezocht en bewandelde. De aanleg begon rond 1901. Het pad werd voornamelijk gebruikt door medewerkers van de elektriciteitscentrales van Gaitanejo en El Chorro. Het kwam in verval toen het Koningspad haar functie verloor en werd in 1992 gesloten. Waaghalzen betraden het pad toch, sommigen werden bestraft en er zijn er zelfs die ongelukkig de dood vonden. In 2014 begon de restauratie en in maart 2015 werd het vernieuwde pad geopend. We gaan nu dus rechtstreeks naar Ardales. 
Het zijn ongeveer 145 kilometers en aan het begin van de middag staan we bij de camping aan de noordkant. Het ding is helemaal vol dit weekend! Een stukje terug hebben we op een bergkam verschillende campers zien staan. Je begrijpt, wij gaan daar ook staan. 
Wat een wereldplek voor 0 euro! 😍 Na het installeren verkennen we de bustijden en bekijken de route/uitleg van het ticket nogmaals. Er is een noord- en een zuidkant. De wandeling door de kloof van Gaitanejo gaat alleen van noord naar zuid en de start is ongeveer 4 km vanaf de noord parkeerplaats. Pendelbussen rijden af en aan. Voor slechts 2.50 euro mag je de hele dag mee. Mijn lover kan dit gerust net voor de wandeling ontdekken maar ik vind het dus prettig om de voorbereiding te doen. 😊 Zo wandelen we ons zondagmiddag al een beetje warm op weg naar de bus waar we tien minuten later bij restaurant El Kiosko weer uitstappen. 
Hier is het verzamelpunt waar we wachten op de gids. 15.00 Uur is onze verzamel- en vertrektijd en gaan we in een groep van zo’n 20 mensen met onze Engelstalige gids op weg naar de route. 
De totale lengte van de wandeling is 8 kilometer maar het wandelpad zelf is ongeveer 3 kilometer lang, voornamelijk paadjes van 1 meter breed, soms een soort houten vlonders en trappen en dat 100 meter boven de rivier/kloof. Ik vind het best een beetje spannend want heb een ietsiepietsie last van dieptevrees. Zo lang er een hek staat boven een afgrond dan heb ik geen probleem maar is dit er niet…😞 De wandeling is ronduit schitterend! Is het eng? Nee, want het is veilig en goed georganiseerd. Zo krijgen we ook een helm en een radio zodat we de gids kunnen horen. 
Per dag trekken 2000 mensen over dit pad! Daar merk je niet heel veel van omdat er een strak tijdschema is om te starten. 
Zie het een beetje als een skilift: het lijkt heel druk maar eenmaal boven dan valt het mee. Ik heb in mijn mountainbike tijd engere paden gehad dan deze vandaag en gelukkig niet zo erg als het oude pad waarvan we soms nog stukken zonder reling onder ons zien liggen. 😳
Echt, het is vooral genieten van alle mooie uitzichten om ons heen en met een basisconditie kan je je prima redden. 
Er loopt overigens ook een spoorlijn door hetzelfde dal. 
En natuurlijk gaan mijn gedachten soms weer op de loop want in een groep heb je altijd bepaalde types: de zielige zoals deze Nigeriaan met hoogtevrees met een verveelde Poolse vriendin met een glitterblouse. 
Ze helpt hem niet maar plukt aan haar haar of maakt alleen selfies. 🤨 Een stelletje bang dat de ander wegloopt 🤣 
en er is ook altijd een type dat voorop loopt bij de gids! Juist: mijn vent! 😉
Laat ik mezelf niet vergeten: er is ook altijd een nieuwsgierig type die met iedereen babbelt terwijl ze hen op verzoek fotografeert. 🤣 
Toch wel diep hier…. , even de oogjes maar dicht. 😉
Rond 19.00 uur stappen we weer uit de bus aan de noordkant en lopen terug naar de camper! Hebben we dan 4 uur gewandeld? Nee, zeker niet. De wandeling van het verzamelpunt naar het begin van de kloof en het uitdelen van de helmen en verdere informatie duurde al een uur. Over de kloof hebben we ongeveer 2 uur gedaan. Na de kloof ben je er nog niet en moet je nog een flink stuk wandelen om bij de uitgang aan de zuidkant te komen waar je verschillende marktkraampjes vind om iets te drinken of eten te kopen. Zoals dit heerlijke koude ijsje.
Vandaar is het dan nog een stuk naar de pendelbussen. Het was een geweldige middag, we hadden dit absoluut niet willen missen! 
Na de douche schuiven we een pizza in de oven en kijken tv waar het op deze dag na het songfestival alsmaar blijft gaan over die blauwe springende dwaas. Echt, die gast kan je toch niet serieus nemen met zijn stuntkabouter en vogel Appie! 🤣 Ik was er toch al geen fan van en na dit songfestival-incident al helemaal niet meer. 🤭 En door! 🤣 De wegenkaart en mijn aantekeningen leggen we op tafel en plannen de route voor de dag van morgen, maandag, dag 60 van onze trip. We blijven in Andalusië waar we een aantal Pueblos Blancos gaan bezoeken. 😊
en vragen ons wederom af of dit nou is wat we wensen. 🤔 Het Spanje avontuur is en blijft wikken en wegen. ‘Ik zou willen dat we in Nederland niet zo’n fijn huis hadden dan was het wellicht een stuk makkelijker.’ verzucht ik. Mijn lover luistert nog maar half want volgens hem is het dagelijks terugkerende kost om de voor- en nadelen wat betreft Spanje tegen elkaar te zetten. 🤨 Er staan niet veel kilometers op de rit vandaag, slechts een kleine 60 kilometer naar Murcia. Daar aangekomen gaan we op een grote gratis camperplaats, 
en ook nog met voorzieningen, nabij de Ikea en tegenover het grote Centro Comercial Nueva Condomina staan. Met ons staan er nog zeker 75 campers! En het gekke is, de invalidenplekken waar hier ook wat campers staan zijn het verst weg van de ingang van het winkelcentrum. Rare jongens die Spanjaarden. 🤣 Na een rustige nacht gaan we de volgende dag op de fiets 
naar het oude centrum van Murcia en verbazen ons wederom over de verwarrende fietspaden. 
Murcia is leuk, veel smalle straatjes, 
leuke pleinen,
een openlucht fototentoonstelling, 
en een prachtige kerk. 
Na al dit moois en wat tapas 
rijden we eind van de middag terug naar de camper. Net binnen barst er een enorme bui los. ‘Hebben we mazzel of niet! Goed voor de buitenkant van de hut.’ grapt mijn vent. ‘s Avonds als de regen over is fietsen we nog even naar het super moderne winkelcentrum tegenover ons. Het zijn vooral kleding en schoenenzaken. Natuurlijk kan ik een paar leukerdjes niet laten staan. Dus kopen die schoenen! 🤣 Na Murcia rijden we dinsdag een stukje terug naar Torrevieja aan de kust. Omdat ik hier vroeger met mijn ouders kwam vind ik het leuk om ook dit weer te zien. Dit is het fijne van geen plan: alles kan en mag! De zoutmeren vallen iets tegen, de mooie roze kleur waarom ze bekend staan zien we niet. Ook de flamingo’s die hier hun voedsel zoeken zijn niet te bekennen. Helaas! 😞 
We rijden vervolgens naar het centrum waar we de hut bij de grote jachthaven willen parkeren. Normaal gesproken is dit niet bestemd voor campers maar nu buiten het seizoen maakt de jongen bij de slagboom een uitzondering. 😊 Daarna slenteren we over de boulevard en drinken een sangria. Mooie dag! 
Ons dak is trouwens wel heeeeel vies. 😳
Oh ja, er was iets met een ‘zoek geraakt’ parkeerkaartje. Dat het gewoon in je portemonnee zat daar zullen we het niet meer over hebben Roel! 🤣 
Over de goedkope prijzen van parkeren ook maar niet! 😊 Overnachten doen we in de urbanisatie La Zenia. De camper-app vind hier een gratis plaats zonder voorzieningen vlakbij een winkelcentrum. 
Na het eten ga ik in mijn eentje nog even op pad terwijl mijn vent in de hut blijft en een tv serie kijkt. Het is een groot winkelcentrum, leuk om te dwalen. Komt bij: er zit een Starbucks en een Rituals. 😊 De tankstations doen hier een wedstrijd wie het goedkoopst is. 
Omdat we zoveel mogelijk langs de kust naar het zuiden willen slaan we de landtong La Manga niet over. 
Dit is een smalle strook met een lengte van 22 km en breedte tot 1.5 km ( en op sommige plekken nog geen 50 meter) die de binnenzee van de Middellandse zee sluit. Mar Menor is het grootste zeewater meer in Europa. De landtong is volgebouwd met hotels en vakantiewoningen. Het komt op ons over dat het seizoen nog op gang moet komen. In de zomer zal het hier goed toeven zijn maar nu is het wat troosteloos met de vele niet bewoonde huizen met gesloten luiken. 
‘Het doet me aan Miami denken.’ zegt mijn vent als we over een brug rijden. Inderdaad, het heeft er van weg. Dat de Spanjaarden dit ook vinden blijkt uit een nieuwbouw project dat we passeren. Dit heeft de klinkende naam: Miami Towers. 
Nog een stukje verder stoppen we maar. Deze brug is te steil.
Het is inmiddels hard gaan waaien en de eerste druppels kletteren op het dak. We lunchen in de hut, drukken onze neus nog eens tegen de raam maar wagen ons niet buiten. ‘Rond 16.00 uur wordt het droog.’ zegt mijn optimistische vent terwijl hij de weer-app laat zien. We besluiten om terug naar het begin van de landtong te rijden.
In het plaatsje Cabo de Palos is nog een camperplaats waar je mag overnachten. 
Daar aangekomen is het vrij snel droog en wandelen we naar de verderop gelegen vuurtoren. 
Het is trouwens best druk vandaag want het is 1 mei en vele Spanjaarden hebben een vrije dag. Na de vuurtoren bekijken we de rest van de kleine plaats 
en besluiten vanavond voor makkelijk te gaan en in een restaurant aan te schuiven. 
Terug bij de hut zien we een bord hangen: ‘Morgenochtend vanaf 7 uur parkeerverbod wegens straatreiniging’. 🤔 Oeps, dat gaat een vroegertje worden morgenochtend! Na een mooie zonsondergang 
zetten we de wekker om 06.55 uur en voor 07.00 uur zijn we vertrokken. Lekker hoor in je ochtendjas achter het stuur. 🤣 
In Los Belones, het eerste dorp dat we tegenkomen stoppen we. Even douchen en ontbijten! We stoppen hier niet voor niets want op Google heb ik een wasserette gevonden. 
De hut kan er mooi tegenover staan dus ook die maar even cleanen terwijl de was draait. 😊 En zo rijden we anderhalf uur later spic en span op naar Cartagena. Onze volgende stop. Op een camperplaats met de gelijknamige naam vinden we een prima plek. 
Als we staan doen we buiten nog een wijntje voordat wederom de kou ons naar binnen jaagt. Je kan ook een vest aan doen maar tsja….🤣 De volgende dag gaan we samen met onze Nederlandse buurtjes (Reginald en Jacqueline, die tegenover ons staan met hondje Tommie) met de bus naar het centrum van Cartagena. Zij waren gisteren al in de stad en gidsen ons door de straten en over de boulevard langs de haven. 
Na een gezellige en lekkere lunch 
gaan mijn vent en ik alleen verder naar het amfitheater en nemen afscheid van de buurtjes. Zij geven nog wat tips mee en dan nemen we de steile klim naar boven. Het amfitheater was een van de grootste van het Romeinse Rijk en bood destijds plek aan 11.000 toeschouwers. 
Met de val van het Romeinse Rijk is ook dit theater in verval geraakt. Pas in 2007 wordt er volop archeologisch onderzoek gedaan en vinden er renovaties plaats. Terug op de camping drinken we nog een wijntje met zijn vieren en wisselen adressen uit want morgen rijden wij verder. 😊 Zo verdwijnen we zaterdagmorgen uitgezwaaid door Reginald en Jacqueline van de camperplaats. De TomTom staat ingesteld op Puntas de Calnegre. 
Het wordt druk langs de weg. Er blijkt een uur of wat later een autorace langs te komen. We krijgen er helaas niets van te zien. 
De weg laat ons daarna veel moois zien, kleine stranden met een heldere zee aan rotsachtige baaien. 
Het is veel stiller met toeristen op dit stuk. Echt, het is er prachtig! We vinden een kleine inham aan een strandje waar we de dag doorbrengen. 
Een andere camperaar vertelt ons dat overnachten aan het strand niet is toegestaan. 🤔 Of het waar is of niet….we hebben geen zin om weggestuurd te worden en rijden aan het eind van de middag naar een camperplaats vlakbij. 
Hier staan we voor slechts 8 euro met voorzieningen. Geen sanitaire voorzieningen maar dat gebruiken we toch niet. 😊 Mijn vent steekt de BBQ aan, we hebben een rustige avond en zijn om 20.00 uur twee minuten stil. 😪 Zondagmorgen gaat de rit weer verder langs de kust en wederom verbazen we ons over dit prachtige stuk van Spanje!
Een paar kilometer voor Villaricos zitten op een rotonde deze twee ‘dames van licht fruit’. Een soort vrijmarkt van ieder 2 meloenen en een pruim. 😉
Er is trouwens een echte markt in het dorp en laten we daar op de camper-app nou ook een camperplaats aan het strand vinden! Je mag er zelfvoorzienend vrij staan.
Voor zo’n kleine plaats is het een grote markt. We slenteren langs veelal dezelfde kramen met kleding en schoenen. 
Kopen wat groenten, fruit en olijven en gaan terug naar de hut voor de lunch. Ook dit is weer een dag waarop we ons verbazen hoe snel de tijd gaat want ‘ineens’ is het al 14.00 uur. We sjouwen met ligbed, stoel en parasol naar het strand maar al na een uurtje jaagt een koude wind ons terug naar de camper. Achter de hut, uit de wind, is het nog lekker waar we babbelen met onze Engelse buren. Weer een dag voorbij! 😊 
Misschien hebben we er de vaart in deze week want ook de volgende dag rijden we door! Eerst naar Mojacar, het oude traditionele Spaanse gedeelte met echt smalle steile straatjes dat tegen een berg aangeplakt ligt. 
Hier komen we in een groep kinderen terecht die op schoolreis zijn en allerlei opdrachten moeten doen.: ‘Waar komt u vandaan? Mogen we een foto met u maken? Wie is er beroemd in uw land?’ Goed voor hun Engels en ons Spaans. 🤣 
We zien een schildering van een Disney tafereel. Volgens de overlevering zou Walt hier verwekt zijn. Het wordt ook net zo hard weer ontkend op internet. 🤔
Dan langs de boulevard waar het meer toeristische gedeelte te vinden is. En weer de bergen in. 
Zo gaat het verder naar Cabo de Gata in het zuidoosten van Andalusië. Het is een natuurpark met een vulkanische oorsprong en staat op de Unesco lijst. Meer hoeven we niet te zeggen want dit geeft denk ik al aan hoe schitterend het hier is! 😊 We lunchen aan zee, 
ik maak een strandwandeling 
en overnachten doen we aan het strand bij het kleine dorpje Cabo de Gata waar we weer een paar nieuwe stickers op de hut plakken.
Ook hier opnieuw een prima 0 euro plek zonder voorzieningen . 😊 Via Almería 
gaat het de volgende dag door naar Roquetas de Mar. Ik had deze badplaats al genoteerd maar nu moeders en Jan hier binnenkort een hotel hebben geboekt zijn we dubbel nieuwsgierig wat er allemaal te beleven is. Op de gelijknamige camperplaats boeken we een nacht voor slechts 11 euro. 
Andere camperplaatsen uit Campercontact zijn niet echt bruikbaar. 
Het mag gezegd: deze recent geopende plaats heeft het prima voor elkaar! Netjes en schoon met oog voor leuke details. 👍 Was aan een lijntje drogen mag niet en omdat de droger en een wasrek niet te verkrijgen zijn ivm siësta doen we het dan maar binnen. We hebben geen zin om te wachten en gaan op pad.
Maar als we de fietsen pakken een onaangename verrassing, oeps, ik heb een lekke achterband. 🤨 
Nu zitten we niet echt ver van de boulevard maar die is wel zo’n vier kilometer lang en wij zitten aan het eind of het begin, net hoe je het bekijkt! Google is je beste vriend en een fietsenmaker snel gevonden. Materiaal hebben we bij ons dus bepakt met buiten- en binnenband gaan we naar er naar toe. De beste man bekijkt de fiets en met de vertaal-app legt ie uit dat het morgenochtend rond 11.00 uur gefixt is. Prima! Voor nu huur ik een fiets van hem 
en zo gaan we op zoek naar hotel Best Sabinal. Het is een groot hotel aan de boulevard met directe toegang tot het strand en ziet er prima uit! 
Verder ligt het centraal bij shops, restaurants en terrasjes dus moeders en Jan zullen zich hier niet vervelen. Op de boulevard vinden we een leuk restaurant waar we echt 1 van de beste sangria’s van deze reis drinken. Omdat we er toch zijn snavelen we gelijk maar iets lekkers! 😊
Mijn fiets is inderdaad om 11.00 uur klaar en van de rekening schrikken we. Want fietsreparatie en fietshuur is totaal slechts 20 euro! Serieus, dat is toch bijna voor niets! Waar doen we dat in Nederland toch verkeerd? 🤔 Een fooi voor de fietsenmaker, even lozen en vullen, 
en we zijn weer happy op pad! Mijn vent heeft een mooie route uitgestippeld door de Sierra Nevada. Of dat allemaal gelukt is lezen jullie volgende keer. De volgers op Facebook weten al iets meer want daar heb ik een foto uit Granada gepost. Voor nu: Hasta luego! 😍