Maandag 20 februari en ik ben jarig! 59 Jaar al weer, waar blijft de tijd! 😊 Gisteravond heb ik even zitten googelen op het skigebied hier verderop, Hochgurgl en Obergurgl. Het ziet er fantastisch uit en heeft prima recensies. 
Met de bus is het vanuit Sölden slechts een kleine 15 minuten. Omdat ik jarig ben mag ik beslissen, dus let’s go! Het mag gezegd: wat een bijzonder mooi gebied! Vanaf boven bij het restaurant met de klinkende naam Top Mountain Star kijk je, bij helder weer zoals nu, helemaal tot aan de Dolomieten in Italië. 
De pistes hier zijn ook nu tijdens de voorjaarsvakantie rustig en dat kan van Sölden niet helemaal gezegd worden. Ondanks de hoge temperaturen, 
ook vandaag schijnt de zon weer uitbundig, blijft de sneeuw goed.
Dit gebied ligt iets hoger dan Sölden, aan het eind van het dal. We hebben een mooie dag in de sneeuw en komen zeker nog een keer terug. We doen vervolgens een kort rondje sauna en gaan dan uit eten in restaurant La Fondue waar we een tafeltje hebben gereserveerd. En wat eten we? Natuurlijk kaasfondue! 
En die is geweldig, veel te veel maar prima van smaak en een super aardige bediening. Ook wel prettig is dat het een klein half uurtje lopen is vanaf de camping dus we verbranden gelijk de calorieën weer. 🤣 
De volgende dag rijden we door naar Söll in het Wilderkaiser skigebied. Hier komt mijn vent al sinds zijn kinderjaren en het blijft leuk. Camping Franzlhof ligt net buiten het centrum en de piste is iets verder weg maar de bushalte voor de deur. 
Ook deze camping heeft een renovatie ondergaan en bezit inmiddels mooi sanitair. Als we de hut hebben geïnstalleerd wandelen we naar het centrum. Mijn vent heeft al een paar dagen last van een vreselijke verkoudheid en heel vreemd maar af en toe slaat zijn rikketik ook een slagje over. Volgens mij is het de combinatie van stress de afgelopen tijd en de hoogte van Sölden dat hij zo kortademig is maar hé, ik ben geen dokter! 😊 We lopen dus in het centrum van Söll als mijn vent een artsenpraktijk ziet, ‘Ik loop toch even naar binnen want met de voorgeschiedenis van mijn rikketik ben ik er echt niet gerust op.’ zucht ie. In de praktijk zijn mondkapjes nog verplicht en gelukkig verkrijgbaar. 🤨 Lang verhaal kort: ze doen een aantal testen met hem zoals ECG en bloedafname, dan komt de dokter terug, en zegt in het Duits; ‘Ik ga u doorsturen naar het ziekenhuis want ik wil dat u nader onderzocht gaat worden. Ik vertrouw het namelijk niet helemaal.’ Op de vraag hoe we naar het ziekenhuis kunnen gaan kijkt ze ons verwonderd aan en stelt; ‘ U mag niet zelf, ik heb een ambulance voor u geregeld!’ 😳 Ze brengt alvast voor de zekerheid een infuus aan en kort daarop komen de broeders met een brancard binnen. ‘Ik ga niet op dat ding liggen!’ zegt mijn vent stellig maar er is geen ontkomen aan, hij moet er op!
Grappig is dat de deuren nu niet dicht kunnen, zijn benen zijn te lang. 🤣 Hij moet dus iets rechtop gaan zitten. Ik mag gelukkig ook mee. En echt, ik maak foto’s omdat mijn vent dat vraagt maar het is absoluut onaangenaam. Wat gaan ze nu weer vinden met zijn rikketik? 😪 Mijn lover probeert me moed in te spreken maar ik maak me ondertussen grote zorgen. Ik heb ook helemaal niets bij me. Alleen mijn telefoon, bril en oh ja, een lippenstift! 🤣 We rijden naar het ziekenhuis in Kufstein en daar moet ik in de wachtkamer gaan zitten. Rond 16.00 uur begonnen we bij de huisarts en het is inmiddels 17.30 uur. Af en toe stuurt hij een appje wat ze met hem gaan doen: foto van de longen, een echo enz. Eindelijk om 20.30 uur stuurt hij een bericht; ‘Ik kom er zo aan, mag naar huis!’. 🙏🏻 Jammer genoeg heb ik al enige ervaringen met mijn lover en ziekenhuizen in het buitenland dus ik heb reeds verschillende noodscenario’s bedacht. Nou die kunnen dit keer gelukkig de prullenbak in want de ongelukkige mag mee retour naar de camper. Zijn rikketik is in orde maar wel heeft hij een stevige luchtweginfectie en moet het echt een paar dagen rustig aan doen. Prima dokter, maar heeft u een touw om mijn vent vast te binden….😉 We bestellen een taxi en laten ons afzetten bij de pizzeria naast de camping. 
Terug in de hut gaat de pizza er aan en vooruit, voor de schrik een wijntje erbij….Na deze spannende uren zijn we hier wel aan toe. Wat een begin van onze week in Söll! 😊
voor het eerst zonder mijn vadertje, met familie en vrienden. Mijn lover ging wederom bijna
etentjes, 
mijn moeder die ons verraste met haar kookkunsten nadat ze 58 jaar had volgehouden dat ze het niet kon
en er kwam ook nog een prachtboek uit. Nou ja, twee eigenlijk . De eerste was de bundeling van onze avonturen van de afgelopen drie jaar.
Voor de tweede hadden we op een super koude 1 februari de overhandiging van het eerste exemplaar ‘Watersnoodramp en Deltawerken vanuit de wolken’ aan de Commissaris van de Koning in Zeeland en de Deltacommissaris in het Watersnoodmuseum in Ouwerkerk. 
En aan minister Halbers, die was er toevallig ook. 😊
We hadden hem graag aan ook aan Prinses Beatrix overhandigd maar die was in Oude Tónge bij de herdenkingen. Dan hadden we ons Hofleverancier mogen noemen. 😉 We haalden de publiciteit met Omroep Zeeland, Nederland 2, PZC, Limburger, Telegraaf en nog veel meer. 
Daarna haalden we adem, blokten een paar weken in de agenda en pakten de camper in om op pad te gaan! Oh ja, mijn vent moest aan de nieuwe skischoenen dus snel nog op naar Norbert Maier! 
En zo rijden we zondag 12 februari de straat uit op weg naar de Alpen. Het was even puzzelen welke richting en welk land maar uiteindelijk staan Oostenrijk en Italië op de planning. Doordat de komende twee weken ook de voorjaarsvakantie begint heb ik voor de zekerheid wel twee campings gereserveerd. De eerste week zal in Sölden zijn en op een rustige autobahn maken we kilometers door Duitsland. Omdat mijn vent sinds zijn jeugd al gaat skiën in Oostenrijk kan hij de weg wel dromen en hoeft de TomTom voor hem niet aan, ‘Ik weet het uit mijn hoofd!’ roept ie. Natuurlijk komt er altijd gedonder van want ik ben niet zo’n kenner. Terwijl ik rij zegt hij, ‘Ik doe even mijn ogen dicht, gewoon richting Karlsruhe aanhouden. Om vervolgens te zeggen; ‘Dan Stuttgart, Ulm, Memmingen, Kempten, Reutte.’ Ik denk bij mezelf; WTF, hoe lang ga jij slapen!’ 🤨 Natuurlijk raak ik bij de eerste borden al in de war! 🤣 
Ik ben dan ook zo’n ei die gaat kijken welke richting andere Nederlandse kentekens gaan….Het gaat gelukkig ook dit keer weer goed (Nou vooruit, Roel zijn commentaar; ‘Je had bij Karlsruhe nog precies 10 meter om de goede afrit te nemen. 
Het sanitair en de sauna zijn net verbouwd en buitengewoon mooi. 
Er zijn nu zelfs privé badkamers en een keuken met een magnetron bijgekomen.
Ook over onze plek hebben we niets te klagen! 
Heb ik er zomers altijd een hekel aan om bij het sanitairgebouw te staan, in de winter is het juist wél zo prettig omdat we dan niet in de camper douchen en dus zo in de badjas over kunnen steken. 
Trouwens Roel vindt dat ding zo lekker zitten dat ie er zelfs in kookt.🤣
We installeren de hut en wandelen dan naar het centrum van Sölden. Ondanks dat het in een aantal landen al voorjaarsvakantie is is het best rustig. Benieuwd hoe het morgen op de pistes zal zijn. Als we ‘s avonds in bed kruipen concluderen we maar weer eens wat een goeie zet het geweest is om de matrassen te laten vervangen want die dunne harde dingen die we bij de camper kregen waren echt een crime. Zelfs ík die nog op een plank kan slapen kreeg last van mijn lijf. 😳
De weersverwachtingen zijn goed, wel met hoge temperaturen dus eens kijken hoe de sneeuw zich gaat houden. Vanaf de camping is het ongeveer 200 meter lopen naar de Gaislachkogl lift. Die brengt je naar boven waar zo’n 143 kilometer aan verschillende pistes liggen. 😊 En echt,…. voor luie skiers: een roltrap. 🤣 Waarschijnlijk was dit de tweede oorzaak van ongevallen . De eerste is nog steeds: van een barkruk vallen. 😉 
Spectre met James Bond is hier in 2014 opgenomen en dat is nog steeds te merken. Vorige keer toen we hier waren dachten we dat dit kwam omdat de film net uit was maar net als deze auto beneden bij de lift zijn er nog steeds veel herkenbare elements. 
Toch de film nog maar eens even gekeken ;-)
Hoe krijgen ze die auto op 3000 meter hoogte tussen wat rotsen geparkeerd…. 
Op sommige pistes, met name bij Giggijoch waar de skischolen zijn, is het druk maar meer naar achter naar de Tiefenbach gletsjer zijn er minder mensen. 
Wat ons opvalt is dat het in de vele restaurants boven opvallend rustig is. Voor wie er skiet: rond 12.30 uur een plekje zoeken om te lunchen is toch altijd een crime? 😳 Nou nu dus niet! Over de prijzen gaan we het maar niet hebben…. 🤨 
Zoals gezegd is het skigebied in Sölden groot en vanaf het uiterste punt boven de gletsjer, waar ook de langste afdaling (15 km) begint, is het zeker nog een uur stevig doorskiën voordat je beneden bent. 
Dat is op zich niet vervelend maar zorg wel dat je de goede piste pakt want ga je verkeerd dan sta je zo maar op een plek waar de lift net gestopt is omdat het 16.00 uur is. Hoe meer we dalen hoe drukker het gaat worden dus af en toe oppassen. Velen gaan net als wij rond 16.00 uur toch wel terug naar het dal. De sneeuw is ondanks de warmte nog best goed, af en toe iets ijzig of zacht maar prima. Mijn vent zie ik voor me skiën en als ik een bocht maak zie ik in mijn ooghoek van boven iets heel groots zwarts met zwaaiende armen en een rotvaart naderen. Ik draai nog net weg maar het zwarte gevaarte heeft me toch te pakken en het enige wat ik kan doen is hem vasthouden tot we vallen. En dat doet ie niet zachtjes want hij weegt denk ik zo’n 120 kilo! Echt in een tekenfilm zouden ze mij als zo’n stuiterend poppetje hebben getekend dat vervolgens het dal in stuitert. ‘Are you okay?’ vraagt de oliebol met een zwaar Oostblok accent. Ik knipper met mijn ogen, voel geen gekkigheid aan benen of armen en daar is ze: Rotterdam is in the house, zullen we maar zeggen en in onvervalst Nederlands zeg ik (althans ik denk dat ik het zeg maar mijn vent zei dat ik schreeuwde….🤣): ‘Je moet opsodemieteren Kl##tz#k!!, when you can not ski you go to the skiclass, hufter!! ‘😡 Het is nog niet verboden om zonder helm te skiën en deze gast had hem beter af kunnen laten want door het ding krijgt zijn bolle hoofd de uitstraling van iemand die tussen de tramdeuren klem zit. ‘I was in skiclass this morning.’ zegt ie terwijl ie overeind krabbelt. ‘Oh ja, dan moet je je geld terugvragen, you have to go back and ask for your money!’😡 Inmiddels staan we beiden weer en zie ik mijn vent een stuk lager staan. ‘Blijf maar, ik heb niets.’ Want ik zie het zomaar gebeuren dat de straatvechter naar boven komt om de oliebol een klap voor zijn kop te geven. Inmiddels is er een vriend van de oliebol bij gekomen die hem ondervraagt of ie okay is. ‘Ja, vraag het niet aan mij, ik heb niets hoor!’ sis ik terwijl ik in mijn skies klik en naar mijn lover ski. ‘Heb jij weer, gelukkig dat je hem aan zag komen.’ zegt ie. Ik knik terwijl ik naar de oliebol kijk, daar gaat ie weer, hij kan nauwelijks remmen. ‘Laat die Eddie the Eagle maar lekker voor ons blijven.’ 🤨 Als we aan de aprés ski zitten zegt mijn vent; ‘Die kerel zal nu wel doof zijn, je leek wel een beetje op Glennis Grace!’ 🤣 We lachen er maar om want het is gelukkig goed afgelopen. Was het nou een leukerd geweest dan had ik blijven liggen, zo van: ‘ Verroer je niet en blijf op me liggen, ik heb vast iets gebroken en we moeten samen met de banaan naar beneden….’😉 Maar helaas dat zal alleen in Spectre gebeuren….’s Avonds gaan we uit eten ( romantisch Valentijn😉) in ‘Die Alm’ waar we eerder waren. 
Het eten is dit keer niet zoals voorheen want toen was het echt beter. Komt bij dat de kelner er de pest in heeft dat het zo druk is en dit duidelijk laat merken. 😳 We moeten dik 20 minuten wachten voor we eindelijk kunnen afrekenen. Geen fooi dus. Terug in de camper zakken we onderuit en kijken een tv serie. Omdat we nu voor een langere tijd zijn hebben we besloten dat we niet iedere dag gaan skiën en trekken we de volgende dag de moonboots aan voor een mooie wandeling met natuurlijk een onderbreking voor iets lekkers. 
En zo vullen de dagen in Sölden zich met skiën, 
wandelen, 
af en toe de plee legen,
beetje après ski 😉, 
sauna en chillen in de camper. 
De temperatuur is nog steeds hoog, er komt veel meer groen tevoorschijn en sommige pistes gaan er helaas wel onder lijden. 
Zo zijn de onderste stukken van beide afdalingen (Gaislachkogl en Giggijoch) naar het dal niet echt funny meer. Maar gelukkig hebben de aprés ski bars onderaan de piste hier geen last van….😊