Alles heeft een einde….

Wat een dag gisteren! Het avontuur met de vissers en de vermoeiende dag waarop we een hoop hebben gezien maar ook een hoop kilometers hebben gemaakt heen en weer naar Kaap de Goede Hoop. We zagen trouwens heel ver uit de kust nog walvissen zwemmen! Vandaag, donderdag, hebben we een rustige start. ‘s Middags rijden we richting Stellenbosch en lunchen bij Wine-estate Glen Carlou.  Vandaar rijden we door naar het centrum van Stellenbosch. Maar alsof de duvel ermee speelt, ook nu begint het te regenen. ‘Het is ons niet gegund om hier te shoppen.’ grap ik tegen moeders terwijl we een koffieshop in vluchten. Terug in de B&B doen we nog een drankje met Ronnie, Thelma en haar broer die over is uit Engeland. De volgende dag bezoeken we Robbeneiland. Vanuit de haven van Kaapstad bij Waterfront varen we er naar toe. Het lijkt zo dichtbij maar we zitten toch zo’n drie kwartier aan boord. Wij waren er eerder maar voor mijn moeder is het de eerste keer. Het is en blijft zeer indrukwekkend! Onze gids, zelf een oud gevangene op Robbeneiland,  vertelt een hoop, zeer interessant allemaal maar iets korter had van ons ook gemogen….😊 Onderweg zien we de Sinfonia uitvaren naar Walvisbaai in Namibie. Korte Cruise van maar 3 dagen. Terug bij de Waterfront lopen we door Victoria Wharf shoppingcentrum enontdekken we ook hier een Spurs Steak Ranches. (Dit is een keten zoals wij bijvoorbeeld de Beren hebben.) Net als bij hun restaurant in shoppingcentre Canal Walk  is het prima maar veel te veel! Kerstavond brengen we traditioneel door met het kijken naar ‘All you need is love’. 1e Kerstdag gaan we na het ontbijt richting Blouberg. Dit ligt aan de kust, niet zo heel ver van Kaapstad vandaan. Verrassend genoeg zijn vele restaurants open en op een terrasje genieten we van het uitzicht op zee. Volgens de informatie van Ronnie en Thelma zou er niet veel te doen zijn met kerst maar als we later bij Waterfront aankomen weten we niet wat we zien.  Wat een drukte en gezelligheid op straat! Bij alle restaurants staan lange wachtrijen om binnen te komen. Onze keus valt op restaurant den Anker, het terras is hier geweldig. De wachttijd valt mee: ongeveer een half uurtje. Fijne plek om deze eerste kerst zonder mijn vader door te brengen!  Dan is het op 2e kerstdag toch echt tijd om na zes weken richting huis te gaan. We hebben een nachtvlucht en Thelma is zo vriendelijk dat we de kamer vandaag helemaal gratis nog mogen gebruiken. We pakken de koffers in, blijft altijd een gedoe 🤣, en gaan dan richting Paarl waar we onze laatste dag afsluiten met een lunch bij Nederburg Wines. Echt, dit is een geweldige keuze! We hebben niet gereserveerd maar al snel komt er een tafeltje vrij, het eten en de wijn zijn perfect! We maken de balans op van zes mooie weken waarin we heel veel hebben gezien, veel indrukken hebben opgedaan en nieuwe mensen hebben leren kennen. Met veel mooie herinneringen leveren we de auto in en vliegen we weg van Kaapstad. De blauwe vogel brengt ons in een rustige vlucht  naar Nederland. We moeten eerlijk bekennen dat de service aan boord  na de Covid minder is geworden. De keuze uit eten en drank is nihil. Zonde KLM want ondanks dat ons ticket meeviel zijn de prijzen toch aanzienlijk. Rond 11.00 uur landen we dan op Schiphol en gaan op zoek naar bagageband 16 waar onze koffers zullen komen. Daar aangekomen zien we een bomvolle band met koffers van vluchten uit Amerika. De koffers draaien vrolijk rondjes maar de passagiers zijn nog niet door de paspoort controle heen. Er komt een Schiphol medewerker die de koffers van de band gaat halen en ze netjes naast de band op de grond zet. Mijn lover ziet dit en besluit de kerel te gaan helpen. Al snel komt er ook van een paar andere reizigers hulp en is de chaos op de band verholpen. Met onze koffers lopen we richting de uitgang als er een (grond)stewardess van de KLM aan komt rennen, ‘Meneer, meneer, spreekt u Nederlands?’ roept ze vragend aan mijn lover. Echt, lieve lezers, ik dacht serieus, ‘Die gaat mijn vent bedanken voor de hulp met de koffers!’  Maar helaas, op zijn bevestigende antwoord steekt ze van wal en krijgt hij op zijn kop, ‘Hoe durft u de koffers van anderen mensen aan te raken, waar zit u verstand?’ en zo foetert ze nog even door. Mijn vent haalt zijn schouders op, geeft aan dat er een medewerker van Schiphol bij was en sluit af met; ‘Als jullie je werk niet doen dan zal ik het zelf moeten doen!’ 😡 Precies dat! Welkom in Nederland! 😊 Wij nemen de trein terwijl moeders en alle bagage in de auto gaan bij onze vriend Peet Verhoef. Home sweet home….voor zo lang als het duurt want op de oprit staat de camper. Maar eens opzoeken hoe het inmiddels met de sneeuw in de Alpen is….😉