Met de vol bepakte huurauto rijden we naar Stellenbosch. Hier hebben we 2 overnachtingen gereserveerd in Lovane Boutique Wine Estate. Het is altijd afwachten wat je via booking.com boekt maar al direct als we de oprijlaan indraaien zijn we aangenaam verrast. 
Wat een mooie ligging! Na een maand in de prima maar niet al te ruime cabin op de Sinfonia voelt de geboekte kamer hier aan als een balzaal. 🤣 De weersvoorspelling voor vandaag is niet best, namelijk regen. Nu is het nog droog en we rijden naar het centrum van Stellenbosch voor een lunch. Een vriendelijke serveerster neemt onze bestelling op en waarschuwt gelijk dat de stroom zo uit kan vallen. 😳 In verband met de verdeling van de stroom over de verschillende wijken is hier een blackout tussen 12.00 uur en 14.00 uur. En inderdaad iets na 12.00 uur zitten we in het donker! 
Dit restaurant heeft gelukkig een generator dus even later floept het licht weer aan. We zullen dit fenomeen de komende dagen nog meer mee gaan maken. Winkels hebben soms zo’n herriemaker voor de deur staan. 
Het is inmiddels gaan regenen dus we besluiten Stellenbosch maar even te laten voor wat het is. 
Eind van de middag rijden we naar het grootste winkelcentrum op het zuidelijke halfrond (Canal Walk) waar we wat shoppen, 
mijn husband naar de kapper gaat 
en we gelijk iets eten in een prima restaurant van Spurs Steak Ranches. De volgende dag rijden we een gedeelte van de wijnroute waar de streek hier bekend om staat. We maken een korte stop bij Boschendal. De ligging van deze wijnboerderij is prachtig maar het restaurant is erg groot. Ze doen ook bruiloften, feesten en partijen. We rijden door naar Simonsig. 
Hier waren mijn vent en ik een paar jaar geleden maar helaas heeft deze wijnboerderij besloten zijn restaurant te sluiten toen de covid kwam. We zijn dus een beetje teleurgesteld maar een dame bij de receptie van Simonsig verwijst ons naar Delheim. Wine Estate. Wow, daar aangekomen is de teleurstelling snel weg want eigenlijk is dit ook nog eens veel mooier en beter! 😍 
Zelf gebakken brood. 
Fish and chips.
Het toetje was Pinot Grigio ijs. 
‘s Avonds terug op ons logeeradres spelen we nog een spelletje rummikub, we moeten het tenslotte niet verleren! 🤣 Dan is het alweer zondag en vandaag staat Franschhoek op het programma. 
Dit plaatsje is kleiner dan Stellenbosch maar zeker ook leuk! Er is een markt en bij een dame die servetringen van kraaltjes maakt kan ik het niet laten en koop er een paar. 
Het stellen verschillende dieren voor en ik zie ze al op mijn tafel liggen bij een BBQ….😊 Na Franschhoek rijden we de prachtige route door de bergen af 
en komen in Somerset west uit. Daar bezoeken we de lokale shoppingmall en uiteraard kopen we weer het één en ander, ik een paar schoenen die ik volgens mij never aan ga doen, teveel bling bling, maar je weet het nooit! Vervolgens rijden we terug naar Lovane waar we al hebben uitgecheckt (helaas had ik hier maar 2 nachten geboekt) en de koffers ophalen. Op naar Kaapstad of eigenlijk: weer terug naar Kaapstad! Ook bij deze geboekte accommodatie haal ik opgelucht adem, het is top. 
Eerder zaten mijn vent en ik in Camps Bay maar voor een week, en na de al schitterende cruise, vinden we dit te duur. Mijn keuze is dus Atlantic Breeze in Milnerton geworden. Met de auto zijn we in hooguit 20 minuten in Kaapstad en het ligt 100 meter van het strand met uitzicht op de Tafelberg en Robbeneiland. 
Het is een B&B waar de Engelse Thelma en de Zuid Afrikaanse Ronnie de scepter zwaaien. Het is er meer dan leuk, zij zijn super gastvrij, hun personeel maakt de lekkerste ontbijtjes en doggie Elly is so cute! 😍 
Vorig jaar hebben ze dit overgenomen en eerlijk, ik zou het zo van ze kopen! 😊 De finale van het WK zien we bij Fancy Frank’s Sunset Beach terwijl we gelijk een hapje eten. De keuze op de kaart is beperkt want ook hier is de stroombeperking en vandaag is tussen 18.00 uur en 20.00 uur de stroom eraf. 
De generator wordt ingezet voor de televisieschermen! 😊 De komende dagen merken we dat dit steeds verschillend is, het kan zowel overdag, ‘s avonds als ‘s nachts gebeuren. Meestal is het maar twee uur.
De dagen in Kaapstad vullen we met: Kaap de Goede Hoop, 
de koddige pinguïns in Simon’s Town, 
(Vreemd trouwens, ze discrimineren als de neten, wij moeten vier keer zoveel betalen als een ‘Afrikaner’.)
de gekleurde huisjes bij Muizenberg
en rijden de waanzinnig mooie route langs de kust van Kaap de Goede Hoop terug naar Kaapstad. Daar struinen we door het centrum,
over de Green Market, Camps Bay, 
de Tafelberg en the Waterfront,
Signal Hill 
en Lions Head.
Voor ons is het bekend terrein maar moeders is doodop na een paar dagen en roept; ‘Ik trek dit niet meer!’ 😫 Na een etentje in Camps Bay parkeren we haar op een muurtje en gaan de auto halen. 
Vooruit voor deze éne keer komen we haar oppikken en hoeft ze niet meer te lopen! 😉 Laten we ook restaurant Dixie’s niet vergeten. Ons aanbevolen door Thelma. Het ligt op de weg richting Simon’s Town en is in handen van een familie Nederlanders. De oude eigenaar is inmiddels overleden maar zijn kinderen zetten de traditie voort. Zo vinden wij op het menu: kroketten, Hollandse biefstuk met brood, erwtensoep en bitterballen. 😊 
De kerstmutsen worden op verschillende locaties gefotografeerd want alles voor de leukste kerstkaart! 😉
en nog een vent spartelend in zee. 
‘Zagen jullie dat? Daar is iets aan de hand, keeeeerrrreeenn!!’ roep ik en waar het kan draait mijn vent de auto. Nu is er een verschil in het hoofd van mijn vent met ‘waar het kan’ of ‘waar hij vind dat het kan’ dus een scherpe bocht van 180 graden en we rijden ineens op de andere rijbaan en duiken zo, bonk, bonk, het pad naar het strand op. Resultaat van het jarenlang rijden als persfotograaf zullen we maar zeggen! 🤣 Het zijn 2 vissers en de 1 heeft iets heel groots aan de haak. 
De ander worstelt in de golven om het op het droge te krijgen. We lopen dichterbij en Wow, het is een super grote stingray! 😳 ‘Can you help us?’ vraagt de vent met de hengel terwijl ie het ding aan mijn lover geeft en direct naar de zee gaat om zijn maat te helpen. 
Vervolgens komt hij even later weer proestend terug rennen om zijn telefoon en portemonnee te geven voordat die zeiknat worden. Terwijl de beide mannen in zee spartelen hanteert mijn lover de hengel, viert de lijn en haalt weer in. Wat een klus! 
Het is absoluut niet gemakkelijk want de stingray is gevaarlijk door het gif in zijn staart. Maar dan eindelijk lukt het! Mijn lover heeft zijn handen nog (de vislijn was super scherp) en de andere twee zijn totaal doorweekt maar het dier ligt op het droge. 
Moeders en ik zijn bang voor wat er komen gaat: gaan ze de vis nu doden?! 😪 Maar ze stellen ons gerust, ze gaan hem opmeten en dan gaat ie retour het water in, de vrijheid tegemoet. Oh ja, het geschatte gewicht….zo’n 180 kg! 😊
legt in het restaurant je voeten met schoenen aan op een andere stoel, reserveert voor de hele dag een tafel bij het zwembad door middel van handdoeken op de stoelen te leggen en zodat het ook echt duidelijk is: je schrijft je naam op een briefje en legt dit erbij 
en je wasje aan dek drogen is ook een optie. 🤣 
Nee, we zeggen er niets meer van want zoals al eerder geschreven, de stelling bij MSC is: de klant is koning! 🤮
Althans er liggen handdoeken maar bijna geen mensen! 😳 Wat is dit voor rariteit aan het worden! Uiteindelijk vind ik de heer die toezicht moet houden bij het zwembad. Hij stelt dat er zoveel mogelijk aan gedaan wordt maar dat hij dit gedrag moeilijk kan tegenhouden. En zoals altijd als je er op gaat letten valt het ons gedurende de dag op dat men soms maar een uurtje op zo’n gereserveerd bed doorbrengt. Er zijn zelfs stellen die ieder een bed in de schaduw hebben maar ook in de zon! 🤨 Zo ook een Italiaans stel naast mijn husband. Als hij er op een gegeven moment (het is dan al 14.00 uur en is er nog niemand op de bedjes geweest!) genoeg van heeft en de 2 bedjes naast hem in de schaduw weggeeft breekt er bijna een oorlog uit. Er zijn wat omstanders die vinden dat hij dit niet kan maken….😳 Hij pakt dus de handdoeken van de gereserveerde schaduwbedden en legt die op de gereserveerde bedden in de zon. ‘Kom maar zitten hoor!’ zegt ie tegen de 2 andere passagiers die een bedje in de schaduw zoeken. Rond 15.00 uur verschijnt dan eindelijk het Italiaanse stel voor het eerst en wordt door een andere passagier op de hoogte gebracht van het wangedrag van mijn lover! Ja, lieve lezers het is soms echt een omgekeerde wereld. 🤣 Maar, we hebben de bedjes-Italiaan beloofd: we make you famous. Bij deze.
Durban is de eerst haven in Zuid Afrika die we aandoen. Daarom moet iedereen van boord om zich te melden bij de douane. Ook de bemanning, dit geeft een grote wachtrij. 
Omdat we geen plannen hebben doen we rustig aan en als rond tienen de rij weg is gaan we van boord. Nog even snel en onverwacht een formulier voor de douane invullen. Waarom dit gisteren niet al uitgedeeld….
Door voor ons onbekende reden heeft de Sinfonia vannacht zo’n 2 uur vertraging opgelopen. De wildste verhalen doen hierover de ronde maar de leukste wil ik jullie niet onthouden: het schip is op een zandbank gelopen en is door een helikopter los getrokken! Zo dan! In het kader van goed verhaal lekker kort ook! 🤣 Het horen van het geluid van de helikopter klopt trouwens wel want daarmee is de loods aan boord gekomen. 
Goed, wij lopen dus na de paspoortcontrole 
naar een bushalte iets verderop. 
Daar komen we een ander Nederlands stel tegen waarmee we aan boord ook wel eens een praatje maken. Zij zijn eerder in Durban geweest en gaan naar de Victoria markt. Volgens hen een aanrader omdat het echt een Afrikaanse markt is en geen toeristische. Omdat wij toch geen plan hebben sluiten we aan. Het is even overstappen en puzzelen welke bus maar dan staan we bij de markt. Een gedeelte is overdekt, deze is ook best toeristisch. 
Maar als we langs de kramen buiten lopen dan zijn er behalve ons geen toeristen te bekennen. 
Volgens ons zijn dit slangenonderdelen. 
Het is een beleving en we hadden het absoluut niet willen missen. Net als de rit met dit kleine taxibusje retour naar het schip. Het busje stopt om de haverklap en mensen komen in en uit. 
Zit je achterin dan geef je het geld voor de rit door aan de overige passagiers tot het bij de chauffeur is. Als we later aan boord andere Nederlanders spreken dan horen we dat het erg gevaarlijk is wat we gedaan hebben omdat dit gedeelte van Durban een hoog risico op berovingen heeft. Wij hebben er niets van gemerkt en ons ook geen moment onveilig gevoeld. Een aantal malen krijg ik tijdens het lopen wel een waarschuwing om op mijn telefoon te letten, zelfs uit langsrijdende auto’s. Die zou zomaar uit mijn handen gegrist kunnen worden terwijl ik foto’s maak….😳 Ook kregen we de avond ervoor een waarschuwingsbrief van de MSC over Durban. Het zou zo zijn dat passagiers van een vorig cruiseschip overvallen zijn. En als de MSC niet waarschuwt….genoeg Amerikanen aan boord. Zit vast ook een advocaat tussen. 🤔
De Italiaan spreken we overdag bij het zwembad 
maar hij laat zich ‘s avonds niet meer in de Manhattan zien. Zoals eerder gezegd: een nieuwe kaartkampioen in wording! 🤣 
Na Durban hebben we nog 2 dagen op zee, die staan in het teken van: veel wind, 
afscheid nemen,
e-mail adressen uitwisselen, inpakken, drankje doen, 
nog een laatste keer in het bubbelbad,
de kerstman komt aan boord, 
we maken een foto om Loes te bedanken voor haar kerstkaart, 
in het restaurant een afscheidsdiner 
inclusief servetten zwaaien op muziek,
ja Ruud, ook jij hebt je plekje in de blog,
en er zijn nog vele spelletjes bij het zwembad die uitmonden in een polonaise, 
ach een mens moet iets doen! 🤣 ‘s Avonds de gebruikelijke dingen zoals een spelletje rummikub, 
casino, theater en de Manhattan. Dan eindelijk op vrijdag 16 december komen we in Kaapstad! 
Zoals altijd is er ook nu de hectiek bij het ontschepen. 
Wij hebben vrij snel de huurauto en zetten eerst koers naar Stellenbosch voor een paar dagen. Bye, Bye, Sinfonia het was een belevenis om een maand bij je aan boord te verblijven! 😍
De temperatuur is hoog en opvallend en de luchtvochtigheid hier: we zijn echt op een tropisch eiland! 😊 In plaats van 10.00 uur gaan we rond 16.00 uur pas aan wal waar we worden ontvangen door een band met danseressen. 
We hebben een auto gehuurd maar door de vertraging loopt alles anders. Uiteraard is het verhuurbedrijf door ons op de hoogte gebracht. De medewerker is er al wel maar de auto moet nog komen. Een uur lang vertelt de kerel ons, ‘It’s coming!’ 😡 Dan kunnen we eindelijk op pad. Ze rijden hier links en de wegen zijn smal. Met daarnaast diepe geulen waar het regenwater na een tropische bui weg kan stromen. 
Het is goed uitkijken en gelukkig is de max snelheid veelal maar 40 km. Omdat we niet in het donker willen rijden maken we voor nu een kleine ronde met als laatste stop het toeristische strand Beau Vallon Beach. 
Er is een leuke strandtent waar we een drankje doen. Terug aan boord gaan we boven ‘buffetten’ want we zijn te laat voor het diner. Het blijft wennen qua tijd zo’n eerste en tweede zitting. Het eten is overal goed dus we klagen zeker niet! 😊 Op dek 11 in de buitenlucht is het nog zweten, de temperatuur is hier dag en nacht bijna gelijk: tussen 26 en 28 graden! De Sinfonia blijft een nacht over op de Seychellen en aangezien we morgen vroeg op pad willen gaat het geen latertje worden. Het eiland is niet heel groot en we rijden het helemaal rond. Om van oost naar west te komen nemen we de wegen door het dicht beboste binnenland. 
Verdwalen is volgens ons niet echt mogelijk. Aan de kust staan vooral veel en hele grote resorts. Is er veel over Mahé te vertellen? Het is prachtig met hagelwitte stranden, 
diepblauwe zee, palmbomen
en een overweldigende groene natuur. Onderweg een tropisch buitje om het groen te houden, afschrikwekkende prijzen zoals 3 thee voor 20 euro, 
maar een heerlijke vis met een enorme portie frites en drie drankjes als lunch voor ook 20 euro, 
zwemmen in de Indische oceaan, weer een drankje onder een palmboom en een marktje met groenten, fruit en prullaria. 
Opvallend is het enorme aantal drankwinkels op dit eiland! 🤔 
Men geniet op deze zondagavond met elkaar van het buitenleven maar misschien doen ze dit ook wel iedere dag, we hebben geen idee! 
Gebeurde er dan vandaag echt niets geks? Ja zeker wel! We zijn op een verlaten stralend wit strand in zee, moeders blijft voorzichtig uit de buurt van de hoge golven maar mijn lover en ik springen er door heen. Echt een hele hoge golf slaat ons ondersteboven. Proestend komen we boven, ‘Ik ben mijn bril kwijt!’ roept mijn vent. 😳 Voordat ik iets kan antwoorden komt de volgende aan en verdwijnen we weer helemaal onder. Als we staan en elkaar zien kijkt hij hulpeloos in het rond, ‘Mijn bril, mijn bril!’ Om vervolgens te roepen; ‘ Volgens mij heb ik hem, ik voel hem!!’ Hij gaat onder en komt boven met de bril! Wat een mazzel kan een mens hebben! 😊 Als we terug het strand oplopen zijn er voorbereidingen voor een bruiloft aan de gang. 
Bij ons aan boord zijn ook drie stelletjes die op de Seychellen zijn getrouwd. Door de vertraging had dit nog wel wat voeten in de aarde maar gelukkig bleef meneer pastoor op ze wachten. De kerst wordt ook al voorbereid. Gek hoor, bij 28 graden. 
De volgende haven voor twee nachten is op het eiland Mauritius, Port Louis. Apart is deze brief met informatie die we in de hut krijgen. 🤔
Ook hier hebben we een auto gehuurd en ook nu is het weer een dingetje om deze te krijgen. De autoverhuur is ongeveer 4 kilometer verderop in het centrum. Natuurlijk op Mauritius ook de gebruikelijke verwelkoming. 
Hier staan gewoon airconditioners op het haventerrein. Hoezo wij energie besparen thuis, maar toch wel lekker: even de oksels drogen…. 🤣
We lopen eerst van het haventerrein af en dan krijg je de taxi’s. Omdat het erg warm is en best ver lopen besluiten we om er 1 te nemen. Mijn vent gaat dus onderhandelen over de prijs. Het is lastig dit keer want veel chauffeurs bieden dagtochten aan en hebben geen zin in een korte rit. Uiteindelijk na even heen en weer vragen is er 1 die toch besluit het te doen. Bij de verhuur staan wat wrakken. Het verkeer schijnt hier toch wel anders te zijn. Gelukkig hebben we alles goed verzekerd. 😉
Mauritius is een stuk groter met erg drukke wegen (men rijdt ook links) en veel files. 
We hebben geen internet, er is geen telecomwinkel te bekennen waar we een simmetje kunnen kopen en borden met plaatsnamen ontbreken dus we gokken de richting aan de hand van een papieren kaartje van het eiland. Hoe deden we dit vroeger? 🤨 Op internet heb ik een aantal bezienswaardigheden gevonden. We beginnen in het binnenland en wel de theevelden van Bois Cheri. Er is een theemuseum, theefabriek en een restaurant waar we, tegen een acceptabel bedrag, een heerlijke lunch hebben. 
Vandaar rijden we door naar het meer van Grand Bassin, een heilige plek voor Hindoeïstische pelgrims voorzien van tempels en twee enorme beelden van Hindoegoden. 
Helaas is het weer wat omgeslagen en rijden we op deze hoogte in de bewolking. De volgende stop is bij de Alexandra Falls. 
Als we op de parkeerplaats bij de waterval de auto uitstappen spotten we gelijk deze aapjes. 
De kleine rakkertjes zitten in de bomen en wagen zich af en toe watervlug op het gras om vervolgens weer de bomen in te vluchten. Het binnenland van Mauritius is ruig en groen en bestaat uit bergen met Jurassic park-achtige begroeiing, dit is vooral hier in het Black River Gorges National park goed te zien. 
Via Chamarel komen we terug bij het strand van Le Morne in het zuiden. 
We rijden langs de kust omhoog tot het strand van Flic en Flac. Men zegt dat de zonsondergang hier het mooist is. Ook hier aan de kust zijn weer veel grote resorts te vinden. De auto wordt geparkeerd en als we op zoek gaan naar een terras om iets te drinken zien we Jolanda en wat vrienden van haar zitten. 
Hoe toevallig is het dat je elkaar ook hier weer tegenkomt. Zij hebben een dagexcursie gedaan en wachten ook op de zonsondergang. 😊 
De volgende dag doen we de andere kant van het eiland, het noorden. Grand Baie is een grote toeristische plaats met net buiten het centrum een flink shoppingcentre in kerstsfeer. 
Het is aardig om wat rond te kijken maar we krijgen nog geen wow-gevoel van dit eiland. 
De stranden zijn in vergelijking met de Seychellen een stuk minder mooi. Weinig zandstrand en het zeewater ziet er niet echt aantrekkelijk uit. 
Op een terrasje aan het water drinken we wat en rijden dan terug naar Port Louis. Moeders brengen we eerst aan boord en rijden dan de auto terug naar het verhuurbedrijf. Mijn vent en ik lopen de ongeveer 4 kilometer terug naar de haven. Het is ontzettend warm maar wat een beleving om in de hectische drukte terug te wandelen. We lopen langs wat Hindoe tempels. 
Net voordat we het haventerrein op lopen zien we dat er op een groot sportveld weer een healing aan de gang is. Gisteravond was er ook al een.
Rond 18.00 uur varen we weg en maken ons op voor de White night party. Helaas vergeten foto’s te maken want het viel echt tegen! 😪 
Zo druk en goed het entertainment in het begin was zo saai is het nu aan het worden. 
Wellicht ligt het ook aan de duur van de reis en zijn mensen moe van de dagen aan de wal maar er is ‘s avonds steeds minder volk op de been. Wij vermaken ons toch wel: hebben ons praatje tijdens het diner met de twee andere Nederlandse stellen en eindigen meestal in de Manhattan of het casino. En daar is ook híj weer te vinden: de Italiaan. De eerste avond na zijn quarantaine zitten we als vanouds naast elkaar aan de Black Jack tafel. ‘Where is your husband?’ vraagt hij en ik leg uit dat die ergens ‘rondzwerft’. Het heerlijke van cruisen vind ik dat er voor een ieder iets is. Overdag ligt mijn vent in de schaduw en moeders en ik wisselen zon en schaduw af. We gebruiken de maaltijden gezamenlijk. Maar daarna kan het zomaar gebeuren dat hij en ik ook niet de hele avond bij elkaar zitten. De Italiaan kijkt me wat meewarig aan, ‘So my darling, he left you all alone.’ In het kort: de casanova denkt zijn kans te zien en als een gentleman ontfermt hij zich over de, naar zijn mening, desperate housewife die zo alleen gelaten is door haar husband. De doos met trucjes gaat open en hij probeert me gewoon te versieren! 😳 Als we later op de avond in de Manhattan de dansvloer aflopen en hij me op een barkruk hijst zegt ie met donkere stem; ‘Come to my room darling!’ Op dat moment verschijnt mijn husband dan eindelijk op het toneel. De korte versie voor het blog: we hebben de casanova een beetje geplaagd en op weg terug naar het casino een aanbod gedaan, zeg maar een ‘an offer he can’t refuse’: We gaan gewoon allebei mee to the room….🤭 Laten we het maar op een misverstand wegens de taalbarrière (we spreken Engels en Duits door elkaar) houden maar hij herinnerde zich ineens dat hij met vrienden had afgesproken, ‘I forgot, I promiss to play cards with my friends….’ En weg was ie. Hij liep zo snel op zijn Italiaanse stappers dat het vuur bijna uit het tapijt kwam.🤣 Mijn lover en ik hebben hem de volgende avond uitgelegd dat we hem een beetje geplaagd hebben. Het is een aardige vent en hij ziet er nu de humor wel van in maar blijft toch volhouden, ‘For you my darling, I even learn Dutch!’. Grappig want als hij ons ziet dan roept ie in zijn beste Nederlands de eerst geleerde zin; ‘Mij niet appen!’ 😉 Het blijven dus nog spannende dagen op weg naar Kaapstad! Persoonlijk denken wij dat Italië er een nieuwe kaartkampioen bij gaat krijgen. 🤣
Het eiland Réunion is prachtig! Het heeft drie cirques die ooit gevormd zijn door instorting van de vulkaan Piton des Neiges. Deze cirques vormen nu spectaculaire berggebieden met ruige pieken en hoge passen. Wij rijden via een 25 kilometer lange smalle kronkelige weg met zeker 148 haarspeldbochten (we hebben ze geteld 😊) 
naar Cirque de Cilaos bij het gelijknamige plaatsje Cilaos. Dit gebied staat bekend om zijn vele wandelmogelijkheden. 
We lunchen in het kleine stadje en rijden dan via dezelfde bochtige weg terug naar beneden. ‘Wat mij betreft hadden ze er op Mauritius 1 dag van kunnen maken en hier 2!’ verzucht mijn vent. Ik ben het helemaal met hem eens! Er is veel te ontdekken op dit best wel grote eiland. Door tijdgebrek en de afstand laten we Piton de la Fournaise, één van de meest actieve vulkanen ter wereld en de bekendste bezienswaardigheid van Réunion, voor wat het is. We komen hier vast nog eens terug! Via de kustplaatsen St. Giles les Bains 
en Saint Paul rijden we terug naar Le Port. Samen met nog een ander stel, dat ook een auto heeft gehuurd, krijgen we een lift van een medewerkster van het autoverhuurbedrijf naar de haven, weliswaar tegen een kleine betaling maar het scheelt weer een onderhandeling met een taxichauffeur. 😉 Vanuit de shuttlebus bel ik moeders maar even dat we er aan komen. Lekker dat Europese gratis bellen.
De Sinfonia zet koers naar Durban, we hebben drie zeedagen in het verschiet. 😊 Ik doe de deur van de cabin open en schrik me rot. Tippie heeft een krokodil neergelegd met een ijsemmer tussen z’n kaken….
Toen ik thuis de planning van de route door nam heb ik me niet helemaal gerealiseerd dat we ook in wateren zouden komen die onveilig zijn. Op maandag, de eerste zeedag, komt er ‘s middags een snel klein scheepje naast de Sinfonia varen en bewapende mannen stappen aan boord. Dit gebeurde vrij vlot en weinig passagiers hebben dit gezien, wij helaas ook niet. Er zijn 16 zwaar bewapende Israëlische kerels gekomen om ons tegen piraten te beschermen. De Sinfonia zal op weg naar de Seychellen langs Jemen en Somalië varen. De doorgang tussen die twee ‘schurkenstaten’ is maar enkele kilometers. 
De dekken waarover je buiten helemaal kan rond wandelen, dek 6 en dek 12, worden daarom nu na 19.00 uur afgesloten. 
Wij zitten op dek 7 en als we die avond naar bed gaan en uit het raam naar beneden kijken blijkt ook het buitenlicht uit te blijven. Het is vreemd om te weten dat beneden ons bewapende kerels de wacht houden. De volgende dag is er overdag ook security op dek 12. 
Zij scannen de omgeving af en staan in verbinding met de bewapende eenheid op dek 6. Mijn lover en ik lopen een rondje over het bovenste dek en omdat de security vriendelijk gedag zegt spreek ik hem aan. ‘Can I ask you something?’ 
In het gesprekje dat volgt krijgen we te horen dat er hier enkele dagen terug nog een poging was om een schip te enteren. De piraten komen met vier tot vijf bootjes, zijn vaak razendsnel en proberen aan boord te komen om passagiers te gijzelen en zodoende hun eisen kenbaar te maken: losgeld. Voor nu hebben we geluk want er staat een super harde wind met flinke golven, dat maakt het voor de kleine piratenbootjes extra moeilijk.
om ons ‘s avonds op de dansvloer bij Manhattan, in het casino 
of het theater te vertonen,
zoals eerder gezegd: vervelen hoeft echt niet! 😊 Maar het kan met ons niet anders of er is wel weer wat! 😳 Moeders is nog steeds verkouden en ik ben dinsdagavond ineens niet zo lekker. In de nacht een paar keer wakker en woensdagmorgen heb ik overal spierpijn en een barstende hoofdpijn, mijn keel voelt ook raar. WTF, wat is dit? Een migraine aanval of heb ik toch covid van de Italiaan gekregen? Mijn lover en moeders gaan alleen naar het ontbijt terwijl ik in bed blijf. Alleen voor het pakken van een covidtest kom ik er even uit. Terug in de hut helpt mijn lover met de test en gaat dan retour naar boven om in het restaurant een theetje voor me te halen. ‘Ik hoor het zo!’ roept ie. Moeders blijft even bij mij in de hut wachten op de uitslag. De covidtester ligt op mijn nachtkastje en vanuit bed kijk ik er met een scheef oog naar. Vijftien minuten wachten is best lang. Maar zie ik daar nou al rode streepjes? Waar is mijn bril?? Ik kan het ding zo snel niet vinden en pak de tester, ‘Gloeiende, gloeiende, ik heb covid!!!’ piep ik tegen moeders. ‘Ga direct naar Roel, hij moet nu terugkomen!!’ 😪 Even later zwaait de deur open en daar staan ze, het koppel dat ik waarschijnlijk 5 dagen niet ga zien want ik zal in quarantaine moeten! 😳 Ik laat mijn lover de tester zien. Dan kijkt hij mij vervolgens met ongeloof aan en foetert; ‘Die test is negatief, zet eerst je bril op dombo voordat je kijkt dan zie je tenminste hoeveel streepjes er staan!!!’
😡Oeps, ik zeg maar even niets meer! 🤣 ‘s Middags ben ik redelijk opgeknapt, trek de stoute schoenen aan en ga naar het zwembad: even kijken of mijn husband en moeders alweer met me willen praten! 🤨
dan weer komt Neptunus aan boord omdat we de evenaar passeren. 😊 
Eerst een pets water over je hoofd bij Neptunus, daarna een (echte) octopus kussen….
Vervolgens krijg je een scheut vanillevla over je heen, 
en om het af te maken een hand chocoladepoeder. En lekker in je haar wrijven. De kapper zal wel commissie moeten betalen….en wíllen betalen….
Gelukkig wordt het zwembad door zes man daarna gelijk weer geleegd, schoongemaakt en opnieuw gevuld. En dan blijkt met de GPS dat we nog meer dan 4 graden (=twaalf uur varen) van de evenaar zitten.
Natuurlijk is het ook een groot ‘mensen kijken’ gebeuren. Met verbazing spotten we iedere keer weer wat er allemaal voorbij schuift. Want serieus, je kan toch wel iets aantrekken als je voor het ontbijt of de lunch naar het restaurant gaat, ook al is het een buffet….
En het zijn precies altijd de types die het niet kunnen hebben! 🤮 Het maakt me niet uit of je dik of dun bent, lelijk of knap maar WTF waarom zonder shirt of in slechte bikini/badpak waarin je borsten op je buik hangen naar het buffet. Denk even om de gevoelens van de medemens! 🤣 Dan zijn er ook ‘de zwemmers’ (zo noem ik ze maar even) want die lopen direct na het zwemmen op natte blote voeten zo het buffet binnen. Soms een handdoek achter zich aan slepend waar ze zich een soort van mee afdrogen. Voordeel: de vloer is gelijk weer schoon en droog.😉 Er iets tegen het personeel van zeggen helpt niet want ook hier: de klant is koning. 🤨 Er is wel 1 keer iemand op de gala-avond uit de Manhattan verwijderd. De beste man liep in een voetbalbroek, chauffeurshemd en crocs in het rond te springen. Echt, het lijkt alsof het veel mensen steeds minder en minder kan schelen hoe ze eruit zien. De verwassen, niet bij elkaar passend en te kleine bikini’s en badpakken zijn niet te tellen, zo slecht. Ik geef gelijk toe dat ik een zeikerd ben maar even serieus, op jezelf letten en een beetje trots zijn hoeft echt niet altijd duur te zijn. Gelukkig hebben we ook nog een aantal bijzondere aparte types aan boord: deze dame bijvoorbeeld. 
Ik ben slecht in schatten dus geen idee hoe oud ze is, een Française die alleen reist en op Instagram bijna 60.000 volgers heeft (nu plus 1, jullie kennen mijn vent). Overdag paradeert ze in een string met daarboven een vrije invulling voor een bovenstuk. Ook langs het buffet, alhoewel dan draagt ze een doorschijnende pareo over een bilpartij waar Bertha 23 jaloers op is. Dit draagt ze ook met aerobics 
en een aantal keren is de AED er bijna bij moeten komen om de rikketik van de aanwezige toeschouwende bejaarde heren te stabiliseren. 😉 ‘s Avonds laat ze op de dansvloer alles lekker schudden in een te krappe zoveel mogelijk onthullende jurk. Dit is ook zo’n man-vrouw ding want waar ik denk; ‘Arm kind, waarom gedraag je je zo? Wat is er mis in je bovenkamertje?’ 🤔 Zit mijn husband toch nog steeds als een soort hijgend hert te kijken als ze voorbij dendert. Moet wel gezegd: hij is een van de weinigen die een praatje met haar durft te maken. Gelukkig is zijn rikketik na 2 operaties in orde. 😉 Van de Française naar deze twee vrolijke Japanse dametjes.
Iedere avond bij het diner een ander hoedje op en zodra ze aan hun tafel zitten komt er een grote IPad waarop ze foto’s van zichzelf bekijken. Op de dansvloer zijn ze elkaar continue aan het filmen terwijl ze gekke danspasjes maken. Wat gebeurde er nog meer de afgelopen dagen op zee richting de Seychellen? Dagelijks weer allerlei figuren van handdoeken op je bed:
Gezellige etentjes met nieuwe vrienden: Jolanda.
Kikkerbillen op het menu? Alles moet je een keer proberen. Smaakt gewoon naar kip overigens.
Moe van het niks doen, hoewel de blog ons ook wel elke keer weer een dag werk oplevert.
Stevige ontbijtjes. 
Vast ongezonde lunches.
Zorgvuldig opgemaakte toetjes.
De kerstsfeer komt ook al aan boord.
Maar eerst nog een Italiaans feestje waarbij het bedienend personeel op de tonen van de WK voetbalsong ‘Magic in the air’ en het lijflied van de Sinfonia in optocht door de eetzaal komt met grote taarten. En de gasten enthousiast terug zwaaien. 
De Italiaan kwam na 5 dagen vrij uit de covid gevangenis. Het is een apart gedeelte van de negende verdieping. Je mag je kamer alleen uit om een klein stukje op de gang te lopen. Iedere dag ‘s morgens testen, extra vitamine shot, eten en drinken wat je wilt, balkonhut en niet onbelangrijk: het internet is er (in tegenstelling tot de rest van het schip) perfect. Volgens zijn info zitten er nu nog maar drie vast hoewel het kuchen, hoesten en proesten aan boord nog steeds een lieve lust is. Het is echter niet verplicht om te testen dus wie weet hoeveel passagiers het hebben zonder het te (willen) weten….😳Mijn husband, voetbalhater nota bene, ging uit zijn dak toen Duitsland verloor met het voetbal. Iedere Duitser aan boord moest zijn gezang horen met drie rondjes om de ontbijttafel:
‘Schade Deutsland, alles ist vorbei, alles ist vorbei !!’ Hij probeerde zelfs om de kapitein over te halen door te vragen of de beste man het door de luidspreker zou willen omroepen?! 🤣 Moeders en ik gingen naar de kapsalon want de haren hadden een verfje nodig. 😊 
Door uiteenlopende oorzaken komen we waarschijnlijk 6 uur later op de Seychellen aan. De officiële aankondiging is dat de vertraging in Jeddah is ontstaan door een probleem met het tanken van de brandstof. Het onofficiële bericht: er zijn 2 personen aan boord overleden die in Jeddah vanuit het boordmortuarium naar hun thuisland zijn vervoerd. Ook hier geldt: het is net als met een massage. Niet altijd een happy-end. 🤭 Onze geverfde haren hebben dat gelukkig wel want stel je voor dat je met zó’n kleur de rest van de tijd aan boord in het rond loopt. 🤣
Uiteraard ben ik nieuwsgierig hoe dit verder allemaal geregeld is. Mooi verhaal voor het blog! De Italiaan heb ik beterschap gewenst via een, onder de deur door geschoven, briefje. 😊 Moeders is ook vreselijk aan het hoesten maar een zelftest wijst uit dat zij negatief is. Inmiddels is het zaterdag 26 november en we hebben een zeedag. Na de drie drukke dagen in Egypte is het lekker bijkomen. We zoeken een mooi plekje op 1 van de vele ligbedden. In het begin leek het mee te vallen maar nu we meer en meer in de hitte komen zijn de bedjes in de schaduw al snel bezet. Althans, er liggen handdoeken op maar de eigenaar is ‘even’ weg. 😡 
We komen 
De Sinfonia vaart ons vandaag naar Saudi Arabië, Jeddah om precies te zijn, waar we 
Voorafgaand aan de reis en ook na het plaatsen van alvast wat foto’s op Facebook zijn er verschillende meningen en oordelen over het bezoek aan Saudi gekomen. Laat ik voorop stellen dat ik echt wel lees over hoe de mensenrechten en de man-vrouw verhoudingen hier zijn. Of wij wel of niet aan land gaan: het zal er niet door veranderen. Dat ik als vrouw een aantal regels in acht moet nemen deert me niet. Ik pas me sowieso aan aan de regels van het land dat we bezoeken. Kan of wil je dit niet dan is er altijd de keuze om, in dit geval, aan boord te blijven. En om het ook maar gelijk te vermelden: de Sinfonia mag tijdens het gehele verblijf in de wateren en haven van Jeddah geen alcohol aan boord schenken, 
zelfs de minibar’s in alle hutten zijn leeggehaald! Kom maar op met het commentaar! 😉 De volgende morgen na het ontbijt 
Aan boord is de eerste check op het paspoort en visum geweest. Vervolgens stappen we in een shuttlebus die ons naar de volgende check brengt. Daar is het druk, rijen wachtende mensen worden adequaat gecheckt op papieren, foto’s en er worden vingerafdrukken gemaakt. Een van de eerste dingen die opvallen is dat er ook vrouwen in uniform werken met mooi opgemaakte gezichten omlijst door een hoofddoek. 
Dan staan we buiten en de hitte valt op ons. Er zijn georganiseerde tours van de MSC maar wat ik erover gelezen heb worden deze allemaal afgeraden. Je zou hier namelijk de stad gemakkelijk op eigen houtje kunnen verkennen. We hebben daarom alleen een transfer geboekt. 
Die brengt ons naar Al Balad (oude stad). Het is hier enkele dagen terug heel ongebruikelijk noodweer geweest en dat is nog goed zichtbaar. 
De chauffeur en de gids spreken weinig Engels dus het is even gissen wat de bustijden voor de terugreis zijn. 🤣
Internet werkt hier ook niet dus op Google maps kijken waar we heen moeten gaat niet lukken. De eerste indrukken zijn: vele verschillende winkels, 
etalages boordevol goud, 
vrouwen alleen op straat, met of zonder hoofddoek, heel veel zwerfkatten, 
dominerend in de verte een moskee en bij ons bijna uit het straatbeeld verdwenen: geldwisselkantoren. Het voelt niet vervelend en nadat onze hoofddoeken een aantal keren zijn afgezakt laten we ze voorlopig voor wat ze zijn. 
Dan zie ik een klein soort warenhuis met een etalage vol mooie stoffen. ‘Kom, we gaan even kijken!’ beslis ik. Voordat we naar binnen gaan doen we de hoofddoek weer om. Het is een oud pand met vier verdiepingen. Ik neem de steile trappen helemaal naar boven terwijl moeders en Roel beneden blijven rondkijken. Wow, wat een mooie collectie kleding en sjaals! 😍 Een medewerker begroet me, ‘Salam’. Ik begrijp dat hij vraagt of hij me kan helpen dus ik wijs op de sjaals. Hij wenkt me mee naar een toonbank en pakt wat sjaals. De ekster in mij wordt wakker en ik vraag; ‘Do you speak English?’ Het kleine hoofd van het Arabische heertje gaat schuddend heen en weer, hij spreekt het niet. Dan tikt ie op zijn borst en zegt; ‘Ali.’ ‘Bling, bling, bling!’ doet deze Cheryl en wijst op de sjaal die voor me ligt. Inmiddels is mijn eigen hoofddoek afgezakt en Ali en nog een andere aangesnelde Arabier kijken schichtig naar mijn blonde pruik. In mijn fantasie staan er nog een paar rovers achter de coulissen en wordt er nooit meer iets van me vernomen. 🤣 Maar in de werkelijkheid gaat Ali los en pakt achter hem een aantal doeken met glitters. Hij heeft een rekenmachine, zo’n hele grote uit 1900 zeg maar, en zijn vingers rekenen het bedrag van Saudi Riyals om in Dollars. Ik gebaar of dit wel klopt en Ali knikt van ja. Zijn hoofdje valt bijna van zijn romp en een glimlach laat zien dat de tandarts niet veel bezocht wordt. Mijn lover en moeders hebben mij beneden op een camera gespot en komen ook boven. We kopen verschillende mooie omslagdoeken en dat allemaal voor een prijsje zo laag. Na een uitgebreid afscheid staan we weer op straat. We wandelen verder door de oude stad. 
We hebben een leuk gesprek met een Syrier.
We zien wat kunst….
In iedere winkel waar we komen worden we, ondanks de taalbarrière, heel vriendelijk geholpen. Moeders koopt een paar gouden oorbellen en wij nog wat souvenirs. Men had ons gewaarschuwd om niet te fotograferen maar na het vragen is dit geen probleem. De agent gebruikt Google translate om ons te helpen,
winkeliers poseren voor hun shop en nodigen je heel rustig uit om binnen te komen. Niet opdringerig zoals vaak in soeks….
Dan spot ik deze winkelende dames met een aangekleed aapje op 1 van de dames haar arm. 
Ik vind het walgelijk om te zien en zo zielig maar als ze mij ziet kijken en oogcontact maakt schakel ik mijn gevoel uit. Wie weet willen ze op de foto! 😊 I’m sorry, but dou you speak English?’ vraag ik. Ze knikt bevestigend en begint een gesprekje over het 3 maanden oude aapje, dat is haar kind! Ja, koekoek! Ik hoor het jullie denken maar ík heb een husband die fotograaf is dus….’Can my husband take a picture of you?’ Ze kijkt, overlegt met de andere dames en knikt dan dat het goed is. 😊
In de verte klinkt dan de oproep voor de moskee en van alle kanten snellen mannen er naar binnen. 
Als laatst bezoeken we een oude Arabische woning die is opengesteld voor toeristen. 
Bij binnenkomst worden we eerst met een soort wierook uitgerookt 
waarna we kunnen ronddwalen. 
We duiken snel nog even een winkelcentrum in m.
Terug in de bus zakken we verhit en uitgeput neer: wat een geweldige ervaring en belevenis was dit! Op naar het schip.
Ik zie een mega vlag hangen.
De Sinfonia heeft 6 uur vertraging voordat we kunnen vertrekken uit Jeddah 
dus ook tijdens het diner blijft het bij een fles water in plaats van wijn. Echt alle alcohol zit achter slot en grendel. 😳 Later op de avond zijn we happy als de bar open mag. Kom maar op barman: de ladies are back on board! 😉 Ook Sylvia is van de partij. 
Terwijl we op de muziek van ‘Hej Mambo!’ de dansvloer bij het zwembad onveilig 
maken worden de lichtjes van Saudi Arabië steeds kleiner en kleiner. 
Wij hadden het bezoek aan dit land absoluut niet willen missen! 😊