De Seychellen bestaan uit verschillende eilanden, wij varen de haven van Victoria op het hoofdeiland Mahé binnen.
De temperatuur is hoog en opvallend en de luchtvochtigheid hier: we zijn echt op een tropisch eiland! 😊 In plaats van 10.00 uur gaan we rond 16.00 uur pas aan wal waar we worden ontvangen door een band met danseressen. 
We hebben een auto gehuurd maar door de vertraging loopt alles anders. Uiteraard is het verhuurbedrijf door ons op de hoogte gebracht. De medewerker is er al wel maar de auto moet nog komen. Een uur lang vertelt de kerel ons, ‘It’s coming!’ 😡 Dan kunnen we eindelijk op pad. Ze rijden hier links en de wegen zijn smal. Met daarnaast diepe geulen waar het regenwater na een tropische bui weg kan stromen.
Het is goed uitkijken en gelukkig is de max snelheid veelal maar 40 km. Omdat we niet in het donker willen rijden maken we voor nu een kleine ronde met als laatste stop het toeristische strand Beau Vallon Beach.

Er is een leuke strandtent waar we een drankje doen. Terug aan boord gaan we boven ‘buffetten’ want we zijn te laat voor het diner. Het blijft wennen qua tijd zo’n eerste en tweede zitting. Het eten is overal goed dus we klagen zeker niet! 😊 Op dek 11 in de buitenlucht is het nog zweten, de temperatuur is hier dag en nacht bijna gelijk: tussen 26 en 28 graden! De Sinfonia blijft een nacht over op de Seychellen en aangezien we morgen vroeg op pad willen gaat het geen latertje worden. Het eiland is niet heel groot en we rijden het helemaal rond. Om van oost naar west te komen nemen we de wegen door het dicht beboste binnenland.

Verdwalen is volgens ons niet echt mogelijk. Aan de kust staan vooral veel en hele grote resorts. Is er veel over Mahé te vertellen? Het is prachtig met hagelwitte stranden,
diepblauwe zee, palmbomen
en een overweldigende groene natuur. Onderweg een tropisch buitje om het groen te houden, afschrikwekkende prijzen zoals 3 thee voor 20 euro,
maar een heerlijke vis met een enorme portie frites en drie drankjes als lunch voor ook 20 euro, 
zwemmen in de Indische oceaan, weer een drankje onder een palmboom en een marktje met groenten, fruit en prullaria.
Opvallend is het enorme aantal drankwinkels op dit eiland! 🤔 
Men geniet op deze zondagavond met elkaar van het buitenleven maar misschien doen ze dit ook wel iedere dag, we hebben geen idee! 

Gebeurde er dan vandaag echt niets geks? Ja zeker wel! We zijn op een verlaten stralend wit strand in zee, moeders blijft voorzichtig uit de buurt van de hoge golven maar mijn lover en ik springen er door heen. Echt een hele hoge golf slaat ons ondersteboven. Proestend komen we boven, ‘Ik ben mijn bril kwijt!’ roept mijn vent. 😳 Voordat ik iets kan antwoorden komt de volgende aan en verdwijnen we weer helemaal onder. Als we staan en elkaar zien kijkt hij hulpeloos in het rond, ‘Mijn bril, mijn bril!’ Om vervolgens te roepen; ‘ Volgens mij heb ik hem, ik voel hem!!’ Hij gaat onder en komt boven met de bril! Wat een mazzel kan een mens hebben! 😊 Als we terug het strand oplopen zijn er voorbereidingen voor een bruiloft aan de gang.
Bij ons aan boord zijn ook drie stelletjes die op de Seychellen zijn getrouwd. Door de vertraging had dit nog wel wat voeten in de aarde maar gelukkig bleef meneer pastoor op ze wachten. De kerst wordt ook al voorbereid. Gek hoor, bij 28 graden.

De volgende haven voor twee nachten is op het eiland Mauritius, Port Louis. Apart is deze brief met informatie die we in de hut krijgen. 🤔
Ook hier hebben we een auto gehuurd en ook nu is het weer een dingetje om deze te krijgen. De autoverhuur is ongeveer 4 kilometer verderop in het centrum. Natuurlijk op Mauritius ook de gebruikelijke verwelkoming.
Hier staan gewoon airconditioners op het haventerrein. Hoezo wij energie besparen thuis, maar toch wel lekker: even de oksels drogen…. 🤣
We lopen eerst van het haventerrein af en dan krijg je de taxi’s. Omdat het erg warm is en best ver lopen besluiten we om er 1 te nemen. Mijn vent gaat dus onderhandelen over de prijs. Het is lastig dit keer want veel chauffeurs bieden dagtochten aan en hebben geen zin in een korte rit. Uiteindelijk na even heen en weer vragen is er 1 die toch besluit het te doen. Bij de verhuur staan wat wrakken. Het verkeer schijnt hier toch wel anders te zijn. Gelukkig hebben we alles goed verzekerd. 😉
Mauritius is een stuk groter met erg drukke wegen (men rijdt ook links) en veel files. 
We hebben geen internet, er is geen telecomwinkel te bekennen waar we een simmetje kunnen kopen en borden met plaatsnamen ontbreken dus we gokken de richting aan de hand van een papieren kaartje van het eiland. Hoe deden we dit vroeger? 🤨 Op internet heb ik een aantal bezienswaardigheden gevonden. We beginnen in het binnenland en wel de theevelden van Bois Cheri. Er is een theemuseum, theefabriek en een restaurant waar we, tegen een acceptabel bedrag, een heerlijke lunch hebben.

Vandaar rijden we door naar het meer van Grand Bassin, een heilige plek voor Hindoeïstische pelgrims voorzien van tempels en twee enorme beelden van Hindoegoden.
Helaas is het weer wat omgeslagen en rijden we op deze hoogte in de bewolking. De volgende stop is bij de Alexandra Falls. 

Als we op de parkeerplaats bij de waterval de auto uitstappen spotten we gelijk deze aapjes.
De kleine rakkertjes zitten in de bomen en wagen zich af en toe watervlug op het gras om vervolgens weer de bomen in te vluchten. Het binnenland van Mauritius is ruig en groen en bestaat uit bergen met Jurassic park-achtige begroeiing, dit is vooral hier in het Black River Gorges National park goed te zien.
Via Chamarel komen we terug bij het strand van Le Morne in het zuiden.
We rijden langs de kust omhoog tot het strand van Flic en Flac. Men zegt dat de zonsondergang hier het mooist is. Ook hier aan de kust zijn weer veel grote resorts te vinden. De auto wordt geparkeerd en als we op zoek gaan naar een terras om iets te drinken zien we Jolanda en wat vrienden van haar zitten.
Hoe toevallig is het dat je elkaar ook hier weer tegenkomt. Zij hebben een dagexcursie gedaan en wachten ook op de zonsondergang. 😊
De volgende dag doen we de andere kant van het eiland, het noorden. Grand Baie is een grote toeristische plaats met net buiten het centrum een flink shoppingcentre in kerstsfeer.
Het is aardig om wat rond te kijken maar we krijgen nog geen wow-gevoel van dit eiland.

De stranden zijn in vergelijking met de Seychellen een stuk minder mooi. Weinig zandstrand en het zeewater ziet er niet echt aantrekkelijk uit.
Op een terrasje aan het water drinken we wat en rijden dan terug naar Port Louis. Moeders brengen we eerst aan boord en rijden dan de auto terug naar het verhuurbedrijf. Mijn vent en ik lopen de ongeveer 4 kilometer terug naar de haven. Het is ontzettend warm maar wat een beleving om in de hectische drukte terug te wandelen. We lopen langs wat Hindoe tempels. 



Net voordat we het haventerrein op lopen zien we dat er op een groot sportveld weer een healing aan de gang is. Gisteravond was er ook al een.
Rond 18.00 uur varen we weg en maken ons op voor de White night party. Helaas vergeten foto’s te maken want het viel echt tegen! 😪 
Zo druk en goed het entertainment in het begin was zo saai is het nu aan het worden.
Wellicht ligt het ook aan de duur van de reis en zijn mensen moe van de dagen aan de wal maar er is ‘s avonds steeds minder volk op de been. Wij vermaken ons toch wel: hebben ons praatje tijdens het diner met de twee andere Nederlandse stellen en eindigen meestal in de Manhattan of het casino. En daar is ook híj weer te vinden: de Italiaan. De eerste avond na zijn quarantaine zitten we als vanouds naast elkaar aan de Black Jack tafel. ‘Where is your husband?’ vraagt hij en ik leg uit dat die ergens ‘rondzwerft’. Het heerlijke van cruisen vind ik dat er voor een ieder iets is. Overdag ligt mijn vent in de schaduw en moeders en ik wisselen zon en schaduw af. We gebruiken de maaltijden gezamenlijk. Maar daarna kan het zomaar gebeuren dat hij en ik ook niet de hele avond bij elkaar zitten. De Italiaan kijkt me wat meewarig aan, ‘So my darling, he left you all alone.’ In het kort: de casanova denkt zijn kans te zien en als een gentleman ontfermt hij zich over de, naar zijn mening, desperate housewife die zo alleen gelaten is door haar husband. De doos met trucjes gaat open en hij probeert me gewoon te versieren! 😳 Als we later op de avond in de Manhattan de dansvloer aflopen en hij me op een barkruk hijst zegt ie met donkere stem; ‘Come to my room darling!’ Op dat moment verschijnt mijn husband dan eindelijk op het toneel. De korte versie voor het blog: we hebben de casanova een beetje geplaagd en op weg terug naar het casino een aanbod gedaan, zeg maar een ‘an offer he can’t refuse’: We gaan gewoon allebei mee to the room….🤭 Laten we het maar op een misverstand wegens de taalbarrière (we spreken Engels en Duits door elkaar) houden maar hij herinnerde zich ineens dat hij met vrienden had afgesproken, ‘I forgot, I promiss to play cards with my friends….’ En weg was ie. Hij liep zo snel op zijn Italiaanse stappers dat het vuur bijna uit het tapijt kwam.🤣 Mijn lover en ik hebben hem de volgende avond uitgelegd dat we hem een beetje geplaagd hebben. Het is een aardige vent en hij ziet er nu de humor wel van in maar blijft toch volhouden, ‘For you my darling, I even learn Dutch!’. Grappig want als hij ons ziet dan roept ie in zijn beste Nederlands de eerst geleerde zin; ‘Mij niet appen!’ 😉 Het blijven dus nog spannende dagen op weg naar Kaapstad! Persoonlijk denken wij dat Italië er een nieuwe kaartkampioen bij gaat krijgen. 🤣
Dan het volgende eiland, Réunion. Het is een Frans eiland, EU dus dank zij Neelie Smit-Kroes eindelijk weer internet zonder krankzinnig hoge kosten! Moeders gaat niet mee vandaag, ze is moe en wil het rustig aan doen. Mijn vent en ik gaan dus alleen op pad. De Sinfonia ligt in de haven van La Possession. We hebben weer een auto gehuurd en kunnen die ophalen in Le Port, zo’n 7 kilometer verderop. Ook nu is het lastig een taxi te krijgen. Zeker omdat er maar twee staan en men ook hier hoopt meer te verdienen dan een kort ritje. De chauffeur weigert om ons mee te nemen. De MSC heeft een shuttlebus rijden maar dat is helaas geen optie want die gaat richting het strand. Aan een agent die bij zijn motor staat vraag mijn vent hoe we bij de autoverhuur kunnen komen. ‘Take a taxi!’ zegt de agent laconiek. Roel vertelt dat de chauffeur weigert en dan legt de agent uit dat dit niet de bedoeling is omdat het niet mag. Hij gebaart dat we achter hem aan moeten lopen terug naar de taxi. Jullie snappen het waarschijnlijk al: het is allemaal een misverstand van de chauffeur, natuurlijk kunnen we instappen en brengt hij ons graag naar de autoverhuur! 🤣
Het eiland Réunion is prachtig! Het heeft drie cirques die ooit gevormd zijn door instorting van de vulkaan Piton des Neiges. Deze cirques vormen nu spectaculaire berggebieden met ruige pieken en hoge passen. Wij rijden via een 25 kilometer lange smalle kronkelige weg met zeker 148 haarspeldbochten (we hebben ze geteld 😊)
naar Cirque de Cilaos bij het gelijknamige plaatsje Cilaos. Dit gebied staat bekend om zijn vele wandelmogelijkheden.

We lunchen in het kleine stadje en rijden dan via dezelfde bochtige weg terug naar beneden. ‘Wat mij betreft hadden ze er op Mauritius 1 dag van kunnen maken en hier 2!’ verzucht mijn vent. Ik ben het helemaal met hem eens! Er is veel te ontdekken op dit best wel grote eiland. Door tijdgebrek en de afstand laten we Piton de la Fournaise, één van de meest actieve vulkanen ter wereld en de bekendste bezienswaardigheid van Réunion, voor wat het is. We komen hier vast nog eens terug! Via de kustplaatsen St. Giles les Bains


en Saint Paul rijden we terug naar Le Port. Samen met nog een ander stel, dat ook een auto heeft gehuurd, krijgen we een lift van een medewerkster van het autoverhuurbedrijf naar de haven, weliswaar tegen een kleine betaling maar het scheelt weer een onderhandeling met een taxichauffeur. 😉 Vanuit de shuttlebus bel ik moeders maar even dat we er aan komen. Lekker dat Europese gratis bellen.
De Sinfonia zet koers naar Durban, we hebben drie zeedagen in het verschiet. 😊 Ik doe de deur van de cabin open en schrik me rot. Tippie heeft een krokodil neergelegd met een ijsemmer tussen z’n kaken….