De dagen in Egypte.

De eerste plaats in Egypte waar we aan land gaan is Sokhna. Vanaf hier is het ongeveer twee uur rijden naar Caïro. De haven van Sokhna heeft nog niet veel cruiseschepen gehad, naar men zegt zijn wij het tweede schip sinds 2011. Dat is te merken! Het is een chaos. Eigenlijk begon dit Egyptische avontuur al met het aanvragen van een visum. Omdat er over dit visum en het visum van Saudi Arabië veel onduidelijk was heb ik wel zeker 30 telefoontjes hierover gepleegd met het reisbureau en de MSC. Maar volgens hen was dit toch echt onze eigen verantwoording om het zelf te regelen . Dus heb ik het gedaan: 49,50 euro per persoon. Nu blijkt het onnodig te zijn geweest want het wordt aan boord geregeld. De paspoorten moesten dagen van te voren allemaal ingeleverd worden en we krijgen ze (gratis) voorzien van een Egyptisch stempel terug. Bye, bye, 3 x 49,50! 😡 Jullie begrijpen, er gaat nog een klacht hierover richting het reisbureau en de MSC. De excursie vandaag naar Caïro hebben we geboekt via een Amerikaanse dame, Karen, die op Facebook een forum MSC Venetië – Kaapstad is gestart. Zij heeft een Egyptische touroperator benaderd. Met een groep van 26 mensen gaan we naar de piramides, het museum, een papyrusfabriek en krijgen ondertussen ook een lunch in een traditioneel Egyptisch restaurant aan de Nijl. Niet onbelangrijk: het is goedkoper dan via de MSC. Alhoewel de prijzen hiervoor in vergelijking met de HAL ook redelijk zijn. Om 06.15 uur verzamelen we op de afgesproken plek aan boord. Maar al snel blijkt dat we er niet af mogen. De Egyptische autoriteiten geven namelijk nog geen toestemming! Omdat alle excursies vandaag vroeg vertrekken is er inmiddels een flinke wachtende mensenmassa in de gangen ontstaan. 😳 Een Amerikaanse vrouw uit onze groep pikt het niet meer. Ze wil het afzetlint openmaken en zegt bazig tegen het bemanningslid, dat ervoor staat, ‘We are going off the ship!’ 🤔 Zoals het vaak gaat in een massa, er zijn voor en tegenstanders. Het blijft allemaal redelijk maar de arme bemanning krijgt er van langs. Terwijl die er ook niets aan kan doen. Mijn lover legt de bazige Amerikaanse uit dat ze niet zomaar van het schip kan maar ze gelooft hem niet. Dit schepsel is sowieso bijzonder want ze loopt alle dagen aan boord met kaplaarzen aan. Langs het zwembad, in het restaurant en wie weet ook in bed! 🤣 Ik heb haar al eens gevraagd of ze slecht weer verwacht of moeilijke voeten heeft….🤫 Vervolgens kreeg ik een demonstratie over hoe gemakkelijk dit soort laarsjes zijn! 🤣 Maar goed, terug naar de gang, ruim een uur later mogen we van boord. De stoet mensen komt echter maar heel langzaam in beweging. Wat blijkt: de controle is bizar! Allemaal worden we meerdere malen gecontroleerd, tassen moeten open, brillen en petten af en dit alles wordt geëist zonder een glimlach. Het voelt echt ongemakkelijk. De paspoorten worden langdurig bekeken en doorgebladerd. Buiten aangekomen staan er vele bewapende militairen, politie en beveiliging. We worden naar onze bus gedirigeerd en de vriendelijke Egyptische gids legt de procedure uit. We moeten wachten tot alle bussen gereed zijn om het haventerrein te verlaten. We zullen dan in een bewapende colonne richting Caïro rijden. Buiten de gids en chauffeur krijgen wij ook 2 beveiligers in de bus. En echt, de onze heeft een enorm groot pistool bij zich! Het lijkt me dat het flinke gaten in je lijf schiet. 😳 Dit alles zou zijn voortgekomen na diverse terroristische aanslagen oa. die in de badplaats Hurghada in 2017. Het verkeer is chaotisch maar niet zo erg als we verwacht hadden. Men loopt gewoon over de snelweg en gebruikt niet de overpasses , de taxibusjes stoppen overal op de afritten of de rijbanen. De gids, een gezellige babbelaar met veel informatie, legt lachend uit dat de strepen op de weg slechts voor decoratie dienen. Verder zijn de regels: goed uitkijken en flink toeteren! De piramides zijn prachtig om te zien. Hier liggen, net naast een piramide, de botten van een walvis. Er ontstond bij de kamelendrijvers nog een opstootje en er werd iemand afgevoerd door de enorm aanwezige politie. De drukte en de verkopers zorgen voor een hectiek die hoort bij een toeristische attractie. Wij ondervinden het absoluut niet als storend. Al de tijd lopen de beveiligers met ons mee. Ook als mijn lover foto’s van net een andere kant wil maken gaat de beveiliger mee. Jullie begrijpen dat hij heel wat meters achter mijn sprintende fotograferende kerel heeft afgelegd. 🤣 De demonstratie van het papyrus maken en het Egyptisch museum zijn interessant. Zeker het graf van Toetanchamon. Maar die mocht dan weer niet op de foto. Ik had me voorgenomen om de traditionele Egyptische lunch te laten voor wat het is en een sultana kaakje te knabbelen maar waag toch een poging. Het potje met groenten in saus is echt bijzonder lekker! De onvrijwillige en plotselinge afslank kuur, waar ik bang voor was, is gelukkig uitgebleven! 🤣 Na deze lange dag rijden we terug naar het schip. Het was vermoeiend en warm met heel veel indrukken. Rond 19.30 uur stappen we stoffig en bezweet de gangway op, eten nog iets in het buffetrestaurant en verdwijnen vervolgens naar onze hut. Douchen en nog 2 dagen Egypte te gaan! 😊 Sharm El Sheikh is de volgende stop. Ook hier weer veel moeite om van boord af te komen doordat men alles veelvuldig wil controleren. Buiten het haventerrein staan taxi’s te wachten. Omdat het warm is en voor moeders te ver lopen nemen we een taxi. Dan begint het! Hetgeen waar ik zo’n hekel aan heb, namelijk: het onderhandelen. Moeders en ik houden ons afzijdig terwijl Roel zijn best doet. ‘Kom, kom, het is gelukt’! roept ie ons. ‘Ik heb 10 euro afgesproken.’ We stappen in en de kerel brengt ons naar het centrum. Daar aangekomen is de rit ineens duurder! Natuurlijk: welkom in het land van oplichters! In gebrekkig Engels legt de chauffeur uit dat het 3 x 10 is. 🤮 Mijn lover blijft onverstoorbaar zitten en blijft bij de 10 euro. Het rotte is dat we geen gepast geld hebben en de chauffeur inmiddels een briefje van 20 van ons heeft. ‘It’s good, you can pay me 10 less.’ zegt ie ook nog met gulle lach. Ik zie inmiddels wat stoom uit de oren van mijn lover komen, oeps als dat maar goed gaat! 🤨 Resoluut zegt die; ‘I give you just one chance to give me 10 euro back! 😡 De chauffeur sputtert nog wat maar geeft dan het geld terug. Zo staan we even later in het midden van Old Market met als middelpunt de Al Mustafa moskee.  Het is toeristisch en de verkopers proberen je te verleiden om binnen te komen. Natuurlijk doen we dat en kopen wat kleine souvenirs en strandjurkjes. Zeg nou zelf: een jurkje voor 5 euro kan je toch niet laten hangen! 😊 Het internet is ook hier ronduit pet en als we een koffiebar zien met een groot bord WIFI snellen we naar binnen. Even contact met de wereld! 🤣 Na dit avontuur gaan we terug naar de Sinfonia en liggen in de schaduw bij het zwembad. Want terwijl men thuis in de kou zit, puffen wij hier van de hitte en schijnt de zon ongenadig op ons. De laatste stop in Egypte is Safaga. Met de shuttlebus van de MSC komen we vanaf hier na een uurtje in Hurghada. Wat kan ik erover vertellen? Ik heb echt nagedacht maar kan niet veel positiefs bedenken. De winkels zijn veelal dicht of leeg, de stranden vragen allemaal entree en weer een moskee bekijken is het ook niet.  Ik geloof zeker dat als je van duiken of snorkelen houdt het hier geweldig is. De stranden zijn ondanks dat je er voor moet betalen niet echt proper en vol met Russen…. zeg het maar! We zijn blij dat de shuttlebus ons weer komt ophalen. Moet nog worden  vermeld dat ook op dag 3 de controles om van en aan boord te komen weer zeer streng zijn. Egypte: een bijzondere ervaring die we zeker niet hadden willen missen. ‘s Avonds zet de Sinfonia koers richting Saudi Arabië. Morgen weer een zeedag, lekker bijkomen van alle indrukken. Ondertussen hou ik angstvallig ieder kuchje van mezelf in de gaten want de Italiaan heeft laten weten dat ie covid heeft en in quarantaine moet….😳

De Italiaan!

Er is best veel te vertellen en mede omdat het internet ronduit pet is springen de blogs soms van hot naar her! We zijn inmiddels in Egypte. Het land dat voor mijn lover zijn honderdste land is dat hij bezoekt. Leuk om te doen: landenverzamelaar.nl. De Sinfonia is dus gestart in Venetië en vandaar naar Split in Kroatië gevaren. Wat een super leuke stad is dit! We zien het paleis van Diocletianus, de markt met vis, vlees en groenten, de tempel van Jupiter en wandelen door de smalle straatjes. Eén ervan zo smal dat je elkaar echt niet kan passeren. Daarom is er ooit een voorrangsregel afgesproken: de persoon die het eerst ‘Let me pass’ roept heeft voorrang. Na een koffietje op een van de vele sfeervolle terrassen op de Ria boulevard gaan we terug richting het schip. 😊 De volgende dag is een rustige zeedag. We zijn op weg naar Griekenland. Katakolon om precies te zijn. We waren hier al eens eerder op een vorige reis met de HAL. Het is een kleine plaats en de uitvalbasis voor Olympia. Wij blijven in het plaatsje,  lopen over de kade met vissersbootjes, bekijken de winkels vol met Griekse prullaria en zakken neer op een terras. De rest van de dag brengen we bij het zwembad door. Het leven is easy op deze cruise want de volgende dag is wederom een dag op zee. Okay, ik doe mee met aerobics, volg een dansles en doe niets anders dan liggen in het zonnetje met een glaasje. Later op de dag, rond 18.00 uur naderen we het 193 kilometer lange Suez kanaal ontworpen en uitgevoerd door Ing. Ferdinand de Lesseps. De verbinding tussen Port Saïd aan de Middellandse Zee en Suez aan de Rode Zee, de scheiding tussen Afrika en Azië. Helaas is het al donker. Wel zien we de vele lichtjes van schepen om ons heen. Er zijn geen sluizen omdat er geen hoogteverschil overwonnen hoeft te worden. Er is een noordelijk en zuidelijk deel die door een groot meer met elkaar verbonden zijn. Het belang van het kanaal is heel groot, 17.000 schepen varen per jaar de elf tot zestien uur durende tocht. Het is eenrichtingsverkeer en we moeten wachten tot de tegemoetkomende schepen er allemaal uit zijn. Inmiddels ontstaat aan onze kant een rij met wachtende schepen. In mijn baan bij de Douane hadden we ook te maken met schepen die door het Suez gingen. Zij hadden hiervoor extra sigaretten aan boord. Een soort omkopen voor de eerste plek vooraan in de rij zeg maar. Terwijl we hier liggen begin ik dit te begrijpen. De geschiedenis van het kanaal is bijzonder. Neem bijvoorbeeld het geplande beeld van de indrukwekkende vuurtoren bij de ingang. Het werd wegens financiële redenen afgekeurd door de toenmalige Pasja van Egypte. Het beeld werd toch gemaakt en uiteindelijk door Frankrijk aan Amerika geschonken ter herinnering aan het eeuwfeest van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring en de vriendschap tussen de beide landen: het staat nu bekend als het Vrijheidsbeeld van New York.

We zullen achter elkaar aan varen met sleepboten ertussen. Althans dat valt nog te bezien want het containerschip Ever Given vaart met ons mee in dezelfde richting. Je weet wel , het containerschip dat begin 2021 overdwars kwam te liggen in het kanaal. Na 6 dagen werd ie door, uiteraard Nederlandse bedrijven, weer losgetrokken. En nu zit uitgerekend dit schip áchter ons. Dat is trouwens ook wel weer een voordeel. Beter dan vóór ons.😊 Voor nu zijn we voor anker gegaan om vannacht rond 04.00 uur verder te varen. In de morgen rond zessen schrikt mijn vent wakker, ‘We varen!’ roept ie terwijl hij naar buiten kijkt. Schiet vervolgens zijn kleren aan en sprint dan naar boven om vanaf het hoogste dek alles te fotografen. Ik doe het iets rustiger aan, vanuit bed is het prima te zien. Als moeders en ik rond achten boven komen varen we net onder de Peacebrug over het kanaal. De brug die nooit gebruikt werd omdat Israël en Egypte elkaar niet vertrouwen. De VN heeft er nu toezicht op. Deze brug is voor velen een fotomoment. Ook de bemanning neemt snel even de tijd hiervoor. Langs het kanaal, het eerste stuk zou trouwens gezien het landschap ook zo maar het kanaal door Voorne kunnen zijn, zien we veel restanten van na de zesdaagse oorlog in 1967. Israël werd door Egypte en Jordanië aangevallen maar die sloeg hard terug en dreef Egypte helemaal uit de Sinaïwoestijn terug naar de oever van het kanaal. Israël is intussen weer terug naar de oude grenzen maar er liggen om de paar kilometer wel Baileybruggen te wachten om aan elkaar gemonteerd te worden en snel met militairen het kanaal over te steken. Er zijn ook gewoon veerponten trouwens want nu worden beide oevers weer door Egypte gecontroleerd. Zijn ze die Baileybruggen gewoon vergeten of vrezen ze toch weer oorlog ? We passeren een nooit gebruikte spoorbrug want de rails werd nooit aangelegd.De Ever Given komt steeds meer uit de smog.Er wordt door o.a. van Oordt en nog wat bedrijven keihard gewerkt om het kanaal op diepte te houden én te verdubbelen. Nadat de loodsen van boord zijn gegaan verlaten we het kanaal en komen in de Rode Zee. ’s Avonds maken we ons weer op voor het diner. We hebben inmiddels een andere tafel met 2 Nederlandse echtparen. Daarna is het kijken waar we zin in hebben. Een show in het theater of een spelletje rummikub bij de gitarist om uiteindelijk rond 21.30 uur in de Manhattan te belanden. Hier speelt een band en er is iedere avond een ander thema. Als moeders naar bed is doen we dan nog een rondje casino. En daar aan de Black Jack table ontmoet ik hem: de Italiaan! 😉 Mijn vent speelt op de éénarmige bandieten maar heeft er genoeg van, ‘Ik loop nog een rondje over dek 11 om te kijken of het groepje er zit.’ zegt ie in het voorbij gaan. Hij heeft wat mensen leren kennen die iedere avond een drankje en babbeltje doen bij het zwembad op dek 11. Ik heb geluk vanavond, inmiddels mijn speelgeld verdubbeld, dus blijf zitten. De Italiaan naast me ook en volgens hem komt dat omdat we elkaar geluk brengen. 🤣 Hij woont in de Dolemieten en spreekt Engels zoals de Italianen dat doen. ‘I like you!’ zegt ie met een zangerige accent als ik uiteindelijk de tafel verlaat. ‘Bye, bye, beautiful!’ De volgende dag staan we toevallig naast elkaar in de rij voor de excursie naar Caïro. Ik stel hem mijn lover en moeder voor. ‘It’s nice to meet the family. You make nice product mama!’ 😳 Soms klinkt het in een andere taal toch echt anders. Wij zouden gekscherend zeggen, ‘Je hebt goed je best gedaan!’ Voor nu ben ik een product. 🤣 Roel vraagt waar ie vandaan komt. ‘Dolomieten, Süd Tirol, Ich spreche auch Deutsch.’ zegt de kerel om vervolgens in het Duits met mijn lover verder te babbelen. Hij zit niet bij onze excursie maar daarover later meer. Want Egypte is een ding hoor! Strenge beveiliging, vele wegcontroles en roadblocks. We slaan de excursie (in het volgende blog verslag van 3 dagen Egypte) nu even over en belanden na een tweede dag Egypte weer aan boord voor een avond met het thema: Tropical Night! Omdat ik ongeveer wist wat voor thema’s we konden verwachten heb ik voor mijn vent zijn ‘lievelingsoverhemd’ met de ananassen ingepakt. Toen hij het kocht wisten we nog niet wat de betekenis achter deze vrucht is. Ook niet op de hoogte? Google maar eens. 😉 Ik heb ook een tropische outfit, een felgekleurde lange tuniek. Moeders maakt de look af met een jurk vol bloemen. Rond 22.00 uur kijken we eens bij de Manhattan. Daar zit Sylvia al een tafeltje bezet te houden. Op de heenreis zat zij bij ons in het vliegtuig. Een vrolijke charmante vrijgezelle dame van achter in de zestig. We slaan lekker aan het roddelen over iedereen en mijn vent vlucht naar het casino. Ik probeer de beide dames steeds te koppelen aan de alleenstaande mannen die we tegenkomen. Als ze het niets vinden dan roepen ze in koor; ‘Mij niet appen!’ 🤣 Daar komt de Italiaan aangelopen, ‘Bueno Sera!’ roept ie, gaat dan naast me op de bank zitten en legt zijn arm achter mij op de rugleuning. Voor jullie beeld, ik heb z’n foto even gepikt bij de fotogalerij.Het lijkt een scène uit de Godfather, daar zit ik met mijn chaperonnes. Ik frunnik wat aan mijn schoenen om aan de arm te ontsnappen en blijf dan heel ongemakkelijk voorover gebogen zitten. ‘You said also Bueno Sera, parli Italiano?’ vraagt ie. Melig door het eerdere gesprek met de dames knik ik bevestigend, ‘Si, si, si, macaroni, spaghetti, una giornata particolare, Pavarotti en broekie broekie pantalone.’ 🤣 Helaas ben ik de enige die het leuk vind. De chaperonnes tegenover ons verstaan niets door de muziek en de Italiaan  begrijpt het niet zo. ’It’s a little joke.’, leg ik uit als ik uitgelachen ben. Maar om hem aan te kijken moet ik draaien en zit weer in de houdgreep. Ik besluit dus om te gaan dansen maar de Italiaan gaat mee. Echt, hij is wel leuk hoor en zeker charmant! 🤫 Na de dans brengt ie me terug en hup daar komt de arm weer. ‘Waar blijft Roel verdorie!’ sis ik tegen de dames. Die gieren het uit en roepen in koor, ‘Het is gelukkig een leukerd om te zien!’ Hij heet trouwens Péter. Welke Italiaan heet nou zo?! 🤣 Hij vraagt wat voor type hut ik heb en vertelt dan dat hij een suite heeft. Ondertussen wenkt hij de kelner. Voordat ie kan vragen wat ik wil drinken zegt de kelner tegen mij ‘For you another Tequila Sunrise!’ 😳Ach, het kan maar duidelijk zijn voor de Italiaan, hij heeft de Nederlandse Bonnie ontmoet! 🤣 Zelf neemt hij een gin tonic en staat erop voor mij te betalen, ‘For you only the best is good enough.’ zegt de charmeur en zijn arm gaat nog steviger om me heen. In de verte zie ik een wandelende ananas aankomen, daar is mijn redding! Maar wat zal hij denken dat ik zo met die vent zit? 🤨 Hopelijk niets want je vind zo een paardenhoofd in je bed! 🤣 Roel ploft aan de andere kant van mij neer. ‘Ik heb geen succes met mijn shirt, niemand zegt er iets van!’ 🤨 Om vervolgens de Italiaan hartelijk te begroeten. ‘Kijk hoe die vent zit!’ sis ik tegen mijn lover. Heb ik al eens eerder gezegd dat hij soms wat doof is? Zeker ook nu met die tropische discomuziek. ‘Lekker doen!’ is namelijk zijn antwoord. 😳 Voorheen ging ik het dan nog eens uitleggen maar tegenwoordig laat ik het maar zo. ‘Ik ben nog even gokken!’ roept ie als hij zijn glas leeg heeft en loopt richting casino. 😡 De dames komen terug van het dansen. ‘Zit je nou alleen met hem?’ vraagt mijn moeder, ‘Jullie zitten wel dicht op elkaar!’ 🤣 Vervolgens gaan ze weer de dansvloer op terwijl ze gieren, ‘Ons niet appen, we helpen je niet!’ De Italiaan vraagt wat er zo leuk is, ‘They like you, and they are single.’ vertel ik hem. Hij kijkt me aan en serieus dan komt het; ‘I like you, most beautiful woman on the ship!’ Hij kijkt me doordringend aan, staat dan op en zegt; ‘My room is 1061! I hope to see you!’ 🤭 Ach, het kan maar duidelijk zijn, een soort van: ‘I make you an offer you can’t refuse!’ Hoe het verder is afgelopen? Er zijn drie delen van the Godfather, dus to be continued. 😜

MSC versus Holland America line

Dit jaar wilden we niet thuis zijn met de kerstdagen. Zo’n eerste kerst zonder mijn vader trok ons niet. We gingen dus op zoek naar een reis, het liefst een cruise naar de zon. De reizen met de Holland America Line (HAL) waren voor mijn moeder echt duur. Zij betaalde in haar eentje aan eenkamer-toeslag bijna net zoveel als Roel en ik samen. Dan maar eens kijken bij een andere maatschappij. De MSC is heel schappelijk voor alleenstaanden, zij vragen slechts 300 euro toeslag als je alleen reist. De route is ook heel aangenaam: vanaf Venetië via Kroatië, Griekenland, Suez kanaal, Egypte, Saudie Arabië, Seychellen, Mauritius, Réunion om te eindigen in Zuid Afrika. Eindbestemming Kaapstad. Totaal 31 dagen cruise en we boekten nog 10 dagen Kaapstad erbij. Mijn moeder is vroeger wel eens met de MSC geweest maar mijn lover en ik nog nooit. Wel hebben we eens een uitnodiging van hen gehad om een dag als pers mee aan boord te gaan op hun toenmalige nieuwste schip dat Rotterdam aandeed. We zijn dus erg benieuwd hoe het zal gaan en ik moet bekennen dat deze HAL-snob ook zeer sceptisch is. Op Facebook zit ik op een MSC forum van deze reis en dat geeft me af en toe wel wat zorgen want er schijnt veel mis te zijn….
Het is nu zondag en terwijl we op weg zijn naar het Suez kanaal maak ik de balans van de afgelopen dagen maar eens op. De communicatie bij de MSC is ronduit slecht. Zowel vooraf als aan boord bij de receptie is het een crime! Veel passagiers hebben door miscommunicatie wel een excursie naar Jeddah geboekt maar geen visum voor Saudi Arabië aangevraagd. Dit levert al flink wat leuke gesprekken op als men hoort dat wij wel een visum hebben. 😉 Het schip, de Sinfonia is een oud schip. De hutten zijn klein en de algehele inrichting is iets gedateerd. Maar alles is brandschoon. De bemanning is stuk voor stuk heel vriendelijk en behulpzaam. Het eten is goed, minder keuze dan op de HAL, maar van prima kwaliteit. Zeg MSC en je krijgt Italië. Dat merk je vooral in het entertainment. Dat is stukken beter dan op de HAL. Zowel overdag als ‘s avonds staat er een heel animatieteam klaar. Het kan niet op: ‘s morgens vroeg starten met aerobics, dansles, een quiz spelen, een balspel in het zwembad, karaoke, voorstellingen, het is allemaal teveel om op te noemen en stuk voor stuk leuk! Je hoeft hier natuurlijk niet aan mee te doen. Het zwembad is geweldig met heel veel ligbedden en obers die continue drankjes (tegen betaling) en hapjes (gratis) rondbrengen. Tel daar een gezellig muziekje bij op en je hebt een perfect holiday gevoel. ‘s Avonds is er in de verschillende bars overal live muziek. Verder: casino, theater, Italiaanse koffiebarretjes, een gym en wat shops. Is er ook een nadeel? Ja zeker, namelijk: de tijden in het restaurant. Het ontbijt en de lunch zijn vrij qua tijd en tafelkeuze maar vervelend is dat je ‘s avonds niet kan kiezen. Je hebt de vroege zitting (18.15 uur), die hebben wij, of de late (20.30 uur). Ook heb je in het restaurant iedere avond dezelfde tafelindeling. Als alternatief heb je het buffet. Dit vinden wij op de HAL beter geregeld. Daar is het ‘s avonds: diner vrij tot zeker 21.00 uur en tafels to share. Zo spreek je ook weer eens iemand anders.
Er is dus veel positiefs over het schip. De eerste avond aan boord was vreselijk hectisch. We hebben nog niet veel van de avond activiteiten ontdekt. Na het diner op de tweede avond wandelen we naar de koffiebar voor een lekker bakkie. We overleggen wat we zullen gaan doen. ‘Ik maak het niet te laat!’ stelt mijn vent. ‘Ik ben nog doodop!’ 😞 Voor de gezelligheid loopt ie na de koffie even mee naar de Shelagh’s pub waar een kerel met een gitaar en achtergrond muziek de hele dansvloer vol krijgt. Als hij pauze heeft lopen we door naar de Manhattan. Hier speelt een band en ook hier is de dansvloer propvol. Er zijn veel Engelsen en Italianen aan boord en het mag gezegd: die houden van gezelligheid en dansen. We hebben inmiddels wat mensen leren kennen en met elkaar lopen we rond 23.30 uur naar de Pasha disco club op het bovenste dek. Mijn vent die zo vermoeid was huppelt nog steeds vrolijk mee. Lang verhaal kort: iets na twaalven 😉 dwalen we samen met moeders door de gangen op zoek naar de hut. En zo gaat het iedere avond, het lijkt wel een party schip! De vierde avond gaat, ondanks dat we overdag een dutje doen, het licht uit bij ons alle drie. Het zijn niet alleen de late uurtjes maar ook de drankenkaart die uitnodigt om een glaasje extra te nemen. 🤣 De conclusie tot nu: de communicatie bij de MSC is pet maar voor de rest….een dikke 10!

Op weg naar Kaapstad, 31 dagen varen….

Na vele voorbereidingen en onduidelijkheden over visa, antigeen testen en de route is het dan eindelijk zo ver! De koffers zijn gepakt ! De Sinfonia van de MSC zal 16 november vertrekken vanuit Venetië. Vandaar gaat de reis in 31 dagen via Kroatië, Griekenland, Egypte, Saudie Arabië, Seychellen, Mauritius, Réunion naar Zuid Afrika Kaapstad. Er was veel onduidelijk over het visum van Saudi Arabië maar het is me gelukt! Toen kwam de wijziging in de route: Seychellen zou Oman worden en werd toch weer gewijzigd in de Seychellen. Wel of geen antigeen test. Dat werd een wel en ook nog 1 die maar max 48 uur oud is. Zo gaan mijn husband, moeder en ik op dinsdagmiddag naar de teststraat. Toch wel spannend want stel dat 1 van ons positief test….😳 Gelukkig zijn we alle drie negatief en iets opgeluchter gaan we richting Amsterdam voor de volgende hindernis: Schiphol! We hebben morgen een vlucht om 08.40 uur naar Venetië. Maar met de strubbelingen op Schiphol is het better safe than sorry dus een overnachting aldaar en vroeg uit de veren. Vriend Peet Verhoef brengt ons naar hotel Corendon Plaza Schiphol en eet een lekker hapje mee. Onze vlucht hebben we ook bij de MSC geboekt, dus wat er ook gebeurt, zij moeten zorgen dat we aan boord komen. Hindernis 1: De rechtstreekse vlucht naar Venetië is veranderd in een vlucht met een overstap in Frankfurt. Hopelijk gaat dat goed met de bagage! Vier uur later op Italiaanse bodem halen we opgelucht adem als we de koffers (mijn handige lover heeft er ook airtags in gestopt dus we wisten al dat ze aan boord waren) op de band aan zien komen. In de aankomsthal melden we ons bij de stand van de MSC. Na de papierwinkel moeten we in de hal wachten. ‘Just 20 minutes wait.’ Uiteindelijk wachten we ruim een uur voordat we naar de bus lopen die ons naar de cruiseterminal in Venetië brengt. 🤣 Dan gooit men de vaart erin want het is inmiddels 1 uur voor vertrek van het schip. De incheck gaat snel en met een bootje worden we naar de Sinfonia gevaren. Op het moment dat we aan boord stappen maakt het schip zich al klaar om de trossen los te gooien.Wat een hectiek allemaal. Aan boord komen we in een mensenmassa terecht. Een bemanningslid dirigeert ons naar de hut, ‘Quick, quick!’ We moeten daar op de tv de ‘sloepenrol’ gaan bekijken om ons vervolgens te melden bij het muster station. Zodat we in geval van nood weten waar we heen moeten om in de reddingsboten te komen. Bij de hut staat onze tippie voor de komende weken al klaar, een aardige knul. We maken snel een praatje en geven hem alvast de fooi met de sleutelhanger met miniklompjes die ik thuis in elkaar heb gefrutseld. De rest zal ik jullie allemaal besparen maar rond 22.00 uur openen we uitgeput de deur van onze hut pas weer. Wat een gedoe allemaal, een receptie waar we anderhalf uur hebben gewacht op een drankenkaart, snel wat eten en een drankje, we zijn kapot van vermoeidheid en ergernis. 😡 Wat een verschil met de Holland America Line allemaal. Mijn lover komt als eerste in de hut en wat is dat? Er staat slechts 1 koffer! De andere 2 zijn er niet! Mijn moeder heeft wel alle bagage. Daar komt tippie al aangesneld, ‘Everything allright madame Sia?’ We moeten naar de receptie voor de vermiste koffers. Oh nee, weer terug naar die rij! 😡 Gelukkig gaat het dit keer iets vlugger en de koffers zijn snel terecht. De labels met het hutnummer waren eraf geraakt.  Terug in de hut passen mijn lover en ik er niet meer in met al die bagage. ‘Ga op bed zitten, ik ruim op.’ beveel ik hem terwijl ik ondertussen foeter op de kleine hut met zo weinig kastruimte. Ik moet het ook niet vergelijken met de HAL want de laatste reis met het MS Rotterdam was totaal anders. Maar ja, dat was een super nieuw schip en de Sinfonia is een oude dame. Het prijskaartje is natuurlijk ook een verschil dus…. 😞 Zodra mijn hoofd even later het kussen raakt ben ik weg om rond 07.00uur wakker te schrikken. We hebben gisteren op advies van een doorgewinterde MSC medepassagiere een drankenkaart gekocht. Volgens haar haal je het er gemakkelijk uit. Het moet gezegd: de prijzen in vergelijk met de HAL zijn aangenaam. Onze pas kon gisteren niet meer aangepast worden omdat de machine kapot was. 😳 Dus wakker geworden trek ik snel wat aan en snel naar de receptie. Hopelijk staat er nu nog geen lange wachtrij! Ik heb geluk en met een kwartier is alles geregeld. We zijn deze morgen ook op de eerste plaats van deze reis, namelijk Split. Maar daar over later meer! 😊 Eerst over het reizen met mijn alleenstaande moeder. Dit is de eerste keer dat mijn lover en ik met haar op vakantie zijn zonder pa. Dat het garant zal staan voor grappige scenes blijkt al snel. Het begint al in de aankomsthal van vliegveld Marco Polo. Samen met een flink aantal andere passagiers staan we dus te wachten op transfer naar het schip. Een wat oudere kerel loopt wat rondjes om ons heen en steekt dan zijn hand op naar mij. In het Engels vraagt hij of we ook op de bus van de MSC wachten. Goeie openingszin want we staan in een speciaal vak van de cruise maatschappij! 🤣 Al snel blijkt dat het hem om moeders te doen is en gooit hij zijn hele cv over ons heen. Hij komt uit Denemarken, reist veel, is gezond en heeft geld. Zo dan! 😳 Moeders is niet onder de indruk en vertrekt richting toilet. Als ze terugkomt zegt ze tegen mij, ‘Hij stinkt naar rook, bah. Het is vast een roker!’ De kerel glimlacht wat en heeft geen idee. 🤫 Later aan boord zwaait ie vrolijk terwijl hij roept, ‘See you at the bar!’ So far so good…. De volgende avond komt casanova nummer 2, hij dient zich bij het diner aan. Bij het voorstellen blijkt het een Nederlander te zijn. Bij het eerste glas wijn is hij nog terughoudend maar na het derde glas hangt hij aan mijn moeders arm. Hij geeft haar een vette knipoog en zegt, ‘Wij begrijpen elkaar!’ 🤨 , iieeeeuuww, wat een griezel. Ik hoop niet dat mijn moeder hem leuk vind! Ook deze gooit zijn hele levensverhaal op tafel: een huis van anderhalf miljoen, reizen van minimaal drie maanden en ook niet onbelangrijk….hij heeft geen lichamelijke gebreken! 🤣 ‘Ik heb vandaag in Split nog nieuwe onderbroeken gekocht, van die moderne.’ besluit ie het verhaal. Echt, je kan me wegdragen! 🤣 Moeder zit onverstoorbaar te luisteren, Roel ergert zich kapot en ik zit erbij alsof ik een of ander sex-speeltje ergens heb verstopt want mijn hele lijf trilt van het ingehouden lachen. Het leukste moet nog komen want na een uitgebreid verhaal over een dure reis vertelt hij over een chef-kok met de naam Escoffier. ‘Hebben jullie zijn naam wel eens gehoord, vast niet?!’ stelt ie triomfantelijk vast. En echt, mijn moeder die absoluut niet kan koken knikt en zegt; ‘Ik heb er thuis een kookboek van, Auguste Escoffier. 😳 De kerel grijpt weer haar arm, ‘Ik wist het, jij bent goed in de keuken!’ Ze kunnen me inmiddels wegdragen want echt, mijn moeder kan nog net een ei bakken! Zelfs water kan ze laten aanbranden. 🤣 Dat boek zal vast van mijn vader geweest zijn want díe kon het als de beste. ‘Waarom zou mijn moeder dat boek hebben?’ vraag ik piepend van de lach aan mijn husband. ‘Geen idee, want ze kan totaal niet koken!’ giert ie. Van de andere kant van de tafel kijkt de kerel mij pinnig aan en slijmt dan tegen mijn moeder:  ‘Arme vrouw, doet zij altijd zo bazig en lelijk tegen je?’ 🤮 Ik schuif het laatste hapje van mijn dessert naar binnen en sta op. ‘We gaan moeder, opschieten! Op naar de volgende, en door…..!!!!’ Heeft moeder een glaasje teveel op of baalt ze ook van die kerel maar als we weglopen roept ze naar hem, ‘Mij niet appen!’ 🤣🤨🤣