Voordat we St. Petersburg verlaten gaan we eerst een bezoekje brengen aan een voormalig collega-fotograaf van mijn vent. Albert en zijn vrouw Johanna zijn hier al weer 18 jaar geleden gaan wonen. Als je dan belooft langs te komen als je in de buurt bent moet je dat uiteraard wel doen. 😊 In een buitenwijk van Tampa wonen ze in een bungalow met zwembad. We schuiven aan voor de lunch en een paar gezellige uurtjes. 😊 
Onderweg naar hen toe zijn we al begonnen met om ons heen kijken naar een overnachtingsplek cq. camping. Helaas vinden we niets. Alles is vol en een aantal mooie plekjes langs het water hebben een bord met ‘no overnight stay’. 😬 In de hoop daar meer geluk te hebben rijden we dus maar door naar de volgende plaats, Tampa. Langs de weg ligt een mega grote camperdealer waar ook een camping bij hoort, het Lazydays RV resort. 
We hebben mazzel, planten de hut neer en duiken in het zwembad. Dat helemaal in de stijl van deze streek met muggengaas is overdekt. 🤨 
Als we op de kant zitten met een cocktail zwaait er van de overkant een kerel naar ons. ‘Hé, kijk nou dat zijn Bob en Pam!’ zeg ik tegen mijn husband. We hebben hen eerder ontmoet op de KOA Lion Country Safari campground in Palm Beach. Hoe klein is de wereld! Wat in de huidige situatie overigens ook een enorm nadeel blijkt te zijn. 😬
Natuurlijk komt het gesprek op het coronavirus. Onze terugvlucht staat op 1 april maar het is een onzekere tijd. Bob hoort ons aan, ‘Ik snap dat het voor jullie lastig is maar weet dat je altijd bij ons terecht kan!’ Hij geeft een kaartje met zijn adres en komt ‘s-avonds nog een keer langs om het te benadrukken. Zo aardig en lief dit soort gebaren. Net als de berichten vanuit Nederland die ik krijg 
(of van mijn moeder hoor) dat er schatten zijn die aanbieden of ze iets voor mijn ouders kunnen betekenen! 😍
Zaterdagmorgen rijden we nog even terug naar Tampa om wat foto’s te maken 
en gaan daarna op weg naar Titusville nabij Orlando. Hier hebben we onze laatste stop voordat we naar Baltimore reizen om de camper in te leveren bij de haven. Althans als dit allemaal volgens plan gaat verlopen….eigenlijk hebben we ons inmiddels voorgenomen om ons plan nu per dag te bekijken. 🤔 Op Manatee Hammock Campground (waar we aan het begin van deze reis ook hebben gestaan) hebben we drie nachten geboekt. 
Het is rustig op de wegen rondom Orlando, de reden is dat Disney met ingang van morgen al zijn attracties heeft gesloten. Ons uitje naar Disney Epcot zal dus niet meer gaan lukken. De camping daarentegen is met de naderende Springbreak (voorjaarsvakantie) volgeboekt. Dit is ook het tegenstrijdige van alles want waar het éne moment corona overheerst hebben we ‘s-ochtends een lancering op het programma staan die helaas met een enorm kabaal wordt afgebroken (hier zijn nog geen meldingen van de overheid dat je 1.5 meter afstand moet houden) 
en liggen we de volgende dag op het strand. 🤭 We sluiten onze ogen er niet voor maar de berichten over Florida die we horen zijn allemaal positief. Californië en New York hebben het zwaar te verduren maar hier schijnt de zon en heeft Trump stevig de vinger aan de pols. 🤫 Afgelopen oktober hebben we in Las Vegas een Nederlands stel, Erna en Harry, ontmoet die ook met hun eigen camper in Amerika reizen. Via social media hebben we contact gehouden en zo zitten we zondagavond gezellig weer bij elkaar. 
Er is een hoop bij te praten maar waar het vooral over gaat: het coronavirus. 😬 Alle vier zijn we benauwd voor de vliegmaatregelen. Zeker als we het laatste nieuws uit Nederland horen. 🤔 Vreemd is dat alles ook ineens heel snel lijkt te gaan. In Nederland houden premier Rutte en de Koning een toespraak. 
Is de horeca vrij abrupt gesloten en moet men zoveel mogelijk binnen blijven. Mensen die dat kunnen werken vanuit huis. De zorg en alle mensen in beroepen die maken dat Nederland draaiende blijft krijgen op dinsdagavond 20.00 uur vanaf balkons, straten, pleinen en vanuit tuinen een daverend applaus. Vrijdagochtend spreekt Europa af om om 09.45 uur gezamenlijk ‘You’ll never walk alone’ uit de radio te laten schallen. Wij leven op een afstand met iedereen mee en vergaren zoveel mogelijk nieuws. 
Het voelt raar als wij op maandag gaan shoppen en dinsdagmiddag op het strand liggen. Het zullen de laatste activiteiten zijn want dan ziet Trump eindelijk de ernst van de situatie in en gaat het hier ook los. De stranden, 
toeristische bezienswaardigheden,
restaurants, barretjes, warenhuizen gaan allemaal dicht. 
Alleen de take-away en supermarkten blijven open, de laatste vaak totaal leeg geplunderd met aangepaste openingstijden (geen 24/7 meer) zodat het personeel in de nachtelijke uren met volle kracht kan bijvullen. Bij binnenkomst wordt je winkelwagentje gedesinfecteerd door de greeter.
We begrijpen wel waarom dit in de uitverkoop gaat. Daar wil je niet mee gezien worden. De Amerikaanse collega van Youp van ’t Hek zal er de laatste doodsteek wel aan geven. 😂 
Het is tragisch om te zien wat mensen inslaan en ook in Florida staat het wc papier op nummer 1. Hoe kan je in vredesnaam acht grote verpakkingen pleepapier kopen en wat moet je ermee want een ding hoort níet tot de verschijnselen van Corona en dat is reeskak. 🤭 Het leuke is wel weer dat de dame spontaan een pak aan ons gaf toen wij misgrepen. Gelukkig want wij hadden nog maar 1 rolletje op voorraad.
De volgende ochtend is er een nieuwe poging om een boel satellieten met een grote raket te lanceren. Allemaal redelijk geruisloos trouwens tot er een minuut later een enorm kabaal op je af komt. Dan weet je gelijk weer hoever je er vanaf staat ( 18 kilometer). 😳
Wij hebben er ondertussen nog een probleem bij….! Tijdens het rijden naar het strand klonk er onder de camper een vreemd geluid. Roel en Harry halen op de camping het wiel eraf en vermoeden dat het de lagers zijn. 
WTF, wat nu! We kennen de garages hier en vrezen het ergste! In de eerste garage die ze aandoen worden ze vakkundig en goed geholpen. De hut gaat niet alleen op de brug maar de monteur gaat ook een stukje rijden. Conclusie: het zijn de achterwiellagers. 😩 
Mijn vent gaat direct met de garage in Nederland aan de slag en regelt dat de onderdelen naar de garage hier worden gestuurd. Als alles volgens plan loopt zijn ze er maandagmorgen en kan de monteur aan de slag. Volgens het reisbureau gaat onze geplande vlucht op 1 april nog steeds door. Met zijn vieren nemen we veelvuldig alle scenario’s door: wanneer kunnen we naar huis, wanneer vliegen ze nog meer, willen we wel in een vliegtuig en op een vliegveld zitten, hoe gaat dat thuis want we kunnen geen familie en vrienden zien en zullen minimaal twee weken in quarantaine moeten. Onze hoofden lopen over en de plannen wijzigen soms met de minuut. Ook wordt er door Erna en mij wel een traantje gelaten want verdomme, we weten het ook niet meer! Dit is zo’n heel ander einde dan we ons voor hadden gesteld. Zeker voor hen want zij zouden hier nog een paar maanden blijven. Maar de berichten die nu steeds meer komen zijn niet goed en we vrezen dat als men zich het hier eindelijk bewust is dat er dan hele extreme dingen gaan gebeuren. Er speelt bij veel Amerikanen ook een politiek gedeelte mee. 😳 ‘Het is een hetze tegen Trump zodat ie de verkiezingen niet kan gaan winnen!’ 🤨🤮 Je zal het maar denken….
De camping is inmiddels leeg aan het raken. Zeker nu de grens met Canada ook dicht is gegaan. De receptioniste blijft echter volhouden dat dit weekend in verband met de vakantie alles gereserveerd is. 
Wij, en ook Erna en Harry, moeten verkassen want onze plekken zijn dus gereserveerd. 
Het bomt ons niet want we zijn al blij dat we een plaats hebben. Mijn vent en Harry boeken gelijk voor de zekerheid tot 4 april. Als ik later op gepaste afstand vraag welke plek ze vrij heeft buigt ze helemaal naar mij toe. 😬 ‘Domme doos, ga zitten en blijf op afstand!’ denk ik boos bij mezelf. Echt, er zijn hier zoveel mensen die er totaal geen acht op slaan en het vreemd vinden dat wij afstand houden. Dit moet op korte termijn echt helemaal uit de klauwen gaan lopen. 😡 We hopen dat de reparatie aan onze camper dinsdag klaar is zodat we samen met Harry en Erna richting Baltimore kunnen rijden. Zij breken de reis door de situatie vroegtijdig af en zetten de camper met veel pijn in het hart ook op de boot retour. Natuurlijk hebben we aan een storage gedacht maar hoelang gaat dit allemaal duren! Wij vrezen nog heel erg lang en wanneer kunnen we dan terug naar Amerika? 😬 Net kwam de receptionist dit stencil bij alle campers langs brengen:
Er mogen geen nieuwe reserveringen meer aangenomen worden. Voor nu kunnen we blijven staan tot het eind van onze reservering maar dit kan allemaal zomaar veranderen. Met vragen kan je alleen maar bellen naar de receptie want die is met onmiddellijke ingang afgesloten. De arme kerel wist het ook allemaal niet. Zeker niet toen hij een echtpaar met een huurcamper moest wegsturen. Het onfortuinlijke stel had 1 nacht gereserveerd en net de bevestiging ontvangen voor de terugvlucht over een paar dagen. Hier nog een paar nachten bijboeken mocht niet. Raar om ze weg te zien rijden. Op de vraag van mijn lover of dit nou niet anders kon stamelde de receptionist, ‘It’s the policy and the law….’ 🥶 Het rare is wel dat daardoor iedereen de weg op gaat om andere plekken te zoeken terwijl dat soort bewegingen juist heel ongewenst zijn. Maar, de stand van zaken is nu dat onze beide campers vrijdag in de haven afgeleverd worden en wij zo snel mogelijk (zaterdag 28 maart of 1 april) naar huis vliegen. We maken het alle vier goed, houden er de moed in met koken, eten, klaverjassen, de blog tikken 
en de eekhoorntjes verjagen die de doos hagelslag aanvallen. 😜
Ik jog nog gewoon mijn rondjes terwijl mijn vent mee fietst
en tsja….dit mag natuurlijk ook niet ontbreken! 😂 
Fingers crossed voor maandag: de onderdelen en de reparatie. 😊
Liefs en heel veel sterkte voor een ieder. 😘 Stay safe want een situatie als deze in Italië is vreselijk.😪
Als laatste willen we nogmaals benadrukken dat we de ernst van de situatie heel goed inzien maar als afsluiting toch een kleine sortering grappen….😇
Maar eerst stoppen we buiten Miami in Homestead voor een bezoek aan de Aldi. Het blijft gek maar wat een genot is dat hier toch! Lekkere spullen zoals bijvoorbeeld rauwe ham en kaasjes hebben ze in overvloed. 😊 Eind van de middag zijn we bij het Larry en Penny Thompson Memorial park and campground, 
bij toeval ontdekt toen we vorige week Miami Everglades RV park verlieten. Beiden liggen qua afstand vlak bij elkaar echter in de prijs is er een groot verschil. De campground van Larry en Penny is een gemeentecamping en vraagt ‘maar’ 30 dollar per nacht. Iets wat voor Florida heel goedkoop is! Het is een grote camping in een park met een meer. Prima plekken met full hook-up en ook zijn hier weer veel snowbirds. De volgende ochtend ga ik eerst mijn ‘discipline rondje’ lopen. Om de dag loop ik een half uur. Twee weken geleden ben ik weer begonnen en het is heel bizar maar de eerste keer kon ik gewoon 30 minuten achter elkaar joggen! 🤔 Amerika is een bijzonder land want ondanks de vele mensen met overgewicht zie je toch bijzonder veel wandelaars, joggers en fietsers. Ook nu op deze dinsdagmorgen rond 08.00 uur is het druk en lijkt het alsof ik in een soort prestatieloop terecht gekomen ben. 😂 De hitte maakt dat je vroeg op pad moet gaan. Na een half uurtje ben ik terug, spring onder de douche en schuif dan aan voor het ontbijt. 😍 Vervolgens rijden we via de Starbucks naar Miami Beach. Afgelopen keer waren we er in het weekend en het is nu beduidend rustiger. De hut parkeren we weer op dezelfde plek en stappen dan op de fiets. Mijn husband wil namelijk het centrum van Miami bezoeken. ‘Gewoon even de brug over en kijken!’ zegt ie. Ik heb het niet zo op fietsen in een big city en zeker niet met die vent van mij die heel snel afgeleid is en continue om zich heen kijkt waardoor ie dan de hele weghelft nodig heeft. 😬 Op momenten als deze, wanneer ik mijn husband toespreek, vraag ik me wel eens af wanneer ik zo ‘zeurderig’ ben geworden. 🤨 ‘Niet door rood licht rijden, goed rechts houden en voor je kijken! Als je dat allemaal vergeet dan ga ik direct terug naar de camper!’ foeter ik. Na zijn antwoord, ‘Ja mam!’ is de toon gezet 😂 en in een temperatuur van zo’n dertig graden draaien we de pedalen rond. De eerste straat rijdt hij uiteraard al tegen het verkeer in….😡
Nee, Sia werd niet staande gehouden, we stonden gewoon in de laserbaan van een politieagent. Er zullen wel een paar hardrijders voordeel van gehad hebben. 😊
Het centrum van Miami is niet zoals we gedacht hadden, winkels liggen ver uit elkaar en er zijn veel kantoren. De haven daarentegen is erg leuk met kleine shops, barretjes en restaurants. 
Ik moet bekennen dat het fijn is op de fiets want je ziet veel meer en kan sneller en veiliger stoppen dan met de camper. Terug rijden we over de boulevard van Miami Beach,
eigenlijk op het pad tussen de boulevard en het strand, speciaal bestemd voor wandelaars en fietsers. We passeren een paar hotels waar luide muziek laat horen dat er poolparty’s aan de gang zijn. Bij één worden we door een beveiliger naar binnen gewenkt, ‘Kom binnen and join us!’ roept ie joviaal. Mijn lover is gestopt en kijkt langs de kerel heen, ‘Gezellig zeg, laten we gaan zitten. Prima ligbedden, een drankje en jouw muziek!’ roept ie opgetogen naar me. Ik kijk langs hem heen en zie wat weelderige dames in het zwembad een wilde act opvoeren. 😉 ‘Er zijn geen parasols, dat is niets voor jou dan ben jij zo een tomaat!’ zeg ik bitch. Het is zo’n moment dat een ‘Tiny en Lau kerstmis act’ tussen ons op de loer ligt. Ik stap weer op de fiets, rij weg en hoor mijn vent, ‘Maybe later!’ naar de beveiliger roepen. 😳 Iets verderop stallen we in de zinderende hitte de fietsen en sjokken over het strand. Dit is Miami: zien en gezien worden. Maar op het strand geen één strandtent waar je kunt liggen en iets drinken. Bij een houten keetje, waarvan ik denk dat dit het domein is van de verhuurder van de strandbedden en parasols, verkopen ze drankjes. Een glas wijn in een kartonnen bekertje is 16 dollar! Mijn humeur daalt naar het absolute nulpunt waar zelfs tropisch Miami niets aan kan veranderen. Geagiteerd roep ik uit; ‘WTF, dat is toch niet normaal, 16 dollar voor een glas, zijn ze besodemieterd!’ 😡 Nou goed, we ploffen uiteindelijk wel neer op het strand maar het wordt een kort bezoek. Wanneer mijn vent voorstelt om terug naar de poolparty te fietsen voor een drankje krijgt ie de wind van voren. Als ik even adem haal zegt hij snel voordat ik verder ga, ‘Jij ziet er echt tien jaar ouder uit als je zo boos kijkt!’ 😫 I love that man! ❤️ We laten Miami voor wat het is en rijden terug naar de camping. Mijn lover bakt een steak op de BBQ en een wijntje doet de rest. De volgende ochtend verlaten we Miami. We hebben geen verdere campings meer gereserveerd op de weg langs de westkant van Florida. Als we helemaal niets kunnen vinden dan is er altijd nog de Walmart! 👍 Over de 41 rijden we door de Everglades. Een lange weg met af en toe aan weerszijden kleine bedrijven die alligator tours aanbieden,
iets wat we een paar jaar geleden al gedaan hebben. Samen met mijn ouders hebben we toen een cruise gemaakt door het Caribisch gebied/Panama kanaal met vertrek en eindpunt Fort Lauderdale. De alligators liggen lui op de kant en zijn vanuit de camper zo te zien! 😬 Bij Shark Valley visitor center stoppen we en dan blijkt dat je vanuit hier een gedeelte van de Everglades in kan met een soort treinwagentje, 
lopend of op de fiets. Er is een route van totaal 15 mijl naar een uitkijktoren. Ook vandaag is het weer erg warm maar enthousiast besluiten we gewoon te gaan. We zijn 2 1/2 uur onderweg. Dit is inclusief het fietsen, het bezoek aan de uitkijktoren en de stops die we maken voor maar liefst 48 alligators! 😊
Net voor het eindpunt zie ik een vrouw van achteren bij een alligator bukken, met haar hand aait ze zogenaamd het beest terwijl haar vent aanwijzingen krijgt voor de foto. Van verbazing kan ik niets uitbrengen, mijn mond gaat open en dicht. Ik kijk achterom en zie Roel foto’s maken van een alligator in het water. ‘Kijk, die vrouw!’ stamel ik. De domme doos is inmiddels weer gaan staan en bekijkt, zonder acht op het gevaar te slaan, de foto’s. ‘Ja, ik zie er goed uit!’ zegt ze vervolgens in het Duits….(ik heb iets met die taal deze week 😉). Op de vraag van mijn vent of ze wel weet hoe gevaarlijk deze dieren kunnen zijn haalt ze haar schouders op en zegt; ‘Ach, het zal zo’n vaart niet lopen, ze zijn best groot dus waarschijnlijk niet vlug….’ 😳 Ze was helaas wel te snel weg want Roel had alleen de alligator op de kiek. 
Bezweet komen we terug bij het visitor center. Een kerel die ook net van zijn fiets stapt gooit een fles water over zich zelf heen. 
Wij puffen uit met een ijsje voordat we de fietsen op de camper zetten. Een paar kilometer later zien we een kleine camping. 
De vriendelijk camphost heeft nog precies 1 plek! ‘Are we lucky, die is voor ons!’ roepen we tegelijk uit. Wat een bijzonder leuke en goedkope plek (30,00 dollar) is dit zo rondom een meertje….dat echter wel gevuld is met alligators! 
Vanmiddag hadden we al flink wat muggen dus ik vraag aan de camphost of ze hier ook zitten. Zijn antwoord; ‘We are in the Everglades, you have mosquitos but now we have no see’ums.’ stelt ons gerust. 😊 Na een quick shower zitten we buiten, doen een wijntje en terwijl we terugkijken op een leuke dag doe ik een nieuw lakje op de nagels. 😊
Eigenlijk ben ik wel wat benauwd voor het buiten eten straks want wie weet komen die beesten op de kant als het donker wordt. Ik hoef er niet over in te zitten want zodra de zon weg is komen de muggen en we vluchten naar binnen. ‘Die vent zei toch, no see’ums oftewel ze zijn niet gezien!’ mopper ik terwijl mijn lover het elektrische raket tevoorschijn haalt. Het hele plafond ziet in een paar minuten zwart van de kleine beestjes, jakkes! 😡 We doen zoveel mogelijk alles dicht want het lijkt of de kleine rakkers door het gaas heen kruipen. De volgende dag komt de camphost voorbij lopen, ‘Goodmorning, nog last van de no see’ums gehad?’ 🤔 Het is een kleine spraakverwarring want no see’ums zijn dus hele kleine muggen die door elke hor heen kruipen . Wij dachten dat de kerel met een dialect sprak, zo van: ‘No seen some….’ 😂 
Vanuit de Everglades komen we naadloos in het Big National Preserve. Ik rij als naast me mijn lover hard ‘Stoppen, stoppen!’ roept. Langs de weg in het water, niet meer dan een sloot, liggen wel 25 alligators! 
En vlak erbij twee kruizen….🤔 Waren die te nieuwsgierig….
Hij springt eruit en ik kan niet anders dan de hut op een veilige plek parkeren….en afwachten of ie terugkomt en niet opgevreten is. 🤨 
Het zijn allemaal mangrovebossen hier.
Natuurlijk komt ie terug, ‘Rijden maar toppert!’ en we gaan door om bij het Oasis Visitor center te kijken. Hier is een soort houten vlonder over het water gemaakt en beneden ons zien we echt super veel alligators liggen. 
Sommigen bijna op de weg.
‘OMG, dat hoedje! Van wie zou die zijn geweest!?’ grap ik flauw als ik het ding in het water zie liggen. 🤣 
Op de route zijn er nog een aantal stops en met verbazing raken we de tel kwijt want het stikt hier echt van de alligators! Die samen met onder andere schildpadden, veel mooie vogels en ontelbare muggen in dit gebied leven. 😬 We naderen Naples en zien dat er een KOA camping is. Ook nu hebben we de laatste plek. Het is weer een dure (86,00 dollar). 
We doen het want het is net 15.00 uur dus we kunnen lekker van het zwembad genieten. Terwijl we zwemmen draait de wasmachine een was: perfect geregeld! In de uitlopers van de Everglades stikt het nog steeds van de muggen die komen zodra de zon verdwijnt waardoor buiten blijven zitten geen optie is. ☹️ Hoewel de buurman met vrij luide muziek echt een volhouder is.
‘s-Morgens is het rumoerig rondom de camper. We kijken naar buiten en zien een aantal snowbirds spullen zoals houten borden neerzetten. Het blijkt dat ze hun jaarlijkse spelletjesdag hebben. 
Die is uitgerekend vandaag en op het veldje naast onze plek! Rond 09.00 uur gaan zo’n 50 snowbirds het gevecht met elkaar aan! 😂 Ze vragen wel netjes of we het niet erg vinden en of we mee willen doen! We hadden graag nog een nacht hier gebleven maar er is helaas geen plek meer vrij. 😕 Eerst rijden we naar Marco Island waar ook hier weer de stranden allemaal ingepikt zijn door hotelketens en je vrijwel nergens bij het water kan komen.
Ook van de muggen zijn ze niet verlost hier want de huizen hebben allemaal verdiepingen hoge horren aangebouwd.
Ook het hoge aantal huizen met zuilen voor de deur valt op. 
De volgende stop is de pier van Naples. 
Er vliegen enorme partijen pelikanen waarvan er ook prompt een aan de hengel van een sportvisser komt te hangen. Tja, samen op zoek naar dezelfde buit…. 
Handig wordt ie uit het water gevist en van de haak bevrijdt. Goed werk van die vissers! 
Bij de jachthaven met een flink aantal winkels en restaurants heerst een gezellige sfeer.
Een overnachting hebben we nog niet kunnen vinden, ook hier zit alles vol en de hut langs de kust zetten is onmogelijk gezien alle waarschuwingsborden. Vlakbij restaurant Olive garden ligt een Walmart waar overnachten is toegestaan. Na een prima Italiaanse maaltijd zetten we de hut dus op camping Walmart. 😉 De volgende morgen vroeg rijden we naar het strand waar het nog heerlijk koel en rustig is. Ik loop mijn meters langs de zee terwijl mijn lover het ontbijt verzorgt. Hierna rijden we nog een rondje door het dorp
en gaan in een lange file naar Fort Myers Beach. We doen een koffie/thee op het strand en zien in zee de dolfijnen heen en weer springen! 😍 
Het bevalt ons hier dus bij een camping aan het strand vragen we of we een nacht kunnen boeken. Ze hebben nog net een plaats vrij maar wel snel beslissen! Kosten 145,00 dollar per nacht, 3e rij en totaal ingebouwd. We nemen een kijkje maar wat een treurnis. Men staat zo dicht op elkaar dat we de ramen waarschijnlijk niet open kunnen zetten. Wel staat er op het terrein van de plaatselijke Walmart een camper. Er zit iemand in dus mijn vent gaat vragen of overnachten is toegestaan. De kerel knikt instemmend, hij heeft hier vannacht gestaan en doet dat aankomende nacht ook weer. 👍 Goed, als we dus niets kunnen vinden is dit een optie! We rijden vanuit Fort Meyers over de brug door naar Sanibel Island. 
Dit eiland staat bekend om zijn vele schelpen. Gekscherend noemt men de schelpenzoekers hier ‘Bend-overs’ omdat ze de hele tijd gebukt langs het strand gaan. 😜 De enige camping op dit eiland is totaal volgeboekt. We kunnen voor 40,00 dollar wel voor de ingang naast de slagboom parkeren. Die weten hun prijzen voor een nacht ook wel! Het is druk en ook weer heel lastig om bij het strand te komen. 
Alles is privé bezit. Uiteindelijk vinden we een parkeerplaats, ga ik ‘bend-over’ 
op het strand en verzamel de mooiste schelpen. 
Die ik helaas niet mee naar Nederland mag nemen van mijn voormalige werkgever. ☹️ De rest van de middag brengen we door op een stukje strand naast de brug. 
Doordat het vlakbij de brug ligt is het minder populair dan de schelpenstranden. Na de BBQ en een mooie zonsondergang 
rijden we terug naar Walmart. De camper van vanmorgen is weg! Er staan wel twee anderen. In de buurt van een flink bakbeest met een speedboot erachter parkeren we en gaan een rondje Walmart doen. Onderweg spreekt een camperaar ons aan en zegt dat er vanmorgen hier campers zijn weggestuurd met de mededeling ‘No overnight stay!’ 😳 Dit is dus waar we zo’n hekel aan hebben, dat je niet weet of je vannacht uit je bed geklopt wordt om te vertrekken. We wagen de gok en hebben een rustige nacht. Als we de volgende morgen wakker worden is het gelukkig iets frisser. De wind is gedraaid en er is meer bewolking gekomen. We rijden naar het centrum van Fort Meyers beach, maken een wandeling over de pier en worstelen door het zand. 
Het is gezellig druk met veel restaurantjes en barretjes vlak aan het strand. Bij één daarvan doen we koffie/thee met wat lekkers: 
het is tenslotte zondag! 😉 Vervolgens rijden we langs de kust verder omhoog. Bij enkele campings waar we voorbij rijden checken we of er plaats is maar we hebben geen geluk. De Walmart’s die we passeren hebben allemaal borden met ‘No overnight stay’ op de parkeerplaats hangen. Florida is prachtig maar in deze periode van het jaar een verschrikking met de drukte van alle snowbirds. 😡 Als we reclame zien voor een mega grote ‘vlooienmarkt’ laten we het maar even en draaien het parkeerterrein op. Het ding is inderdaad heel groot en onder verdeeld in kleuren zodat je niet easy kan verdwalen. 😬Jammer genoeg is het geen markt met veel ‘oude spullen’ zoals wij gehoopt hadden. We vergeten de tijd en ineens is het laat. Komt ook bij dat hier vandaag de zomertijd al is ingegaan. Terug in de camper speuren we op internet nog eens alles door en mijn lover gaat maar weer een rondje bellen. De laatste camping, Myakka River State Park, heeft nog twee plaatsen vrij! Eind van de middag komen we aan, checken in en gaan op weg naar ons plaats, nummer 19. 
De camping is opgebouwd uit cirkels met plekken. Helemaal achteraan moeten wij zijn bij het boothuis annex restaurant. Terwijl we over een brug rijden zien we een aantal mensen naar het water staan kijken. Wat blijkt: een alligator komt uit het water. De vissers zijn voorzichtig als het dier pal voor een stoel en de kist met vis gaat liggen. 😂 
De alligator naar het water lokken met andere vis heeft geen zin want het dier beweegt geen meter! Er moet uiteindelijk een ranger aan te pas komen. Die loopt op het beest af, zwaait wat met zijn armen en geeft het als laatste zetje een schop onder de staart. 😳 
Het dier schiet met kabaal het water in en zwemt weg. 
Wow, dit had ik niet verwacht, ik dacht echt dat die vent opgevreten zou worden. 😬 Inmiddels is het donker dus we haasten ons verder. ‘Kijk nou, er staat iemand op onze plek!’ roep ik uit bij het zien van een tentje op nummer 19. Een lang verhaal kort maken: nadat de camphost en de ranger het hebben uitgezocht blijkt dat de tent op nummer 18 moet staan. Die heeft zich vergist! Om de knul te besparen dat ie zijn hele hebben en houwen moet afbouwen bieden wij aan te ruilen van plek. Hij blijft maar 1 nacht, dan verkassen wij morgen gewoon. De ranger en de camphost doen hier erg moeilijk over: iedereen moet staan waar die moet staan! 😬 Dus de tent wordt bij elkaar gegraaid en in het donker verkast. Zoals zo vaak verbazen wij ons over het idiote reserveringssysteem hier in Amerika. 🤭 Het Myakka park is mooi en beschikt over vele fiets-en wandelpaden langs plekken met uiteenlopende dieren. 
10 cm doorsnede !
We trekken er met de fiets op uit naar een tree-top walk
en aan het einde middag ga ik een rondje joggen. Wel onder begeleiding van mijn vent want gadver die alligators liggen echt dichtbij. 😳 Tijdens het lopen merkt mijn lover heel grappig op, ‘Door het lopen in gebieden met beren en alligators zou ik toch denken dat je harder liep!’ 🤣 
Bij het park hoort een afgesloten ‘deep hole’, eigenlijk een grote put met water dat opdroogt waardoor de alligators steeds dichter bij elkaar komen te liggen. Het is een beschermd gebied waar per dag maar 30 bezoekers in mogen. Om 08.00 uur in de morgen moet je je melden voor tickets. ‘Kom vroeg want een half uur van te voren begint er al een rij te vormen!’ waarschuwt de ranger. Nou dat zal dan zeker maar alleen vandaag als wij er staan even niet! 😉 
Rond tienen lopen we het gebied in voor een wandeling van ongeveer drie kilometer naar de put. Wow, we zien ze al van verre op de kant liggen. Uiteindelijk tellen we er 85….althans die we kunnen zien! 
Hoe bijzonder is dit! 😍 In de brandende zon lopen we weer terug, het is een warme trip maar de moeite zeker waard! 
Wel elke dag mams even bellen. 🤫
Via de 41 rijden we langs de kust en komen in Siesta Beach. Naar zeggen is dit één van de mooiste stranden van Florida. 🤔 Wij zijn er niet achter gekomen want het is een grote chaos. Nergens valt te parkeren en een lange file maakt dat we stapvoets door het centrum van Sarasota gaan. Het is dinsdag, de Springbreak (vakantie) moet hier nog beginnen, ongelofelijk wat een drukte! Verderop in Bradenton parkeren we bij de Walmart, eerst maar boodschappen doen en misschien heeft de kapper tijd! Mijn husband gaat onder het mes 😜 en ik in de verf. 
Aan de vele verbodsborden op het terrein te zien heeft mister Walmart het niet op overnachters. De kapster weet wel dat hier verderop een Cracker Barrel zit. Deze restaurantketen heeft het wel op overnachters en je kunt er ook prima eten voor een schappelijk bedrag. ‘Het is maar een paar mijl verder!’ We worden laconiek en ook kriebelig door het zoeken naar overnachtingsmogelijkheden en rijden fris gekapt eerst maar naar het strand. Bradenton Beach gaat naadloos over in Holmes Beach en ik kan het niet nalaten om bij het zien van deze naam een schunnige opmerking over de man te maken, ‘Big John zullen we hier niet meer tegenkomen op het strand!’ 
grinnik ik van het lachen. Voor wie hem niet kent….er is Google. 😊 Op de flinke parkeerplaats die zo aan het eind van de middag wel plaats heeft planten we de hut. Gelijk aan het begin staat een groot bord dat je niet mag overnachten dus helaas. ☹️ Er zit één leuke strandtent waar een kerel de longen uit zijn lijf zingt met het nummer ‘Sex on the Beach’ terwijl de snowbirds uitbundig met elkaar dansen. Het is een vrolijke boel en na een Margarita is mijn husband niet meer te houden en gaat volop mee in het line-dancen. 👍 
De dames draaien om hem heen en zwaaien opgetogen als ie gaat zitten, ‘Bye sweetie, see you later!’ Het is natuurlijk zo’n dingetje waar je niet over praat en wat je niet wilt weten maar de oudjes zijn zeker nog ondeugend. Terwijl ik naar mijn dansende lover kijk hoor ik een gesprek tussen twee bejaarde heren. Het gaat over een dame van hun leeftijd die heupwiegend op de dansvloer staat, ‘She is really hot, I know!’ 😳 De rest van het verhaal zal ik jullie besparen maar het was vermakelijk en zou in een tv programma met een hoop gepiep uitgezonden moeten worden. 😜 Op korte afstanden vinden we inderdaad een Cracker Barrel en nog beter, er staan meer campers. Het eten is prima maar helaas schenken ze geen alcohol. 😂 Als we ‘s-morgens opstaan besluiten we nog een nacht te blijven. In alle vroegte rijden we naar Holmes Beach waar we de hut onder een grote boom parkeren. Op het strand vermaken we ons 
en belanden aan het eind van de middag weer in de strandtent waar dit keer een band jazz-muziek speelt. Wederom is de sfeer super leuk. Ze begrijpen het wel: ‘levende’ muziek, een leuke bar en een goed restaurant met schappelijke prijzen….het ding is afgeladen! Na de zonsondergang rijden we uiteindelijk rond 21.00 uur terug naar de Cracker Barrel en kijken een tv serie. ‘Piep, piep’ doen onze telefoons ineens en we lezen met ongeloof het bericht. Trump heeft besloten alle vluchten van en naar Europa met ingang van aanstaande zaterdag te weren. 😳 
WTF, dit is ernstig aan het worden. Tot op heden hebben we hier niets gemerkt van het Corona. In Nederland ligt iedereen al te slapen dus we maken een checklist wat we misschien allemaal moeten gaan regelen. Ondertussen ontploffen de Amerika en Canada Facebook sites van de vele reacties. Dan stelt CNN het bericht bij: het betreft alleen alle vluchten vanuit Europa! Dan zouden wij op 1 april toch terug naar Nederland kunnen vliegen….🤔 Het is volkomen onduidelijk, we slapen er onrustig door en zijn vroeg wakker. We bellen met kantoor en het thuisfront die het nieuws inmiddels ook al hebben gehoord en zelf al veel langer in de ban van Corona zijn. Meer dan goed contact houden kunnen we niet blijven doen. Trots zijn we op ons top team want ze laten zich niet gek maken en houden de zaak draaiende! Ook mijn ouders behouden gelukkig hun nuchterheid en gaan niet mee in de massahysterie. 😍 Benieuwd of er hier bij de winkels al iets te merken is rijden we naar de winkels en zien mensen groots inslaan. Hele schappen met voornamelijk hygiëne artikelen zijn leeg en totaal uitverkocht. 😳 
Echt, we hebben de afgelopen weken niet onder een steen geleefd en alles over Corona op de voet gevolgd maar er hier totaal niets van gemerkt. 🤔 Echter na de toespraak gisteravond van Donald is het ook in Florida losgebarsten. Terwijl we in de rij voor de kassa staan zeg ik; ‘Ik loop vast naar de FamilyDollar aan overkant. Misschien hebben ze daar nog van die hygiënedoekjes.’
Momenteel is er nog geen duidelijkheid over onze terugvlucht. Wel hebben we een aantal ‘nood scenario’s’ bedacht voor als we hier ‘vast komen te zitten’ want nu beginnen de sluitingen ook: onder andere State Parks, campings, Disney en scholen. Inmiddels heeft Trump na al het handenschudden nu ook de noodtoestand afgekondigd, leren we hoe we onze handen moeten wassen, zijn er een heleboel landen die hun grenzen sluiten, gaan mensen in Nederland hamsteren en draaien de kanjers in de gezondheidszorg op volle toeren! 💪💪
De 205 kilometer lange Overseas Highway (het begin van US Highway 1)verbindt alle bewoonde Keys en het vasteland met elkaar. Een groot deel van de weg is gebouwd op restanten van de Overseas Railroad die in 1935 door een orkaan werd vernield. Er zijn nieuwe 2 baans bruggen naast gebouwd maar de spoorbruggen liggen er nog, voor zover ze niet zijn ingestort of weggerot. 
Sommige bruggen zijn opgeknapt en toegankelijk voor fietsers, wandelaars en vissers.
Oorspronkelijk waren de Calusa Indianen de bewoners op de eilanden. Tot de Spaanse veroveraar Ponce de León ze als eerste ‘blanke’ ontdekt. Maar door de strategische ligging kwamen er ook volop piraten. In 1820 eist Amerika de eilanden op waardoor gelukzoekers uit het noorden afdaalden. Ze beproefden hun geluk met plantages voor citroenen en ananas. Starten een haaienfabriek waar onder andere het leer van de dieren werd verwerkt tot schuurpapier, doken naar sponzen en bewerkten hardhout. Cubaanse immigranten waren druk met het opzetten van sigarenfabrieken. 
De mix van culturen is nog steeds sterk aanwezig. 
Het spel ging nog even door want tevens verklaarde zij de oorlog aan Amerika, om vervolgens te capituleren en om hulp bij de wederopbouw van het land te vragen. Dit gebeuren gaf de republiek een zekere populariteit en de grenspost werd toch opgeheven. Op 23 april wordt nog altijd onafhankelijkheidsdag gevierd ondanks dat de republiek maar 1 dag heeft bestaan. D
Het is warm en het eerste wat me opvalt is de snoeiharde wind. De palmbomen zwiepen alle kanten op. Op sommige plekken is het eiland zo smal en meet nog geen 100 meter breed. Key Largo is de eerste plaats die opdoemt en mijn droombeeld van de Keys ebt iets weg….😬 
De restaurants zijn van de keten Wendy’s en MacDonalds. Ieuuwww, wat is dit? 🤮 Mijn vent is hier eerder geweest, hij kijkt om zich heen en zegt dan, ‘Ja, het is wel zoals ik me herinner.’ 😞 Dat zijn van die momenten dat ik denk; ‘Had dat dan gezegd….’ 😬 Soms zitten we niet op één lijn….hij en ik. 😉 E
Inhalen is niet echt aan te raden. Voor ons rijdt een oudere heer die waarschijnlijk voor zijn pensionering begrafenisauto’s heeft gereden. Hierdoor hebben we wel alle tijd om ons heen te kijken. 
Als we op de zoveelste brug rijden doemt links onderin onze camping op. 
We worden er vrolijk van want het ziet er top uit. Een jachthaven, de campingplaats met een klein hotel en bovenop 1 van de lage gebouwen glinstert een zwembad! Vergeten is de te dure prijs en het vervelende reserveren. 😊’Sorry, jullie zullen in deze week vier keer moeten verkassen.’ zegt de vriendelijke receptioniste. Nou het kan ons niet bommen als we maar een plek hebben! We rijden naar nummer 80 voor de eerste twee nachten. ‘Haaaaaaiiiii neighbours, welcome in your new neighbourhood!!!’ roept een heel nest snowbirds van onder de luifel van een mega camper. We zijn warm en bezweet, het plan om gelijk te gaan zwemmen laten we maar even want het hele laantje komt ons begroeten. Ze hebben er met elkaar al een uurtje Happy Hour opzitten en dat is te merken! 🤣 Het geluk is met ons want ineens stuiven ze uit elkaar, ‘OMG, I’m so sorry, but it’s Bingo tonight!’ Een weldadige rust daalt neer, we zetten de camper goed 
en trekken zwemspullen aan. 
Het zwembad is boven het clubgebouw waar de bingo is….het is hilarisch om te horen hoe hard de snowbirds kakelen en daarom ook verbazend dat het om 22.00 uur muisstil is op de camping. Een enorme sterrenhemel verschijnt boven ons.
Het schouwspel is leuk maar het niet zien en alleen maar luisteren met je ogen dicht is meer dan bijzonder. ‘Spread you legssss and put the wokkel betweennnn,’ lispelt ze op een bepaald moment in de microfoon. ‘Zo die hebben er in ieder geval al wat tussen gehad!’ grapt mijn husband. 😂 Door zijn lach kom ik weer terug in de werkelijkheid want mijn verknipte brein was op hol geslagen en ik hoorde haar zomaar een slechte Duitse porno nasynchroniseren, ‘Ach Günther leg dich hin, ich leck dir die Eier.’ 🤫Ja, de snowbirds, ik kan er melig van worden want ik heb ze nu een paar weken in hun omgeving bestudeerd: zet mensen bij elkaar in een groep en er ontstaan wonderlijke dingen. Zo zijn er de dames met hun knokige lijven in een wedstrijd badpak al knagend op een wortel, de modieuze dames die met glitter badpak en bijpassende hoed het water in gaan en de te dikke dames die het liefst uit de buurt van de wortelknager blijven want anders wordt hen de les gelezen. Ja echt hoor! Vorige week nog was er een dik echtpaar die aan de rand van het zwembad chips zat te eten (nee, wij waren het niet! 🤣). Ik zag de wortelknager als door een wesp gestoken kijken om vervolgens als een Ada Kok door het water te gaan en bij de twee terecht te komen, ‘Het is heel slecht voor je hart en bloedvaten!’ begon ze en hief haar vinger op. Het ergste vond ik nog dat de zak chips schuldig werd opgeborgen….😬 De snowbirds zijn vaak zoals de zogenaamde ANWB stellen die op elkaar lijken en alles samen doen. Sommigen gaan zover in hun rol dat ze samen de camping bewaken….althans doen alsof de camping van hen is en spreken andere echtparen aan. Mijn lover en ik waren ook de pineut want om de puntige kiezels op de camping te ontwijken waren we een klein stuk over de boardwalk gefietst. Het identiek geklede echtpaar riep ons vanaf hun stoeltjes voor de camper toe, ‘Niet fietsen op de boardwalk, dat is verboden, it’s the law!’ 🤨 Nog even een laatste grappig weetje: let eens op hoe echtparen het zwembad betreden! 🤔 Is de vrouw overtuigd van haar vent dan loopt zij voorop op zoek naar een plek. Is ze echter niet al te zeker van haar casanova dan moet híj voorop zodat ze precies kan zien naar wie zijn blik afdwaalt….😉Dit nog niet zo ervaren en voor de snowbirds vrij jonge echtpaar heeft ook op de Keys een easy leven: we liggen aan het zwembad, 
slenteren door de straten van Key West, 
we scoren echte Mexicaanse kroketten en nachos,
bezoeken daar Sloppy Joe, de bar waar Hemingway altijd kwam,
lopen langs het haventje waar een cruiseboot ligt
en genieten, ondanks de frisse wind, van de ondergaande zon. 
Die naar men zegt de mooiste van heel Florida is. 
Helaas is de opbrengst nihil. 😞
We liggen lui niks te doen op een van de weinige openbare strandjes,
en bezoeken de plaatselijke rommelmarkt in Big Pine. Het Corona heeft hier nog niet toegeslagen hoewel tandenborstels met die naam niet echt meer verkoopbaar ziin. Flesjes met ontsmettingsmiddel hebben hier nog een heel normale prijs….Wel aten we gisteravond bij een Chinees restaurant in Key West. 😳
Maar zonder gekheid, het virus gaat min of meer aan ons voorbij. Inmiddels is er in Florida waarschijnlijk een Corona slachtoffer en heeft de KLM een mail gestuurd dat we kosteloos onze tickets kunnen veranderen als we nu niet willen vliegen….
Of het waar is maar….we hoorden dat het Corona light overigens allemaal minder erg is….😜
Ik heb overigens genoeg mondkapjes bij me, we twijfelen of de gaten klein genoeg zijn. 
Op Key West lopen trouwens een grote hoeveelheid wilde kippen en hanen rond. Wees er voorzichtig mee want mocht er door jouw schuld een komen te overlijden: het kost je 500 dollar boete. 🤔
gevolgd door later in de week een koude super harde wind die over de eilanden waait en de ramen van de camper er bijna uitblaast. 
Maandagmorgen rijden we weg van de campground en zetten koers terug naar Miami. Laat ik voorop stellen dat het een belevenis is om op de Keys te zijn. Het water met zijn vele kleuren blauw en groen. De wuivende palmbomen en de statige huizen. 
Het heldere gezang van de vele vogels en de brutale pelikanen die de vissers lastig vallen terwijl ze vis schoonmaken. 
Ik zag helaas geen verborgen strandjes maar mega resorts en campings die alles in the pocket hebben en alleen toegankelijk zijn voor hun bezoekers. 
Een beetje groot restaurant annex café langs de kust heeft live muziek en een privé stukje strand. Er zijn een aantal openbare stranden op de Keys, wij bezochten er twee, Sombrero Beach in Marathon en Higgs Beach in Key West. Ze waren leuk en qua drukte goed te doen. Key West is heel toeristisch maar wij houden daar van. Ook hier zorgt de live muziek bij de vele gezellige barretjes en restaurantjes voor een prima sfeer. De prijzen zijn wat je er zelf van maakt. De Key lime pie moet je geproefd hebben. 😊 
Net voordat we de Keys verlaten ontdekken we in Key Largo een klein restaurant met de klinkende naam Hiddenout. 
Zittend op het terrasje aan het water lunchen we en overdenken de afgelopen dagen. De Keys waren een beetje een desillusie maar misschien moet ik het anders bekijken en waren mijn verwachtingen gewoon te hoog….🤔