Maand: februari 2020

Na de ‘luchtige’ strandmiddag rijden we net voor het donker de Manatee Hammock campground in Titusville op. We hebben (noodgedwongen) moeten reserveren maar het is ook wel lekker dat je zo op het eind van de dag niet meer naar een overnachtingsplek hoeft te zoeken. Deze camping is een onverwachts pareltje: aan de Indian River en te midden van veel bomen. Het is een gemeentecamping met zeer schappelijke prijzen, zeker voor Florida! : 26 dollar voor full hook-up. We hebben een plaats aan het einde van een laan, onze buren zijn een vriendelijke kerel uit Alaska en zijn hond Ray. Alaska en de raketlancering van afgelopen morgen leveren  genoeg stof voor een lang gesprek op. 😊 De volgende morgen maken we na het ontbijt een wandelingetje over de boardwalk. Enorme bijen zien we hier. Daarna vertrekken we naar Kennedy Space Center. Vlak voor de ingang beslist mijn lover; ‘Stap hier snel uit en neem de camper rijdend op de foto met het Space Center op de voorgrond!’ 😬 Ik baal altijd van dit soort opdrachten want meestal gebeurt er iets geks. Nu dus ook want ik ben nog geen vijf tellen uit de camper of een schreeuw vanuit een van de talrijke loketten klinkt; ‘Get in the car, NOW! De vrouw is uit haar hokje gekomen en staat te gillen en te zwaaien. ‘Don’t you hear me!! Get in the car!!’ roept ze nog harder. Ondertussen zijn de andere automobilisten gestopt en kijken naar dat stomme mens, ik dus, die hier uit de auto durft te gaan. 😂 Instappen wil ik wel maar dat kan niet want mijn vent is al doorgereden en staat inmiddels bij de schreeuwende vrouw. Het is echt een gek iets want met hem kan ze wel geanimeerd babbelen. 🤔 Als ik in de brandende zon aan kom rennen zegt mijn lover tegen haar; ‘Nou, daar is ze dan eindelijk, ik denk dat ze je niet gehoord heeft!’ 😡 ‘I don’t care, honey!’ lacht ze terug terwijl ze zijn arm pakt. 🤨 Het Cape Canaveral Air Force Station werd in 1949 onder President Harry S. Truman in gebruik genomen. Het is ongeveer 55 bij 10 kilometer groot, bijna 56.600 hectare. Even voor het beeld: te vergelijken met de oppervlakte van de provincie Flevoland. Dit is inclusief een groot deel natuurgebied, strand en duinen, onder andere ook de stranden en het gebied, Canaveral National Wildlife refuge / Merrit Island, waar we gisteren waren. De lanceerbasis en het ruimtevaartcomplex van NASA zijn er gevestigd. Wie kent niet de beelden van de Apollo-vluchten die vanaf hier werden voorbereid en gelanceerd. Na de moord op John F. Kennedy werd het complex officieel hernoemd tot het John F. Kennedy Space Center. Ik had niet echt een idee wat te verwachten van het geheel en dacht eigenlijk dat het meer een ‘mannending’ zou zijn. Echter alles behalve dat! Na binnenkomst kom je in de Rocket Garden waar een aantal historische raketten staan opgesteld. Het was wel heel krap voor die drie astronauten. Even passen.De korte informatieve voorstellingen/films zijn zeer goed en begrijpelijk in elkaar gezet. Voor de 3D film uiteraard een 3D bril, na afloop alles in de wasmachine. Stel je voor dat je hoofdluis hebt. Vanaf het visitor center rij je met een bus een gedeelte over het terrein en zie je de launchplatformen. Dat geeft, zeker na het zien van de twee lanceringen afgelopen week, een helder beeld. Ook kom je langs het Vehicle Assembly Building. Hier worden de raketten en shuttles in elkaar gezet om van daar op een verrijdbaar platform naar het lanceerplatform gebracht te worden. Een klus die even tijd kost want alleen al het opentrekken van de 139 meter! hoge deuren duurt 45 minuten! Dit enorme gebouw heeft een lengte van 218 meter, een breedte van 158 meter, een hoogte van 160 meter en is het grootste in de wereld qua volume in één enkele ruimte! 😳 Ik vond vooral de geschilderde Amerikaanse vlag met het NASA logo op het gebouw zeer indrukwekkend: 64 meter hoog, 34 meter breed. (Jammer, staat niet op de foto want we zaten aan de verkeerde kant in de bus) Elke ster is 1,85 meter breed en elke streep 2,74! Entree voor ons was 50,00 dollar per persoon (we kregen 5,00 dollar senior korting vanaf 55 jaar 😊), het is het allemaal dubbel en dwars waard!  Grotere lading, grotere raketten. 😉 Een foto in de ruimte maken was nog niet zo gemakkelijk trouwens. De wc, met afzuiging want alles is gewichtsloos en je wil niet dat de poep om je oren vliegt. Je moet jezelf er ook op vastbinden anders zweef je weg. De originele locatie van de begeleiding van de lanceringen van de Apollo raketten.Als we aan het eind van de middag warm en moe het park verlaten piept mijn telefoon. ‘Kan je direct naar huis bellen!’ lees ik met enige schrik het bericht (het is in Nederland al 23.00 uur). Afgelopen winter heeft mijn vadertje namelijk een nieuwe knie gekregen en ook is ie weer opgenomen geweest voor zijn rikketik….🤔 ‘Nee joh, niets aan de hand maar we hebben een probleem: ‘De oppassers zijn de laatste ronde voor de nacht aan het maken en nu sluit de garagedeur ineens niet meer!’ grapt mijn moeder aan de telefoon. 🤣 Dit is nu zo’n typisch technisch mannending dus ik geef mijn lover de phone die met mijn vader overlegt en al snel is het opgelost. We rijden terug naar de gemeentecamping Manatee Hammock voor nog een overnachting. De volgende morgen gaat de rit naar Palm Beach. Daar hebben we ook twee nachten geboekt. We komen langs een surfshop die 24 uur per dag open is. Rare jongens die Amerikanen. Alsof je om drie uur ‘s-nachts bij jezelf denkt: ik moet nog een nieuwe wetsuit hebben, laat ik eens even gaan shoppen. 🤔 We zijn nog geen 2 kilometer op weg als we een ‘vlooienmarkt’ zien. ‘Even stoppen maar!’ beslist mijn handsome en gooit de hut aan de kant. Het is altijd leuk om tussen al die rommel te snuffelen, we maken her en der een praatje en uiteraard kopen we iets. Zoals ik op Facebook ook al bij deze foto heb gezet: don’t talk about politics dus wat je er ook van vindt: oogjes dicht en snaveltje toe ! 😜 De goede man vond dat we in zo’n mooi land woonden, met al die Falls and Fjords….tsja. 🤣Via de kust rijden we naar de KOA camping, Lion country Safari, in de buurt van Palm Beach. Deze ligt niet aan de kust maar in het binnenland. Zoals de naam al doet vermoeden is er een safaripark bij, een soort Beekse Bergen. Ondanks de lovende berichten hierover hebben wij dat, mede door tijdgebrek en de hitte, geen bezoek gebracht. Eind van de middag arriveren we dus op deze mega camping (groot door oppervlakte want maar 203 plaatsen) en pakken de fiets om naar het zwembad te gaan! Onze plek is helemaal tegen de rand van het safaripark aan en zodra het donker wordt beginnen de leeuwen brullen. 😍 ‘Het lijkt wel of we in Namibië of Zuid Afrika zitten.’ zeggen we tegen elkaar. Voordat we naar bed gaan zetten we onze telefoons op stil want morgen, in Nederland al over een uurtje, tel ik er weer een jaartje bij. 😊 Mijn lover maakt een ontbijtje voor mijn verjaardag (eigenlijk niet bijzonder want dat doet ie iedere dag), heb ik het druk met alle felicitaties en is het niet erg om hier 56 jaar te worden. 😍   Omdat er geen restaurant in de buurt zit stellen we het verjaardagsetentje maar even uit en gaat mijn vent met de BBQ aan de slag. De vrijdag begint vet bewolkt al snel gevolgd door een plensbui. Eerst langs de supermarkt waar ze zowaar…. kroketten verkopen. Helaas nog een beetje te vroeg. Amerikanen daarentegen eten alles, op elk tijdstip.🤣In de regen rijden we naar Palm Beach, een van de places to be voor de rich and famous. Er is zelfs een McLaren dealer. Dan is autopoetsen wel kicken…. Tussen alle villa’s staat het monumentale gebouw Mar-a-Lago. Het is rond 1927 gebouwd in opdracht van Marjorie Merriweather Post met de bedoeling dat de president van Amerika in de winter het koude Washington zou verruilen voor de warmte in Florida. Niet alle presidenten wilden dit. Er waren er zelfs die het weigerden om er te verblijven. Uiteindelijk werd het complex (126 kamers)  in 1985 gekocht door Donald Trump. Die er, door architect Jim Fazio, een prestigieuze golfbaan naast liet aanleggen. Deze staat met een Five-Star Diamond Award als beste van Florida in de boeken. Met de benoeming van Trump tot president was de cirkel rond en heeft het huis weer de functie waar het ooit voor gebouwd is: het winter Whitehouse. Tevens is de zeer exclusieve club Mar-a-Lago hier gevestigd waar je alleen maar binnenkomt indien je lid bent….iets wat je niet zo maar wordt. 😉 De winkelstraten, met veelal hele dure winkels, liggen er in de regen verlaten bij. Wij hebben het wel gezien, houden gas op het pedaal en gaan naar onze volgende bestemming: Miami. Om hier een camping te vinden was een crime, simpelweg omdat er bijna geen is. ☹️ Op het Miami Everglades RV park, één van de weinigen, hebben we nog net de laatste plaats kunnen reserveren voor drie nachten. Het park behoort tot de keten Encore Resorts die een soort all inclusive formule hanteren. Je mag namelijk voor alle sporten, zoals midget golf, tennis, beach volley en nog meer, gratis gebruik maken van het materiaal en benodigdheden. De prijs is er dan ook wel naar want we betalen net geen 90,00 dollar per nacht. 😳 Natuurlijk zijn er zoals op alle parken, die we tot nu hier in Florida gehad hebben, allerlei andere activiteiten: aqua-aerobics, yoga, wandelen, kaarten, line-dancing en bingo. Het ligt ongeveer 40 kilometer buiten Miami en staat voor de éne helft vol met huurcampers van mensen die vanuit Miami hun reis beginnen of eindigen. De andere helft is bezet door snowbirds zoals onze buurtjes. Zij hebben hun plekje voor het 28ste jaar weer zes maanden omgetoverd tot een klein lichtparadijs! 😊 Door de regen is de temperatuur flink gedaald, zaten we gisteren nog te zweten nu doen we een trui/vest aan als we een spelletje midgetgolf gaan spelen. ‘s-Avonds is het ‘bankhangen’ en beginnen we met een nieuwe tv-serie. De kachel hoeft net niet aan maar ik pak toch een dekentje voor de benen…okay, ik zit wel in een korte broek maar kom op, dit is Florida! 😉 Miami is een leuke drukke stad. Het echte centrum zijn we nog niet aan toe gekomen, dat doen we volgende week op de terugweg van de Keys. Over de brug naar Miami Beach zien we trouwens 10 ! cruiseschepen liggen.Nu wandelen we over de boulevard en het strand in South Beach, ontdekken Little Havanna en zijn Mojito’s en bewonderen de pastelkleurige gebouwen in het Art Deco District.  Vooral de Cubaanse sigaren zijn in trek. De ijsjes komen uit een oude Fiat 500. Apart maar niet echt goedkoop, tussen de 8 en 10 dollar voor twee bolletjes. 😕Zie ik ineens een mooi verjaardagscadeau….😜  ‘Allemachtig, je hebt minstens 12 bikini’s bij je!’ roept mijn husband wanhopig uit. 🤫 Maar even een quick scan kan geen kwaad. 😊  Zo te zien heeft mijn vent zich niet verveeld tijdens het wachten. Een travestietenshow trekt hier gigantisch publiek en het enige dat ‘het’ deed was op en neer springen, playbacken en tip vangen. Je gaat naar Victoria Secret en vergeet je daarna weer aan te kleden. 😂 Hmmm, doe mij maar eens een zandkleurige auto….  Bijzonder hoor:  aan komen rijden, Valet parking jongen met een grote boog wat tip toegooien en de sleutels erachteraan. Even navraag levert op dat het om een huurauto ging à 1500 dollar per dag….😉 ‘Kijk dan: boulevardbank-hangers!’ grapt mijn lover. Tsja….het is mijn vent. 😂 Voor mijn ‘white moccha with cream on the top’ sta ik graag in de rij maar hier in Miami duurt het zeker twintig minuten….Maar OMG het is weer lekker! 😍 Cubaanse sigaren mogen officieel niet verkocht worden, boycot. Maar ja, alles wat niet mag…. Altijd weer die Nederlanders…. Ieder zijn eigen beleving want, vallen mij de glazen op: groot, groter, grootst!Mijn lover heeft zijn eigen visie op groot, groter, grootst! 🤣 En echt: iedereen zit dag en nacht naar zo’n telefoon te staren. 😬  Parkeren is overigens ook een crime. Vier dollar per uur langs de straat en twee dollar voor een plek op een parkeerplaats. Maar alles is dag en nacht vol. We hebben uiteindelijk een redelijk lege parkeerplaats gevonden op de 27e straat. Een gratis shuttle trolley zorgt voor verder vervoer. Op het strand zien we dit opmerkelijke beeld! Op de quasi grappige vraag, ‘Zijn jullie verdwaald of eruit gezet?’ kijken ze ons niet begrijpend aan. 😳 ‘We do speak Americano not.’ zegt de kerel met een zwaar Russisch accent. ‘Flight home later night.’ 😂 Ook rijden we over de Rickenbacker Causeway richting Key Biscayne voor een mooie skyline van Miami. Het zijn twee lange volle dagen en met zere voeten zakken we zondagavond moe maar voldaan neer. We zijn toe aan een paar dagen niets doen op de Keys! 🤣 Maar voordat het zover is laten we eerst maandagmorgen voor de zekerheid de remmen vervangen bij de garage die we gisteren hebben gespot. De eigenaar is een Mexicaan, handig en vlug worden we geholpen. Er zat inderdaad niet veel meer op de remvoeringen. De praktijk leert weer dat de ‘merken garage’ niet kunnen tippen aan deze monteurs die keihard werken in hun eigen bedrijf en je met plezier helpen! 😊

Bij de ingang van het Canaveral National Wildlife Refuge / Merrit Island worden we door een allervrolijkste dame begroet. Even verder zien we rijdend vanuit de camper de alligators zo in de kreken liggen. Op de kant staan sneeuwwitte ibissen en roze lepelaars te turen naar voedsel in het water. Verderop een paar flamingo’s en grijze reigers. Een schildpad kuiert de weg over en in de verte boven zee vliegen pelikanen: Florida, wat ben je mooi! ❤️ Zomaar een weetje: er zijn hier zeker 500 vogelsoorten, 184 reptielen en amfibieën en natuurlijk heel veel dieren die ik niet allemaal ga benoemen. Welke ik wel nog even wil vermelden en die hier veel voorkomt is de manatee: een zoogdier, eigenlijk mooi van lelijkheid. 😍 En er zijn diverse uitkijkpunten op plekken waar ze regelmatig zijn. Terug naar ons in de camper op zoek naar een plekje om te zonnen op één van de stranden met klinkende namen als Apollo Beach, Klondike Beach en Playalinda. Waarvan de laatste dus bij boardwalk 13 een heus naaktstrand zou hebben. 😳 Onze nieuwsgierigheid wordt nog groter als daar aangekomen de parkeerplaats helemaal vol staat. Zou het echt hier, in het preutse Amerika? 🤔 Nu willen we het weten ook! Een stuk terug bij boardwalk 12 zijn nog wat lege vakken en we parkeren de hut. De spullen eruit en let’s go….op naar de vaststelling of het hele zakie in zijn nakie loopt. 😉 Terwijl we sjokken met stoeltjes, een parasol en de strandtas beslissen we ‘Als we gaan zitten dan moeten we ook meedoen!’ Na de trap over de duinen zien we de beach en de zee. In tegenstelling tot de andere stranden waar we net keken is het hier vol! Eigenlijk is het meer één groot slagveld waar Greenpeace het spoor bijster zou raken om te beslissen welke walvis het eerst terug naar zee getrokken moet worden. 😂 Ach, in het land der blinden is éénoog koning en ik voel me gelijk een stuk slanker. ‘Daar is nog plaats!’ wijs ik mijn vent. ‘Alles uit, behalve het licht.’ grapt ie en eigenwijs als hij is hoef ik hem niet te smeren….Hij zet zijn stoel onder de parasol en ik ga languit op de handdoek. De afdeling sterrenkunde van de lokale universiteit heeft trouwens goed zicht….😉‘Zo nu ligt er ineens een Braziliaans landingsbaantje naast Cape Canaveral in het zand!’ grinnik ik. 😜 Als kind had ik al iets met zand en zat altijd binnen de kortste keren onder. Hierdoor wilde niemand van de familie naast me zitten. Hoe vaak ik mijn moeder per ongeluk niet onder het zand heb geschopt….I don’t know. 😩 Ook nu krijg ik het binnen een kwartier weer voor elkaar om met mijn ingevette billetjes op het zand terecht te komen. ‘Ik ben even in de zee!’ roep ik terwijl ik de handdoek uitklop waarna mijn vent als een groot zandsculptuur onder de parasol achterblijft. 😳 Ik loop het steenkoude water in, super hoge golven en een mega stroming maken het lastig. ‘Kijk uit dat je niet mee wordt getrokken!’ roept een kerel. ‘Jeetje, dat is leukerd!’ denk ik bij mezelf. 😇  Dan komt het: ken je de filmscenes waarin vrouwen elegant het water uit lopen en een man ze dan tegemoet rent? Ik probeer het maar mijn 74 kilo dendert met ferme pas en creëert een soort autowasstraat waar de leukerd middenin staat. Het is wel een gentleman want hij merkt op, ‘It’s amazing that you can move so much water!’ 😊 Natuurkunde is heel lang geleden. Bedoelt ie nou : waterverplaatsing ? 😳 Terwijl we een praatje maken kijk ik naar twee vrouwen vlakbij die een spelletje met een bal doen. Ik word er melig van want iedere keer als ze bukken kijk ik tegen de grotten van Valkenburg aan. 😂 Voordat ik als een bakvis ga staan giechelen loop ik terug naar mijn lover en plof weer op de handdoek. Ik pak twee flesjes Smirnoff Ice uit de tas en dan zie ik in mijn ooghoek iets wat mijn aandacht trekt. Drie zwarte mannen slenteren langs de waterkant. ‘Eens kijken of het echt waar is wat ze daar over zeggen!’ grinnik ik tegen mijn wederhelft die geen idee heeft waar ik het over heb omdat ie op zijn IPad een aflevering van Goldrush zit te volgen. Helaas, in het geval van deze drie heren is het ook al niet zoals in films….zeg maar! 😉 ‘Daar komt je vriend!’ zegt mijn vent en ik zie de leukerd van daarnet zwaaiend op ons afkomen waarna ie een praatje begint. Na een paar minuten hoor ik in gedachten Ria Valk ‘Worstjes op mijn borstjes….’ zingen. Want kom op zeg; het blijft gek babbelen met een vent die in zijn nakie voor je staat terwijl je zelf op een handdoek zit. 🤣 Als de wind draait en het kouder begint te worden verzamelen we alle spullen en trekken bikini/zwembroek en kleding weer aan. Eigenlijk ook vreemd maar goed er zal toch niemand in zijn nakie naar huis gaan. Of toch wel? Op de parkeerplaats staat een bejaard stel de auto in te ruimen….hij met alleen een t-shirt aan en zij alleen een tuniek zie ik als ze bukt. Als we ze gepasseerd zijn begint mijn lover te zingen, ‘Ja, het hele zakie liep in zijn nakie bij ome Sjakie aan de Middellandse zee, hoezee!’ 😂 Men zegt altijd dat de mensen op een naaktstrand vriendelijker zijn en inderdaad dat kunnen we beamen, het was een hele gezellige middag. Als ik later onder de douche vandaan kom giert mijn lover, ‘Je hebt precies twee roodborstjes!’ Het lachen zal hem nog wel vergaan want als ie wegloopt zie ik zijn billen….mooi rood is niet lelijk, die zal vanavond lastig zitten. 😜

Noot: om privacy redenen maar geen herkenbare foto’s van het naaktstrand.

Om aan de jetlag te wennen, zeker voor mijn lover die na de inspannende weken thuis wel even toe is aan rust, is het plan om eerst een paar dagen in Orlando op de KOA campground te blijven. Als we maandag bij de camper wat gaan lunchen zet ik de strandtas even op de picknick tafel buiten. Waarom opruimen in de hut als die straks weer nodig is. Terwijl ik me in het keukentje omdraai hoor ik een een klap en flikkert alles op de grond. Zonder verder te kijken zet ik de tas opzij….volgens mij zat er toch niets breekbaars in. 🤔 Later op de dag blijkt dat de computer van mijn vent, die erin zat, heel ongelukkig op de grond is gekomen. Precies op een hoek waardoor het scherm is gebarsten. 😡 Orlando is groot dus we hopen hier een Microsoft shop te vinden zodat ie gerepareerd kan worden. Daarnaast hebben we geen reden nodig om langer te blijven en boeken nog twee nachten bij. 😊 De receptioniste puzzelt in de planning, we hebben geluk en kunnen tot woensdag op deze mooie plek aan het meer blijven staan zonder te verkassen. Helaas is het met de computer niet gelukt en zal mijn lover door de barsten heen op zijn scherm moeten turen. 😩 Het is druk in Florida, de veelal gepensioneerde Amerikanen (snowbirds) zijn massaal naar hier gekomen om te overwinteren. Grote campers en caravans, die men fifth wheel noemt omdat ze met een koppeling achterop een pick-up geklikt worden, staan overal om ons heen. Dat de  meesten hier voor lange tijd op dezelfde plek staan blijkt uit de vele naamborden die ze op hun ‘eigen stukkie’ neerzetten. Uiteraard kunnen wij dan niet achterblijven en mijn handige vent gaat aan de slag! 😍 Dinsdagavond stippelen we een globale route uit en besluiten om langs de oostkust te starten met een bezoek aan het Kennedy Space Centre op Cape Canaveral. Vervolgens de komende weken helemaal door naar de Keys beneden en langs de westkust van Florida omhoog om uiteindelijk in Baltimore te komen waar de camper op een schip naar Nederland retour gaat. We hebben ongeveer acht weken hiervoor, 1 april vliegen we vanuit Washington naar huis….en dat is geen grap. 😉 Woensdag verlaten we Orlando en in de buurt van Titusville oppert mijn lover; ‘Laten we eerst een camping zien te scoren!’ We rijden er net een voorbij dus keren, gaan op zoek naar de receptie en vragen; ‘Do you have a site for two nights for us?’ 🤔 De receptioniste kijkt ons aan en vraagt dan met schelle stem; ‘You must be kidding me!’ Wat blijkt het is een holiday-weekend dus de Amerikaan maakt zich op voor een lang weekend vrij.  ‘It’s Valentine on friday, President’s day on monday and sunday the Daytona 500!’ Het mens kijkt echt alsof we gek zijn en schrijft uiteindelijk twee andere opties op. Vreemd is dat de rolverdeling dan ineens weer duidelijk is want omdat ík van de agenda ben had ík dit moeten weten. We lopen terug naar de camper, hij vol ongeloof dat ik het niet wist….alsof mijn handsome weet wanneer het Valentijn is! 😡 Ik zal de korte versie geven maar na 20 pogingen (16 telefoontjes en 4 bezoeken) om een camping te vinden geven we het op! We planten de hut ergens langs de kust waar ik een lunch maak terwijl mijn lover met de KOA in Orlando belt. Echt, het is de enige in de hele omgeving die gelukkig, omdat we er eerder al stonden, nog iets voor ons wil regelen. Eind van de middag zijn we terug en springen in het zwembad waar de bejaardensoos zich net heeft verzameld voor de aerobics work-out. Ze kijken ons verbaasd aan, ‘Hey you’re back! Lucky you, tonight is my favorite night!’ zegt een krasse zeventiger tegen me. Terwijl ik denk, ‘OMG, ik wil het niet weten!’ snatert ie door, ‘It’s Bingo time at 19.00!’ 🤨 Nadat we de volgende ochtend doorbrengen met plannen en campings reserveren zijn het verder rustige zonnige dagen in het land van de snowbirds met activiteiten als: slapen, lezen, zonnen, zwemmen, eten en drinken. We hadden zeker verwacht dat Florida druk zou zijn maar dit slaat alles! Echt pas na een ochtend bellen en mailen hebben we nu een geboekt reisschema tot 1 maart. Zelfs een kleine week op de Keys is gelukt! Over de prijzen gaan we het niet hebben maar volgens mij was een hotel goedkoper geweest. De meeste campings op de Keys rekenen momenteel in het hoogseizoen zo’n 130,00 dollar per nacht. 😬 Omdat we maandag pas verder trekken besluiten we dit weekend naar Disney Springs (groot winkelcentrum) te gaan. We waren hier reeds eerder met de kerstshow en er is een grote ticket office van Disney. Er zijn namelijk verschillende attractieparken. In december deden we Magic Kingdom en nu lijkt het ons leuk om Epcot te doen. Daar rijden we dan the Dutchies zeg maar the Dommies want het is zaterdagavond en oh ja, ook nog het vergeten holiday-weekend dus mega druk! 😩 Ik moet zeggen, het is strak georganiseerd met veel verkeersregelaars en we hebben redelijk snel een plek. Vandaar lopen we in een grote polonaise naar het winkelcentrum. Omdat het Disney is wat de klok slaat stikt het er van ouders met kinderen. Als ik terugdenk aan mijn kindertijd zou ik zeer onder de indruk zijn geweest van al het moois om me heen en ik zal wel heel oud klinken maar wat een pokkenjong heb je er tussen!  😡 Ze krijsen en schreeuwen dat ze iets wel of juist niet willen tegen ouders die zich er weinig van aan lijken te trekken en vaak meer interesse in hun phone hebben. ‘Zullen we weer in dat leuke restaurant eten?’ vraag ik mijn lover en we sluiten aan in de lange wachtrij voor een reservering. De wachttijd voor een tafel is vervolgens ook nog twee uur. 🤣 Vooruit dan maar want het zal overal hetzelfde zijn. Bij de ticket office is een wachttijd van een half uur. Te midden van de andere lotgenoten kijk ik eens om me heen en vraag mijn vent; ‘Is het wel verstandig om morgen te gaan?’ Het blijft ook hier verbazend hoe ouders hun kinderen laten rennen en overal aanzitten. Een kind slaat zijn moeder en het domme mens grinnikt maar wat. 😳 Eindelijk zijn we aan de beurt en na kort overleg zijn we eruit: we doen het niet! Ten eerste staat Epcot gedeeltelijk in de steigers en ten tweede verwacht de medewerker echt extreme drukte dit weekend. We besluiten dus om over een paar weken als we weer terug in Orlando zijn te gaan. 😊 Figuurlijk lopen we over de hoofden terug naar het restaurant waar we volgens Amerikaanse gebruiken,  zelfs op mega drukke dagen als deze, snel en vriendelijk geholpen worden oftewel: met een vol buikje rap weer buiten staan! 😉 Zondag hangen we bij het zwembad, ik draai nog een was en mijn lover checkt wat kleine dingen in de hut. ‘s Avonds barst er een gigantische regenbui los boven Orlando. ‘Zo, wat een mazzel dat we niet naar Epcot zijn gegaan, hadden we nu in de stromende regen in de attracties gezeten!’ roep ik uit. Het mag maar weer eens gezegd: ieder nadeel heeft een voordeel. 👍 De volgende morgen rijden we rond 09.00 uur al weg van de camping. Om 10.00 uur is er namelijk weer een raket lancering. De plaats Titusville (waar we ook onze volgende reservering hebben) ligt recht er tegenover en daar willen we gaan kijken. Wow, wat een drukte langs de wegen, veel mensen zitten en staan er klaar voor. Tussen de menigte zoeken we een plek en dan begint het wachten.      Een man dicht bij ons heeft een radiozender opstaan waarop ze aftellen naar het grote moment, ‘10 Seconds from now!’ Bam, daar recht voor ons schiet de raket omhoog! Het is de tweede keer dat we dit zien en het blijft bijzonder. 😊 Maar zo bijzonder als de Amerikanen om ons heen reageren….’OMG, I can’t breath!!!’ roept een vrouw erg theatraal uit terwijl ze de armen om haar borst slaat. 😳 Morgen staat dan eindelijk Kennedy Space Center op onze planning en ik ben benieuwd wat ik daar kan verwachten. Iets verderop in een park doen we een koffie/thee en worden met onze camper opgemerkt door een Nederlands gezin waar een praatje mee maken. Ze zijn hier op vakantie en hebben de lancering ook gezien. ‘Verderop zitten alligators in het water.’ vertellen ze. In de brandende zon lopen we naar de waterkant. Mijn lover dichtbij en ik veilig wat meer op afstand. 😉 Een wandelaar die voorbij komt stopt en begint een praatje met me. Hij woont hier en heeft een aantal tips. Verderop ligt Canaveral/Merrit Island. Het is een National Park met mooie stranden. ‘Go there, it’s so beautiful!’  besluit ie zijn verhaal. We hebben nog de hele middag voor ons, de camping is al besproken dus wie doet ons wat! Op vertoon van de Nationale park pas rijden we het park in. Even verderop staat dit bord langs de weg. 🤨 Nieuwsgierig of we daar zijn gaan zitten?….blijf ons volgen! 😇

‘Cabinecrew prepare for landing.’ klinkt de stem van de gezagvoerder. Onder ons zien we de lichten van Orlando. Het is donderdagavond 6 februari rond 19.15 uur en we hebben er een vlucht van bijna tien uur op zitten. Het vliegtuig moest dwars door storm Ciara heen die een dag of wat later Nederland bereikte. De reis die op Schiphol al bijzonder begon want samen met Roel zijn zus, die ons kwam uitzwaaien, deden we een quick lunch in een restaurantje bij de aankomsthallen. Daar stond een man, keurig in het pak met een rode roos in zijn hand. De laatste reizigers liepen weg met hun bagage en ‘afhalers’ en hij bleef helemaal alleen achter. Continue kijkend op zijn phone en het scherm met de tijden. Dat is dan zeker een vrouwendingetje want Claudia en mij viel het op terwijl mijn lover lekker doorsmikkelde. ‘Arme man, die wacht waarschijnlijk op een vrouw die hem via internet heeft bedonderd!’ riepen we tegen elkaar. Daar kwam weer een lading reizigers uit de hal gelopen maar voor de man was er ook deze keer niemand bij. Hij ging steeds ongelukkiger kijken en wij kregen meer en meer medelijden met de kerel. Na zeker drie kwartier was ze daar dan ineens: zijn afspraak! Ze liet zich een lange zoen geven en pakte de roos. Hij duwde de bagage…..ze leven hopelijk nog lang en gelukkig! 🤔Vanaf Amsterdam tot nu hebben we vreselijke turbulentie gehad waardoor even staan en wandelen nauwelijks mogelijk was. Enige voordeel was dat het welkomstdrankje, een champagnecocktail, hierdoor door veel mensen werd afgeslagen….dus kom maar op met die glazen, Bonny is in the house! 😉 Ook dit keer waren we erg laat met boeken waardoor we weinig stoelkeuze meer hadden en zaten in het midden in een rij van drie. Naast mij kwam een meisje, van een jaar of tien, gescheiden van haar moeder en zusje. Die zaten bij het raam. Ik zag mijn kans en vroeg aan de moeder of ze wilde ruilen….Soms komt huilen van ruilen maar in dit geval allemaal blij. Mijn lover en ik samen knus bij het raam en het gezin herenigd. Kwam heel veel eigen belang bij want voor mij was een super grote vrouw neergeploft met een nog grotere man. 😂 ‘Drie, twee, een!’ telt mijn lover naast me en ik blaas mijn adem uit als de wielen de baan raken. Bang ben ik niet maar een landing als deze, waarbij het vliegtuig een veertje in de wind lijkt en een aantal mensen hun papieren zak luidruchtig van inhoud voorzien, vind ik geen pretje. 🤮 We zijn de laatste internationale vlucht vanavond en de douane heeft er de vaart in, ‘Hoe lang blijf je, heb je hier een huis, zou je dat willen?’ Onze antwoorden wacht ie niet eens af, stempelt de paspoorten en roept al ‘NEXT!’ naar de volgende wachtenden. De shuttlebus brengt ons naar het Best Western hotel waar we vannacht blijven want na 18.00 uur is de stalling, waar de camper staat, gesloten. Nadat we de dichtst bijzijnde 7-Eleven geplunderd hebben ploffen we ieder neer op ons bedje. Ja zeker, twee queensize bedden, I love it! Hoe ouder ik word hoe meer ik er van overtuigd raak dat een mens gemaakt is om alleen te slapen. 😉 We zijn voor slechts een paar weken terug in Amerika lieve volgers en nemen jullie weer mee op pad. Een reis, gestart juni 2017 in Halifax Canada, die nu bijna op zijn eind gaat lopen want ‘het ouwe beestje’ gaan we terug naar Nederland laten verschepen om daar verkocht te worden. Na al die maanden beseffen we ons nog steeds hoe gelukkig wij zijn dat we dit kunnen, mogen en durven. The business die ‘gewoon’ doorgaat (het lijkt alsof ze het zonder ons zelfs beter doen👍), mijn ouders die zo lief zijn om op ons huis te passen en de ongeveer 500 volgers die meereizen via social media. 😍 Ik zeg het nog maar een keer voor de nieuwkomers op dit blog: verwacht geen uitgebreid reisverslag met precieze details want dáár hebben ze reisgidsen voor uitgevonden. Natuurlijk vind je hier ook tips over campings, routes, winkels en restaurants. Maar meer vind je op ons blog hoe het is om 24/7 op elkaar aangewezen te zijn oftewel de leuke en minder leuke dingen van reizen. Af en toe lekker rooskleurig voor social media, ‘Want we zijn zo blij en happy!’ en soms gewoon lekker op zijn Rotterdams als er bijvoorbeeld weer iets is met de hut, ‘Wat tebbie nou weer kolereding?!’ 🤣 Van de afgelopen verslagen zijn boeken gedrukt zodat we later, als we echt heel oud zijn, de avonturen nog eens terug kunnen lezen (voor de liefhebbers: ze zijn te koop).

Let the story begin: de afgelopen weken thuis zijn erg hectisch geweest; een husband die ik niet veel zag omdat ie zakelijk verschrikkelijk druk was met onder andere het uitzoeken van luchtfoto’s voor de tentoonstelling en een boek dat in april uit gaat komen, mijn theorie examen voor het ‘groot’ rijbewijs eindelijk gehaald en we namen rijlessen op de vrachtwagen voor het rijden met de nieuwe camper.Het praktijkexamen staat begin april ingepland en dan is het wachten op de nieuwe hut! ❤️ Het plan is om daarmee dit jaar in Europa te reizen zodat we kunnen wennen en ontdekken wat er nog in en op moet om vervolgens volgend jaar weer de oversteek te maken naar Canada/Amerika.

De volgende morgen nemen we redelijk uitgerust een Uber naar de KOA camping waar ook de stalling is. Een prima plek die helaas binnenkort dicht gaat omdat een projectontwikkelaar de grond heeft opgekocht. De camper start direct en heeft ook deze periode geen onverwachtse bezoekers (lees: ongedierte) gehad. Koffers uitpakken, water vullen en op naar de Walmart voor inkopen. Een vreemd geluid klinkt als we remmen. Wat is dat? We maken wat extra kilometers om het geluid te traceren. Het blijft maar als ineens het lampje van de ABS aan gaat is het weg. 😳 Op internet zoeken we de garageketen die ons eerder heeft geholpen en nu hopelijk ook kan helpen (Dodge, Chrysler, Ram, Jeep en ook nog Fiat). Er zit er gelukkig een vlakbij want what the hell is dit nu weer? 🤔 Florida heeft maar zes uur tijdsverschil met Nederland en onze garage in Honselersdijk is doordeweeks open tot 22.00 uur. Roel belt onderweg met de monteur die uitlegt dat het waarschijnlijk een ABS sensor is, kabel los laten maken en zolang er geen sneeuw of ijs ligt is er geen probleem. De temperatuur buiten is rond de 28 graden dus dat zal geen punt zijn. 😉 Dan gaat het grote ‘garage circusgebeuren’ weer van start want de Amerikaanse garages zijn een dingetje hoor! Zie een heel groot pand van verschillende merken met verkoop en werkplaats. Zodra je op het terrein komt lopen de verkopers (een grote garage heeft er minimaal zes buiten staan) je al tegemoet en informeren of je interesse hebt in een nieuwe auto. Als je ontkennend antwoord drukken ze toch snel een visitekaartje in je handen, ‘You never know, give me a call!’ Bij de werkplaats aangekomen blijf je in de auto zitten en komt er een greeter naar je toe. Hier staan er vier buiten op hun phone te kijken en één komt er naar ons toe om te vragen wat er loos is. Vervolgens gaat ie een coördinator zoeken die aan de hand van je verhaal beslist of je geholpen kan worden en op zijn beurt op zoek gaat naar een monteur. Snappie hem nog? Soort werkvoorziening. Na de uitleg van Roel denkt de monteur dat hij het kan verhelpen, ‘Come back tomorrow about 10.00 and I’ll fix it for you.’ 👍 We hebben inmiddels al zoveel pech met de hut gehad dat we de moed niet snel laten zakken en duiken terug op de camping het zwembad in maar echt gerust zijn we er toch niet op. 😬 Mooi was dat er ‘s avonds vanaf de camping de lancering van een raket te zien was. Cape Canaveral is slechts 60 kilometer ver weg.

We melden ons rond 10.00 uur bij de garage waar de coördinator ons begroet alsof we hem al jaren kennen, vriendschappelijk slaat ie Roel op zijn schouders. De monteur luistert nogmaals naar de bevindingen uit Nederland en vraagt dan; ‘Zijn de remblokken nog in orde, dan kijk ik die ook na en vervang ze gelijk indien nodig.’ Dat is een goeie, we hebben een reserveset bij ons dus als ie toch bezig is kan hij dat ook beoordelen! De camper ondergaat een kleine metamorfose want alle onderdelen liggen zover mogelijk weggestopt. 😩 Wij nemen ondertussen een Uber naar het dichtstbijzijnde winkelcentrum. 23 kassa’s en maar 2 open. Maar wel een kapper. Interessante manier om je te beschermen tegen zakkenrollers trouwens. Niet dat we overigens ooit hier het gevoel hebben gehad dat die er zijn.Rond 14.00 uur krijgen we een appje van de garage, ‘All things are great, you can pick up the RV!’  Onze blijdschap maakt daar al snel plaats voor verbazing want de monteur heeft wel de ABS leiding losgemaakt maar de remmen niet nagekeken. ‘Nee, want hier is geen brug waar de camper op past, you know….!’😳😡 Om te vergelijken: je komt in een kledingzaak en ziet de perfecte jurk. ‘Gaat u maar in het pashokje mevrouw en kleed u uit dan ga ik de jurk pakken! Vervolgens als je half in je nakie staat komt de simpele dan terug met de mededeling, ‘Mevrouw, deze jurk is alleen voor de etalage en niet voor de verkoop! 😂 Tsja…. Amerika, het blijft een bijzonder land waar ze je reuze vriendelijk en klantgericht met een kluitje het riet insturen. Want als we wegrijden slaat de ABS toch aan. Roel belt weer met Honselersdijk, duikt onder de camper en al snel blijkt dat ze in de garage de waarschuwingslampjes van de voorremmen hebben losgetrokken in plaats van de ABS sensor. Dan blijkt het ook opgelost te kunnen worden door….een zekeringetje te verwijderen. 🤨 ‘s Avonds met een wijntje mijmer ik over het leven in een camper. Want wat maakt nou dat het zo leuk is en iedereen dat toch ook weer anders op zijn/haar eigen manier doet. Er zijn bijvoorbeeld mensen die het heerlijk vinden om een soort terug naar basic te gaan, die nog net geen bessen eten in de natuur…zeg maar. Natuurlijk is hier een mooi woord voor bedacht: bamping! Een compleet gezin in een kleine Volkswagen transporter die hier een half jaar rondreizen. Een mevrouw die de douchecel heeft verbouwd tot een kattenkamer en zich nu wast in het keukentje. De vele mensen die überhaupt de ingebouwde douche en wc niet willen gebruiken en op een vindingrijke manier alleen wat poedelen bij de kraan en al hun behoeften op een emmertje doen die ze legen in de natuur. Die vinden dat ‘vrij staan’ bij het camperen hoort en eens in de zoveel tijd een camping nemen voor de grote lichamelijke poetsbeurt. 😳 Vrouwen die geen föhn of ladyshave mee willen nemen omdat het zo lekker makkelijk zonder is. Ik heb er geen oordeel over maar hier gaat wel mijn wonderlijke kant komen. Want ik ben een verwende reizigster die eigenlijk mijn leventje van thuis in het klein voortzet in de camper oftewel een glamping type! Ik ben humeurig als ik niet elke morgen even snel onder de warme waterstraal met een ruikertje van Rituals kan staan. Hoe blij ben ik met de nieuwe camper die ons meer ruimte geeft en met mijn husband die al druk op zoek is naar een systeem voor voldoende elektriciteit zodat we straks absoluut geen probleem meer hebben met stroom. Eigenlijk hoopt hij ook nog dat ie een kleine afwasmachine voor de hut kan vinden. Wat we dan voor elektrische apparaten aan boord hebben vroeg laatst iemand. Nou heb je even! 🤭 Een föhn, een ladyshave, een krulset, een mixer, elektrische tandenborstel, een tv, opladers voor de elektrische fietsen en opladers voor de camera’s, iPhone en IPad. Wat zelfspot moet kunnen want zou er een kerel zijn die in de camper een colbert en een stropdas bij zich heeft, zeker zes korte broeken, een scala aan overhemden en schoenen en terug naar hier vloog met een koffer vol nieuwe ongelezen tijdschriften. 😂 Om over mezelf maar niet te spreken met een fikse verzameling flesjes nagellak en shampoos in het ieniemienie badkamertje, een half magazijn van Victoria Secret in de opbergkasten en die terugvloog met een koffer vol met onder andere Rituals geurtjes. Geen behelpen met slechts twee kledingsetjes en alleen een paar stevige stappers maar rise and shine! 😇 ‘Diner is ready!’ roept mijn lover, ‘Steak van de BBQ, frietjes uit de oven en sla met Calvé slasaus uit Nederland (zat zorgvuldig verpakt tussen de tijdschriften)!’ Ik vertel hem waar ik net aan dacht en dat ik het voor mijn blog ga gebruiken. Hikkend van de lach zegt ie; ‘Zet er dan ook gelijk even bij dat we gisteren van de garage met een Uber naar de Target (warenhuis) zijn gegaan omdat je de meegebrachte bikini’s uit Nederland ineens niet mooi vond en je voor een aanzienlijk aantal dollars nieuwe hebt gekocht, snob!’  🤫