Maand: november 2017

Wachten….het valt niet mee! We vermaken ons prima bij Han maar we willen ook nog zoveel doen: Joshua Tree Park, Palm Springs, Las Vegas en op 11 december vliegen we al terug naar Nederland. Ook vandaag, maandag, van de garage uit Honselersdijk geen mail en we nemen aan dat de onderdelen nog niet verstuurd zijn. Han moet ’s middags weg en wij passen op de dieren.

De haan is nog steeds boos op me en zodra hij mij in het vizier krijgt dan komt ie hard aanrennen! ? Roel werkt, ik verzorg de dieren en ruim wat op….easy is onze dag hier en ik ga er gewoon culinair van worden. Voor het avondeten maak ik kip uit de oven met eigen gebakken aardappels en sla.
Als Han na een vermoeiende middag laat thuis komt kan hij zo aanschuiven.
De volgende dag neemt hij ons mee naar Temecula voor boodschappen. Er zijn de gebruikelijke supermarkten maar ook een Aldi….yes! Laten we voorop stellen dat we gewoon eten wat ze hier hebben en de ‘bekende’ Nederlandse dingen niet echt missen. Maar als we in de Aldi krentenbrood met spijs, marsepein, speculaas, vele soorten Nederlandse kaas en zuurkool zien dan maken we toch een soort vreugdedans. ?

Een mevrouw die ons voorbij loopt vraagt lachend in het Engels; ‘komen jullie uit Nederland?’ Het blijkt dat zij ook Nederlandse is en al heel lang in de States woont.
Van daar door naar de Walmart waar we ons verbazen dat Han ‘gewoon’ kogels kan kopen voor zijn geweer. Hij moet zich alleen legitimeren en er worden wat gegevens genoteerd. Eerder in Cody (Wyoming) heeft het Amerikaanse wapenbeleid ons ook al bevreemd.
Verder shoppen we voor Roel nog bij een speciale grocery genaamd Sprout waar ze allerlei farmersprodukten verkopen. Hij is helemaal blij met de soorten meel die ze hier verkopen en slaat wat in….Wij ook, want de volgende dag is er zijn eigen gebakken brood. ?

Wat ik al zei: de dagen zijn easy en weer één voorbij, Han en ik koken….althans….ik kijk dit keer of het goed gaat. ?

Roel stuurt ’s avonds toch een mail naar de garage of de onderdelen al verstuurd zijn….en gelukkig maar! De garage mailt terug dat de dieselpomp een probleem is: een nieuwe is op korte termijn niet te vinden en nu hebben ze een gereviseerde voor ons gevonden. Die staat klaar voor verzending met PostNL. ‘Wat met PostNL?’ We hebben duidelijk aangegeven met DHL en zo snel mogelijk….wat het ook gaat kosten! ? De garage dacht ons te helpen met PostNL en zo de kosten te besparen, ze maken excuses en gelukkig kan er nog een express zending van gemaakt worden. En dit alles is ook nog eens extra moeilijk door het tijdsverschil, want als bij ons de dag begint is ie in Nederland al voorbij….zucht. De temperaturen hier zijn trouwens niet slecht voor half november.

Woensdagavond vertrekt Han naar zijn familie in Los Angeles, morgen staat hem een spannende dag te wachten. Hij heeft de inburgeringscursus gedaan en nu is het zover: hij wordt officieel Amerikaans staatsburger. De termijn hiervoor is: 5 jaar wonen/werkzaam in Amerika of drie jaar als je met een Amerikaan/Amerikaanse getrouwd bent. Best een hele stap! Natuurlijk het is zijn eigen vrije keuze en hij wil het graag omdat het voor hem goed voelt….’ik kies voor Amerika en woon hier, dus wil ook Amerikaan zijn’ is zijn stelling.
Donderdag is een stille dag zonder Han en de hondjes, Roel mailt de garage maar weer eens of het pakket nu verstuurd is en wat het trackingnummer is. Eind van de dag in Nederland en natuurlijk geen antwoord terug….? Hij slaat maar weer aan het werk met zijn administratie. Ik draai een was, ruim wat op bij Han in huis en in de camper. Roel laat zijn drone ook weer eens uit.

We maken ook plannen voor als de camper in reparatie is. De garage heeft aangegeven dat het wel een paar dagen kan duren en we willen dan een auto huren. Dus waar gaan we dan heen? Vrijdagochtend opent Roel zijn mail en yes, bericht van de garage, het pakket is onderweg en we krijgen het trackingnummer….eindelijk actie!
Onze dag verder verloopt verder ook weer heel easy en we zijn blij als Han ’s avonds binnenstapt.

Wijntje erbij en een toast op de nieuwe Amerikaans staatsburger. Het is interessant om alles te horen: de happening was in het Staples Stadium in Los Angeles en er waren 4027 mensen aanwezig die net als Han de keuze hadden genomen om Amerikaan/Amerikaanse te worden. Het zat bomvol, mede ook doordat een ieder gemiddeld minimaal twee personen ‘aanhang’ bij zich had en met precisie werd de veiligheidscontrole uitgevoerd. Iedere maand zijn er twee ceremonies op één dag, alleen al in de staat Californië. De nieuwe president en verandering van wetten maakt dat veel mensen die nu een Greencard in bezit hebben (voor werk, getrouwd met een Amerikaan/Amerikaanse of onderhouden worden door iemand: bijvoorbeeld ouderen door kinderen) de inburgeringscursus doen en een Amerikaans paspoort nemen.
De vrees: ‘je weet nooit hoe het kan lopen en wat ‘De Clown’ allemaal gaat uithalen.’ Zaterdag houden we een ‘opzoomerdag’: een gedeelte van het terrein harken we aan (takken, verdord gras en onkruid) en verbranden de boel.

Het is warm en wat een klus: ik ben gekleed in korte broek, shirt, slippers en bijpassend lippenstiftje….? ‘Meid, wie verwacht je dat je er zo Cheryl’s bij loopt? Helemaal niet handig die korte broek want insecten kunnen je zo prikken en die slippers! Heb je geen dichte schoenen?’: roept Han. Ik lach hem uit: ‘je kent me Han, leuk toch….wees blij dat ik geen hakken aantrek!’ We plaatsen drie kunstkerstbomen met lichtjes erin buiten op het terrein.
En net als we bijna klaar zijn gebeurd het: ik trap op een plankje met een spijker erin, die dwars door mijn slipper gaat. ‘Tebbie dan?’ ; plaagt Han mij met een heerlijk nagemaakt onvervalst Rotterdams accent als ik zeg dat het meevalt. Met een wijntje, stukjes kaas en kerstmuziek op Skyradio sluiten we de inspannende dag af waarna ik me op het fornuis stort en een lekkere zuurkoolschotel met kaas, spek en een karbonade maak….trots op mezelf.

Geen bezorgbrommer bellen hier in de States maar zelf koken, that’s the spirit! ??
Ik rol om 22.00 uur uitgeput mijn bed in en de volgende morgen als ik opsta dan lijkt het alsof ik 10 jaar ouder ben geworden, overal spierpijn.
Han heeft hetzelfde gevoel en we besluiten een echte ? rustdag te nemen….we gaan campers kijken en shoppen! In Temecula zitten een aantal RV stores (soort Vervat) en daar gaan we heen. We bezoeken er twee en hebben dan zoveel inspiratie en vragen dat we ermee stoppen. Eerst alles eens op een rij zetten: de campers zijn groot of heel groot, hier mogen wij met ons BE rijbewijs in zo’n bakbeest rijden maar als we de camper in Nederland willen rijden zullen wij ons C rijbewijs moeten halen. Maar moet ie wel naar Europa want het reizen hier bevalt ons prima. En dan nog de vragen over verzekeringen zoals: kunnen wij als Nederlanders een Amerikaans kenteken verzekeren. En bij alle modellen die we zien hebben we iets van kritiek: het bed is te kort, een ’treinzit’ vinden we vreselijk om aan te eten, geen lekkere bank om op te hangen, donker interieur….en zo nog even door.

Camper te laag zodat je niet in de douche kan staan? Maken we toch gewoon een dakluik….

Tijdens onze zoektocht door de shop merken we goed het verschil tussen ons en de bewoners hier. De verkoper informeert naar je wensen en gaat dan op de betreffende camper af. Dat moet hem gaan worden want die voldoet aan je wensen. Misschien bekijk je er nog een paar maar dan koopt de gemiddelde Amerikaan. Die komt, kijkt en koopt direct. Het kopen op krediet is hier heel gewoon. Bevalt de camper uiteindelijk niet dan verkoop je hem gewoon weer!
De ‘gebruikte’ campers zijn er in overvloed en in sommigen is maar één seizoen geleefd. Daarnaast zijn ze heel waardevast. We merken dat de verkopers bij ons de interesse verliezen omdat wij niet van plan zijn om direct te beslissen. Eén begon zelfs uitgebreid te geeuwen….? Met een lading folders rijker gaan we een hamburger eten. We zijn nu ruim vier maanden in de States en hebben nog geen hamburger op! We komen bij de fastfoodketen ‘Jack in the box’ terecht en genieten van de hele maaltijd.

Dan door naar de warenhuizen Ross en Marshalls waar Han en ik door heen struinen. Roel vlucht voor wat boodschappen naar de Walmart. ? Ik scoor een paar nieuwe slippers en we vergapen ons aan de kerstartikelen, er zijn super leuke dingen te koop maar ik moet ze wel mee naar Nederland kunnen nemen. Uiteindelijk kopen we beiden wat leuke gastendoekjes voor op de wc….natuurlijk met een glittertje en kraaltje!
We komen de winkel uit en zien mijn lover op een bankje in de zon wachten. Helemaal blij laat ik hem zien wat ik gekocht heb. ‘Zo, dat zijn mooie ovenhandschoenen!

Hebben we die nog niet genoeg?’ Han en ik rollen haast over de straat van het lachen (hoe ziet ie nou een ovenhandschoen in een gastendoekje) terwijl Roel ons verbaasd aankijkt….Tsja, that’s my baby. ? En dan is het alweer maandag, we zitten nu een ruime week te wachten op de onderdelen en nog steeds geen bericht. Balen want deze week is een korte week voor de Amerikanen: Thanksgiving gevolgd door Black Friday. Han gaat buiten aan de slag met weer een kerstboom en ik besluit om met de snoeischaar de takken van de peperbomen te snoeien. Enthousiast begin ik maar het is een werk. Resultaat mag er zijn: vijf mooi geknipte bomen, twee blaren en gekraste armen. Ondertussen krijgt Roel bericht dat er een betaling gedaan moet worden bij de Douane waarna het pakket pas vrijgegeven kan worden?! Na wat puzzelen en bellen komt hij erachter hoe en wat en doet de betaling. Al snel volgt er bericht dat het pakket naar de garage in Temecula verzonden gaat worden….zucht, weer een dag voorbij en geen onderdelen! ? We maken ons er maar niet meer druk om want dat heeft toch geen zin….het is bij ons toch altijd ‘de alles is anders show’. Eind van de middag komt een geschrokken Han naar ons toe, hij kreeg net een telefoontje: zijn vader heeft een beroerte gehad, het valt gelukkig mee, maar hij moet voorlopig in het ziekenhuis blijven. Dinsdagochtend moet Han naar de fysiotherapeut in Temecula en wij rijden mee. Op het plein bij de fysiopraktijk zitten weer andere warenhuizen, zoals HomeGoods, Target en Big Lots. En dit keer ga ik voor de bijl: de kerstartikelen! ❤️
Ik probeer me in te houden maar als Han na de pijnbank bij ons aansluit gaan we los. ‘Veel leuker dan in Nederland en voor dat geld! Neem dat kleed voor je eettafel en die kussens voor je stoelen! Daarna terug naar Marshalls voor die herten met glitters.’

En foute kersttruien.

Han ziet het helemaal voor zich. In mijn hoofd zit nog steeds dat stemmetje; ‘het moet wel allemaal mee in het vliegtuig….’ Maar dan komt mijn lover aanlopen met een doos waarin drie! opblaassneeuwpoppen van twee meter zitten….Doei dan, nu ben ik klaar met nadenken en volladen die winkelwagen! ? We krijgen bericht dat de onderdelen naar de garage zijn verstuurd en omdat we toch in de buurt zijn gaan we langs om af te stemmen wanneer we de camper kunnen brengen. De zeer behulpzame receptioniste is blij voor ons, ze leeft al die dagen al met ons mee. Zodra het pakket bij haar binnen is zal zij contact met ons opnemen. Rond een uur of drie mailt ze; ‘de garage in Nederland heeft de verkeerde dieselpomp gestuurd, I’m so sorry for you….’
We zitten dus anderhalve week te wachten en nu is de dieselpomp verkeerd, wtf. ?
In Nederland is het inmiddels middernacht dus we kunnen niets anders doen dan vanavond om 24.00 uur onze tijd de garage bellen, die dan net open zal zijn.
‘Ik ga er één vermoorden!’; roept mijn lover….en ik kan me daar alleen maar bij aansluiten. Wat een onnadenkende zak is hier aan het werk geweest, ze hebben alle gegevens van onze camper in hun computer….hoe dom kan je dan zijn, grrrrrom….wordt vervolgd! ?

 

 

Het is vandaag 1 november, oktober is voorbij en thuis in Nederland wordt het kouder en kouder. Hier bij ons in Californië is het nog heerlijk weer. We besluiten om vandaag San Diego te verlaten maar niet voordat we het Gaslamp Quarter (centrum) en de Mexicaanse wijk Old Town hebben bezocht. In het centrum zijn we snel klaar: een echt “winkelhart” kunnen we niet ontdekken, het zijn overwegend restaurants en barretjes. ’s Avonds zal het hier vast heel gezellig zijn maar nu op de dag maakt het een wat troosteloze indruk. Sommige restaurants zijn nog dicht en er lopen veel zwervers rond. We rijden met de camper door een paar straten en vinden beiden hier het uitstappen niet waard. In de Mexicaanse wijk is het anders. Wat een drukte, veel mensen en er is moeilijk een parkeerplaats te vinden. Als we de camper eindelijk geparkeerd hebben en door de straatjes wandelen beginnen we het te snappen: het is feest! En wat vieren ze: Allerheiligen (1/11) en Allerzielen (2/11). ?

Het eren van de doden wordt hier groots aangepakt, de terrassen zitten vol met verklede en geschminkte mensen. Er zijn optredens met muziek en de sfeer is ontspannen. Midden op het plein ligt een groot terras en daar laten we ons naar een vrij tafeltje brengen voor de lunch.

Maar hoe gezellig het ook is, we willen vandaag nog een paar kilometer maken en een plek voor de nacht vinden. We rijden vanaf La Jolla langs de kust (Highway 1)en als we eind van de middag Carlsbad naderen zijn we er snel uit….de camping waar we al eerder stonden gaat het worden. We zetten de camper neer en genieten aan zee nog net van de zonsondergang (want ook hier is het rond zes uur al donker). De hele kust van San Diego naar Los Angeles is een aanéénsluiting van kleine leuke plaatsen aan de zee. Ons plan is dus ook om zo richting Los Angeles te rijden. Als we de volgende dag door Oceanside komen zien we een markt die een stop waard is. Slenteren er overheen en kopen een echt Hollands stukje oude brokkelkaas.

In de verte zien we de pier liggen, zo’n hele mooie oude houten (1888).

Op de pier zit een winkeltje waarvan alles verkocht wordt. Op en naast de winkel zitten pelikanen ontspannen in het zonnetje. Als de eigenaar ze gaat voeren snappen we waarom de dieren zo lekker blijven zitten….?

Het is inmiddels weer aangenaam warm en omdat niets moet en alles mag gaan we ’s middags naar het strand bij de haven van Oceanside.

Eerder hebben we al gezien dat camperaars hier mogen overnachten. We snappen echter niets van de parkeertarieven: overdag (04.00 tot 20.00 uur) is het 10 dollar en voor de nacht (20.00 tot 04.00 uur) is het 20 dollar.
Het dagtarief begint dus al vroeg en als we blijven dan moet één van ons twee om 04.00 uur op om weer geld in de automaat te gaan gooien. ? Ook de plaatsen om te parkeren zijn vreemd ingedeeld en er zijn nog een aantal regels: je mag niet uitsteken, geen twee vakken in beslag nemen. We raken het spoor bijster en als we dan ook nog een Frans stel spreken die een bekeuring hebben gehad voor fout parkeren (ze staken een halve meter in het vak achter hun) zijn we er snel klaar mee. We betalen voor de dag, brengen de middag op het strand door, en vanavond zoeken we wel een camping. Die vinden we verderop langs de kust, op San Clemente State Beach. Ook hier is de zonsondergang weer prachtig (later besluiten we dat we hier de mooiste zonsondergang ever hebben gezien). ?

Als we de volgende ochtend steeds dichterbij Los Angeles komen beginnen de files weer. We zeiden het al eerder: het is ongelofelijk hoeveel auto’s er in en om deze stad in beweging zijn. De eerste camping Dockweiler beach (in het verlengde van het vliegveld) zit vol. Het is vrijdagavond en met een zonnig weekend voor de boeg gaat iedereen erop uit. Dan maar door naar Malibu. En ook hier langs de kust is het file rijden. Maar de rit wordt beloond! Een pracht camperpark, bescheiden prijs en we krijgen een superplek met hoog uitzicht over zee….nee, we zeggen niets over de zonsondergang met een hapje en een drankje. ?

We zijn met mijn ouders ook al langs deze kust gereden en de reden dat we terug zijn is: Universal studio! Ik heb er niets mee, net als met pretparken zoals de Efteling, Disney en noem maar op. Waarom niet? Ik heb geen idee, ik ben er nooit geweest maar het trekt me totaal niet! Maar mijn lover wel….en dat blijft een strijd en discussie dus….ik laat me overhalen om het te proberen. De weersvoorspelling voor zondag is minder en we besluiten om zaterdag naar Malibu te fietsen (20 minuten) en morgen dan naar het pretpark….Op de fiets naar Malibu, tsjonge wat een huizen staan hier!

We wandelen over de pier en het strand en fantaseren of we hier zouden willen wonen. Het antwoord is: nee. Een huisje in Camps Bay (Kaapstad) blijft toch mijn favoriet. ?We hebben nog wat boodschappen nodig en schieten de supermarkt in….en weer uit! Dit is Malibu en dat zien we aan de prijzen. Gelukkig zien we verderop nog een Ralphs supermarkt die iets beter geprijsd is….
Zondagmorgen vertrekken we vroeg naar de Universal studio’s. Vannacht is hier ook de wintertijd ingegaan en we lopen nu weer negen uur achter met Nederland. Het is een klein uurtje rijden en dan zijn we er. Alles is strak georganiseerd en we zijn, ondanks de drukte, eigenlijk vrij snel in de parkeergarage. Het complex is heel groot en op weg naar de ingang, op de Universal Walk, kijk ik mijn ogen al uit. Winkels en restaurants….er is keuze genoeg! En we zijn nog niet eens bij de entree.

Bij de ingang bestellen we on-line tickets want dat is goedkoper dan bij de cassière en gaan het pretpark in….let’s start the party! Het is even puzzelen en zoeken waar we eerst heen gaan. Er zijn attracties die op een bepaalde tijd zijn, bijvoorbeeld de Animal actors, Special Effects show, de Studio Tour en Waterworld.

We lopen door het gedeelte van Harry Potter (ik ben waarschijnlijk de enige die deze films niet heeft gezien ) en ben onder de indruk van de decors. Het is prachtig en groots en ik voel een prikkeltje in mijn hoofd die zegt ‘je gaat dit leuk vinden!’ ?

En inderdaad na de Studio Tour rit ( je komt langs allerlei scenes en woonwijken die in films gebruikt zijn zoals Back  to the future, Jaws, Westerns, Desperate housewives, King Kong en vele anderen rampenfilms) ben ik om….dit is echt top!

En doordat ik het zo leuk vind verlies ik het overzicht en volg trouw mijn lover. Binnen de kortste keren zit ik dan ook in een waterattractie bij Jurassic park waar ik totaal niet in durf en wordt kletsnat….grrrr! ?

Dat is niets voor deze Cheryl maar ook hier betrap ik mezelf dat ik het eigenlijk best spannend vind. De attractie van Harry Potter is minder, ik zit bijna de hele rit met mijn ogen dicht. Je zit met zijn vieren naast elkaar en wanneer er een medewerker komt die ons met een veiligheidsbeugel, die niet zou misstaan in een raket, vastklikt voel ik me al niet goed….een andere medewerker controleert alles nog eens en ik denk; ‘wtf, dit is niets voor mij!’ Van Roel zie ik alleen zijn benen en hij roept; ‘het zal vast niet eng zijn hoor!’ ? De stoeltjes zetten zich in beweging en wat volgt is een duizelingwekkende rit, door de 3D krijgt het beeld iets vreselijks levensecht en we suizen langs afgronden en bergen terwijl draken en andere monsters ons proberen te pakken. Waarschijnlijk is het super leuk maar ik dacht alleen maar aan mijn croissantjes die zich een weg naar buiten wilden banen….deed mijn ogen dicht en toen ik mijn lover hoorde roepen; ‘gaaaaaf is dit!’ Riep ik terug; ‘zekers, super!’ terwijl ik hoopte dat ik geen lange neus van het liegen zou krijgen. ? De wandeling door het kasteel was wel heel leuk trouwens.

De attractie Waterworld is ook zo’n dingetje: een hele grote waterbak waarin allerlei stunts uitgehaald worden. De bad guys tegen de good guys, waterscooters, een boot en een vliegtuigje….een heel spektakel! De voorste rijen staan garant voor een kletsnatte outfit, wij waren dus lekker bovenin gaan zitten.

De hele dag hebben we ons vermaakt in het park en ik moet eerlijk bekennen: het was een belevenis en ik kijk nu heel anders naar films.

We aten bij Bubba Gump (Forrest Gump film) garnalen en een visje.

Ze hebben hier hele handige bordjes om de bediening te roepen: bordje omdraaien met ‘stop Forrester stop’.

En reden terug naar het camperpark in Malibu. Maandagochtend verbazen we ons dat er alweer één week voorbij is, hoe snel gaat dit! Afgelopen weekend is het reisbureau voor ons bezig geweest om uit te zoeken van waar en met welke maatschappij we in december terug naar Nederland kunnen. Zoals al eerder vermeld, we hebben een visum voor 10 jaar maar mogen toch maar een half jaar aanééngesloten in de VS verblijven. In december gaan we naar huis voor kerst, familie en vrienden. Het reisbureau mailt dat Los Angeles – Amsterdam met de blauwe vogel (KLM) op dit moment het goedkoopst is. Dan gaat ie het worden en we vliegen elf december naar huis, mooi dat is geregeld. Nu we weten wanneer we terugvliegen kunnen we onze route ook beter uitstippelen. We willen naar Joshua Tree National Park en in ieder geval ook terug naar Las Vegas. ? Maar er staan nog wat “klusjes” in de agenda zoals: de afstandsbediening van de Drone na laten kijken, het alarmsysteem van de camper werkt niet in de VS, even buurten bij een collega fotograaf en bij Han de kapper een pakketje reserveonderdelen ophalen dat vanuit Nederland naar ons is gestuurd. Dit is allemaal rond en om Los Angeles, even een logische volgorde en aan de slag. Oh ja, we zouden Venice Beach ook nog doen en vanaf Malibu is dat onze eerste stop. Wat te zeggen over deze wereldberoemde boulevard en strand? Het is het decor geweest van heel veel films en tv series, er wonen diverse beroemde acteurs en actrices. Maakt dat het leuk en bijzonder? Nee, ik denk dat de verschillende mensen die er “wonen” op het strand het bijzonder maken.

Er heerst een hippie-achtige sfeer, vrijheid blijheid. De toeristen vergapen zich aan de zogenaamde hippies die door middel van allerlei standjes met koopwaar een paar dollar proberen te verdienen. De geur van “pretsigaretten” is continue aanwezig en er lopen zoveel verdwaasden rond dat het op mij een iets trieste indruk heeft gemaakt. De grote skatebaan met jongens en meisjes die daar hun kunsten vertoonden mag je zeker niet overslaan!

Grappig dat we later op ons blog een bericht krijgen van een Belgisch stel die onze camper op Venice Beach had zien staan….het blijft toch bekijks trekken zo’n Nederlands kenteken. We hebben contact met Han, het pakketje is binnen dus door naar hem om het op te halen. Op weg daarnaar toe gestopt voor de Drone en wat een service! ?Binnen een kwartier gewoon gratis een nieuwe afstandsbediening. Op de weg was het een gekkenhuis, we reden stapvoets Los Angeles uit en het was inmiddels al later en later aan het worden. We stuurden Han een bericht dat we totaal vaststonden en gingen eraf op zoek naar een camping. Morgen een nieuwe poging en zoals zo vaak de hele planning ging op de schop…. Dinsdagmorgen hadden we eerst een afspraak voor het alarmsysteem in de camper. Het bedrijf ging aan de slag maar kon ons uiteindelijk niet verder helpen want er moesten onderdelen besteld worden. Dan door naar de collega fotograaf in San Clemente. Die was zo enthousiast dat we bij aanvang al dachten….dit gaat langer duren dan gepland.

Han maar weer een bericht dat we het niet gingen halen. En maar goed, we werden uitgenodigd voor een late lunch en rond half vier namen we eindelijk afscheid en zetten weer koers naar de beste zonsondergang ever op San Clemente State Beach. Waaiden nog even uit op het strand terwijl we genoten van de grappige drieteenstrandlopers en steltlopers die voor de golven uitrenden.

Woensdagmorgen gaan we dan eindelijk naar Han en met de koffie zijn we bij hem. Hij is in de “lappenmand” en kan zich moeilijk bewegen, al zijn spieren doen zeer. Roel zet nog wat tv series en films voor hem over op een USB stick en we besluiten om de nacht hier door te brengen. Gaan terug naar Temecula voor wat boodschappen om voor Han te koken. Op de parkeerplaats zien we een plas onder de motorkap van onze camper en drup, drup, er valt ook steeds nog iets naar beneden…het ruikt naar diesel. Wat nu weer? ? We rijden voorzichtig terug naar Han en morgenochtend dan maar naar de garage waar we eerder voor de remmen ook zijn geweest. Daar blijkt dat de dieselpomp kapot is, we kunnen er nog wel mee rijden maar geen grote afstanden meer. De onderdelen moeten besteld worden in Nederland. Gelukkig heeft Roel met de garage in Honselersdijk afgesproken, dat indien we onderdelen nodig hebben, zij dit direct per DHL opsturen. Door het tijdsverschil is het wat lastig bestellen maar alles lukt en gaat opgestuurd worden maar voorlopig zitten we wel even “vast” bij Han. Die is nog niet hersteld dus we kunnen gelijk hem wat verzorgen door te koken en wat er nog meer moet gebeuren. De dagen bij Han zijn easy, hij woont heerlijk rustig en we doen eigenlijk niet veel. Roel gaat aan het werk, zijn mail uitzoeken, ook even zijn drone uitlaten en ik ruim de camper weer eens op, draai een was en hang voor het eerst in tig jaar dit op aan een lijn….wat een gedoe is dat, geef mij maar een droger. ? Ik loop langs het kippenhok en besluit dat die beesten er best uit kunnen. Doe de deur open en dan gebeurd het….ik word aangevallen door een man! Een gevederde man wel te verstaan: de haan rent uit zijn hok en voor ik er erg in heb hangt hij in mijn benen. Au, dat doet gemeen zeer die scherpe nagels. Ik schop hem weg maar moet het dan op een rennen zetten want hij is nog niet klaar met me. Gierend van de lach schiet ik bij Han naar binnen, deur dicht, ik ben veilig voor dat rot beest. Hij heeft me best te grazen genomen en ik bloed ervan. ’s Middags gaat Han naar de dokter en ik pas op de hondjes en ja hoor, de haan ziet me en springt weer tegen me aan….uiteindelijk heeft Roel het beest in zijn hok gezet…. ? Zaterdag hou ik Han gezelschap in de ziekenboeg want ik heb migraine, zucht, lang geleden dat ik me zo beroerd voelde. Voordeel: het is wel goed voor de lijn. ?
Op zondag voel ik me weer goed genoeg om (eindelijk) ons blog af te maken.
En hoewel het pas november is zijn hier in Amerika de kerstversieringen al in volle gang dus we gaan ook maar aan de slag om Han zijn verzameling kerstbomen (ik geloof zeven) uit de container te halen. ??

En daar gaan Yari en Cheryl in de pick-up over het terrein naar de container. Laden de bak vol en dit blijkt nog niet eens de helft….’nee meid, dit is pas het begin’; zegt Han. ‘Je wilde toch helpen, nou dan!’  ? Ik krijg foto’s te zien van hoe het binnen moet gaan worden: een kerstboom in de serre, de keuken, de woonkamer, de eetkamer en zelfs in de slaapkamers en badkamers komen kleine kerstboompjes: I love it! Roel gaat ’s avonds met de BBQ aan de slag en we proosten op de kerstversieringen. ???

Dinsdagochtend namen we afscheid van Han en op naar de garage. Roel heeft gisteren 15 garages bezocht en er was steeds geen genoeg kennis om onze hut te maken. Europees merk….het valt dus niet mee. Uiteindelijk heeft hij een garage gevonden die Chrysler, Doge, Jeep en ook Fiat heeft.
Gisteravond waren we net terug in onze camper, die bij Han op het terrein stond geparkeerd. Ineens een herrie buiten: gejank en gehuil van wilde honden. Best griezelig om zo dichtbij te horen. We konden ze verder niet ontdekken, ook niet met een behulp van een zaklamp. Wel zagen we ontelbare sterren, heel mooi! ?
Maar terug naar mijn verhaal over de garage: die weet van onze komst en vakkundig wordt alles nog eens nagevraagd en als de “remmenmonteur” is gearriveerd gaan wij naar de koffiecorner van de garage om te wachten. Het gaat allemaal vrij rap, remblokken worden vervangen. Het was even tobben want één zat muurvast. Ze kijken gelijk de achterverlichting na want die hapert af en toe. En nu de camper op de brug staat kan Roel de onderplaat van de vuilwatertank ook gelijk controleren. Een paar weken terug zijn we een stuk daarvan verloren en er is toen een noodreparatie gedaan. Dit ziet er allemaal nog goed uit….beter dan we gedacht hadden en we zijn maar een klein stuk van de plaat kwijt. Rond half twaalf is het allemaal gefixt en kunnen we onze reis vervolgen! Het is nog vroeg en al 35 graden….dat gaat wat worden vandaag. Voor de rest van de week zijn de voorspellingen ook zo warm. ? We besluiten om nog even bij Han langs te gaan, hij had wat kleine dingen met zijn internet waar Roel hem mee kan helpen. Als alles is geregeld geeft Han nog wat tips; ‘Ga naar San Diego via de kust, bij Oceanside en Carlsbad zijn een aantal campings aan zee. Heerlijk nu met dit weer!’ Klinkt prima, rijden maar met die hut!
We zijn net weg en nog niet in Temecula als er een politie auto achter ons komt met sirenes. ‘Zou die ons moeten hebben?’ ; vraag ik Roel. Die doet haastig zijn veiligheidsriem om en stuurt naar de kant. (Nee, ik ga niet zeggen….’ik zei het toch: doe dat ding nou eens om!’ ?) De agent komt naast ons staan, draait zijn raam open, Roel dus ook, en roept met harde stem; ‘als je meer dan vijf auto’s achter je hebt dan moet je aan de kant en ze voor laten gaan! Dit is een hele gevaarlijk weg en zo zijn de regels hier!’ Ok….nou we hebben er anders best de vaart in en niemand haalde ons in….maar goed geen discussie aangaan. Dus Roel maakt zijn verontschuldigingen; ‘didn’t knew that’ en de agent geeft gas en is weg. ‘Lucky you’ ; zeg ik tegen mijn handsome….ik kon het toch niet laten….over die veiligheidsriem. ?
Het is ongeveer 75 kilometer rijden naar Oceanside en als we daar aankomen zijn we gesmolten, 39 graden inmiddels! We komen op een rotonde, waar nu naar toe? Een kerel langs de kant staat heftig te gebaren naar ons….wat nu weer?! Ik draai mijn raampje open en daar komt hij aangerend ; ‘you must be crazy, are you from the Netherlands?’ Hij vind het helemaal geweldig dat we hier rondrijden en we krijgen een stevige hand en vervolgens allemaal tips over plekken om te staan. ‘Ga naar de haven, prima plaats om te staan!’ We bekijken ze maar die staan vol in de zon, dat gaat hem niet worden met deze temperatuur. Echt goedkoop zijn ze ook niet dus op zoek naar een camping. Net buiten Carlsbad ligt er één die plaats heeft en we staan….nu hopen dat de zeewind wat koelt. Afgelopen nacht bij Han was het niet te harden in de hut, het leek wel een sauna. ? We zitten lang buiten en….de wind koelt inderdaad!

Worden vroeg wakker en omdat het vandaag weer zo warm gaat worden (aldus de voorspelling) besluiten we nog een dag te blijven. We willen wel een andere plek, dichter bij zee dus op naar de receptie of we kunnen verkassen. Gisteren was de camping vol maar er gaan nu mensen weg en we hebben geluk.

Tegen de middag gaan we naar het strand en wagen ons in zee maar dat is niet te doen. Wat een hoge golven! De surfers genieten volop en grote groepen krioelen in het water.

’s Avonds kan de BBQ weer eens aan en voelen we ons happy dat we zo eind oktober nog lekker buiten kunnen zitten. ?

Het wordt haast vervelend maar de volgende dag weer een stralende zon! We zijn er snel uit: bijboeken maar. Helaas is onze plek gereserveerd en daar we toch boodschappen moeten halen besluiten we de camping in Leucadia, het volgende plaatsje, te nemen. De camping is vrij vol en na wat puzzelen zijn er nog vier plaatsjes waarvan één bijna direct aan het strand….die is voor ons!

Doordat het strand hier breder is kan je makkelijker de zee in. Ik waag de gok maar de golven zijn weer erg hoog….ach, je bent snel door op die manier want het is lastig staan blijven. Ik krabbel overeind en zie mijn lover ook het water in komen. Ik zei het al eerder: wij zijn geen zwemmers! Wij springen wat heen en weer in de golven en Pamela van Baywatch hoeft voor ons echt niet uit te rukken. ?

Als we vrijdagochtend wakker worden is het flink mistig buiten. Een mooie dag om naar San Diego te gaan. We rijden langs de kust en zoeken eerst een camping. De prijzen zijn hier flink hoog en een bedrag van minimaal 70,00 dollar voor een plek op de camping is vrij normaal. We vinden uiteindelijk een camping (meer een parkeerplaats) aan zee maar mogen pas om 14.00 uur inchecken. ? We hebben nog ruim één uur en omdat we vlakbij Tijuana, de Mexicaanse grens, zitten gaan we kijken of we iets van de muur tussen de USA en Mexico kunnen zien. Bizar om dit van zo dichtbij te bekijken, een bordercontrolauto staat bij de muur te posten en boven ons hoofd vliegt al geruime tijd een helikopter.

We merkten dit de afgelopen dagen al eerder hier aan het strand, de kustwacht is zeer actief.

De bordercontrol is alleen en hij wil best een praatje maken, zo krijgen we te horen dat op het gedeelte waar we nu staan per dag ongeveer vijftig mensen worden opgepakt die proberen de grens over te komen. Ze klimmen over de muur of zwemmen om het hek in zee. Dit gebeurd met name in de nacht. Het is vreemd om te zien hoe de mensen in Mexico, aan de andere kant van de muur, op het strand liggen en zich daar vermaken. Aan de kant waar wij staan zit er niemand op het strand. Een hond speelt in het water en zand, rent heen en weer tussen het hek, ergens heeft ie een gaatje gevonden waar die zich tussendoor wurmt….?

Wat wij over Tijuana gehoord hebben is dat het vrij crimineel is, een broedplaats van drugshandel en prostitutie. Het is ons afgeraden om daar naar toe te gaan en mochten we de grens over willen om dit op een andere plek te doen. We hebben Zuid Amerika (Argentinië, Chili, Uruguay, Colombia, Costa Rica, Panama, Brazilië en Paraguay) een paar jaar geleden gedaan en staan niet bepaald te springen om Mexico in te gaan. Het zijn stuk voor stuk prachtige landen maar de criminaliteit is hoog….Ik zie me nog door de straten van Paraguay ‘huppelen’ met een nerveuze taxichauffeur die we gestrikt hadden als gids en Roel die stiekem foto’s maakten van al het verkeerde wat we daar zagen.?

De rest van de middag brengen we door op Silver Strand Beach bij de camping.

Het strand is heerlijk rustig, in tegenstelling tot de camping. Die is druk en we krijgen de indruk dat de meeste mensen elkaar kennen….zo’n gezelligheidscamping.? En ja, de eerste uitnodiging voor een borrel volgt al snel….gelukkig wordt het te fris buiten met een wind van zee dus we duiken na de BBQ lekker de camper in.
Zaterdag staat de dierentuin van San Diego gepland. Maar eerst langs de KOA camping, we moeten één dezer dagen weer wassen en opruimen ?, om daar een plaats te reserveren. Als dat gebeurd is gaan we op naar de dierentuin. We hebben er veel positieve verhalen over gehoord en gelezen op internet. Bij de receptioniste van de camping hebben we al kaarten gekocht dus we laten de lange rijen achter ons en gaan naar binnen. Het parkeren is trouwens gratis bij de dierentuin….kunnen ze bij ons in Nederland weer iets van leren. ? Wow, wat is het groot hier! Er rijden dubbeldeks bussen, kleine busjes en golfkarretjes in het rond om mensen te verplaatsen.

Misschien waren onze verwachtingen te hoog, zijn wij teveel verwend en gewend maar het viel ons tegen. We maken een vergelijk met onze dierentuin Blijdorp in Rotterdam, Artis in Amsterdam en Pairi Daiza in België. San Diego vinden wij een enorme mooie goed onderhouden tuin met vele bijzondere planten en af en toe een dier. Bijvoorbeeld: ze hebben één ijsbeer, één grizzly, twee olifanten, twee tijgers en hun publiekstrekker: twee pandaberen. De opzet is zo gemaakt dat het glas en hek waarachter de dieren zitten heel storend is. In Pairi Daiza hebben we de Panda’s ook gezien, ze hebben daar een buiten en binnenruimte. Er is dus alle mogelijkheid om ze te zien. Hier hebben ze dat ook maar de binnenruimte is niet te zien voor publiek. Wij vroegen een medewerkster hiernaar en de verklaring is dat de dieren in de binnenruimten hun rust kunnen opzoeken als ze het publiek te veel vinden….tsja, Amerikanen….het blijft een bijzonder volk.

Heel leuk is de kabelbaan die over de dierentuin gaat en waardoor je een mooi overzicht krijgt.

En ook hier geldt weer: het is onze mening over deze dierentuin en hoe wij het hebben ervaren. ? Zo dichtbij de Mexicaanse grens merk je ook de invloeden hiervan: winkels, restaurant en supermarkten zijn veel Mexicaans. We gaan naar zo’n supermarkt en vergapen ons aan de grote hoeveelheden exotisch fruit en groenten die wij niet kennen. Onze winkelwagen met maar een paar artikelen valt flink uit de toon bij wat de anderen ‘shoppers’ aan hoeveelheden in hun kar hebben. ? Op zondag starten we easy, ruimen vervolgens wat op in de camper en Roel doet kleine reparaties zoals een plankje vastschroeven en gereedschap herindelen. We zijn nu ruim vier maanden onderweg en zijn door veel droge gebieden gereden. Nou dat is aan de camper te zien!
We boeken nog twee nachten bij en kopen gelijk kaartjes voor vanmiddag voor het vliegdekschip USS Midway dat hier in de haven van San Diego ligt. Bij de receptie weten ze ook een carwash waar we de camper aan de buitenkant kunnen wassen….kijken of ie weer wit kan worden! Maar dat is voor morgen want we gaan eerst naar de haven.

Het is gek om in mijn ‘gewone’ kleding aan boord van het schip te gaan. Ik was dit zo gewend in mijn Douane uniform te doen.

Eigenlijk wel grappig, ik heb sandaaltjes met lovertjes aan….? heel wat anders dan veiligheidsschoenen. Het schip is van 1945 tot 1992 actief geweest en nam deel aan de Vietnamoorlog en de Golfoorlog tegen Irak. Er is plaats voor zo’n 4500 bemanningsleden en 130 gevechtsvliegtuigen. Het wordt nu beheerd door een grote groep vrijwilligers, dit zijn veel oud militairen. Het is de moeite waard en super interessant om te zien. Terwijl we hier lopen proberen we een voorstelling te maken van het leven aan boord. Wat een organisatie, discipline en logistiek moet hier zijn. De vrijwilligers zijn zeer enthousiast en vertellen ieder hun eigen story.

Sia in de schietstoel.

Op het dek staan wat vliegtuigen en we krijgen te horen dat er binnen elf minuten vijfenveertig stuks de lucht in kunnen! Dit schip schijnt bovenaan de lijst te staan van bezienswaardigheden in San Diego….nou we geloven het graag!

Roel met een nieuwe hobby.

Sia met een nieuwe lover.

Tip: heb je niet alles kunnen zien en wil je de volgende dag terug? Dan krijg je een gratis retourticket! ? Iets verderop ligt Seaport Village, hier zijn winkeltjes en restaurants te vinden. Dat pikken we ook gelijk maar mee, we wandelen langs de haven en shops. En stranden in een restaurant voor een lekker visje.

Maandag is het bewolkt en nu gaan we toch echt met de camper aan de slag. ? Er moet ook gewassen worden dus eerst naar de wasmachines. We lopen over de camping en zien een paar mannen een camper wassen. Hé, zo iets hebben we in Las Vegas ook gezien, een mobiele wasservice. Roel vraagt aan de man wat het kost en de prijs (60 dollar) valt mee. ‘Dat is iets voor ons!’; zeg ik. ‘Hmmm, voor dat geld kan ik het zelf ook doen.’ ; mompelt mijn lover. Maar ik vind het een uitkomst en ja….op de terugweg spreken we af dat de mannen ook onze camper komen doen. ? En daar zijn ze, drie man sterk en uitgerust met alle schoonmaakmiddelen. Daar kan ik nou helemaal blij van worden….ja, van die schone camper en niet van die klussende mannen natuurlijk….?

Na nog geen uur is ie als nieuw!

De rest van de dag besteden we aan de was en de binnenkant van onze hut….morgen nog maar een dag bijboeken om uit te rusten! Tegenover de camping ligt een golfbaan, mooi om op onze ‘rustdag’ een baan te gaan lopen. Voor Roel gelijk een goed moment om te kijken of hij de beweging nog kan maken. Na de operatie aan zijn rikketik vorig jaar heeft ie niet meer gespeeld. Ik ben tussendoor nog wel eens geweest en hoop stiekem dat ik een keer kan winnen van hem.? Bij het inslaan hoor ik hem ferme tikken geven….oeps, dat klinkt voor hem goed maar niet voor mij…. Ik stop om naar hem te kijken, ….zoef, zoef, keihard slaat hij de ballen weg. Die gaat lekker maar bij mij gaat het pet, even inkomen.

En ik verbaas me ook hier weer: waarom denken mannen altijd dat ik advies nodig heb! Want tijdens het afslaan krijg ik van twee passerende heren tips….? De éne man is helemaal happy als ik na zijn aanwijzing de bal recht en hard wegsla….hij steekt zijn vuist uit en roept; ‘boks’. Mij best hoor ‘Tiger Woods’, het is jouw dag! ? We worden ingedeeld met een Chinees echtpaar en met zijn vieren gaan we op pad. Ik sla me een ongeluk, wat een lange afstanden! Ondertussen geeft ook mijn lover mij ongevraagd advies ; ‘let op je armen, blijf kijken naar de bal, je blad stond scheef.’ Gelukkig kunnen de Chinezen mij niet verstaan want ik wordt niet vrolijk van deze golfbaan. ‘Klotespelletje en pokkenbal’; mompel ik te pas en te onpas. Maar het is ook genieten hoor en we moeten lachen om het gekke spel, helemaal als Roel keihard slaat, de bal in een boom terecht komt en gewoon blijft hangen!

En wie er nou uiteindelijk gewonnen heeft: geen idee, we zijn maar met tellen gestopt….? Vanavond de kaart erbij en uitstippelen waar de wind morgen heen waait, we gaan weer verder trekken! Maar eerst nog even griezelen voor Halloween …..