De garage

Vannacht bij de garage overnacht en vanmorgen rond half negen komt de monteur al op de deur kloppen dat we zo aan de beurt zijn, top! Wij zijn er klaar voor, we zitten gedoucht en aangekleed te wachten en hebben inmiddels nog een ontdekking gedaan….we hebben lekkage! Wat blijkt, de klap is echt heel hard geweest en hierdoor is ook de deur van de douchecabine uit zijn rails geschoten en heeft daardoor een gat in de zijkant van de bodem van de douchebak geslagen waar het water nu door wegloopt. We dachten gisteren al te merken dat we een waterspoor achterlieten….dus toch!

 

Hier ook foto’s van gemaakt en direct naar Frans (schade expert) gemaild en de garage gaat er mee aan de slag…we zijn er nu toch. Het regent vandaag en we worden bij de garage binnen gevraagd, ze hebben een lekkere ruimte waar we kunnen zitten met WiFi dus wat willen we nog meer, we hebben contact met thuis, we kijken het Nederlandse journaal, downloaden wat dingen, Roel werkt wat mails weg (sorry Veronika en Maud….ik kon hem niet tegen houden ?), Sia werkt aan de site en we gaan even kijken bij de monteurs en worden daar heel vrolijk van want daar gaat het werk voorspoedig!

Gaan vervolgens nog met een taxi naar de shoppingmall en rond 16.15 uur is de camper klaar en nemen we reuze blij met het eindresultaat afscheid van de monteurs en gaan de camper opnieuw inruimen!


Het plan verder is als volgt; we zijn aangekomen in Halifax, noodgedwongen naar Truro in verband met reparatie aan de camper, vervolgens willen we op het schiereiland Nova Scotia blijven en als de reparatie vandaag klaar is naar Five Islands gaan, dat is anderhalf uur rijden vanaf Truro, dit staat bekend om zijn hoge kliffen en 12 (!) meter eb en vloed verschil. We hebben een boekje met campings in Nationale parken en dit werkt heel eenvoudig van ieder park zit een plattegrond in het boekje en je bespreekt via een website of telefonisch. Dit boekje is gratis te verkrijgen bij de Nationale parken. Betalen doe je heel eenvoudig met je creditcard.
Morgen op 1 juli 2017 is het groot feest in Canada want dan vieren ze 150 jaar Canada day! De Canadezen maken zich op voor een lang weekend en omdat deze feestdag op een zaterdag valt hebben ze de maandag ook vrij, helaas voor de festiviteiten is de weersvoorspelling hier slecht….regen, regen, regen!

 

Stevie Wonder on tour

 

Na het ontbijt alle papieren verzameld en nog eens doorgenomen en we gaan op pad; eerst naar het bedrijf waar Seabridge mee samenwerkt, de ontvanger van ons schip. Daar moeten we papieren laten ondertekenen en betalen, dan met deze papieren weer naar een ander gedeelte van de stad waar de Douane zit en vervolgens dan naar de haven waar we de camper op kunnen halen.

Het is goed dat we een huurauto en een TomTom hebben want dat maakt het een stuk makkelijk….met dank aan Roel….de gadgetman! Alles verloopt op rolletjes en ook bij de Douane geen problemen, zelfs een foto maken van de stempelende beambte is geen bezwaar! Dan naar de haven en we rijden langs het terrein en hé, daar staat ie, zegt Roel….stoppen en uitstappen en fotograferen en filmen! Helemaal happy zijn we want hij…of zij…heeft het maar mooi gehaald naar de overkant….yes! Even voor het beeld: wij staan dus buiten het haventerrein min of meer door het hek naar de camper te kijken en te zwaaien …koekkoek ….daar komt een auto in snelle vaart naar ons toe gereden en een man vraagt wat we doen! Ok, we kijken naar onze camper meneer, want naar dit moment hebben we heel lang uitgekeken! “no pictures” zegt de heer en vertelt hoe we op het terrein kunnen komen en waar ons te melden….zo dan! In het gebouw aangekomen zit dezelfde man met een collega met een verzameling beeldschermen voor zijn neus, ja,ja, die heeft ons zeker gezien, dat kan niet missen….hij kan er nu ook wel om lachen, schrijft ons in en brengt ons daarna waar we zijn moeten. Terwijl we daar staan te wachten kijkt Sia naar buiten en zegt; Roel er zit een hele grote deuk in onze camper aan de bovenkant! Grapje denkt Roel…..maar het is waar!

En niet zo’n kleintje ook. Onze camper is ergens gekaapt door Stevie Wonder en die heeft er een stuk mee gereden! De schade is al bekend en we worden van alle kanten vriendelijk geholpen, schade expert komt na een klein uurtje, is trouwens een Nederlander uit Rotterdam die in Canada is gaan wonen, maar het is een lelijke schade.

We kunnen er mee rijden en de oplossing zal zijn dat de camper uiteindelijk thuis in Nederland gemaakt zal worden want hier hebben ze alle onderdelen niet dus gaat een lang verhaal worden. De noodreparatie zal wel hier moeten gebeuren. We slapen bovenin en zoals het er nu uitziet zal dat geen probleem opleveren, er is alleen wel een kleine scheur op de naad aan de buitenkant en hopelijk geeft dit geen lekkage. Maar zonde is het wel en het is best een klap geweest want zowel het kleine als het grote dakluik zijn uit hun voegen. Nou goed, alles is genoteerd, gefotografeerd en vastgelegd dus meer kunnen we even niet doen. Na een lang oponthoud dan maar op pad voor boodschappen, veel drank, een fles bubbels om het arme schaap straks toch maar te dopen en veilige kilometers toe te wensen, gas en diesel kopen en water scoren en internet kopen. Dit laatste is niet gelukt want het is echt belachelijk duur, pakweg 50 euro voor 2 gb maar… we hebben geen Canadése creditcard dus kunnen geen internet kopen….nu afhankelijk van de Mac, Burgerking enz.
Het verschepen van de camper is easy en er zijn vóóraf veel regels die áchteraf helemaal niet gecheckt worden. We hadden met onze camper met volle gasflessen, een volle dieseltank, een koffer vol medicijnen, een ruim vol verboden plantjes en pilletjes, een grote koffer vol euro’s en etenswaren en drank, oprijplaten mét modder en nog wat kleine zaken die niet mogen zo Canada binnen kunnen komen. De Douane bevindt zich in een heel ander gedeelte van de stad dan de haven en klaart uit zonder de camper gezien te hebben en gelooft ons op onze mooie ogen….ook in de haven is er niemand mét ons in de camper geweest. Het enige wat gecheckt is is of het chassisnummer klopt. Van Frans, de Nederlandse schade expert, krijgen we een adres van een garage waar de schade bekeken kan worden en ook één van een mooi nationaal park daar in de buurt waar we overnachten en om 21.00 uur al in bed liggen want we zijn doodop van deze dag! Leuk detail…wij proosten dus met de champagne op de camper maar in het park was alcohol verboden ….oeps!

 

Het is nu 09.00 uur in de ochtend en we zijn op weg naar de garage met op de kilometerstand 107.200….altijd leuk om bij te houden! Inmiddels zijn we bij de garage het blijkt dat Frans gisteravond al gemaild heeft dat wij er aan komen dus de monteur weet er gelukkig al van. Met zijn tweeën nemen zij de schade op en zoals verwacht was zal het een noodreparatie gaan worden.

Waarschijnlijk eind van de middag of anders morgenochtend vroeg gaan ze beginnen. Wij mogen bij de garage overnachten en hoera, ze hebben hier internet. En ook hier vinden ze het weer geweldig om over onze plannen te horen en verbazen wij ons weer over de aardige Canadezen. Wordt vervolgd!

Op weg naar Halifax

Dinsdag nog een rustige dag in Reykjavik, alhoewel die bijna niet helemaal rustig was verlopen want we zouden om 19.00 uur naar Halifax vliegen aldus Sia maar toen Roel bij toeval de papieren zag omdat hij iets wilde weten over de bagage bleek er te staan….flight departuretime 18.00 uur!
Dit leverde dus bijna een mooi “Andy en Melissa momentje” op en de collega’s op kantoor weten inmiddels wel….zoek dan maar dekking! Van onze automatiseringsprogrammeur hebben wij een bijzonder leuk boekje gekregen om al deze momentjes in op te schrijven dus…dat komt goed! En ach, dit was een kleinigheidje want in Whistler zijn we wel eens een hele dag te laat aangekomen in een hotel doordat Sia niet goed had geteld en daardoor nog lekker een nacht in Vancouver zijn blijven hangen, dubbele boeking, dubbele betaling…
De luchthaven van Reykjavik is super groot en hypermodern en binnen no time zijn we ingecheckt, geen problemen met het gewicht van de tassen dit keer en ook door de controle heen, daar kan Schiphol nog wat van leren. We werken een beetje aan de body door er een pizza (Sia) en een hamburger (Roel) in te gooien en gaan dan aan de wandel naar de desbetreffende gate….20 minuten lopen! Wederom vliegen we met Iceland Air en de vliegtijd zal ongeveer 4 1/2 uur zijn. We komen over Groenland en wat is dat mooi om van bovenaf te zien!

We landen op tijd op de luchthaven van Halifax en gaan weer 3 uur terug met de tijd, in totaal hebben we nu 5 uur tijdsverschil met Nederland. We maken ons op voor de Douane check up want we hebben inmiddels zoveel informatie, gevraagd en ongevraagd, ontvangen over de mogelijkheden van onze plannen dat we benieuwd zijn wat er nu van waar is.
De eerste Douanebeambte die we te spreken krijgen vraagt wat we komen doen, waar we heen gaan enz enz. We vertellen dat we morgen onze camper op gaan halen in de haven van Halifax en daarmee door Canada en de USA gaan rijden, met kerst naar huis vliegen en dan retour USA komen voor weer een lange trip. Zij wil weten of we al een retourticket hebben. Dat hebben we (nog snel geregeld en door Panta reisbureau en in optie laten zetten) want we hadden op het het laatst begrepen dat we anders wel eens problemen zouden kunnen krijgen om Canada binnen te komen. Dit is overigens niet waar want ook zonder retourticket kom je gewoon Canada binnen, dit hebben wij nagevraagd. Maar ze willen wel zeker weten dat je na afloop weer vertrekt. Verder wil ze weten wat voor werk wij doen, Roel vertelt dat hij fotograaf is en zijn eigen bedrijf heeft en ik vertel haar dat ik een collega van haar ben geweest in Nederland en ontslag heb genomen om met mijn lover deze reis te gaan maken. Wij mogen door….that was easy! Tassen van de band en dan volgt de controle en ja natuurlijk moeten we uit de rij want zo easy kon het niet gaan….we mogen mee en iedereen kent deze fragmenten uit boardercontrol, ha,ha…daar gaan we dus…opstellen bij loket 1 bij de volgende Douanebeambte…..hij vraagt dezelfde vragen maar wil veel meer weten, waar gaan we heen in Canada en Amerika, waar zetten we de camper als we naar huis vliegen, gaat de camper retour naar Nederland via Halifax en vind het leuk als Roel vertelt dat hij 5 man personeel heeft….hij zegt…hmm, die zijn waarschijnlijk blij dat de baas er niet is! En ineens uit het niets zegt hij; ok, heel veel plezier en geniet ervan, jullie kunnen door! ….Ok, geen tassen open, geen controle verder…..mooi, we zijn binnen! We gaan gelijk door naar de autoverhuur pikken onze huurauto op en rijden naar het Hilton hotel, dit ligt vlakbij de haven dus morgen nog een klein stukje rijden en we kunnen de camper ophalen. Hebben daar een beetje onrustige nacht op een vreselijk groot kingsize bed want was het nou de wijn, het waterbed, het tijdsverschil of toch de spanning voor het ophalen van de camper….of door dingen die we helemaal niet willen delen met jullie!

Eindelijk vertrokken

En dan is het eindelijk zover en na ruim 2 weken afscheid nemen van zoveel mogelijk lieve familie, vrienden, kennissen en collega’s is het dan eindelijk zaterdag, de dag van ons vertrek, en de zenuwen beginnen nu wel te komen! Boven in de gang staat inmiddels een verzameling aan bagage die mee moet en het is eigenlijk best heel veel en ook de weegschaal geeft de nodige kilo’s aan bij het wegen…. We vliegen met Air Iceland vanaf Schiphol om 14.00 uur naar Reykjavik en gaan met de trein naar Schiphol, plan is om 11.00 uur op Schiphol te zijn en dit blijken we later meer dan nodig te hebben! Na de nodige traantjes van Sia en weer opnieuw make-up en opnieuw tranen en opnieuw make-up zijn we op pad. Inchecken bij Air Iceland en dan begint het… 2 stuks ruimbagage van ieder 25 kg (toegestaan 23 kg), hoeveel handbagage heeft u vraagt de dame. Tsja, die ziet die kar met al die tassen….hmmm, nou dan komt het! Roel heeft een fototas en een computertas met daarin twee laptops, Sia een grote tas en een flinke handtas. U mag 2 stuks handbagage zegt de dame en niet meer dan 2, maar we gaan ze even wegen, zet de rugtas (Roel zijn fototas) maar neer op de band..die weegt ruim 17 kg! Oei, das niet goed! Dan die grote tas van Sia…die weegt nog zwaarder! Dan de computertas die weegt ook 7 kg. De dame is er klaar mee, dit kan echt niet mee! Inmiddels is de rij achter ons gegroeid en hebben wij het best warm gekregen. Wat nu? Roel stelt voor om bij te betalen en vertelt dat we anderhalf jaar gaan en daarom zoveel spullen bij ons hebben en dat dit niet allemaal in het ruim kan….laptops, batterijen, camera’s, Ipads, extra lenzen en kabels enz….. naast ons staat een vriendelijke mevrouw met haar dochter in de rij en vraagt…goh, heeft u de bagage thuis niet gewogen? Grrrrrrrom.
De dame die ons helpt stelt dat we uit de rij gaan, ergens een tas scoren en alles opnieuw inpakken want zij gaat ons nu niet inchecken en wat Roel ook probeert zij blijft bij haar standpunt. Gelukkig hebben we een extra rugzak in de tas dus alles overpakken en opnieuw indelen onder toeziend oog van het overig publiek in de rij en uiteindelijk terug om in te checken, 1 tas extra bijbetaald en die ging in het ruim, de computertas mocht toch extra mee als handbagage. Securitycheck gaf met alle camera’s en lenzen ook de nodige oponthoud en nog een half uur voor boarding dus weinig shoppen op Schiphol. Prima vlucht, auto gehuurd en goed hotel net buiten het centrum van Reykjavik. Het was weer even wennen, net als vorig jaar in Noorwegen, dat het hier ’s nachts niet donker wordt. We hebben 2 lange drukke dagen en heel veel gezien maar het was te kort om een goeie indruk te krijgen van het hele land. Van wat we gezien hebben valt vooral Sia op dat het veel weg heeft van een gedeelte van Chili (Punta Arenas) en Noorwegen. Roel is 10 jaar geleden nog op IJsland geweest en hem viel op dat het toerisme ontzettend is toegenomen. De levensstandaard is hoog en te vergelijken met Noorwegen. Zaterdagavond gegeten in het centrum en doordat het niet donker wordt en het zonnetje een beetje scheen bleven de terrasjes vol met mensen, wel koud dus grappig hoe men met winterjas, muts en sjaal buiten blijft zitten. Behoorlijk prijzig trouwens, glaasje wijn 15 euro, een pizza 24 euro. Stukje vlees al gauw richting 45 euro. Wij zijn geen vrek maar dit is wel gortig. Zondag na een uitstekend ontbijt in het hotel met de auto vroeg op pad naar de Geysir en de Gullfoss.

De Geysir doet het al een aantal jaren niet meer maar de naast liggende Strokkur die spuit ongeveer om de vier minuten nog een kokende waterfontein.

De Gullfoss is zeker indrukwekkend en mooi maar als je de watervallen van Iguazu hebt mogen zien dan verbleekt de Gulfoss waterval een beetje. ‘ s Avonds in een super leuk restaurant aan de haven een prima visje gegeten.

De volgende dag een flink aantal kilometers gereden tot aan Vik en een hoop moois gezien waaronder een aantal watervallen.

Het weer was vandaag wat minder zonnig en kouder. We kwamen langs een plek waar op het strand al sinds 1976 een gecrashte DC 3 ligt. Maar helaas was het 4 km lopen enkele reis en al 18.00 uur dus niet gedaan. We eten in een restaurant dat bijna alles via “earthcooking” doet.

Dit restaurant ligt precies op de grens van twee tectonische platen. Daar is de aardkorst dun en komt op alle plekken rond en in het dorp kokende stoom uit de grond. Ook uit een put net buiten het restaurant. Allebei earthcooked kippenpoten besteld en het is heerlijk! We raken na het eten bij een plek waar veel stoom uit de grond komt  in gesprek met 2 echtparen uit Kentucky USA die, als zij van onze plannen horen, ons direct uitnodigen om bij hun op bezoek te komen.(…flauw grapje van Sia …ok, alleen als ze fried chicken hebben, ha,ha) Maar kaartjes uitgewisseld en we moeten echt langs komen….geweldig hoe aardig!

Nu in het hotel en ondanks de prijs een wijntje en dit verslag met zijn tweeën tikken en dan morgenochtend moed verzamelen om al die tassen weer in te pakken voor de avondvlucht richting Halifax dus ook wel easy going!

Landenteller

Bijna klaar voor vertrek en nog een paar dagen om de laatste dingen in te pakken en op te ruimen. Ongeveer zes jaar geleden leerde ik hem kennen… mijn lieve vriendje Roel en hij zei het direct…”wen er maar aan want ik ben heel veel weg!” Er is een site die heet landenteller, alle landen waar ik geweest ben met mijn lover vul ik hier in en de site doet de rest….De afgelopen dagen heb ik best wel eens een “koudwatervreesmoment” gehad,
want het is spannend allemaal! Nu check ik mijn landenteller en zie waar we samen allemaal geweest zijn en wat we daar hebben meegemaakt…met name Zuid Amerika, Azië, Namibië en eigenlijk moet ik geen landen noemen want dan doe ik andere landen te kort….dan hoor ik ook nog een deuntje op de radio van the Supremes met I hear a Symphony… heerlijk moment ….super benieuwd naar wat de komende periode ons in Amerika en Canada gaat brengen!

Bootje

De camper gaat straks op de Atlantic Cartier.

https://www.flickr.com/photos/philipbparker/9433910453

Die had gisteren al moeten vertrekken volgens schema maar ligt nu nog voor de sluizen bij Antwerpen. Het maakt allemaal niet uit voor het reisschema want we waren doordat de geplande boot uitviel en in dok moest 1 week vroeger.  Leuke site trouwens https://www.marinetraffic.com/nl/ais/home/centerx:6.5/centery:51.5/zoom:6 . Je kan precies zien waar bijna elk schip ter wereld vaart.

 

 

De camper naar Antwerpen

Daar staat ie dan. Onze camper.

In de haven van Antwerpen. Plastic om de stoelen heen gewikkeld tegen vuile werkmansbroeken. Heel nauwkeurig twee keer door de wasstraat heen gegaan. Er mag geen kleinste hoeveelheid zand of modder onder zitten. Gastanks leeg. Maximaal een kwart tank diesel. Sleutels aan een touwtje om de spiegel en de deuren open. Er zit niks van waarde meer in, alleen kleren. Twee auto’s ervoor staat een Maserati. Ook met sleutels erin en deuren open. Keuzestress voor mensen met kwade bedoelingen. Onze camper zullen ze vast met rust laten.

Er gebeurd sowieso vrijwel nooit wat op deze route want overmorgen gaat ie op de boot naar Canada en daar gaan we hem over bijna drie weken ophalen. En als het dan allemaal goed gaat rijden we anderhalf jaar door Canada en Amerika. Nog even uitpuzzelen hoe we het doen want met onze ETA mogen we max 3 maanden aaneengesloten in Canada zijn en met ons visum (wel 10 jaar geldig) mogen we maar een half jaar aaneengesloten in de USA zijn. Of we moeten er even uit, een weekendje Sint Maarten of Aruba, ook geen straf. Aan de andere kant: we hebben geen agenda: waar de zon schijnt en waar de wind heen waait.