Hoe het allemaal zo gekomen is…

Al jaren zien we elk laatste weekend van augustus als we naar de Caravan Salon in Düsseldorf gaan een standje van ‘Seabridge’ staan. Ze organiseren groepsreizen per camper door Europa maar ook naar China of Rusland of Oman. Heel interessant…. als we 70 zijn. Maar wat je er ook kon regelen was het verschepen van je eigen camper naar Noord Amerika, Argentinië , Zuid Afrika en Australië .  En dat heeft al even lang onze interesse. Zoals de meeste lezers wel weten kreeg Roel vorig jaar wat problemen met z’n rikketik en na twee operaties, ja pas de tweede keer kwam een chirurg en geen loodgieter, was het besluit genomen. Nu gaan we een tijd doen wat we zélf willen, in het témpo dat we het willen. Een reisje naar Düsseldorf was snel gemaakt het verschepen van je eigen camper is nog gemakkelijker dan het lijkt. Tot nu toe dan ….. :   Inleveren in Antwerpen op 12 juni, ophalen in Halifax (Canada) op 28 juni. Noord Amerikaanse verzekering afsluiten doet Seabridge, transportverzekering tijdens het overvaren  idem. En dat is het wel eigenlijk. Voor de camper tenminste. Kosten ? pakweg 3000 voor een enkeltje. Daar kan je aan de overkant net 3 weken een camper voor huren en dan moet je niet al te ver willen rijden want je hebt maar 100 mijl per dag vrij.  Als reiziger heeft het meer voeten in aarde want bij verblijf langer dan 3 maanden heb je een visum nodig voor de USA en langer dan 6 maanden in Canada ook. Je (doorlopende) reisverzekering dekt maximaal 6 maanden aaneengesloten in het buitenland en veel ziektekostenverzekeringen ook. Daar moet je allemaal verlengingen voor aanvragen.

Voor het aanvragen van een visum kan je wel effe een dag uittrekken. Eerst een ellenlang formulier invullen op de site van het consulaat ( telefonisch absoluut onbereikbaar voor vragen) , daarna 160 euro pp betalen en daarna een afspraak maken in Amsterdam. Dan komt de dag dat je daar heen moet. Buiten staat, in weer en wind, een pluk mensen die een afspraak hebben. Wachten tot je naar binnen mag, een uur nodig om door de beveiliging heen te gaan en dan kom je in een hokje van 5×5 meter met 4 loketjes zoals in een postkantoor van 1900.  Bij loketje 1 mag je de boel inleveren, bij loketje vier krijg je een uur later een ‘interview’.  ‘Wat ga je doen in Amerika, waarom heb je daar een visum voor nodig.’Ja, dat zouden wij ook wel eens willen weten. We zijn geen bedreiging voor de USA zou ik zeggen. Maar we willen langer dan de drie maanden die je met een ESTA vergunning kan gaan. ‘Oh, oke’. ‘Heb je familie in Amerika, heb je kinderen, heb je een eigen huis?’ Nee, nee en ja. Nou, dan krijg je een visum. Niet eens de vraag of je het allemaal wel kan betalen. Ik had al een bankafschrift meegenomen. Allemaal niet nodig. Dan maar weer naar huis, drie uur later. Leuk dagtripje maar van Amsterdam weinig gezien. 

Intussen had ik de zeer gewaardeerde oud collega en chef redacteur Jan Booister die op z’n voorzichtigst gezegd zeer verdienstelijk kan tekenen ( hij is al aan z’n tweede stripboek begonnen, wat is het prettig om gepensioneerd te zijn ;-) gevraagd of hij een tekening van ons wilde maken. We hadden al het advies gekregen om de camper er een beetje buitenlands uit te laten zien, met name niet Amerikaans, zodat we ook Mexico in kunnen gaan want daar hebben ze een klein beetje een hekel aan Amerikanen sinds Trump. En dan schijn je geen problemen te hebben. De tekening is zooo mooi geworden dat we hem behalve aan twee kanten op de camper hebben geplakt maar ook bovenaan deze pagina hebben gezet. Jan, nogmaals bedankt en ik ga binnenkort voor je koken, dat was de tegenprestatie.  We hebben ook aan de ene kant een kaart van Europa en aan de andere kant een kaart van Noord Amerika geplakt. (Jerom van Print-it design in Maasland: Alle vier: mooi gemaakt! )

Vorig weekend zijn we met de camper naar Kleef gegaan waar Seabridge nog een bijeenkomst had voor zowel mensen die binnenkort gaan vertrekken ( ze verschepen per jaar 700 campers naar Noord Amerika en nog 300 naar Australië !) maar ze hadden ook diverse film/foto voorstellingen over de andere reizen die ze organiseren. Van Oman dwars door Saudi Arabië naar Israël, van Buenos Aires via Vuurland, Chili, Bolivia, Peru, Colombia, Panama , Costa Rica en zo door naar Mexico, USA en Alaska. Van de zuidkaap ( zijn we twee jaar terug al met een cruise geweest) naar de noordkaap van de Amerikaanse continenten. Maar ook een reis van Warschau via Rusland naar Peking. We kregen heel veel inspiratie om te doen als we uit Amerika terug zijn. Er was een camperplaats op 100 meter afstand die goed vol stond met toekomstige medereizigers. Hoewel ik vermoed als we de buitenwijken van Halifax achter ons gelaten hebben dat je niemand meer tegenkomt. We zullen sowieso wel een publiekstrekker worden vrees ik. Die twee Hollandse nummerplaten zullen best opvallen. 

Leuke mensen daar tegengekomen. Ella en Ron willen ook die kant heen en ik vermoed dat ze eerder gaan dan ze nu zelf denken. Die bijeenkomst was echt aanstekelijk.

Over iets minder dan twee maanden is het zo ver. Fred, Joep, Dennis , Veronika en Maud zullen het een tijdje zonder ons gaan doen. Dat zal vast goed komen. Vandaag hebben we de camper leeggehaald. Alles moet brandschoon zijn. Ze zijn daar aan de andere kant van de oceaan doodsbang voor vreemde zaden dus het kleinste beetje zand en grond uit het chassis moet weg zijn, maar ook uit het deurmatje, de stelplanken die we onder de wielen leggen en zelfs de onderkant van de generator waar wat grond aan blijft hangen als je hem in het gras zet.  De camper is intussen ook wat versleuteld. Het alarm is uitgebreid met een lock down ( als er iemand ongeoorloofd mee weg wil rijden dan is een sms-je naar de camper genoeg om de motor uit te schakelen, waar ie ook is. Er is ook een brandalarm aan gekoppeld nu. 110 volt omvormer geïnstalleerd door Hoto in Vlaardingen ( Herman: beterschap met je been) ( heeft niks met het inbouwen te maken hoor;-) En heel veel snufjes om het leven wat gemakkelijker te maken. Iedereen weet het wel: ik ben een gadget freak.

Binnenkort meer